Endometrial polip ameliyatı sonrası doktor tavsiyesiyle rahim içine uygulandı. İçinde bulunan sentetik progesteron, endometrial poliplerin yeniden oluşmasını engelliyor. Benim amacım bu, artık doğum kontrolü filan... Peki poliplerin önüne geçsin efenim. Geçti de, çok şükür gereksiz bir oluşum görülmedi bu son yıllar içinde... Fakat... Benimde bu yıllarda neler oldu, neler çektim ona gelelim. İlk yerleştirildiğinde fena değildi, ilk gün ağrı oldu, birkaç gün ağrı devam etti, sonra birkaç gün hafif kanama görüldü ve ardından o koşkulu regl dönemlerinden, PMS'lerden kurtuluş. Birkaç ay içinde yavaş ve emin adımlarla iste ve kilo artışı, libido düşüşü, başka bir insan gibi hissetmek. Hissetmememek. Hiçbir şey hissetmemek. Bunu nasıl anlatayım bilmiyorum. Tarifi çok zor. Dört yıl içinde oyle bir noktaya gelmek ki artık aranan libido'ya ulaşılması. Hiçbir şey hissetmemek. Seks'ten bahsetmiyorum sadece, butunuyle bir duygu dünyası hissizlikten bahsediyorum. Bu dönemde normalde tahammul edemeyecegim bir iste çalıştım mesela, robot gibi. Hiçbir şey hissetmez ve isyan da edemez - hayatımda bir değişiklik yapamaz halde. His yok çünkü, o işi yapsam da olur yapmasam da... Maastan olmamak için devam ettim, nasılsam robot gibiydim. Birakmanın veya bırakmamanın bir anlamı yoktu. Artık butunuyle ben ben değildim sanki, başka biri olmuştum. Dört yıl sonunda artık etkisi mi geçti nedir. 2 ay önce 'eeeeaaaaahhhhh yetherrrr ulan sikerler, cile çekmeye mi geldim lan ben bu hayata' diye devv isyan ederek isten istifa ettim. Aynı dönem yoğun PMS yaşamaya başladım. Kanama olmaya başladı her ay. Garip duygu dalgalanları yaşadım. Ama iyi hissediyordum tuhaf bi şekilde, bir kere 'hissetim' icin seviniyordum, PMS bile güzel geldi, oyle diyeyim. Hiçbir şey hissetmeme seviyesinden en azından ufak da olsa bir şeyler hissetmeye geçiş. Yıllarca sebze gibi, zombi gibi yaşayıp son 2 ayda olanlar bana Mirena'nin etkisini kaybettirmiş olabileceği veya başka bir organa göç etmiş olabileceğini düşündürdü. Her ne bok olduysa da artık bu yabancı cismi içimde istemiyorum diye düşündüm ve doktorumu aradım. Su söylediklerimi tek tek anlattım. Polip olacaksa da olsun amk, böyle sebze gibi yaşamaktansa polip oluşumuna razıyım dedim (Umarım büyük konuşmamışım değildir) Doktorcum 'Çıkaralım ve bir gözlemleyelim sizi' dedi. Sonuç olarak haftaya çıkaracağız, bakalım neler olacak. Güncelleme yaparım. İçgüdüsel konuşuyorum, bir daha taktiracağımı hiç sanmıyorum. Bu son 4 yıl ne yaşadım lan. Resmen kayıp. Kayboldum. Ben kimim lan? Bu arada Mirena taktıracağım kız kardeşlerim, yazdıklarına bakıp net kararlar vermeyin, her kadındaki yan etkisi farklı. Vücudunuzu en iyi siz bilirsiniz. Ben Mirena taktırdığımda Türkiye'den İngiltere'ye göç etmemin 1. senesini devirmiş kimlik bunalımı filan da yaşıyordum. Depresyonun dibindeydim, antidepresan kullanıyordum ve iş-güç-aile meselelerinden otururu anormal, tarifsiz miktarda stres altında iddim. Bunların etkisinin olmaması imkansız. Buna benzer aşırı zorlayıcı koşullar altında olmayan kadınların kimisi de çok rahat ediyor, yan etki yaşamıyor, neticede en gelişmiş ve yan etkisi en minimal IUD bu arkadaş. Ezcümle, Mirena bana olmadı sözlük. Ben her ilacin yan etkisini ziyadesiyle yaşayan biriyim yapım olarak genelde. O yüzden Mirena ile ilgili yazılmış her yan etkiyi fazlasiyla yaşadım. Ama konu sadece Mirena mıydı? Bence büyük bir kısmı öyleydi. Ben vücudumu tanıyorum ve yanıldığımı sanmıyorum. Sentetik bir şey istemiyor vücudum. Ama başka stres kaynakları da etkiliydi. Sadece progestin bir insanı bu kadar darmadık edemez. Kortizol, dopamin, serotonin, estrogen... Bunlar ne alemdeydi, eski hallerinde değillerdi kuşkusuz göç deneyiminde ve yaş itibariyle. Yine de Mirena'nın dahli çok diyorum. Ama çıkınca sonra ne olacak, onu da bilmiyorum. Eski 'ben'e kavuşacak mıyim? Hemen bi çıkartılsın, güncellerim buraları.