Ezoterizm Hakkında Agresif Bir Özet:
Ezoterik öğretileri anlamak kolay bir iş değildir, anında kavranacak bir konu değildir. Yürüdüğümüz yollar testlerle, tuzaklarla doludur. İnsanlar kendileriyle baş başa kaldıklarında, içsel yolculuğa çıktıklarında bunun zorluğunu deneyimledikleri için ne demek istediğimi daha iyi anlarlar. Bu yüzden insanlar zaman zaman sorguluyorlar: "Bu kadar zor olmasına gerek var mıydı? Daha kolay bir yol olamaz mıydı?" Okula gittiğimizde öğretmenimizin bize dersi anlatacağını umarız değil mi? İki cümle bilgi vermek yerine bütün sınıfı şaşkına çeviren öğretmenleri kim ister? Evren neden bu kadar acımasız? Neden bu kadar karanlık? Biz insanlar olarak bunları gerçekten hak ediyor muyuz? Kendi yolunu bulabilmek için kabalistik bir labirentte uğraşmayı gerçekten hak ediyor muyuz? Bugün bu konular hakkında konuşmak istiyorum. Bu soruların uzun cevaplarını yazacağım, ama kısa cevabı şimdiden vermek gerekirse; evet, insanların çoğu kabalığı hak ediyor. Çok az bir kısmı kabalığı hak etmiyor ve onlar zaten yolun açık olmasına, yardım görmelerine izin var. Evren karanlık çünkü insan kendisi karanlık bir varlık. Stanford hapishane deneyi, Marina Abromovic'in "Rhythm 0" performansı gibi çalışmalar insanın yalnız kaldığında ne kadar acımasız hale gelebileceğini, bir başkasına zarar verme konusunda sınır tanımadığını gösteriyor. Yine de şu sonuca varıyoruz: insana sadece doğruyu yanlışı göstermek yetmez, aşırılığa kaçmasını engellemek için özgür iradesini sınırlamak gereklidir. İnsan yalnız bırakılsaydı, ruhunun gelişimini layık görenler için ilerleme şansı olmazdı. Ancak bu tuzağı konuldu ki hak edenler ilerleyebilsin. Belki bana şunu diyebilirsiniz: "Ölümü gösterip sıtmaya razı olmayı mı savunuyorsun?" Hayır. Benim demek istediğim, masum olanın hakkı yenmesin, kurbanlar olmasın. Diğerleri cezalandırılabilir, akıllarını başlarına alsalar daha iyi olur. Şimdi, konunun daha iyi anlaşılması için biraz Satürn psikolojisinden bahsedelim. Çünkü daha önce belirttiğimiz gibi, Satürn'ün siyah küp ve 666 sembolüne denk geldiğini biliyoruz. Astrolojik kaynaklardan sıklıkla duyduğumuz "vay efendim, Satürn'ün bana neler yaptığını görseniz" tarzı yaklaşımlarla karşılaşıyoruz. Birisi neden böyle olduğunu sorduğunda, neden dertlerini anlatmadığını, neden doğru düzgün iletişim kurmadığını sorsun. Satürn'ün soğukluğunun sebebini bir örnek üzerinden açıklamak gerekirse, şöyle diyebiliriz: Bir komşunuz çok gürültü yapıyor ve ilk seferde verdiğiniz tepki ile 29. seferde verdiğiniz tepki aynı mı olurdu? Satürn'ün sabrı burada, 29 yaşında ilk dönüşümü tamamlandığında bir sınır belirliyor ve eğer kişinin sorunlarıyla yüzleşmek için gerekli adımları atmamışsa, daha fazla acımıyor, yıkım getiriyor. Ezoterik yolculuğun zorlu olma nedenlerinden biri, insanın karanlık bir varlık olmasıdır. Bir diğeri ise insanın ışığın kıymetini bilmesi için karanlıkta kalmak zorunda olmasıdır. Birçok insanın kendisini %100 bağımsız sanması da başka bir sebep. Aslında bağımsızız ama birbirimize bağlıyız. Yaptığımız her haksızlık, evrene ihanettir. Birçok ezoterik kitapta "Kendini bil" değil, "Haddini bil" anlamına gelen "Know thyself" yazar. İnsanların çoğunun akılsız olması, antik Yunan mitolojisinde derin izler bırakmıştır. İapetus'un, Clymene'nin ve onların çocuklarının hikayeleri bize insan kaderinin belirlenmesinde anne ve babanın nasıl bir rol oynadığını hatırlatır. Prometheus'un ve Epimetheus'un öyküleri ise zamanlama konusundaki önemi vurgular. Atlas'ın ve Menoitius'un hikayeleri ise gücün doğru şekilde kullanılmadığında ne olabileceğini anlatır. Son olarak, H.P. Lovecraft'ın evrenin karanlık doğasına dair şu sözüyle bitirmek isterim: "Dünyadaki en merhametli şey, insanın her şey arasında bağlantı kuramamasıdır." Lovecraft soyadının ("sevgi sanatı" anlamına gelen) ironik bir şekilde sevgiyle pek alakası olmayan karanlık konularla uğraşması ilginç bir detaydır. Ama belki de bu durum, "sevgiye aşırı kafayı takanın evrenin ne kadar karanlık olabileceğini gösterdiğini" ima etmektedir.
Ezoterik öğretileri anlamak kolay bir iş değildir, anında kavranacak bir konu değildir. Yürüdüğümüz yollar testlerle, tuzaklarla doludur. İnsanlar kendileriyle baş başa kaldıklarında, içsel yolculuğa çıktıklarında bunun zorluğunu deneyimledikleri için ne demek istediğimi daha iyi anlarlar. Bu yüzden insanlar zaman zaman sorguluyorlar: "Bu kadar zor olmasına gerek var mıydı? Daha kolay bir yol olamaz mıydı?" Okula gittiğimizde öğretmenimizin bize dersi anlatacağını umarız değil mi? İki cümle bilgi vermek yerine bütün sınıfı şaşkına çeviren öğretmenleri kim ister? Evren neden bu kadar acımasız? Neden bu kadar karanlık? Biz insanlar olarak bunları gerçekten hak ediyor muyuz? Kendi yolunu bulabilmek için kabalistik bir labirentte uğraşmayı gerçekten hak ediyor muyuz? Bugün bu konular hakkında konuşmak istiyorum. Bu soruların uzun cevaplarını yazacağım, ama kısa cevabı şimdiden vermek gerekirse; evet, insanların çoğu kabalığı hak ediyor. Çok az bir kısmı kabalığı hak etmiyor ve onlar zaten yolun açık olmasına, yardım görmelerine izin var. Evren karanlık çünkü insan kendisi karanlık bir varlık. Stanford hapishane deneyi, Marina Abromovic'in "Rhythm 0" performansı gibi çalışmalar insanın yalnız kaldığında ne kadar acımasız hale gelebileceğini, bir başkasına zarar verme konusunda sınır tanımadığını gösteriyor. Yine de şu sonuca varıyoruz: insana sadece doğruyu yanlışı göstermek yetmez, aşırılığa kaçmasını engellemek için özgür iradesini sınırlamak gereklidir. İnsan yalnız bırakılsaydı, ruhunun gelişimini layık görenler için ilerleme şansı olmazdı. Ancak bu tuzağı konuldu ki hak edenler ilerleyebilsin. Belki bana şunu diyebilirsiniz: "Ölümü gösterip sıtmaya razı olmayı mı savunuyorsun?" Hayır. Benim demek istediğim, masum olanın hakkı yenmesin, kurbanlar olmasın. Diğerleri cezalandırılabilir, akıllarını başlarına alsalar daha iyi olur. Şimdi, konunun daha iyi anlaşılması için biraz Satürn psikolojisinden bahsedelim. Çünkü daha önce belirttiğimiz gibi, Satürn'ün siyah küp ve 666 sembolüne denk geldiğini biliyoruz. Astrolojik kaynaklardan sıklıkla duyduğumuz "vay efendim, Satürn'ün bana neler yaptığını görseniz" tarzı yaklaşımlarla karşılaşıyoruz. Birisi neden böyle olduğunu sorduğunda, neden dertlerini anlatmadığını, neden doğru düzgün iletişim kurmadığını sorsun. Satürn'ün soğukluğunun sebebini bir örnek üzerinden açıklamak gerekirse, şöyle diyebiliriz: Bir komşunuz çok gürültü yapıyor ve ilk seferde verdiğiniz tepki ile 29. seferde verdiğiniz tepki aynı mı olurdu? Satürn'ün sabrı burada, 29 yaşında ilk dönüşümü tamamlandığında bir sınır belirliyor ve eğer kişinin sorunlarıyla yüzleşmek için gerekli adımları atmamışsa, daha fazla acımıyor, yıkım getiriyor. Ezoterik yolculuğun zorlu olma nedenlerinden biri, insanın karanlık bir varlık olmasıdır. Bir diğeri ise insanın ışığın kıymetini bilmesi için karanlıkta kalmak zorunda olmasıdır. Birçok insanın kendisini %100 bağımsız sanması da başka bir sebep. Aslında bağımsızız ama birbirimize bağlıyız. Yaptığımız her haksızlık, evrene ihanettir. Birçok ezoterik kitapta "Kendini bil" değil, "Haddini bil" anlamına gelen "Know thyself" yazar. İnsanların çoğunun akılsız olması, antik Yunan mitolojisinde derin izler bırakmıştır. İapetus'un, Clymene'nin ve onların çocuklarının hikayeleri bize insan kaderinin belirlenmesinde anne ve babanın nasıl bir rol oynadığını hatırlatır. Prometheus'un ve Epimetheus'un öyküleri ise zamanlama konusundaki önemi vurgular. Atlas'ın ve Menoitius'un hikayeleri ise gücün doğru şekilde kullanılmadığında ne olabileceğini anlatır. Son olarak, H.P. Lovecraft'ın evrenin karanlık doğasına dair şu sözüyle bitirmek isterim: "Dünyadaki en merhametli şey, insanın her şey arasında bağlantı kuramamasıdır." Lovecraft soyadının ("sevgi sanatı" anlamına gelen) ironik bir şekilde sevgiyle pek alakası olmayan karanlık konularla uğraşması ilginç bir detaydır. Ama belki de bu durum, "sevgiye aşırı kafayı takanın evrenin ne kadar karanlık olabileceğini gösterdiğini" ima etmektedir.
