Merhaba, ben 23. yüzyılda yaşayan bir insanım. Kendimi şu anda bir mağarada yaşamaya zorlanmış buluyorum. Nasıl oldu da bu hallere düştüğümü, hangi olayların beni bu noktaya getirdiğini anlatmak zorundayım. Umarım bu notum, gelecekte birileri tarafından okunur ve dersler çıkarılır.
İnsanlık tarihi boyunca doğal kaynakları kullanarak gelişti ve serpildi. Ancak 21. yüzyılın sonlarında doğal kaynakların seviyesi o kadar düştü ki medeniyet bir seçim yapmak zorunda kaldı. 22. yüzyılın başlarında dünya nüfusu 22 milyara ulaştığında kuzeydeki buz gölleri ve Antarktika dışında tatlı su kaynakları neredeyse tamamen yok olmuştu. Bu dönemde Kanada ve Rusya'nın nüfusu inanılmaz derecede artmıştı. Körfez Arap ülkelerinin iklimi ise yavaş yavaş Akdeniz'in tamamını etkilemeye başladı. Bu durum özellikle yaz aylarında daha belirgin hale geldi. Bu zorlu dönemde, sulardaki akışın yeniden başlamasını, göllerin dolmasını arzulayan güç odakları ortaya çıkmaya başladı. Mohemtak adındaki genetik bir geliştirme şirketi, ürün ve çalışmalarını duyurduktan sonra dünya artık eskisi gibi olmayacaktı.
Mohemtak, hamilelik sırasında bebeğin genetiğini tamamen değiştirerek onu evcil bir kedinin boyutlarına indiren bir genetik mutasyon zinciri bulan bir şirketti. Ayrıca, otomasyon teknolojisini geliştirerek bu yeni minyatür insan için barınma, üreme ve beslenme alanlarında verimli koşullar yarattı. İlk anne Andrew Jane, bebeğine Mohemtak mutasyonunu enjekte etmeye gönüllü oldu ve tüm dünya televizyonlarından canlı olarak izlendi. Jane, kızı Lucy doğduğunda fare yavrusu büyüklüğündeydi. Lucy, 6 aylıkken konuşmaya başladı ve 5 yaşında okumayı öğrendi. Tıpkı normal bir insan gibi tüm yeteneklere sahipti, ancak boyutu diğerlerinin sadece yüzde 10'uydu. Lucy, dünyanın en ünlü insanı haline geldi, üniversite okudu ve Mohemtak'ın laboratuvarlarında çalıştı.
Mohemtak furyası kısa sürede bazı ülkeler ve gruplar tarafından benimsendi. Bu genetik vaat, yalnızca bir ilaç değil aynı zamanda bir ideoloji haline geldi. Ancak düşmanları da yok değildi. Birçok insan, bu küçültme operasyonunun insanlığı bitireceğini düşündü. Mohemtak reklamları her yerde karşılarımıza çıkmaya başladı ve çok sayıda insan bu akıma kapıldı. Mohemtak, artık bir felsefe olarak kabul ediliyordu. Ancak, bu durumun getirdiği endişeler de vardı. Yeni insanlar eskisi kadar zeki olabilir miydi? Mohemtak, insanlığı kontrol altına alabilir miydi? Bu makul şüpheler, gelecekte daha büyük sorunlara yol açacaktı.
Dünya 22. yüzyılın ortalarında ikiye ayrıldı. Mohemtak kontrolündeki çocuklar robot teknolojisi ile büyümeye başladı ve Akdeniz havzasında Mohemtak şehirleri kuruldu. Evcil kedi boyutundaki insanlar, izole şehirlerde kaynak kullanımını minimumda tutarak yaşamlarını sürdürmeye başladı. Kuzeydeki insanlar, Mohemtak şehirlerini izlemeye devam ederken normal insanlar dünyaya gelmeye devam ediyordu.
Mohemtakı reddeden insanlar kendi çözüm yollarını bulamazlarsa bebeklerine Mohemtak aşısını yaptırmak zorunda kalacaklardı. Bu da beraberinde çeşitli siyasi krizleri getirdi. Yapılan yasal düzenlemelerle birçok ülkede Mohemtak aşısı zorunlu hale geldi. Sonuç olarak, kuzey yarımkürenin nüfusu hızla Mohemtak insanlarıyla dolmaya başladı. Güney yarımkürede ise durum daha dengeli seyrediyordu, ancak büyük bir mülteci krizi ile karşı karşıya kaldılar.
Mohemtak, dünyanın dönüşümünü ümit ederek başladı ama sonuçlar çok farklı oldu. Küçük insanlar, saplantılı bir şekilde şirket tarafından kontrol ediliyordu ve dünyanın yeni efendileri haline geldi. Güney ittifakı, eski insanı savunarak güçlendi ve Mohemtak'ın tekelindeki kuzey, normal insanların yaşadığı kısıtlı alanlara dönüştü. Üçüncü dünya savaşı, dünya için büyük yıkımlara yol açtı ve bu durum küçük canlıların hayatta kalmasına olanak tanıdı.
Sonuç olarak, Mohemtak'ın yaratmış olduğu yeni dünya, insanlık için büyük bir dönüm noktası oldu. Kaynak kullanımını en aza indirmeyi hedefleyen bu grup insan, beklenmedik sonuçlara yol açarak medeniyetin yeniden şekillenmesine sebep oldu. Uzay seyahatleri ve teknolojik keşifler arasında sıkışıp kalan eski medeniyet, artık temel hayatta kalma mücadelesi vermektedir. Bu zamana kadar tüketilen kaynakların bedeli çok ağır oldu ve insanlık, bu yeni düzene alışmaya çalışmaktadır.
İnsanlık tarihi boyunca doğal kaynakları kullanarak gelişti ve serpildi. Ancak 21. yüzyılın sonlarında doğal kaynakların seviyesi o kadar düştü ki medeniyet bir seçim yapmak zorunda kaldı. 22. yüzyılın başlarında dünya nüfusu 22 milyara ulaştığında kuzeydeki buz gölleri ve Antarktika dışında tatlı su kaynakları neredeyse tamamen yok olmuştu. Bu dönemde Kanada ve Rusya'nın nüfusu inanılmaz derecede artmıştı. Körfez Arap ülkelerinin iklimi ise yavaş yavaş Akdeniz'in tamamını etkilemeye başladı. Bu durum özellikle yaz aylarında daha belirgin hale geldi. Bu zorlu dönemde, sulardaki akışın yeniden başlamasını, göllerin dolmasını arzulayan güç odakları ortaya çıkmaya başladı. Mohemtak adındaki genetik bir geliştirme şirketi, ürün ve çalışmalarını duyurduktan sonra dünya artık eskisi gibi olmayacaktı.
Mohemtak, hamilelik sırasında bebeğin genetiğini tamamen değiştirerek onu evcil bir kedinin boyutlarına indiren bir genetik mutasyon zinciri bulan bir şirketti. Ayrıca, otomasyon teknolojisini geliştirerek bu yeni minyatür insan için barınma, üreme ve beslenme alanlarında verimli koşullar yarattı. İlk anne Andrew Jane, bebeğine Mohemtak mutasyonunu enjekte etmeye gönüllü oldu ve tüm dünya televizyonlarından canlı olarak izlendi. Jane, kızı Lucy doğduğunda fare yavrusu büyüklüğündeydi. Lucy, 6 aylıkken konuşmaya başladı ve 5 yaşında okumayı öğrendi. Tıpkı normal bir insan gibi tüm yeteneklere sahipti, ancak boyutu diğerlerinin sadece yüzde 10'uydu. Lucy, dünyanın en ünlü insanı haline geldi, üniversite okudu ve Mohemtak'ın laboratuvarlarında çalıştı.
Mohemtak furyası kısa sürede bazı ülkeler ve gruplar tarafından benimsendi. Bu genetik vaat, yalnızca bir ilaç değil aynı zamanda bir ideoloji haline geldi. Ancak düşmanları da yok değildi. Birçok insan, bu küçültme operasyonunun insanlığı bitireceğini düşündü. Mohemtak reklamları her yerde karşılarımıza çıkmaya başladı ve çok sayıda insan bu akıma kapıldı. Mohemtak, artık bir felsefe olarak kabul ediliyordu. Ancak, bu durumun getirdiği endişeler de vardı. Yeni insanlar eskisi kadar zeki olabilir miydi? Mohemtak, insanlığı kontrol altına alabilir miydi? Bu makul şüpheler, gelecekte daha büyük sorunlara yol açacaktı.
Dünya 22. yüzyılın ortalarında ikiye ayrıldı. Mohemtak kontrolündeki çocuklar robot teknolojisi ile büyümeye başladı ve Akdeniz havzasında Mohemtak şehirleri kuruldu. Evcil kedi boyutundaki insanlar, izole şehirlerde kaynak kullanımını minimumda tutarak yaşamlarını sürdürmeye başladı. Kuzeydeki insanlar, Mohemtak şehirlerini izlemeye devam ederken normal insanlar dünyaya gelmeye devam ediyordu.
Mohemtakı reddeden insanlar kendi çözüm yollarını bulamazlarsa bebeklerine Mohemtak aşısını yaptırmak zorunda kalacaklardı. Bu da beraberinde çeşitli siyasi krizleri getirdi. Yapılan yasal düzenlemelerle birçok ülkede Mohemtak aşısı zorunlu hale geldi. Sonuç olarak, kuzey yarımkürenin nüfusu hızla Mohemtak insanlarıyla dolmaya başladı. Güney yarımkürede ise durum daha dengeli seyrediyordu, ancak büyük bir mülteci krizi ile karşı karşıya kaldılar.
Mohemtak, dünyanın dönüşümünü ümit ederek başladı ama sonuçlar çok farklı oldu. Küçük insanlar, saplantılı bir şekilde şirket tarafından kontrol ediliyordu ve dünyanın yeni efendileri haline geldi. Güney ittifakı, eski insanı savunarak güçlendi ve Mohemtak'ın tekelindeki kuzey, normal insanların yaşadığı kısıtlı alanlara dönüştü. Üçüncü dünya savaşı, dünya için büyük yıkımlara yol açtı ve bu durum küçük canlıların hayatta kalmasına olanak tanıdı.
Sonuç olarak, Mohemtak'ın yaratmış olduğu yeni dünya, insanlık için büyük bir dönüm noktası oldu. Kaynak kullanımını en aza indirmeyi hedefleyen bu grup insan, beklenmedik sonuçlara yol açarak medeniyetin yeniden şekillenmesine sebep oldu. Uzay seyahatleri ve teknolojik keşifler arasında sıkışıp kalan eski medeniyet, artık temel hayatta kalma mücadelesi vermektedir. Bu zamana kadar tüketilen kaynakların bedeli çok ağır oldu ve insanlık, bu yeni düzene alışmaya çalışmaktadır.
