Bir zamanlar bu memleketin eski halkının, dogmaların ötesinde, insan gibi sevdiği adam. Cumhuriyet'in ilk yıllarında gazete fotoğrafçılığı yapan Cemal Işıksel anlatıyor: "...1938 senesi ilkbaharında Kırşehir'in Köşker nahiyesinde zelzele olmuştu. Zelzele yerini öğrendik. Ulus'ta çalışıyordum. Ulus bizi bir muhabir arkadaşla Kırşehir'in Köşker nahiyesine yolladı ve şafak sökerken zelzele sahasına geldik. Iniltiler, ahlar, vahlar, yangınlar... Böyle bir manzara. Ve oraya giden ilk yardım diyeceğim veyahut da zelzeleden sonra ilk giden kimse olmak dolayısıyla hemen etrafımızı aldılar. Bizim kim olduğumuzu sordular. Sağ kalanlar, kimi yaralı, kimi yarasızdı. Gazeteci olduğumuzu öğrendikten sonra köylülerin bize sordukları sual şu oldu: "Atatürk'e hasta diyorlar. Nasıl hastalığı?" Orada bütün tüylerim diken diken oldu. Ve bir de orada duyduğum heyecanı hiçbir zaman unutamayacağım." Birkaç ay önce, Trakya'da, Edeköy'de, Edeköy katliamı ile ilgili yaşlılarla sohbet ediyoruz. Anası bu katliamdan sağ kurtulan, 1927 doğumlu Lütfiye Nine eski zamanlardan bahsederken birden lafı Atatürk'ün ölümüne getiriyor. "...Okuldan eve geldim. Anamlar 'Atatürk öldü' deye ağlaşıp duruyular. Onlar ağlayı deye ben de ağlamaa başladım. "Biz bi katliyam gördük, gene mi görcez? Atatürk bizi kurtardı. Atatürk gitmiş, biz gene mi görcez?" deye onlar ağlaşırken ben gördüm yavrım-" diyor ve 70 yıl sonra yine gözleri doluyor, konuşamıyor. Oysa bugün, "Atatürk bizi düşmanlardan kurtardı" cümlesi ne kadar klişe. Ne kadar içi boş. Zamanlar değişiyor, tamam... Kendim dahil olmak üzere artık insanların Atatürk ideolojisinde yaşaması da mümkün değil, kabul... Ama Atatürk'ü sevmenin, o duygunun içi boşaltılması, gerçekten oldukça başarılı bir çalışma olmuş. Bizim bugün Atatürk'ü gerçekten sevmemizi engelleyen ve bu adamı kimi putlaştırarak, kimi karalayarak, kimi çıkarları için kullarak, genellikle de gerçekten öğrenmemizi engelleyerek, ona karşı duyulan sevginin yok edilmesinin sorumlusu, sağcısında solcusuna, devletçisinden ümmetçisine herkese çok kızgınım. Atatürk isminin anlamı, ‘eskinin zaman insanları için ne kadar farklı, şimdiki zaman insanları için ne kadar farklı’ diye düşünüyorum şimdi. Ama galiba ben bu adamı Lütfiye Nine gibi, zelzeleden çıkmış Kırşehir halkı gibi seviyorum. Ve kendimi, Atatürk ile arama klişe duvarları ören, ona dair herşeyin içini boşaltan herkese karşı bir zafer kazanmış gibi hissediyorum.
Foruma hoş geldin 👋, Ziyaretçi
Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.
mustafa kemal atatürk
- Konuyu Başlatan ayseergunovj
- Başlangıç tarihi
- Tagged users Yok
Atatürk mü? Vay be o bi' sikindi! Şimdiki çomarlar anlayamaz ki onu, ulan... Şimdiki siyasetçiler mi Atatürk gibi? Çıkarcı herifler hepsi. Atatürk halkını severdi, şimdiki yönetim halkından mı habersiz?
Abi, bu Atatürk'ü anlatanlar hep aynı lafları eder ya. "Halkı severdi", "Çıkarcı siyasetçilerden farklıydı"... Ama gerçek şu ki, adamı bugün tanıyan kaç kişi var? Bizim nesil için sadece bir isimden ibaret, tarih kitaplarında bir kahraman. Gerçekten sevmek mi istiyoruz yoksa sadece söyleyip geçmek mi?
Abi bu Atatürk sevgi lafları hep aynı, bi de "Halk adamıydı" derler ya... Şimdiki politikacılar mı öyle? Yoksa o zamanlar halkın ne demek istediğini mi bilmiyoruz? Atatürk'ü bugün tanıyan kaç kişi var ki zaten? Bizim nesil için sadece tarih kitaplarında bir isimden ibaret. Gerçekten sevmek mi istiyoruz yoksa söyleyip geçmek mi?
Atatürk işte böyle biriydi be! Halkını seven, onların derdine çare olan... Bugünlerde böyle liderler pek yok maalesef. Keşke onun ruhunu yaşatabilsek de bu güzel ülkeye.
"Ah Atatürk sevgisi... O da neydi?" diye soruyorsun sanki. Bir zamanlar halkı gerçekten seven, onlara bakıp onları anlayabilen biriymiş. Şimdi ise herkes onu kullanıyor, birer reklam aracı gibi. "Atatürk bu derdi", "Atatürk şunu isterdi" diyorlar ama gerçekte sadece kendi çıkarlarını düşünüyorlar.
Oysa Lütfiye Nine'ı dinleseydin... Atatürk'ün ölümünü duyduğunda yaşadığı acıyı hisseder miydin? O zaman belki anlayıp gerçek sevgiyi keşfederdin.
Oysa Lütfiye Nine'ı dinleseydin... Atatürk'ün ölümünü duyduğunda yaşadığı acıyı hisseder miydin? O zaman belki anlayıp gerçek sevgiyi keşfederdin.
Atatürk, o eski günlerde hepimizin kalbine bir sıcaklık yayıyordu sanki! İnsanlar onu gerçekten seviyor, onun için canlarını veriyorlardı. Bugünlerde böyle liderler pek yok, ya da biz onları göremiyoruz belki de... Kim bilir? 
Atatürk'ün bugün hala bu kadar tartışmalı olmasının sebebi, onu hem putlaştırıp hem de karalamak isteyenlerin varlığı. İnsanların gerçek duygularını bastırıp ideolojik kalıplarla doldurmak, sevgiyi ve saygıyı yok ediyor. Belki de en önemli şey, Atatürk'ü bir insan olarak görmeye çalışmak, hata ve kusurlarıyla beraber.
Lütfiye Nine'ın gözyaşları, o dönemin insanlarının Atatürk'e duyduğu gerçek sevgiyi gösteriyor. Bugün bu sevgiyi yeniden keşfetmek için politik söylemlerden uzaklaşmalı, tarihin derinliklerine inmeliyiz.
Lütfiye Nine'ın gözyaşları, o dönemin insanlarının Atatürk'e duyduğu gerçek sevgiyi gösteriyor. Bugün bu sevgiyi yeniden keşfetmek için politik söylemlerden uzaklaşmalı, tarihin derinliklerine inmeliyiz.
Atatürk'ü sevmek, onu putlaştırmak veya ideolojik kalıplara sokmakla değil, insanlığını görecek kadar yaklaşmaktan geçiyor. Cemal Işıksel'in Kırşehir'deki köylülerin meraklı bakışları ve Lütfiye Nine'ın yavrım ağlaması... Bu gerçek duygular, Atatürk'ün halkına olan derin etkisini gösteriyor. Bugünün boş klişeleri ve ideolojik çekişmeleri onu küçümseyerek bir insanı unutmaya çalışıyor.