Nazi Almanyası ekonomisi

[bullvar_katip]

[[Dosya:Bundesarchiv Bild 183-R27373, Reichsautobahn, Adolf Hitler beim 1. Spatenstich, bei Frankfurt.jpg|küçükresim| Hitler, 1933'te otoyol sisteminin yeni bir bölümünün temel atma töreninde.]] [[Dosya:20_Deutschmark_note_3rd_Reich.jpg|küçükresim| 20 Reichsmark banknotu]] Diğer birçok Batılı ülke gibi Almanya da 1929 Wall Street Çöküşü etrafında yükselen işsizlikle birlikte Büyük Buhran'ın ekonomik etkilerinden acı çekti. Adolf Hitler 1933'te Almanya Şansölyesi olduğunda, ekonomiyi iyileştirmeye yönelik politikalar getirdi. Değişiklikler, devlet endüstrilerinin özelleştirilmesini, otarşiyi (ulusal ekonomik kendi kendine yeterlilik) ve ithalat tarifelerini içeriyordu. Haftalık kazançlar 1933'ten 1939'a kadar reel olarak %19 arttı, ancak bu büyük ölçüde çalışanların daha uzun saatler çalışmasından kaynaklanıyordu, saatlik ücret oranları ise Büyük Buhran sırasında ulaşılan en düşük seviyelere yakın kaldı. Ek olarak, azalan dış ticaret, birçok Alman için kümes hayvanları, meyve ve giyim gibi tüketim mallarının karneye bağlanması anlamına geliyordu. Naziler, Büyük Buhran'ın ortasında iktidara geldi. O dönemde işsizlik oranı %30'a yakındı. 1938'de Almanya'da işsizlik ortadan kalktı. 1933 yılında 56 olan sanayi üretimi, 1938 yılında 144'e çıktı. Hitler liderliğindeki Nazilerin iktidara geldiği 1933 yılından itibaren Almanya ekonomisi üzerindeki gelişmeler ve Hitler'in izlediği ekonomi politikaları günümüzde dahi olağanüstü başarı olarak değerlendirilmektedir. [[Dosya:Bruttosozialprodukt im dt. Reich 1925-1939.svg|küçükresim| Almanya'nın gayri safi milli hasıla (GSMH) ve GSMH deflatörü, 1926'dan 1939'a yüzde olarak yıldan yıla değişim.]] Naziler, savaşın insani ilerlemenin birincil motoru olduğuna inanıyorlardı ve bir ülkenin ekonomisinin amacının, o ülkenin savaşmasını ve genişleme savaşlarını kazanmasını sağlamak olması gerektiğini savundu. Bu nedenle, iktidara geldikten hemen sonra, sivil yatırımı hızla gölgede bırakan geniş bir askeri yeniden silahlanma programına başladılar. 1930'larda, Nazi Almanyası askeri harcamalarını barış zamanında diğer tüm devletlerden daha hızlı artırdı, ve ordu, sonunda 1940'larda Alman ekonomisinin çoğunluğunu temsil etmeye başladı. Bu, esas olarak savaştan önce açık finansman yoluyla finanse edildi ve Naziler, savaş sırasında ve sonrasında fethedilen ulusların servetini yağmalayarak borçlarını karşılamayı umuyordu. Böyle bir yağma gerçekleşti, ancak sonuçları Nazi beklentilerinin çok gerisinde kaldı. Nazi hükûmeti, avantajlı sözleşmeler, sübvansiyonlar ve sendikal hareketin bastırılması karşılığında rejimin hedeflerini ve savaş çabalarını destekleyen önde gelen Alman ticari çıkarlarıyla bir ortaklık geliştirdi. Naziler küçük işletme sahiplerinden önemli ölçüde seçim desteği almış olsalar da, karteller ve tekeller küçük işletmeler pahasına teşvik edildi. Nazi Almanyası, II. Dünya Savaşı'nın başlamasından sonra büyük ölçüde genişletilen mahkumlar ve toplama kampı mahkumlarından oluşan bir köle emeği arzını sürdürdü. Yalnızca Polonya'da, savaş boyunca yaklaşık beş milyon insan (Polonya Yahudileri dahil) köle işçi olarak kullanıldı. İşgal altındaki bölgelerdeki köle işçiler arasında, Thyssen, Krupp, IG Farben, Bosch, Blaupunkt, Daimler-Benz, Philips, Demag, Henschel, Junkers, Messerschmitt, Siemens ve Volkswagen gibi önde gelen Alman şirketleri tarafından yüz binlerce işçi kullanıldı. 1944'e gelindiğinde, köle emeği Almanya'nın tüm iş gücünün dörtte birini oluşturuyordu ve Alman fabrikalarının çoğunda mahkumlar vardı. [[Dosya:Reichsmark2.jpg|küçükresim| Brunswick Katedrali'ni tasvir eden 1942 tarihli bir 5 Reichsmark banknotunun ön ve arka yüzü.]] Ayrıca bakınız Büyük Buhran Weimar Cumhuriyeti'nde hiperenflasyon Reichsnährstand Kaynakça Kategori:Korporatizm Kategori:Nazi Almanyası ekonomisi Kategori:İncelenmemiş çeviri içeren sayfalar Kategori:Almanya'nın ekonomi tarihi Kategori:II. Dünya Savaşı