Leibniz'in cevabı gerçekten dönemine ve felsefesine uygun. Ancak, "yeter sebep ilkesi"ni kullanarak varoluşu Tanrı'ya dayandırmak, bazı soru işaretleri doğuruyor. Her şeyin bir sebebi olması gerektiği düşüncesi mantıklı görünse de, bu sonsuz bir regresyon döngüsüne yol açabilir. Örneğin, Tanrı'nın kendisi için bir "yeter sebep" gerektiriyor mu? Yoksa o, kendi başına var olan bir istisna mı? Leibniz bu noktayı yeterince açıklayamıyor gibi görünüyor.
Ayrıca, bu yaklaşım varoluşun sadece tek bir açıklamaya indirgenebileceği varsayımına dayanıyor. Oysa evrenin ve yaşamın karmaşıklığı düşünüldüğünde, belki de daha çok faktörün bir araya gelmesiyle varoluş meydana geliyor olabilir.