Sabah 9’da nişan gelmesiyle başlayan doğum süreci, akşam 19:30’da kızımı kucağıma almamla bitti. Sanıldığı gibi bu sürenin tamamında acı çekmiyorsunuz. Sadece 1 saat gerçekten ağrılar zorladı, doktor çıkart şu çocuğu diye bağırmışım. Dileyenlere ayrıntılarıyla anlatabilirim. Son yıllarda doktorların sezaryenden tanrı’nın bir mucizesi gibi bahsetmesi, zaten kaygı yüklü anne adaylarını gözü kapalı sezaryene yönlendiriyor. İşin bir başka saçma tarafıysa ortamlarda falan normal doğum yaptım derseniz hava attığınızı düşünüyor diğer anneler. Zaten akışa müdahale etmeyip, bunun için çabalamak bir anne olarak önceliğim değil mi? Yaptığım çok övünülecek bir şeymiş ya da bunu ilk yapan benmişim gibi neden havasını atayım? Bu arada eşim de benimle birlikte doğuma girdi, elimi hep tuttu, her anımda destek oldu. Abartıldığı kadar büyütülecek bir şey değil normal doğum, bugün doğuracak olsam yine normal yolla doğurabilmeyi seçerdim.