Aile büyüğünün öfkeden kudurduğu ve bu öfkenin tolere edilip görmezlikten gelindiği aile sistemlerinde büyüyen bireylerde genellikle "ben iğrenç bir insan olmayacağım!" kararı verilir. Ancak unutulmamalıdır ki öfke aslında normal bir duygudur ve sağlıklı bir şekilde ifade edilebilir. Bu konuda iyi bir modelin olmaması talihsiz bir durumdur. Öfkenin bastırılması sonucu "bir yerde büyük patlama" yaşamak zorunda olunmadığı gibi, bu bastırılan öfke anksiyete ve depresyona da neden olabilir. Utanç veya kıskançlık gibi ikincil duyguların altında gizlenebilir ve tüm dünyanın öfkeli olduğu ve Tanrı'nın cezalandırmak istediği gibi paranoyak düşüncelere yol açabilir. Bu durum da kişiyi dünyadan soyutlamaya kadar götürebilir. Öfke aslında normal bir duygu olduğu gibi, öfkelenmek de normaldir. Belki bu konuda tekrar tekrar hatırlatmak gerekebilir: Öfke normaldir, öfkelenmek normaldir. Öfke normaldir, öfkelenmek normaldir.