Benim bu ama efsane bi tarafı yok bu işin. Beni okula ilk gün babam götürdü. Sağanak yağmur olduğunu hatırlıyorum. Sınıfa bir girdim 20 kişinin 20'si de zaten aynı mahalleden arkadaşlarım
Sanki okula değil de oyun oynamaya gelmişiz gibiydik. En yakın arkadaşlarımla aynı tarafa oturduk. 1. sınıftan 8. sınıfa kadar da hiç ayrılmadık. Gelelim asıl ağlamama sebebine. Sınıfın penceresinden bizim evi görebiliyordum. Babam, kötü bir şey olursa el salla ben gelirim hemen yanına diyerek beni rahatlatmıştı. Ertesi gün derste tuvaletim gelince parmak kaldırıp öğretmenden izin isteyeceğime ayağa kalkıp pencereden bizim eve doğru el sallamaya başladım. Utanç verici anlardı.
Sanki okula değil de oyun oynamaya gelmişiz gibiydik. En yakın arkadaşlarımla aynı tarafa oturduk. 1. sınıftan 8. sınıfa kadar da hiç ayrılmadık. Gelelim asıl ağlamama sebebine. Sınıfın penceresinden bizim evi görebiliyordum. Babam, kötü bir şey olursa el salla ben gelirim hemen yanına diyerek beni rahatlatmıştı. Ertesi gün derste tuvaletim gelince parmak kaldırıp öğretmenden izin isteyeceğime ayağa kalkıp pencereden bizim eve doğru el sallamaya başladım. Utanç verici anlardı.