Yan apartmanda odamın pencerelerinin karşılıklı olduğu iki genç var. Hiç abartısız ekran başından ayrılmıyorlar. Sürekli bir oyun muhabbeti dönüyor, sesin gelmediği gün yok evden de çıkmıyorlar. Bazen dinlerken enerjilerini komik bulup eğleniyorum, çoğunlukla üzülüyorum, bazen de şaşırıyorum çünkü o yaşlardayken benim ebeveynlerim tv karşısında bile çok tutmazdı bizi, sıkıntıdan patlar en sonunda kütüphanede ansiklopedi falan karıştırırdık. Koca yaz gençlerin odasına giren bir yetişkin sesi bile duymadım. Eğlenmek güzel bir şey ama böyle bir bağımlılık çok üzücü. Bir gün pencereden kafamı uzatıp gençsiniz siz çıkıp yürüyüş yapın, spor yapın, arkadaşlarınızla buluşun, kitap okuyun falan demek istiyorum. Sonra vazgeçiyorum. Sözlükte böyle gençler varsa kulak verin bu sözlerime…