Pakicetidae ("Pakistan balinaları"), Erken Eosen'de (~50 myö) Kuzey Pakistan'da yaşamış, en eski balinaları içeren bir Arkaik balina familyasıdır. Familyaya ait fosiller Kuzey Pakistan ve Kuzeybatı Hindistan'da bulunmuştur. Açıklama [[Dosya:Ypresian Earth 50 mya.jpg|sağ|270x270px|küçükresim|Erken Eosen dönemindeki dünya haritası (50 myö)]] Pakicetidler bilinen en arkaik deniz memelileridir. Bu grubun ilk fosilleri II. Dünya Savaşı'ndan önce keşfedilmiş olmasına rağmen, bunlar o kadar parçalıydı ki, deniz memelileri olarak tanınmadılar. 2001 yılına kadar bu balinaların iskeletleri keşfedilmedi. Pakicetidler sadece kuzey Pakistan ve Batı Hindistan'daki birkaç bölgeden bilinmektedir ve bunlar yaklaşık 50 milyon yaşındadır (erken Eosen). Pakicetid fosillerinin en büyük koleksiyonu, Kuzey Pakistan'daki Kala Chitta Tepeleri'nden, H-GSP Yerelliği 62 adlı bir bölgeden bilinmektedir. Bu bölge, birçok farklı hayvandan fosillerle dağılmış bir kemik yatağıdır. Pakicetid balinalarının üç cinsi vardır, Ichthyolestes, Pakicetus ve Nalacetus ve bunların hepsine ait kafatasları 62. Lokalde bulunmuştur. Bir bölgedeki birbiriyle alakasız hayvanların kemiklerinin hacmi, tek bir bireyin tüm kemiklerini tanımlamayı imkansız kılmaktadır. Bu nedenle, pakicetidlerin iskeletleri, boyutlarına, diğer ilkel balinalara olan benzerliklerine, kemiklerin kimyasal bileşimine ve bulundukları yerdeki göreceli bolluğa göre tanımlanan bir dizi farklı bireyin kemiklerine dayanan kompozitlerdir. Lokal 62'deki tortullar, bize pakicetid balinalarının yaşadığı ve fosillerin %60'ından fazlasının pakicetid olduğu ortam hakkında bilgi verebilir. Sığ bir dereydi ve iklim sıcak ve kuruydu. Yağmurlar yılda sadece birkaç kez geliyordu, ama çok şiddetliydi. Dere yatağı yılın büyük bir bölümünde sığ havuzlara ayrıldı ve su sadece yağışlı dönemlerde akıyordu. [[Dosya:Ichthyolestes BW.jpg|sağ|250x250px|küçükresim|Ichthyolestes]] [[Dosya
akicetus BW.jpg|sağl|250x250px|küçükresim|Pakicetus]] Dışarıdan, pakicetidler modern bir cetacean gibi görünmüyorlar. Uzun burunlu ve kuyruklu bir kurda daha benzerler. Ancak pakicetid iskeletinin detayları farklı bir hikâye anlatıyor; bu sıradan bir kara avcısı değildi. Kafatasları, bu deniz memelilerinin yörüngelerinin (göz yuvalarının), suda yaşayan ancak ortaya çıkan nesnelere bakan suda yaşayan hayvanlarda yaygın olduğu gibi, kafataslarının üstünde birbirine yakın yerleştirildiğini göstermektedir. Tıpkı Indohyus gibi, pekicetidler uzuv kemikleri de osteosklerotiktir ve aynı zamanda su habitatını düşündürür, bu da kararlı izotop kanıtlarıyla tutarlı bir yorumdur. Sistematik Pakicetidler, kladistik analizde gösterildiği gibi ve iki troklealı bir astragalusun varlığıyla güzel bir şekilde gösterildiği gibi çift toynaklılar ilişkilidir. Raoellidler ve tüm cetaceanlar gibi, pekicetidlerin de timpanik kemik üzerinde kalınlaşmış iç dudak olan bir involukrum vardır. Yaklaşık 50 milyon yıl önce, çift toynaklıların (raoellidler) deniz memelilerine (pakicetidler) evrimi sırasında dikkate değer bir dönüşüm gerçekleşti. Hem raoellidler hem de pakicetidler, tatlı su akıntılarında yürümeye yarayan suda adaptasyonlara sahipti. Ancak, çok farklı şekillerde yaşadılar. Pakicetidlerin, diğer sivri uçlardan derin vadilerle ayrılmış, yüksek, sivri uçlu (diş üzerindeki yüksek tümsekler) dişleri vardır. Pakicetid'ler ayrıca, dişler arası temasın neden olduğu, emayelerinde geniş cilalı alanlar ile oldukça sıra dışı bir diş aşınmasına sahiptir. Bu aşınma modeli balık yemeyle ilişkilendirilmiştir. Ek olarak, pakitit kafataslarının gözlerin arkasındaki kısmı (yörüngeler) ve alt çene eklemleri (mandibular fossa) çok dardır. Bu çiğneme kaslarının tutunmasını etkiler, aynı zamanda göz ve buruna giden sinirlerin yolunu da etkiler. Bu, pakicetidlerin farklı yiyecekler yediklerini ve onları raoellidlerden farklı şekilde işlediklerini ve farklı duyu organlarına sahip olduklarını ima eder. Bilim adamları hala bu farklılıkların tam olarak ne anlama geldiğini anlamaya çalışıyorlar, ancak hayvanların işlevini büyük ölçüde etkilemiş olmalılar. Raoellidden pakicetid'e ve dolayısıyla çift toynaklılardan balinalara geçiş, kafatasının ve gıda işleme ekipmanının toptan yeniden inşasını içeren dikkate değer bir olaydı. Pakicetidler, sudaki yaşam tarzını raoellid atalarından miras aldı. Gözlerin konumu, uzuv kemiklerinin osteosklerozu, sedimantolojik veriler ve stabil izotop verileri tutarlıdır ve hepsi pakicetidlerin sığ tatlı sularda avcı olduğunu düşündürür. Filogeni Deniz memelileri ve onların karada yaşayan akrabaları arasındaki ilişkileri gösteren kladogram. Ayrıca Bakınız Ambulocetidae Archaeoceti Balinaların evrimi Galeri Kaynakça Dış Bağlantılar Paleobiology Database'de Pakicetidae Kategoriakicetidae Kategori:Hans Thewissen tarafından adlandırılmış taksonlar Kategori:Eosen devri balinaları
akicetus BW.jpg|sağl|250x250px|küçükresim|Pakicetus]] Dışarıdan, pakicetidler modern bir cetacean gibi görünmüyorlar. Uzun burunlu ve kuyruklu bir kurda daha benzerler. Ancak pakicetid iskeletinin detayları farklı bir hikâye anlatıyor; bu sıradan bir kara avcısı değildi. Kafatasları, bu deniz memelilerinin yörüngelerinin (göz yuvalarının), suda yaşayan ancak ortaya çıkan nesnelere bakan suda yaşayan hayvanlarda yaygın olduğu gibi, kafataslarının üstünde birbirine yakın yerleştirildiğini göstermektedir. Tıpkı Indohyus gibi, pekicetidler uzuv kemikleri de osteosklerotiktir ve aynı zamanda su habitatını düşündürür, bu da kararlı izotop kanıtlarıyla tutarlı bir yorumdur. Sistematik Pakicetidler, kladistik analizde gösterildiği gibi ve iki troklealı bir astragalusun varlığıyla güzel bir şekilde gösterildiği gibi çift toynaklılar ilişkilidir. Raoellidler ve tüm cetaceanlar gibi, pekicetidlerin de timpanik kemik üzerinde kalınlaşmış iç dudak olan bir involukrum vardır. Yaklaşık 50 milyon yıl önce, çift toynaklıların (raoellidler) deniz memelilerine (pakicetidler) evrimi sırasında dikkate değer bir dönüşüm gerçekleşti. Hem raoellidler hem de pakicetidler, tatlı su akıntılarında yürümeye yarayan suda adaptasyonlara sahipti. Ancak, çok farklı şekillerde yaşadılar. Pakicetidlerin, diğer sivri uçlardan derin vadilerle ayrılmış, yüksek, sivri uçlu (diş üzerindeki yüksek tümsekler) dişleri vardır. Pakicetid'ler ayrıca, dişler arası temasın neden olduğu, emayelerinde geniş cilalı alanlar ile oldukça sıra dışı bir diş aşınmasına sahiptir. Bu aşınma modeli balık yemeyle ilişkilendirilmiştir. Ek olarak, pakitit kafataslarının gözlerin arkasındaki kısmı (yörüngeler) ve alt çene eklemleri (mandibular fossa) çok dardır. Bu çiğneme kaslarının tutunmasını etkiler, aynı zamanda göz ve buruna giden sinirlerin yolunu da etkiler. Bu, pakicetidlerin farklı yiyecekler yediklerini ve onları raoellidlerden farklı şekilde işlediklerini ve farklı duyu organlarına sahip olduklarını ima eder. Bilim adamları hala bu farklılıkların tam olarak ne anlama geldiğini anlamaya çalışıyorlar, ancak hayvanların işlevini büyük ölçüde etkilemiş olmalılar. Raoellidden pakicetid'e ve dolayısıyla çift toynaklılardan balinalara geçiş, kafatasının ve gıda işleme ekipmanının toptan yeniden inşasını içeren dikkate değer bir olaydı. Pakicetidler, sudaki yaşam tarzını raoellid atalarından miras aldı. Gözlerin konumu, uzuv kemiklerinin osteosklerozu, sedimantolojik veriler ve stabil izotop verileri tutarlıdır ve hepsi pakicetidlerin sığ tatlı sularda avcı olduğunu düşündürür. Filogeni Deniz memelileri ve onların karada yaşayan akrabaları arasındaki ilişkileri gösteren kladogram. Ayrıca Bakınız Ambulocetidae Archaeoceti Balinaların evrimi Galeri Kaynakça Dış Bağlantılar Paleobiology Database'de Pakicetidae Kategoriakicetidae Kategori:Hans Thewissen tarafından adlandırılmış taksonlar Kategori:Eosen devri balinaları