Panpsişizm

[bullvar_katip]

[[Dosya:Neoplatonic-Sun.GIF|küçükresim|183x183pik|Mutlaktan kaynaklanan anima mundi'nin neoplatonik kavramının illüstrasyonu, bir şekilde modern panpsişizmin öncüsüdür.]] Panpsişizm, zihin felsefesinde, zihnin veya zihin benzeri bir yönün, gerçekliğin temel ve her yerde bulunan bir özelliği olduğu görüşüdür. Aynı zamanda, "zihnin, evrende var olan dünyanın temel bir özelliği olduğu" teorisi olarak da tanımlanır. En eski felsefi teorilerden biridir ve Thales, Platon, Spinoza, Leibniz, William James, Alfred North Whitehead, Bertrand Russell ve Galen Strawson gibi filozoflara atfedilmiştir. 19. yüzyılda panpsişizm, Batı düşüncesinde varsayılan zihin felsefesi görüşüydü, ancak 20. yüzyılın ortalarında mantıksal pozitivizmin yükselişiyle panpsişizm bir düşüş yaşadı. Bilincin zor sorusuyla son zamanlarda ilgi gören nörobilim, psikoloji ve kuantum fiziği alanlarındaki gelişmeler, 21. yüzyılda panpsişizme olan ilgiyi yeniden canlandırdı. Genel Bakış Etimoloji Panpsişizm terimi, Yunanca pan (πᾶν : "hepsi, her şey, bütün") ve psişeden (ψυχή : "ruh, zihin") gelir. "Psyche", Yunanca ψύχω (psukhō, "üflerim") kelimesinden gelir ve yaşam, ruh, zihin, ruh, kalp veya "yaşam-nefes" anlamına gelebilir. "Ruh" kelimesinin kullanımı tartışmalıdır çünkü genellikle doğaüstü bir şeye atıfta bulunmak için kullanılan bir terim olan "ruh" ile eşanlamlıdır; artık literatürde bulunan daha yaygın terimler arasında zihin, zihinsel özellikler, zihinsel yön ve deneyim bulunmaktadır. Konsept Panpsişizm, zihnin veya zihin benzeri bir yönün, gerçekliğin temel ve her yerde bulunan bir özelliği olduğunu savunur. Aynı zamanda, "zihnin, evrende var olan dünyanın temel bir özelliği olduğu" bir teori olarak tanımlanır. Panpsişistler, kendi deneyimlerimizle bildiğimiz zihin tipinin, bir şekilde, çok çeşitli doğal bedenlerde mevcut olduğunu varsayarlar. Bu kavram çok çeşitli biçimler almıştır. Bazı tarihsel ve Batılı olmayan panpsişistler, tüm varlıklara (animizm ) yaşam veya ruh gibi nitelikler atfeder. Bununla birlikte, çağdaş akademik savunucular, bu nitelikleri daha karmaşık insan zihinsel niteliklerinden ayırırken, duyarlılığın veya öznel deneyimin her yerde bulunduğunu savunuyorlar . Bu nedenle, fiziğin temel seviyesindeki varlıklara ilkel bir zihniyet biçimi atfederler, ancak zihniyeti kayalar veya binalar gibi toplu şeylerin çoğuna atfetmezler. Terminoloji Panpsişizmi uygulanabilir bir teori olarak araştıran filozof David Chalmers, mikrofenomenal deneyimler (mikrofiziksel varlıkların deneyimleri) ile makrofenomenal deneyimler (insanlar gibi daha büyük varlıkların deneyimleri) arasında ayrım yapar. Philip Goff, pandeneyimcilik ile pankognitivizm arasında bir ayrım yapar. Çağdaş literatürde tartışılan panpsişizm biçiminde, bilinçli deneyim her yerde temel düzeyde mevcuttur, dolayısıyla pandeneyimcilik terimi de buradan gelmektedir. Pankognitivizm, pandeneyimciliğin aksine, düşüncenin temel düzeyde her yerde mevcut olduğu görüşüdür. Pankognitivizm, bazı tarihsel savunucuları olan, ancak günümüzde akademik taraftarları olmayan bir görüştür. Çağdaş panpsişistler, mikrofiziksel varlıkların inançlar, arzular ve korkular gibi karmaşık zihinsel durumlara sahip olduğuna inanmazlar. Başlangıçta, pandeneyimcilik terimi daha dar bir anlama sahipti, David Ray Griffin tarafından özellikle süreç felsefesinde kullanılan panpsişizm biçimine atıfta bulunmak için türetildi (aşağıya bakın). Tarih Antik Çağ [[Dosya:Meotoiwa.jpg|sağ|küçükresim| İki iwakura - Şinto dininde bir kami veya ruhun ikamet ettiği söylenen bir kaya]] Panpsişist görüşler, Sokrates öncesi Yunan felsefesinin temelini oluşturur. Aristoteles'e göre, ilk Yunan filozofu Thales (yaklaşık MÖ 624 – 545), "her şeyin tanrılarla dolu olduğunu" savunan bir teori ileri sürdü. Thales, mıknatısların bunu gösterdiğine inanıyordu. Bu, panpsişist bir doktrin olarak yorumlandı. Panpsişizmle ilişkilendirilen diğer Yunan düşünürleri arasında (birleştirici ilkeyi veya arkhe'yi nous veya zihin olarak gören) Anaksagoras, (arkhe'yi pneuma veya ruh olarak gören) Anaksimenes ve ("Düşünme yetisi herkes için ortaktır" diyen) Herakleitos yer alır. Platon, Sofist'inde her şeyin varlık biçiminde yer aldığını ve zihnin ve ruhun (psişe) psişik bir yönüne sahip olması gerektiğini yazarak panpsişizmi savunur. Philebos ve Timaios'ta Platon bir dünya ruhu veya anima mundi fikrini savunur. Platon'a göre:Bu dünya gerçekten de bir ruh ve zeka ile donatılmış bir canlı varlıktır... Doğaları gereği birbiriyle ilişkili olan diğer tüm canlı varlıkları içeren, görünür tek bir canlı varlıktır.Stoacılık, doğal dünyanın, evrensel akıl logoları tarafından yönetilen ilahi ateşli öz pnöma ile aşılandığını savunan bir kozmoloji geliştirdi. Varlıkların bireysel aklı ile evrensel aklı arasındaki ilişki, Romalı Stoacı Marcus Aurelius'un merkezi bir endişesiydi. Stoacılığın metafiziği, Neoplatonizm gibi Helenistik felsefelerle bağlantılar bulur. Gnostisizm, Platonik anima mundi fikrini de kullanmıştır. Rönesans küçükresim|225x225pik| Dünya ruhunun bir kadın olarak tasvir edildiği Robert Fludd'ın Kozmik düzen çizimi İmparator Justinian, MS 529'da Platon Akademisini kapattıktan sonra, neoplatonizm geriledi. Panpsişizm olarak adlandırılabilecek şeyi göze alan John Scotus Eriugena gibi ortaçağ teologları olmasına rağmen, bu felsefi teolojide baskın bir tür değildi. Ancak İtalyan Rönesansı'nda Gerolamo Cardano, Bernardino Telesio, Francesco Patrizi, Giordano Bruno ve Tommaso Campanella gibi figürlerin düşüncesinde bir canlanma yaşadı. Cardano, ruhun veya anima'nın dünyanın temel bir parçası olduğu görüşünü savundu ve Patrizi, panpsişizm terimini felsefi sözlüğe soktu. Bruno'ya göre, "Ruhu olmayan ve yaşam ilkesi olmayan hiçbir şey yoktur." Anima mundi'ye (dünya ruhu) benzeyen Platoncu fikirler, Paracelsus, Robert Fludd ve Cornelius Agrippa gibi ezoterik düşünürlerin çalışmalarında da yeniden su yüzüne çıktı. Erken Modern 17. yüzyılda iki rasyonalist, Baruch Spinoza ve Gottfried Leibniz'in panpsişist oldukları söylenebilir. Spinoza'nın monizminde, tek sonsuz ve ebedi töz, zihin (düşünce) ve madde (uzay) yönlerine sahip olan "Tanrı veya Doğa"dır (Deus sive Natura). Leibniz'in görüşü, evrenin temel yapısını oluşturan monad adı verilen sonsuz sayıda kesinlikle basit zihinsel tözün olduğudur. George Berkeley'in idealist felsefesinin de bir tür panpsişizm olduğu söylenirken, Berkeley panpsişizmi reddetti ve fiziksel dünyanın yalnızca zihinlerin sahip olduğu deneyimlerde var olduğunu varsayarken, zihinleri insanlarla ve belirli diğer etkenlerle sınırlandırdı. Ayrıca bakınız Kavramlar Notlar Daha Fazla Okuma Dış bağlantılar Panpsişizm üzerine çevrimiçi klasik makalelerin listesi David Chalmers tarafından derlenen çeşitli yazarlar tarafından panpsişizm üzerine çevrimiçi makaleler İnternet Felsefe Ansiklopedisi - Panpsişizm Stanford Felsefe Ansiklopedisi - Panpsişizm Kategori:CS1 errors: missing periodical Kategori:İkiliksizlik Kategorianteizm Kategori:Zihin teorisi Kategori:KB1 bakım: Birden fazla ad: yazar listesi