Bir anda aklıma şu geldi. Düşünecek, sorun edecek hiçbir şeyim yok şu an hayatta. Benim gibi hayatı sürekli ejderha peşinde koşan şövalye, ya da don kişot mu desem*, tadında yaşayan biri için farklı bir his. Bunca zamandır ihmal ettiğim kendim için güzel şeyler yapacağım diyorum artık. Mesela zayıflayayım artık. Fit olursam daha güzel hissederim diye düşünüyorum. Uzun zamandır yalnız kaldığım için sevmenin ve sevilmenin nasıl olduğunu da hatırlamak istiyorum. Triple espressomu yaptım ve gün doğumunu izlemek için arabaya atlayıp boğaz kenarına inmek için hazırlanacağım. İlginç bir mutluluk var içimde. Bilemedim. Pek alışkın değilim. Hayatımın aşkını da bulup emekli olacağım gibi bir his. Benim zamanımın getirdiği hayatlara doydum sanırım. En basit tabirle zihnimin hapishanesinden yeni çıkmışım gibi. Canım bir şeyler yapmak istiyor ve tam olarak ne yapacağımı bilemiyorum. Öncekinden farklı olarak tatlı bir telaş bu. Bu sabah, her sabah olduğu gibi erkenden uyandım. Ve canım yaşamak istiyor.