Bende o istikrar olmadığı için gözüm kesmiyor, yoksa (bkz: peyami’nin kadınları) adında bir kitap yazmak isterdim. Şimşek’in Pervin’i, biz insanların Vedia’sı, hatta evin hizmetlisi, sadakatle hapisteki Mustafa’sını bekleyen Iclal’i, kitaba ismini veren Canan’ı, Dokuzuncu Hariciye Koğuşu’nun Nüzhet’i, Yalnızız’ın -ki beni en çok etkileyen romanlardan biridir- Selma’sı, Mahşer’in Muazzez’i, İl… Yaban atılacak kadınlar değildir. Peyami olan bitenin faturasını hep kadına keser, ortada bir cinayet, bir mesele, bir aşk girdabı varsa bunun sorumlusu kadındır. Onun bahsini ettiği kadınlar fettan, içten pazarlıklı ve ihtiraslıdır. Masum halleri vardır, içten içe belki sadık bir eş, iyi bir anne olmak istiyorlarsa bile hisleri onları rahat bırakmaz ve sevdikleri ya da onları seven erkeği de beraberinde felakete sürükler. Cumhuriyetin ilk yıllarında Batı etkisinde kalan, aslında içlerinde modern hayata karşı koymak isteyen bir taraf olsa da bunu başaramayan, zaman zaman acı ve vicdan azabı çeken kadınlar. Bugüne geldiğimizde hala bu zihniyetin yaşadığını görürüz, hatta sözlükte gündemi meşgul eden tartışmaların çoğu kadın üzerinden döner. Giydiği, yaptığı, yediği, gittiği, sevdiği, seviştiği… Durmadan konu olur. Kadının hayatını delice merak eden ve belki de o kadın kadar cesur olamadığı için yaşadığı hayattan nefret eden, yatıp kalkıp kadına nefret kusan kitle bu zihniyetin devamıdır. Benim için edebiyata dair ne varsa Peyami’dir, Kemal Tahir’dir, klasik Türk romanıdır. Buna rağmen bu akıl almaz kadın nefreti, dönüp dolaşıp bir kadın etrafında şekillenen yazın dünyası beni dehşete düşürür. Romanlarında ana erkek karakterin yakın arkadaşı, bazen akıl hocası olarak yerleştirilen biri mutlaka vardır. Bu adam akl-ı selim, olgun ve sezgileri son derece güçlüdür. Söyledikleri aynıyla çıkar, bilgedir, yol gösterir. Kadına düşense sadece erkeğin kafasını karıştırma, yolundan alıkoyma ve nihayetinde bazen Pervin gibi saçını başını yolarak (bkz: Cünun) etmektir. Redpillci meczup tayfanın bir kıblesi olacaksa bu kişi hakkını vererek Peyami Safa olur. Olanı biteni anlamak yerine kestirmeden kadını suçlamak, selameti bir keşiş gibi kendini cinsel hazlardan mahrum edip hiçbir ego sarsıntısı yaşamadan yapayalnız geberip gitmekte bulan bu güruh sabah akşam, döne döne, biteviye aynı cadı masalını anlatır durur. Kadının, erkeğin nefret etmek için pek çok sebebi varken bunu yapmaması, erkeğinse hayatını bunun üzerine inşa etmesi acziyetin tezahürüdür ancak. (bkz: #166322083)
Düzeltme: Yalnızız romanındaki kadın karakter Meral’dir, hatırlatan yazara (bkz: Vilayetyas) teşekkür ederim.
Düzeltme: Yalnızız romanındaki kadın karakter Meral’dir, hatırlatan yazara (bkz: Vilayetyas) teşekkür ederim.