Anatomide polip, mukoza zarından çıkıntı yapan anormal doku büyümesidir. Yüzeye dar, uzun bir sapla tutturulmuşsa saplı olduğu söylenir; sapsız takılırsa sapsız denir. Polipler genellikle kolon, mide, burun, kulak, sinüs(ler), idrar kesesi ve rahimde bulunur. Ayrıca vücudun rahim ağzı, ses telleri ve ince bağırsak dahil olmak üzere mukoza zarlarının bulunduğu başka yerlerinde de oluşabilirler. Bazı polipler tümördür (neoplazmalar) ve diğerleri neoplastik değildir. Örneğin iyi huylu olan hiperplastik veya displastiktir. Neoplastik olanlar genellikle iyi huyludur ancak bazıları malignite öncesi veya kötücül tümör ile eş zamanlı olabilir. Sindirim polipleri Konuma göre rastlananlar: Kolorektal polip Kolon polipleri genellikle belirtilerle ilişkili olmasa da, bazen anal kanama ve nadiren ağrı, ishal veya kabızlığa neden olabilirler. Kolon kanseri'nin mikroskobik olarak bulunma potansiyeli ve iyi huylu kolon poliplerinin zamanla malign haline gelme riski nedeniyle endişe vericidir. Poliplerin çoğu asemptomatik olduğundan bunlar genellikle kolon kanseri taraması sırasında keşfedilir. Yaygın tarama yöntemleri şunlardır: Dışkıda gizli kan testi, modern esnek endoskop ile kolonoskopi, sigmoidoskopi (genellikle eski sert endoskopla), alt gastrointestinal serisi (baryumlu lavman), dijital rektal muayene (DRE), sanal kolonoskopi veya Cologuard. Polipler kolonoskopide normalde ya polipektomi kıskacı olarak bilinen bir tel halka ile ya da biyopsi forseps ile çıkarılır. Bir adenomatöz polip bulunursa çıkarılmalıdır çünkü böyle bir polip kanser öncesidir ve kanserleşme eğilimi vardır. Kesin olarak, herhangi bir teşhis yöntemi ile bulunan tüm polipler kolonoskopi ile çıkarılır. Kolon kanseri genellikle 2,5cm'den küçük poliplerde bulunmasa da bulunan tüm polipler çıkarılır çünkü bunların çıkarılması gelecekte kolon kanseri olasılığını azaltır. Adenomatöz polipler çıkarıldığında, genellikle üç ila beş yıl sonra tekrar kolonoskopi yapılır. Kolon poliplerinin çoğu arada sırada görülen (sporadik) olarak sınıflandırılabilir. Kalıtsal polipozis sendromları [[Dosya
eutz-Jeghers_syndrome_polyp.jpg|sağ|küçükresim|Peutz–Jeghers kolon polipi mikrografı - bir tür hamartomatöz poliptir. Hematoksilen-Eozin Boyama.]] Ailesel adenomatöz polip Peutz-Jeghers sendromu Turcot sendromu Juvenil polipozis sendromu Cowden sendromu Bannayan-Riley-Ruvalcaba sendromu (Bannayan–Zonana sendromu) Gardner sendromu Tırtıklı polipozis sendromu Kalıtsal olmayan polipozis sendromları Cronkhite – Kanada sendromu Kolon polip türleri Kötü huylu Hamartomlu Hiperplazi İltihaplı: İltihaplı fibroid polip Adenomatöz polipler Adenomatöz polipler veya adenomlar, kolonun iç yüzeyinde büyüyen ve yüksek kanser riski taşıyan poliplerdir. Adenomatöz polip prekanseröz lezyon olarak kabul edilir yani kolon kanserine dönüşme olasılığı yüksektir. Kolonda oluşabilen diğer polip türleri kalın bağırsak kansere dönüşme olasılığı düşük olan hiperplazi ve iltihaplı poliplerdir. 60 yaşındaki kişilerin yaklaşık %5'inde çapı 1cm veya daha büyük olan en az bir adenomatöz polip bulunur. Çoklu adenomatöz polipler sıklıkla ailesel polip koli veya ailesel adenomatöz polipozdan kaynaklanır. Bu durum kolon kanseri açısından çok risklidir. Türler Adenomlar, sindirim poliplerinin yaklaşık %10'unu oluşturur. Poliplerin çoğu (yaklaşık %90) küçüktür ve genellikle 1cm'den küçüktür ve az kanserleşme olasılığı vardır. Adenomların kalan %10'luk kısmı 1cm'den büyüktür ve invaziv kanser içerme şansı %10'a yaklaşır. Üç tip adenomatöz polip vardır: Tübüler adenomlar (boru benzeri şekil), adenomatöz poliplerin en yaygınıdır. Kolonun her yerinde oluşabilirler ve kolon kanserine dönüşme olasılığı en düşük olan kolon polipleridir. Tubulovilloz Villöz adenomlar genellikle rektal bölgede bulunur ve normalde diğer iki adenom tipinden daha büyüktür. Görünüşte sapsız, kadifemsi veya karnabahar benzeri olma eğilimindedirler ve tüm polipler arasında en yüksek hastalıklılık ve ölüm oranları ile ilişkilidir. Hipokalemi ve yoğun mukus akıntısı ile nitelenen aşırı salgılayıcı sendromlara neden olabilir ve carcinoma in situ veya invaziv karsinomu diğer adenomlardan daha sık barındırabilirler. Riskler Polip 1cm'den büyükse ve daha yüksek oranda villous bileşeni içeriyorsa kolorektal kansere ilerleme riski artar. Ayrıca poliplerin şekli kanser uruna dönüşme riski ile ilişkilidir. Saplı polipler genellikle sapsız poliplerden (düz polipler) daha az tehlikelidir. Sapsız polipler, invaziv hücrelerin tümörden submukozal ve daha uzak yapılara göçü için daha kısa bir yola sahiptir ve ayrıca çıkarılması ve tespit edilmesi daha zordur. 2cm'den büyük sapsız polipler genellikle villöz özellikler içerir, daha yüksek kötü huylu potansiyeli vardır ve kolonoskopik polipektomiyi takiben tekrarlama eğilimindedir. Polipler kolon kanseri açısından önemli bir risk taşımasa da, tübüler adenomatöz polipler büyüdükçe kanserli hale gelebilir. Daha büyük tübüler adenomatöz polipler büyüdüklerinde daha fazla habis tümör risklidir çünkü o zaman daha villöz bileşenler geliştirir ve sapsız hale gelebilirler. Ebeveynlerine adenomatöz polip teşhisi konan bir bireyin, ailesinde kolonik polip öyküsü olmayan bireylere göre kolon kanseri geliştirme şansının %50 daha fazla olduğu tahmin edilmektedir. 2019 itibariyle, aile öyküsü olan hastaların kolon poliplerinin risklerini belirlemenin bir yolu yoktur. Genelde, aile geçmişinden bağımsız olarak nüfusun yaklaşık %6'sı kolon kanseri geliştirme riski altındadır. 2019 itibariyle, aile öyküsü olan hastaların kolon poliplerinin risklerini belirlemenin bir yolu yoktur. Aile geçmişinden bağımsız olarak nüfusun yaklaşık %6'sı kolon kanseri geliştirme riski vardır. Tarama Kolon poliplerinin taranması ve bunların önlenmesi, durum yönetiminin önemli bir parçası olmuştur. Tıp dernekleri, adenomatöz polipleri önlemek ve kolon kanseri gelişme şansını en aza indirmek için kolorektal tarama için kılavuzlar oluşturmuştur. Diyetteki bazı değişikliklerin poliplerin oluşmasını önlemede yardımcı olabileceğine inanılır, ancak poliplerin kanserli büyümelere dönüşmesini önlemek için onları tespit edip çıkarmaktan başka bir yol yoktur. Kolon polipleri büyüdükçe bazen bağırsakta gizli kan testi ile tespit edilebilen kanamaya neden olabilir. Amerikan Kanser Derneği yönergelerine göre, 50 yaşın üzerindeki kişiler yıllık gizli kan testi yaptırmalıdır. 50'li yaşlarındaki kişilerin, adenomatöz bir polip olabilecek herhangi bir anormal büyümeyi saptamak için her 3 ila 5 yılda bir esnek sigmoidoskopi yaptırmaları önerilir. Bu yöntem sırasında adenomatöz polipler saptanırsa kolonoskopi önerilir. Tıp toplulukları, kolon kanseri için gerekli bir tarama uygulaması olarak 50 yaşından itibaren her on yılda bir kolonoskopi yapılmasını önermektedir. Tarama, bağırsağın doğru bir görüntüsünü sağlar ve ayrıca bulunursa polipin çıkarılmasını sağlar. Kolonoskopi sırasında bir adenomatöz polip tanımlandığında, bir kıskaç veya ısıtma cihazı kullanmak da dahil olmak üzere çeşitli çıkarma yöntemleri vardır. Kolonoskopiler, tüm kolonun incelenmesine olanak sağlaması ve poliplerin yarısından fazlasının oluştuğu üst kolonda polipleri saptayabilmesi nedeniyle sigmoidoskopilere göre tercih edilir. Tarama programlarının adenomatöz poliplere bağlı kolon kanseri ölümlerini azaltmada etkili olduğu istatistiksel olarak kanıtlanmıştır. Kolonoskopilerle ilişkili komplikasyon riski, yaklaşık yüzde 6 olan yaşam boyu kolon kanseri gelişme riskine kıyasla yaklaşık yüzde 0,35'tir. Küçük bir nüks olasılığı olduğundan, polip çıkarıldıktan sonra takip önerilir. Rahim polipi Endometriyal polip veya rahim polipi, rahim boşluğunda yer kaplayan (endometriyum) rahim iç yüzeyindeki bir polip veya doku bozukluğudur. Genellikle kadınların %10'unda görülür. Geniş düz tabanlı olabilirler (sapsız) veya rahme uzun bir pedikül (saplı) ile tutunmuş olabilirler. Saplı polipler sapsız olanlardan daha yaygındır. Servikal polip Servikal polip, servikal kanal yüzeyinde çok yaygın görülen iyi huylu (ingilizce:benign) polip veya tümördür. Düzensiz adet kanamasına veya artan ağrıya neden olabilirler ancak genellikle belirti göstermezler. Burun polipleri Nazal polipler, esas olarak burnun mukozalarından ve paranazal sinüslerinden kaynaklanan polipoidal kitlelerdir. Sıklıkla alerjik rinit'e eşlik eden mukozanın aşırı büyümeleridir. Serbestçe taşınabilirler ve hassas değildirler. Gırtlak polipleri Ses tellerindeki polipler birçok farklı şekil alabilir ve her zaman sebep bu olmasa da bazen sesin kötüye kullanılmasından kaynaklanabilir. Bir veya her iki ses kıvrımında oluşabilirler ve şişlik, yumru (nodüle benzer), sap benzeri bir büyüme veya kabarcık benzeri bir lezyon olarak görünebilirler. Çoğu polip, ses kıvrımlarındaki nasırlara daha çok benzeyen nodüllerden daha büyüktür. Polipler ve nodüller, ses kısıklığı veya nefes darlığı, "kaba" veya "cızırtılı" ses, ses kalitesinde sertlik, kulaktan kulağa vuran ağrı, "boğazın arkasında bir yumru" hissi, boyun ağrısı, seste perde aralığının azalması ve vokal ve bedensel yorgunluk gibi benzer belirtiler gösterebilir. Bir kişi semptomları 2 ila 3 haftadan fazla yaşarsa, bir doktora görünmelidir. Teşhis için, sesin kapsamlı bir değerlendirmesi, tercihen ses konusunda uzmanlaşmış bir kulak burun boğaz uzmanı (kulak burun boğaz doktoru) tarafından fizik muayene, dil ve konuşma terapisti (SLP) ile ses değerlendirmesi, nörolojik muayeneyi içermelidir. (belirli durumlarda) Değerlendirilecek sesin nitelikleri arasında kalite, perde, gürlük ve seslendirmeyi sürdürme yeteneği yer alır. Bazı durumlarda, ağız veya burun içine bir endoskop ile aletli bir muayene yapılabilir. Bu ses kıvrımlarına ve gırtlağa net bir bakış verir. Ayrıca, konuşma sırasında ses tellerinin hareketini gözlemlemek için bir stroboskop (yanıp sönen ışık) kullanılabilir. Polipler tıbbi, cerrahi veya davranışsal müdahale ile tedavi edilebilir. Cerrahi müdahale, polipin vokal korddan çıkarılmasını içerir. Bu yaklaşım yalnızca büyüme(ler) çok büyük olduğunda veya uzun bir süredir mevcut olduğunda kullanılır. Çocuklarda cerrahi müdahale nadirdir. Mevcut tıbbi problemler tedavi edilerek ses tellerindeki baskı ve olumsuz etki azaltılabilir. Bu, midebağırsak reflü hastalığı, alerjiler ve tiroid problemlerinin tedavisini içerebilir. Sigarayı bırakmak ve stresi azaltmak için müdahale de gerekebilir. Çoğu insan bir SLP'den davranışsal müdahale veya ses terapisi alır. Bu, iyi ses hijyeni öğretmeyi ve sesin kötüye kullanılması davranışlarını azaltmayı veya durdurmayı içerebilir. Doğrudan ses tedavileri, iyi seslendirmeyi desteklemek için perdeyi, yüksekliği veya nefes desteğini değiştirmek için kullanılabilir. Kaynakça Dış bağlantılar Ulusal Sağlık Enstitüleri polip web sitesi Dr. Ali Nawaz Khan'ın CME ile birlikte polipoz sendromlarının kapsamlı incelemesi "How I Do It"— Removing large or sessile colonic polyps. Dr. Brian Saunders MD FRCP; St. Mark's Academic Institute; Harrow, Middlesex, UK. Retrieved April 9, 2008. FAP Patient Information Sheet Kategori:Sindirim sistemi neoplazmaları Kategori:Jinekoloji
eutz-Jeghers_syndrome_polyp.jpg|sağ|küçükresim|Peutz–Jeghers kolon polipi mikrografı - bir tür hamartomatöz poliptir. Hematoksilen-Eozin Boyama.]] Ailesel adenomatöz polip Peutz-Jeghers sendromu Turcot sendromu Juvenil polipozis sendromu Cowden sendromu Bannayan-Riley-Ruvalcaba sendromu (Bannayan–Zonana sendromu) Gardner sendromu Tırtıklı polipozis sendromu Kalıtsal olmayan polipozis sendromları Cronkhite – Kanada sendromu Kolon polip türleri Kötü huylu Hamartomlu Hiperplazi İltihaplı: İltihaplı fibroid polip Adenomatöz polipler Adenomatöz polipler veya adenomlar, kolonun iç yüzeyinde büyüyen ve yüksek kanser riski taşıyan poliplerdir. Adenomatöz polip prekanseröz lezyon olarak kabul edilir yani kolon kanserine dönüşme olasılığı yüksektir. Kolonda oluşabilen diğer polip türleri kalın bağırsak kansere dönüşme olasılığı düşük olan hiperplazi ve iltihaplı poliplerdir. 60 yaşındaki kişilerin yaklaşık %5'inde çapı 1cm veya daha büyük olan en az bir adenomatöz polip bulunur. Çoklu adenomatöz polipler sıklıkla ailesel polip koli veya ailesel adenomatöz polipozdan kaynaklanır. Bu durum kolon kanseri açısından çok risklidir. Türler Adenomlar, sindirim poliplerinin yaklaşık %10'unu oluşturur. Poliplerin çoğu (yaklaşık %90) küçüktür ve genellikle 1cm'den küçüktür ve az kanserleşme olasılığı vardır. Adenomların kalan %10'luk kısmı 1cm'den büyüktür ve invaziv kanser içerme şansı %10'a yaklaşır. Üç tip adenomatöz polip vardır: Tübüler adenomlar (boru benzeri şekil), adenomatöz poliplerin en yaygınıdır. Kolonun her yerinde oluşabilirler ve kolon kanserine dönüşme olasılığı en düşük olan kolon polipleridir. Tubulovilloz Villöz adenomlar genellikle rektal bölgede bulunur ve normalde diğer iki adenom tipinden daha büyüktür. Görünüşte sapsız, kadifemsi veya karnabahar benzeri olma eğilimindedirler ve tüm polipler arasında en yüksek hastalıklılık ve ölüm oranları ile ilişkilidir. Hipokalemi ve yoğun mukus akıntısı ile nitelenen aşırı salgılayıcı sendromlara neden olabilir ve carcinoma in situ veya invaziv karsinomu diğer adenomlardan daha sık barındırabilirler. Riskler Polip 1cm'den büyükse ve daha yüksek oranda villous bileşeni içeriyorsa kolorektal kansere ilerleme riski artar. Ayrıca poliplerin şekli kanser uruna dönüşme riski ile ilişkilidir. Saplı polipler genellikle sapsız poliplerden (düz polipler) daha az tehlikelidir. Sapsız polipler, invaziv hücrelerin tümörden submukozal ve daha uzak yapılara göçü için daha kısa bir yola sahiptir ve ayrıca çıkarılması ve tespit edilmesi daha zordur. 2cm'den büyük sapsız polipler genellikle villöz özellikler içerir, daha yüksek kötü huylu potansiyeli vardır ve kolonoskopik polipektomiyi takiben tekrarlama eğilimindedir. Polipler kolon kanseri açısından önemli bir risk taşımasa da, tübüler adenomatöz polipler büyüdükçe kanserli hale gelebilir. Daha büyük tübüler adenomatöz polipler büyüdüklerinde daha fazla habis tümör risklidir çünkü o zaman daha villöz bileşenler geliştirir ve sapsız hale gelebilirler. Ebeveynlerine adenomatöz polip teşhisi konan bir bireyin, ailesinde kolonik polip öyküsü olmayan bireylere göre kolon kanseri geliştirme şansının %50 daha fazla olduğu tahmin edilmektedir. 2019 itibariyle, aile öyküsü olan hastaların kolon poliplerinin risklerini belirlemenin bir yolu yoktur. Genelde, aile geçmişinden bağımsız olarak nüfusun yaklaşık %6'sı kolon kanseri geliştirme riski altındadır. 2019 itibariyle, aile öyküsü olan hastaların kolon poliplerinin risklerini belirlemenin bir yolu yoktur. Aile geçmişinden bağımsız olarak nüfusun yaklaşık %6'sı kolon kanseri geliştirme riski vardır. Tarama Kolon poliplerinin taranması ve bunların önlenmesi, durum yönetiminin önemli bir parçası olmuştur. Tıp dernekleri, adenomatöz polipleri önlemek ve kolon kanseri gelişme şansını en aza indirmek için kolorektal tarama için kılavuzlar oluşturmuştur. Diyetteki bazı değişikliklerin poliplerin oluşmasını önlemede yardımcı olabileceğine inanılır, ancak poliplerin kanserli büyümelere dönüşmesini önlemek için onları tespit edip çıkarmaktan başka bir yol yoktur. Kolon polipleri büyüdükçe bazen bağırsakta gizli kan testi ile tespit edilebilen kanamaya neden olabilir. Amerikan Kanser Derneği yönergelerine göre, 50 yaşın üzerindeki kişiler yıllık gizli kan testi yaptırmalıdır. 50'li yaşlarındaki kişilerin, adenomatöz bir polip olabilecek herhangi bir anormal büyümeyi saptamak için her 3 ila 5 yılda bir esnek sigmoidoskopi yaptırmaları önerilir. Bu yöntem sırasında adenomatöz polipler saptanırsa kolonoskopi önerilir. Tıp toplulukları, kolon kanseri için gerekli bir tarama uygulaması olarak 50 yaşından itibaren her on yılda bir kolonoskopi yapılmasını önermektedir. Tarama, bağırsağın doğru bir görüntüsünü sağlar ve ayrıca bulunursa polipin çıkarılmasını sağlar. Kolonoskopi sırasında bir adenomatöz polip tanımlandığında, bir kıskaç veya ısıtma cihazı kullanmak da dahil olmak üzere çeşitli çıkarma yöntemleri vardır. Kolonoskopiler, tüm kolonun incelenmesine olanak sağlaması ve poliplerin yarısından fazlasının oluştuğu üst kolonda polipleri saptayabilmesi nedeniyle sigmoidoskopilere göre tercih edilir. Tarama programlarının adenomatöz poliplere bağlı kolon kanseri ölümlerini azaltmada etkili olduğu istatistiksel olarak kanıtlanmıştır. Kolonoskopilerle ilişkili komplikasyon riski, yaklaşık yüzde 6 olan yaşam boyu kolon kanseri gelişme riskine kıyasla yaklaşık yüzde 0,35'tir. Küçük bir nüks olasılığı olduğundan, polip çıkarıldıktan sonra takip önerilir. Rahim polipi Endometriyal polip veya rahim polipi, rahim boşluğunda yer kaplayan (endometriyum) rahim iç yüzeyindeki bir polip veya doku bozukluğudur. Genellikle kadınların %10'unda görülür. Geniş düz tabanlı olabilirler (sapsız) veya rahme uzun bir pedikül (saplı) ile tutunmuş olabilirler. Saplı polipler sapsız olanlardan daha yaygındır. Servikal polip Servikal polip, servikal kanal yüzeyinde çok yaygın görülen iyi huylu (ingilizce:benign) polip veya tümördür. Düzensiz adet kanamasına veya artan ağrıya neden olabilirler ancak genellikle belirti göstermezler. Burun polipleri Nazal polipler, esas olarak burnun mukozalarından ve paranazal sinüslerinden kaynaklanan polipoidal kitlelerdir. Sıklıkla alerjik rinit'e eşlik eden mukozanın aşırı büyümeleridir. Serbestçe taşınabilirler ve hassas değildirler. Gırtlak polipleri Ses tellerindeki polipler birçok farklı şekil alabilir ve her zaman sebep bu olmasa da bazen sesin kötüye kullanılmasından kaynaklanabilir. Bir veya her iki ses kıvrımında oluşabilirler ve şişlik, yumru (nodüle benzer), sap benzeri bir büyüme veya kabarcık benzeri bir lezyon olarak görünebilirler. Çoğu polip, ses kıvrımlarındaki nasırlara daha çok benzeyen nodüllerden daha büyüktür. Polipler ve nodüller, ses kısıklığı veya nefes darlığı, "kaba" veya "cızırtılı" ses, ses kalitesinde sertlik, kulaktan kulağa vuran ağrı, "boğazın arkasında bir yumru" hissi, boyun ağrısı, seste perde aralığının azalması ve vokal ve bedensel yorgunluk gibi benzer belirtiler gösterebilir. Bir kişi semptomları 2 ila 3 haftadan fazla yaşarsa, bir doktora görünmelidir. Teşhis için, sesin kapsamlı bir değerlendirmesi, tercihen ses konusunda uzmanlaşmış bir kulak burun boğaz uzmanı (kulak burun boğaz doktoru) tarafından fizik muayene, dil ve konuşma terapisti (SLP) ile ses değerlendirmesi, nörolojik muayeneyi içermelidir. (belirli durumlarda) Değerlendirilecek sesin nitelikleri arasında kalite, perde, gürlük ve seslendirmeyi sürdürme yeteneği yer alır. Bazı durumlarda, ağız veya burun içine bir endoskop ile aletli bir muayene yapılabilir. Bu ses kıvrımlarına ve gırtlağa net bir bakış verir. Ayrıca, konuşma sırasında ses tellerinin hareketini gözlemlemek için bir stroboskop (yanıp sönen ışık) kullanılabilir. Polipler tıbbi, cerrahi veya davranışsal müdahale ile tedavi edilebilir. Cerrahi müdahale, polipin vokal korddan çıkarılmasını içerir. Bu yaklaşım yalnızca büyüme(ler) çok büyük olduğunda veya uzun bir süredir mevcut olduğunda kullanılır. Çocuklarda cerrahi müdahale nadirdir. Mevcut tıbbi problemler tedavi edilerek ses tellerindeki baskı ve olumsuz etki azaltılabilir. Bu, midebağırsak reflü hastalığı, alerjiler ve tiroid problemlerinin tedavisini içerebilir. Sigarayı bırakmak ve stresi azaltmak için müdahale de gerekebilir. Çoğu insan bir SLP'den davranışsal müdahale veya ses terapisi alır. Bu, iyi ses hijyeni öğretmeyi ve sesin kötüye kullanılması davranışlarını azaltmayı veya durdurmayı içerebilir. Doğrudan ses tedavileri, iyi seslendirmeyi desteklemek için perdeyi, yüksekliği veya nefes desteğini değiştirmek için kullanılabilir. Kaynakça Dış bağlantılar Ulusal Sağlık Enstitüleri polip web sitesi Dr. Ali Nawaz Khan'ın CME ile birlikte polipoz sendromlarının kapsamlı incelemesi "How I Do It"— Removing large or sessile colonic polyps. Dr. Brian Saunders MD FRCP; St. Mark's Academic Institute; Harrow, Middlesex, UK. Retrieved April 9, 2008. FAP Patient Information Sheet Kategori:Sindirim sistemi neoplazmaları Kategori:Jinekoloji