porselen kalbim

[ayseerguni3te]

Sena Şener'in sesine, hissettirdiklerine, geçirdiklerine de kırık olan yüzbin parça kalbimden bir tanesini bıraktığım şarkı. Önce düşük yaptım; her şeyden önce seni düşürdüm. Beni aldattığını öğrendiğim gün, seni düşürdüm. IVF tedavisindeyken o kadar hormonları yutmuştum ya; hiç hamile kalamamıştım da zaten, o hiç olmayan çocukları da düşürdüm. Sonra o düşüğün de yasını tuttum. Seni düşüreli bugün 9 ay oldu. 9 ay sonra artık kendi sancılarımı çekmeye başladım. Kendimi doğurmaya hazırlanıyorum ben şimdi. Kulağıma bu şarkı doldu. Karnıma tekme atıldı sanki. O kadar olmayacak bir yerde, olmayacak bir anda oldu bu şimdi. Aslında bir yere kadar çok sevildiğim bir çocukluk yaşadım ben. Onlar birbirini sevdiklerini göstermeseler de ben sevilmiştim, bir yere kadar verdikleri sevgi de koşulsuzdu. Bir yerden sonra koşullandı. Sonra kaçtım. Vallahi kaçmıştım. Belki kendimi bulacaktım. Ama kendimden kaçmak bile güzeldi o sıra. Kendimden kaçarken de seni buldum. 19'dum. Asla evlenmem dedim, gerek yok, birbirimizin zaten böyle hayatındayız ki, beraberiz, bak bir arabanın içinde de, senin odanda da, benim odamda da, sonra o küçük evimizde de beraberiz. Tek kişilik yatakta nasıl da yatardık hiç unutamam o zamanları, nasıl destek olurduk birbirimize. Yalan söyledin, bitmeli dedim. Ağladın, bir hafta her gün. Sonra ikna ettin. Kanasım da vardı, bir umut avunmaya da. Hayal arkadaşındım, çok komik. Kandım. Yeniden beraberdik, beraber ev paylaştık. Çok da güzeldik. Belki kanmak da istedim. En çok başarmak istedim. Başarınca çok sevildim çünkü. Başardığımda sen beni daha çok seversin diye düşündüm galiba. Soyut düşünce 12 yaşından önce gelişmezmiş. "Yaparsam sever" dedim. Sen de zaten bunu bildin. Büyük manipülatörsün. Sen de dedin, ben narsistim, aricikla herkesten bir şey öğrenebileceğimi öğrendim. * Aslında bundan başka da bir bok değilsin. İşin zor. Yazıklar olsun, eyvahlar olsun, eyvallah olsun. Kırdın, anasını bile siktin. Helal etmedim, etmiyorum. Ama artık sen değilsin olayım. Hiç sen olmamışsın aslında. Hiç sen de olmamıştın, bendim seni sen yapan. İdealize eden, ilahlaştıran. Bunu fark edince de bundan da kaçan. Benim yüreğim bir umut sana inanmak istedi. Sen de bir yerden sonra kıydın. Çıkmadığım kadar yükseklerdeydim seninle. Sen hatırlamazsın, ben unutmam çok iyi bilirsin. Yüreğim buldum demek istemiş. Yalandan tenha bulmuş kalbim kendine. Ama biliyor musunuz? "Porselen kalbim kendine de kırılır" Ben bunu fark ettim, idrak ettim. İyi olan şu ki; sonunda, nihayet, bu sefer kendime hamile kaldım. Zor geçiyor hamileliğim ama sonunda kendimi doğuracağım. Ve bu sefer düşük yapmayacağım.