Psikolojinin insanlara sahte gelmesinin en büyük sebebi, psikoloji makalelerini anlamak için (en azından özet kısmını) okuma yazma bilmenin yeterli olmasıdır. Uzmanlık jargonu veya karmaşık matematik içeren alanların aksine, birçok psikoloji makalesi ortalama bir okuyucu için anlaşılabilirdir. Bu erişilebilirlik, bilgiyi demokratikleştirirken, paradoksal olarak diğer insanlar tarafından algılanan bilimsel "vurguyu" zayıflattığını gözlemlemek mümkün. Bu, aşinalığın küçümsemeyi beslediği klasik bir durumdur; bir disiplin ne kadar kolay anlaşılırsa, meslekten olmayan kişilere o kadar az “bilimsel” görünebilir. Bu olgu, bilimi nasıl kavramsallaştırdığımızla ilgili daha derin bir sorunu ortaya koymaktadır. Gerçek bilimin teknik terminoloji ve anlaşılmaz formüllerle yüklü, anlaşılması gerektiğine dair örtük bir varsayım vardır. Ancak bu görüş karmaşıklık ile geçerliliği birbirine karıştırmaktadır. İyi tasarlanmış bir psikolojik çalışma, okunabilirliğine rağmen, bilimsel açıdan yoğun bir fizik makalesi kadar sağlam olabilir. Buradaki zorluk, bilimsel meşruiyetin yüzeysel işaretlerine güvenmek yerine, halkı psikolojik araştırmaların temelini oluşturan titiz metodolojiler konusunda eğitmekte yatmaktadır.
Eğer sosyal psikolog olsaydım mesela şöyle bir deney yapardım: "Kafeinin kısa süreli bellek üzerindeki etkisi" konulu bir psikoloji makalesinin iki versiyonu. A versiyonu gereksiz derecede karmaşık matematiksel formüllerle, anlaşılması güç latince terimlerle ve karmaşık jargonla doldurulacaktır. Versiyon B, aynı bilgileri açık ve erişilebilir bir dilde sunacaktır. Her ikisi de alanla ilgisi olmayan rastgele genel kitleye sunulacak. Hipotezim, versiyon A'nın, hiçbir ek içerik içermemesine rağmen sıradan insanlar ve hatta potansiyel olarak bazı akademisyenler tarafından daha "bilimsel" olarak algılanacağı yönündedir. Belki de dünyada böyle bir şey zaten yapılmıştır. Ancak bu deney, karmaşıklığın yüzeysel belirteçlerinin, özellikle psikoloji gibi karmaşıklığın araştırma bulgularını iletmek için genellikle gereksiz olduğu alanlarda, bilimsel geçerlilik algılarını nasıl etkileyebileceğini göstermesi bakımından oldukça keyifli olurdu.
Eğer sosyal psikolog olsaydım mesela şöyle bir deney yapardım: "Kafeinin kısa süreli bellek üzerindeki etkisi" konulu bir psikoloji makalesinin iki versiyonu. A versiyonu gereksiz derecede karmaşık matematiksel formüllerle, anlaşılması güç latince terimlerle ve karmaşık jargonla doldurulacaktır. Versiyon B, aynı bilgileri açık ve erişilebilir bir dilde sunacaktır. Her ikisi de alanla ilgisi olmayan rastgele genel kitleye sunulacak. Hipotezim, versiyon A'nın, hiçbir ek içerik içermemesine rağmen sıradan insanlar ve hatta potansiyel olarak bazı akademisyenler tarafından daha "bilimsel" olarak algılanacağı yönündedir. Belki de dünyada böyle bir şey zaten yapılmıştır. Ancak bu deney, karmaşıklığın yüzeysel belirteçlerinin, özellikle psikoloji gibi karmaşıklığın araştırma bulgularını iletmek için genellikle gereksiz olduğu alanlarda, bilimsel geçerlilik algılarını nasıl etkileyebileceğini göstermesi bakımından oldukça keyifli olurdu.
