Rehn-Meidner modeli

[bullvar_katip]

Rehn-Meidner modeli, 1951 yılında İsveç Sendikalar Konfederasyonu (LO), Gösta Rehn ve Rudolf Meidner araştırma departmanında çalışan iki iktisatçı tarafından geliştirilen bir ekonomi ve ücret politikası modelidir. Ulaşılması gereken dört ana hedef şunlardı: Düşük enflasyon Tam istihdam Yüksek büyüme Gelir eşitliği Genel bakış Model, Keynesçi mali ekonomi, reel ücret artışı, aktif işgücü piyasası politikaları ve devlet müdahalesi arasındaki etkileşime dayanmaktadır. Amaç, Keynesyen teoriye uygun olarak, iş döngüsünün bir parçası olarak pozitif bir sarmal yaratmaktı, çünkü geniş bir refah devleti ve ekonomik döngüler üzerinde iç talebi sürdürmek için kamu yatırımı, emeğe ve sermayeye güvenlik, güvenlik ve istikrar sağladı. Bu, karşılığında, ücret-fiyat sarmallarını önlemeye yardımcı olarak düşük enflasyonun sağlanmasına yardımcı oldu ve böylelikle, refah devleti ve sosyal programların etkisiyle birlikte, verimlilik artışına paralel olarak artan reel ücret taleplerinde sendikaları güçlendirdi. artan satın alma gücü ve tüketici güveni, artan genel talep ve yukarı doğru, kendi kendini idame ettiren bir döngü ile sonuçlanan, yüksek büyüme oranlarına ve tam istihdama yol açan, ilerici vergilendirme ve servetin yeniden dağıtılmasıyla beslenen, harcama gücünü daha da artırdığı ve eşitliği sağladığından gelirler. Çalışan Fonları 1971 LO kongresi Löntagarfonderna'da , şirketin yarattığı serveti yeniden dağıtmak için belirli bir büyüklüğün üzerindeki tüm şirketlerin işçilere yeni hisse senedi çıkarması çağrısında bulunan bir öneri tartışıldı, bu öneri dört ölçüyü temel aldı: 50 çalışanın üzerindeki tüm şirketler, her yıl karının %20'si tutarında hisse senedi çıkaracaktı. Bu hisse ve hak edilen kar, şirket hisselerinin %20'sini geçmediği sürece yerel sendikalara ait olacaktır. Yeni hisse senedi satılamadı ve işçi fonunun bir varlığı olarak dahil edilecek Hisse senedi temettüleri aynı şirketin hisselerine yeniden yatırılacak veya çalışanların eğitimi için kullanılacaktır. Modelin bu kısmı, İsveç hükûmetindeki değişiklikler ve işverenlerin cepheden muhalefeti nedeniyle hiçbir zaman tam olarak uygulanmadı. İsveç dışında Rehn-Meidner Modeli, Batı dünyasında biraz farklı şekillerde kullanıldı ve savaş sonrası Kapitalizmin Altın Çağı'nın müreffeh zamanında gösterildiği gibi hedeflerine ulaşmada başarılı olduğunu kanıtladı. Model mümkün kılınmış ve milletler, kısmen karşılıklı sermaye kontrollerinin kullanılması yoluyla, para birimlerini, döviz kurlarını ve sermaye akışlarını düzenleyen savaş sonrası uluslararası mali düzenin adı olan Bretton Woods sistemi aracılığıyla uygulamaya teşvik edilmiştir. ülkelerin, spekülatif saldırılar, sermaye kaçışı, vergi kaçırma ve sanayisizleştirme korkusu olmadan, ilerici vergilendirme kullanarak refah devletlerini finanse etmelerine izin verin. Ayrıca bakınız İskandinav Modeli Kaynakça Kategori:Çalışma ekonomisi Kategori:Keynesyen ekonomi Kategori:Ekonomi