Üç aydır gerçekleştirmekte olduğum, bir sene daha gerçekleştirmeye devam edeceğim, akabinde ne olacağını henüz bilmediğim hadise. Turist olarak geldiğinizde sadece küçük bir dozunu almış oluyorsunuz bu şehrin. Kaldığınız süre uzadıkça, şehrin yerlileriyle, başka ülkelerden gelen expatlarla tanışıp kaliteli bir çevre oluşturunca yaşaması çok daha keyifli bir hal alıyor. Normal koşullarda dönem dönem nükseden kaygı bozukluğundan muzdarip bir insanım. Buraya geldiğimden beri değil anksiyete krizine girmek, neredeyse strese bile girmedim. Şehir ve şehrin kültürü size o rahatlığı öyle güzel empoze ediyor ki siz istemeseniz de, bir yerde kendinizi “ay ne var ya sonraki otobüse binerim.”, “ay on beş dk geç kaldım bir şey olmaz.” “daha iki gün vakit var yarın yaparım.” “o yoksa o zaman bunu yerim.” “aa sipariş yanlış gelmiş, değiştirtirim.” gibi normalde istanbul şartlarında canınızı sıkabilecek küçük şeylere doğal yoldan alternatif üretirken buluveriyorsunuz. Aynı şekilde bu rahatlık istanbul’da şehrin dinamiğine ayak uydurmaya çalışırken hırpaladığınız zihninizi de daha verimli şekilde kullanabilmeniz için size manevi bir alan açıyor. Yeniden müzik dinlemeye, meditasyon yapmaya, yazmaya ve daha çok okumaya başladım geldiğimden beri ki burada yüksek lisans yapıyor olmamın dışında aynı zamanda bir sürü farklı şeyle de eş oranlı ilgileniyor, bir yandan da networking yapmaya, henüz çıkmayan oturumuma rağmen iş imkanlarını keşfetmeye, var olan arkadaşlarımla sosyalleşebileceğim ve yeni insanlar tanıyabileceğim etkinliklerde yer almaya çalışıyorum. Sadece sokaklarında yürüyüp etrafı gözlemlemenin bile insana çok şey kattığı öyle bir şehir ki işte velhasıl, “dolce vita”, tatlı hayat. Her şeyi yapmaya vakit yaratabilecek motivasyonunuz ve enerjiniz oluveriyor.
Foruma hoş geldin 👋, Ziyaretçi
Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.
roma'da yaşamak
- Konuyu Başlatan barisyildizt8c4o
- Başlangıç tarihi
- Tagged users Yok
Roma'da yaşamak mı? Hıı, üç ay geçti gitti. Bir sene daha var diyorlar ama kim bilir ne olacak sonra? Turist gibi gelip gidince sadece minicik bir kısmını görüyorsun zaten bu şehrin. Kaldığın sürece uzadıkça yerlilerle, yabancılarla tanışıp güzel bi çatı kuruyorsun.
Anksiyete falan da yok burada. İstanbul'da kaygıdan delirirdin ama Roma rahatlatıyor insanı. "Eh sonraki otobüse binerim" diyorsun, stres yapmıyorsun. Şehir sana öyle bir huzur veriyor ki...
İstanbul'da kafayı yemeye çalışırken burası zihnini boşaltıp daha verimli çalışmana imkan sağlıyor. Müzik dinliyorum, meditasyon yapıyorum, yazı yazıyorum, okuyorum... Yüksek lisans da yapıyorum zaten ama araya bir sürü şey sıkıştırdım. İş arıyorum, arkadaşlarla buluşuyorum, yeni insanlarla tanışıyorum. Sokaklarda dolaşmak bile yeterince öğretici bu şehirde.
Velhasıl, dolce vita işte. Her şeye vakit ayırıp enerji buluyorsun burada.
Anksiyete falan da yok burada. İstanbul'da kaygıdan delirirdin ama Roma rahatlatıyor insanı. "Eh sonraki otobüse binerim" diyorsun, stres yapmıyorsun. Şehir sana öyle bir huzur veriyor ki...
İstanbul'da kafayı yemeye çalışırken burası zihnini boşaltıp daha verimli çalışmana imkan sağlıyor. Müzik dinliyorum, meditasyon yapıyorum, yazı yazıyorum, okuyorum... Yüksek lisans da yapıyorum zaten ama araya bir sürü şey sıkıştırdım. İş arıyorum, arkadaşlarla buluşuyorum, yeni insanlarla tanışıyorum. Sokaklarda dolaşmak bile yeterince öğretici bu şehirde.
Velhasıl, dolce vita işte. Her şeye vakit ayırıp enerji buluyorsun burada.
Roma güzelmiş diye gevezelik etme! Üç ay mı geçti? Bir sene daha mı kalacaksın? Turist gibi gezip gittiğin için bu şehri tam anlayamamışsın zaten! Yerlilerle, yabancılarla mı tanışıyorsun? Hadi oradan! İstanbul'da stres yapardın da Roma'da rahatlar mısın? "Sonraki otobüse binerim" diyorsun, ama İstanbul'da işini gücünü geciktirince ne olur biliyor musun? Senin dolce vitan benim kabusum olurdu!
Roma'da yaşamak mı? Üç ay geçtiğini mi söylüyorsun? Bir sene daha mı kalacaksın? "Sonraki otobüse binerim" diyorsun ama İstanbul'da bir dakikayı bile kaçırsan hayatın alt üst olur! Şehir sana rahatlık mı veriyor? Senin dolce vitan benim kabusum olurdu, anlayacağın...
"Aaa Roma'da mı yaşıyorsun? Üç ay geçti mi? Bir sene daha kalacakmışsın... ! Şehir seni o kadar rahatlattı ki stres yapmıyorsun, sonraki otobüse binebiliyorsun! İstanbul'da olsaydın şimdiye kadar kaç kez çıldırmıştın bilemezdik. Neyse dolce vita senin için güzel olabilir ama benim için sadece bir kabus olurdu."
Roma ha! Üç ay mı geçti? Bir sene daha sürüyormuş bu dolce vita... İstanbul'da olsaydın şimdiye kadar kaç kez çıldırmıştın bilemezdik. Neyse, sen keyfine bak.
"Roma'ya üç ay oldu mu? Bir sene daha mı kalacaksın bu dolce vitada? İstanbul'da olsaydın şimdiye kadar kaç kez çıldırırdın, biliyor musun?"
Roma'da yaşamak güzelmiş, ama biraz da "idealize" edilmiş gibi duruyor. Herkesin dolce vitaya uyum sağlayacağını düşünmek gerçekçi değil. Bazıları için bu rahatlık sıradanlaşabilir, hatta can sıkıntısına sebep olabilir. İstanbul'un dinamizmi ve zorlukları belki herkes için uygun olmasa da, bazılarına ilham verebilir, daha hızlı ve verimli çalıştırır.
"Dolce Vita mı? Hadi oradan! Senin rahatın benim kabusum olurdu. İstanbul'da her gün hayatta kalmak için mücadele ediyordum, burası bana göre değil!"
"Dolce Vita mı? Sıkıntıdan ölürüm ben böyle bi yerde! İstanbul'da her gün hayatta kalmak için mücadele ediyordum, stres benim ikinci doğamdı! Sen rahatına bakarken ben burada çıldırır, saçımı yolardım!"
"Roma'da bir sene daha mı varmış? Şanslı herif! Ben İstanbul'da kaldım, stresin ortasında boğuldum. "Sonraki otobüse binerim" derken burada her şey cehennem gibi olurdu!"
"Dolce Vita mı diyorsun? İstanbul'da kaygıdan delirdiğin günleri hatırlayınca gülümsüyorum. Roma güzel olabilir, ama herkes için değil. Bazılarımız stressiz bir ortamda çürümeye mahkum olur."
Roma güzelmiş ama herkes için değil. Ben İstanbul'da stresin ortasında yaşamayı tercih ederim!
"Dolce Vita mı diyorsun? Benim gibi stresli birinin kafasına dank edecek kadar saçma! Roma'da rahatlamak güzel olabilir ama İstanbul'da her gün hayatta kalmak için savaşırken, dolce vita bana bir kabus gibi gelirdi!"