Romantik gitar

[bullvar_katip]

Klasik ve Romantik dönemin gitarı erken romantik gitar 1790'dan 1830'a kadar dikkate değer bir tutarlılık gösterir. Gitarlarda altı veya daha çok tek sıra tel bulunurken, Barok gitarın genellikle beş çift dizisi vardı (en yüksek dize tek olabilir). Romantik gitar sonunda Antonio de Torres Jurado'nun modern klasik gitarın öncülleri olan hayran destekli İspanyol gitarlarına yol açtı. 18. yüzyılın sonlarından itibaren gitar, Ruggero Chiesa'nın belirttiği gibi önemli popülerlik kazandı ancak sonraki bilim adamları klasik müzikteki yerini büyük ölçüde görmezden geldiler. Fernando Sor, Ferdinando Carulli, Mauro Giuliani ve Matteo Carcassi gibi gitarist-bestecilerin dönemiydi. Ayrıca genellikle gitarla ilgisiz veya gitar için beste yapmayan birçok tanınmış besteci: Luigi Boccherini ve Franz Schubert gitar için birkaç parça yazdı, ki Hector Berlioz ne klavye çalan ne de gitarda akademik müzik eğitimi alan yetkin bir gitaristti, keman virtüözü Niccolò Paganini gayri resmi olarak gitar çalardı ve Anton Diabelli bir dizi gitar bestesi yapmıştı (bkz. Anton Diabelli'nin besteleri listesi). Tarih Bilinen ilk gitar, tel çiftleri yerine tek tellerle dizilerek 1774'te Napoli'de Ferdinando Gagliano tarafından yapılmıştır. Müze dağılmadan önce Köln Heyer Müzesi'nde sergilenen bu gitar modern klasik gitardan bazı önemli farklılıkları vardı. 5 tek teli, kakma pirinç perdeleri, tel uzunluğuna göre uzun boynu (gövdesine 11. perdede buluşan klavyesiyle), sabitlenmiş bir köprüsü ve karakteristik şekil-8 şekilli akort başı vardı. Erken romantik gitarla özdeş kılmak için sadece altıncı bir teli yoktu. En eski altı telli gitar 1779'da Gaetano Vinaccia (1759 - 1831'den sonra) tarafından Napoli, İtalya'da yapıldı. Vinaccia luthiers ailesi de mandolini geliştirmesiyle bilinir. Bu gitar, çift yönlü bir gitardan hiçbir değişiklik belirtisi göstermez. 1790'lardan önceki gitarların gerçekliği genellikle sorgulanır. Moretti'nin 6 telli yöntemi 1792'de ortaya çıktı. Aynı sıralarda Fransa da altı adet tek sıralı gitar üretmeye başladı ve kısa süre sonra bunu İspanya izledi. İtalyan, Fransız ve İspanyol altı telli gitarlar, barok gitardan benzer şekilde farklıydı. Daha önce bahsedilen gelişmelere ek olarak, gitara kademeli olarak daha belirgin eğriler ve daha büyük bir gövde verilirken, süsleme daha kısıtlıydı, çoğunlukla gövdenin kenarlarında ve daha fazla hacim sağlamak için dekoratif bir gül içermeyen ses deliğinde kaldı. Perdeler artık bağlı bağırsaktan değil, önce abanoz veya fildişi, sonra metal gibi daha sert bir malzemeden sabit şeritlerdi. Ahşap mandallar daha sonra metal ayar makineleri ile değiştirildi. Teknik Zamanın birçok eğitici kitabı standart bir çalım tekniği değil daha çok eski geleneklere dayandığını gösterir. Örneğin, İspanyol gitarist Nicario Juaralde, sağ elin serbestliğinin kaybolmasına karşı uyarıda bulunarak modern görüşü benimsemesine rağmen genellikle gitar tablasında sağ elin desteklenmesini önerir. Başparmak ve ilk iki parmak, 19. yüzyılda, 20. yüzyılda tercih edilen dinlenme vuruşundan (apoyando) daha yaygın olarak serbest vuruş (tirando) ile esasen koparmak için kullanıldı. Günümüzdeki çoğu klasik gitaristin aksine, oyuncular tırnak kullanıp kullanmama konusunda bölünmüşlerdi. Örneğin Fernando Sor, vatandaşı Dionisio Aguado kullanırken onları kullanmadı. Romantik gitarın daha dar klavyesi, bazı gitaristler tarafından altıncı teli germek için sol el başparmağının kullanılmasına izin verdi, ancak Fernando Sor, yönteminde bunu reddederek, sol el başparmağının ensenin arka merkezinde kalmasını tavsiye ediyor ve dikkat çekiyor. "yüksek" başparmak pozisyonunun ne bas teline dokunmaya ne de gitarı desteklemeye yardımcı olduğunu. Romantik gitarlarda genellikle oyuncunun boynunda bir boyun askısı bulunurken, Dionisio Aguado enstrümanı tutmak için bir "tripodion" icat etti. Aguado ayrıca, daha sonraki geleneksel duruşu elde etmek için bir tabure kullanmak yerine, her iki ayağı sağlam bir şekilde yere basan bir sandalyeye yaslanarak rahat bir duruşu savundu; boyun yukarı, sola doğru değil, oyuncunun gövdesine daha yakın getirilerek sandalyenin kenarı, gitarın sağa kaymasını önlemek için kullanıldı. Besteciler Antoine de Lhoyer (1768–1852) Francesco Molino (1768–1847) Ferdinando Carulli (1770–1841) François de Fossa (1775–1849) Joseph Küffner (1776–1856) Fernando Sor (1778–1839) Anton Diabelli (1781–1858) Mauro Giuliani (1781–1829) Dionisio Aguado (1784–1849) Carl Blum (1786–1844) Charles Michael Alexis Sola (1786–1857) Matteo Carcassi (1792–1853) Josiah Andrew Hudleston (1799–1865) Johann Kaspar Mertz (1806–1856) Napoléon Coste (1805–1883) Adam Darr (1811–1866) Eduard Bayer (1822–1908) Giulio Regondi (1822–1872) Jacques Bosch (1825–1895) Julian Arcas (1832–1882) Francisco Tárrega (1852–1909) Luthier'ler Johann Georg Stauffer René François Lacôte Jean Nicolas Grobert Christian Frederick Martin Antonio de Torres Jurado Louis Panormo Joseph Pons Etienne Laprevotte Gennaro Fabricatore Daha çok okumak için Heck, Thomas Fitzsimons: Mauro Giuliani: Mauro Giuliani: Virtuoso Guitarist and Composer (türkçe:Virtüöz Gitarist ve Besteci). 1995. Heck, Thomas Fitzsimons: The Birth of the Classic Guitar and its Cultivation in Vienna, Reflected in the Career and Compositions of Mauro Giuliani (d. 1829). Yale University. 1970. (Türkçe: Klasik Gitarın Doğuşu ve Viyana'da Yetiştirilmesi, Mauro Giuliani'nin Kariyerine ve Kompozisyonlarına Yansıyan (d. 1829) . Yale Üniversitesi.) 1970 (Tez) Ribouillault-Bibron, Danielle: La Technique de gitare en France dans la première moitié du XIXe siècle. 1980. (Tez) 1 Walter, Adrian Charles: The Early Nineteenth-Century Guitar: An Interpretative Context for the Contemporary Performer, with a Specific Focus on the Compositions of Mauro Giuliani and Fernando Sor. 2008. (Türkçe: Ondokuzuncu Yüzyılın Başlarında Gitar: Mauro Giuliani ve Fernando Sor'un Kompozisyonlarına Özel Bir Odak ile Çağdaş Sanatçı için Yorumlayıcı Bir Bağlam) (Tez)1 Frédéric Ben Attar, Frédéric Carpino ve Ingrid Riollot: Les Guitares romantiques (Musée de la Lutherie et de l'Archèterie Françaises, Mirecourt) 1 Sinier de Ridder: La Guitare La Guitare, cilt I: Paris 1650–1950 1 , 2 La Guitare, cilt II: Mirecourt, les illeri françaises 1 , 2 Erik Pierre Hofmann, Pascal Mougin, Stefan Hackl: Stauffer & Co. 1 Christof Hanusch: Masterpieces of German Instrument Making – "Weissgerber" Guitars by Richard Jacob 1 , 2 , 3 (Türkçe: Alman Enstrüman Yapımının Başyapıtları – Richard Jacob tarafından "Weissgerber" Gitarları) James Westbrook: The Century that Shaped the Guitar (türkçe: Gitarı Şekillendiren Yüzyıl) . 2005. Dış bağlantılar 19. yüzyılda gitar 1780'den 1830'a kadar gitar odası üçlüsü: tarzı ve yapısı Robert C Liew tarafından tez Franz Schubert'in Gitarlı Oda Müziği: Biedermeier Viyana'da Gitarın Rolü Üzerine Bir Araştırma Stephen Mattingly Kaynakça Kategori:Akustik gitar Kategori:Romantik müzik Kategori:Klasik gitar