Şahmerdan (kitap)

[bullvar_katip]

Şahmerdan, Türk yazar Sait Faik Abasıyanık'ın 1940 yılında yayımlanan üçüncü kitabı. Kitap Faik'in yazdığı hikâyelerden oluşur. İlk iki kitabı Semaver ve Sarnıçın aksine, Şahmerdanda Sait Faik'in yurt dışında yaptığı gözlemlere dayanarak yurt dışını anlattığı öyküler bulunmaz. Toplam yirmi eserinin yer aldığı kitaptaki öykülerin on dört tanesinde yazarın İstanbul izlenimleri vardır. Çelme, Zemberek, Mahpus ve Köy Hocası ile Sığırtmaçta ise Abasıyanık, tıpkı diğer iki kitabında olduğu gibi Adapazarı ve Bursa'da gördüklerini anlattı. Bu eserlerin dışında kalan Köye Gönderilen Eşek ve Çöpçü Ahmet de ise yazar ilk kez Doğu Anadolu Bölgesi'ne açılmıştır. Sait Faik özellikle İstanbul temalı hikâyelerinde klasik öykü anlayışını bırakarak konusuz, anlık izlenimlere dayanan öyküler yazdı. Yazar, bu kitapta da yer alan Çelme isimli hikâyesinin halkı askerlikten soğuttuğu iddiası ile askerî mahkemede yargılandı. Çelme, Şahmerdana eklenmeden önce ilk olarak 22 Mart 1937 tarihinde Kurun Gazetesinde daha sonra 15 Haziran 1940'ta Varlık Dergisinde yayımlanmıştı. Abasıyanık, 1941 yılında davadan beraat etti. Analiz Sait Faik, Şahmerdandan önce yayınladığı Semaver ve Sarnıç isimli hikâye kitaplarında çalışan insanlara ve emekçilere duyduğu sevgiye yer verdi. Şahmerdanda ise bu sevginin soyutlaşarak insan sevgisine dönüştüğü görülür. Yazar insanlara daha gerçekçi bir gözle bakmaya başlar. Örneğin, bu kitaptaki Bekar isimli öyküde şöyle söyler: "İnsanlar her yerde aynı idi. Hareketli, hırsız, namuslu, iyi, kötü..." Ayrıca, yazarın sık sık yaptığı iddia edilen Türkçe yanlışlarına bu kitapta sadece bir kere rastlanır. Şahmerdanın cümle yapısı diğer iki kitabında olduğu gibi klasik cümle yapısıdır. Konuşma dilinin canlılığından yararlanmasa da öyküleri ilerideki öykülerinin habercisi gibidir. Kaynakça Notlar Kategori:1940 kitapları Kategori:Türkçe kitaplar Kategori:Türkiye kitapları Kategori:Sait Faik Abasıyanık hikâyeleri Kategori:Hikâye kitapları