Salih İsmail bin Adil

[bullvar_katip]

Al-Malik al-Salih Imad al-Din Ismail bin Saif al-Din Ahmed daha çok Salih İsmail olarak bilinir. Şam merkezli Eyyûbî sultanıydı. Biri 1237'de ve ardından 1239'dan 1245'e kadar olmak üzere iki kez hüküm sürdü. 1237'de Salih İsmail'in kardeşi Şam hükümdarı Eşref öldü. Yerine İsmail geçti ve iki ay sonra Mısır'ın Eyyûbî sultanı el-Kamil şehri kuşatmak için kuvvetler gönderdi. İsmail, Mısır kuvvetlerinin durdurmak için Şam'ın banliyölerini yaktırdı. el-Kamil'in ölümü üzerine oğlu II. Âdil El Cezire'nin hükümdarı kardeşi Es-Sâlih Eyyûb'ün Mısır'da Sultan olarak el-Kamil'i yerine getirme niyetini açıkladıktan sonra Şam'ı işgal etti. Eyyûb, Şam'ı ele geçirmesi için Suriye'nin bazı yerel valileri tarafından davet edilmiş ve Aralık 1238'de fethi gerçekleştirmiştir. Başlangıçta Busra ve Baalbek valisi (emiri) olan İsmail, Eyyûb ile ittifak kurdu. Ağustos 1239'da Eyyûb, Mısır'ı II. Adil'den devralma seferi için Nablus'ta kendisine katılması için İsmail'e baskı yapmaya başladı. İsmail, kuvvetlerini donatabilir en kısa sürede geleceğine söz verdi, ancak bu arada küçük bir birlik ile oğlu Mansur Mahmud'u gönderecekti. Sonunda Eyyub, İsmail'in algılanan erteleme davranışından şüphelenmeye başladı ve vasalının ne yaptığını öğrenmek için ünlü bir doktor olan Sa'd al-Din al-Dimashqi'yi gönderdi. İsmail'in veziri, Eyyub'un planını keşfetti ve Eyyub'u, İsmail'in gerçekten de Nablus'a gitmekte olduğuna inandırmak için El Dimashqi'nin kayıtlarını gizlice uydurdu. Kendini yeterince hazır hissettiğinde, Eyyub'tan Mansur Mahmud'un Mısır seferinde yokken işleri yöneteceği Baalbek'e iadesini istedi. Eyyub itaat etti. İsmail, Eylül 1239'da Kerek, Hama ve Humus Eyyûbîlerinin desteğiyle Şam'ı Eyyub'den aldı. Eyyub, birlikleri tarafından terk edildi ve onu Nasır Davud'un kontrolüne devreden yerel Bedeviler tarafından esir alındı. Bu, İsmail ve Eyyub arasında gelecekteki bir rekabet çağını başlattı. Eyyub sonunda Davud'un yardımıyla Mısır merkezli saltanatı yönetmeye başladı, ancak kısa süre sonra onunla tartıştı. Davud ve İsmail, Eyyub'un topraklarını fethetmesini önlemek için Haçlılarla barışmış ve ittifak kurmaya karar vermişlerdi. Temmuz 1240'ta Baronların Haçlı Seferi sırasında, Navarre'lı I. Theobald aracılığıyla, Haçlıların Mısır'a karşı Şam ile ittifak kurmasıyla bir anlaşma yapıldı. Haçlılar, Filistin'in güney sınırını Eyyub'dan güvence altına alırken, İsmail, Selahaddin Eyyubi'nin 1187'de Kudüs, Beytüllahim, Gazze ve Nablus da dahil olmak üzere Eyyûbîler için kazandığı Ürdün Nehri'nin batısındaki tüm toprakları etkin bir şekilde devretmek zorunda kaldı. İsmail ayrıca Hunin, Tiberya, Beaufort ve Safed'daki kendi kalelerinden de vazgeçti. Antlaşmanın şartları, Arap dünyasında feryatlara ve şaşkınlığa yol açtı ve Müslüman imamlar, Kudüs'ün kaybından dolayı İsmail'i kınadı. Kaynakça Özel Genel