Semitik mitoloji

[bullvar_katip]

Antik Semitik din, antik Yakın Doğu ve Kuzeydoğu Afrika'daki Semitik halkların çok tanrılı dinlerini kapsar. Semitik terimi, kültürlere atıfta bulunurken dillerin aksine kaba bir kategoriyi temsil ettiğinden, "antik Sami dini" teriminin kesin sınırlara yalnızca yaklaşıktır. Semitik gelenekler ve onların panteonları bölgesel kategorilere ayrılır: Levant'ın Kenan dinleri, Sümer geleneği - esinlenen Mezopotamya'daki Asur-Babil dini, İsrailoğullarının eski İbrani dini ve Arap çok tanrılılığı. Proto-Semitik panteon Kısaltmalar: Ac. Akad-Babil ; Ug. Ugaritik ; Pp. Fenike ; Ib. İbranice ; Ar. Arapça ; OSA Eski Güney Arap ; Et. Etiyopyalı Ilu : "tanrı" (Gök tanrısı, panteonun başı: Ac. , Ug. İl, Pp. ʼL / Ēlos, Ib. El / Elohim, Ar. Allāh, OSA ʼl). Aṯiratu : (Ilu'nun eşi: Ug. Aṯrt, Ib. Ašērāh, OSA ʼṯrt) - İsmin anlamı bilinmiyor. Aynı zamanda Ilatu "tanrıça" olarak da adlandırılır (Ac. Ilat, Pp. Lt, Ar. Allāt). ' (Bereket Tanrısı: Ug'ṯtr, OSA'ṯtr, Et.. Astar gök tanrısı). Aṯtartu : (Doğurganlık Tanrıçası: Ac. Ištar, Ug. ʻṮtrt, Pp. ʻŠtrt / Astarte, Ib. Aštoreṯ). İsmin anlamı bilinmemektedir ve ʼAṯiratu ile ilgili değildir. Haddu / Hadadu: (Fırtına god . Ac Adad ., Ug HD, Pp Adodos.). İsmin anlamı muhtemelen "gök gürültüsü" dir. Śamšu : "güneş" (Güneş tanrıçası: Ug. Špš, OSA: šmš, ancak Ac. Šamaš bir erkek tanrıdır). Wariḫu : "ay" (Ay tanrısı: Ug. Yrḫ, Ib. Yārēaḥ, OSA wrḫ). Akkad, Asur ve Babil Beş gezegen tanımlandığında, bunlar güneş ve ay ile ilişkilendirildi ve Babil panteonunun baş tanrılarıyla bağlantılıydı. British Museum'daki iki dilli bir liste, yedi katlı gezegen grubunu aşağıdaki sırayla düzenler: Sin (Ay ) Şamaş (Güneş ) Marduk (Jüpiter ) İştar (Venüs ) Ninurta (Satürn ) Nabu (Merkür ) Nergal (Mars ) Asur tanrılarının olumlu olarak kaydedilen son ibadeti MS 3. yüzyıla kadar uzanıyor. Aynı adı taşıyan başkentin Geç Tunç Çağı'nın koruyucu tanrısı Ashur, Babil'in koruyucu tanrısı Marduk ile sürekli rekabet içindeydi . Asur'da Ashur sonunda Marduk'un yerini aldı ve hatta İştar'ın kocası oldu. Başlıca Asur-Babil ve Akad tanrıları şunlardı: Ashur İştar Nabu Nergal Tiamat Samnuha Kubaba Marduk Enlil Ninlil Nisroch Hanbi Anu Kishar Sin Ishara Şamaş Adad/Hadad Dagan/Dagon Bel Tammuz Başlıca Asur-Babil iblisleri ve kahramanları şunlardı: Adapa (Oannes) Gılgamış Lugalbanda Lilitu Pazuzu Ninurta Kenan Kenan dini, Tunç Çağı ve Demir Çağı boyunca antik Levant'ta yaşayan insanlar tarafından uygulanmıştır. Kuzey Suriye'deki Ras Şamra (Ugarit olarak da bilinir) kentinin kazısına (1928'den itibaren) ve onun Bronz Çağı'na ait kil tablet alfabetik çivi yazısı metinleri arşivinin keşfine bilim adamları Kenanlı dini uygulamalar hakkında çok az şey biliyorlardı. Papirüs o zamanlar yazarlar için tercih edilen yazı malzemesi gibi görünüyor. Mısır'da bulunan papirüs belgelerinin aksine, Levant'taki eski papirüsler genellikle nemli Akdeniz iklimine maruz kalmaktan çürümüştür. Sonuç olarak, İncil'deki kayıtlar eski Kenanlı diniyle ilgili birincil bilgi kaynakları haline geldi. İncil kayıtlarını tamamlayan, Samsatlı Lukianos'un eseri De Dea Suriye (Suriye Tanrıçası, MS 2. yüzyıl) ve Byblos'lu Philo tarafından korunan Fenike Sanchuniathon Tarihi'' parçaları (M.Ö. 64-141 CE) ve yazıları Damascius 458 538 sonra). Ugaritik malzeme üzerinde yapılan son çalışma, din hakkında ek bilgiler ortaya çıkardı, Levant ve Tel Mardikh arşivinden (1960'ların başında kazıldı) yazıtlarla desteklendi. Kaynakça Dış bağlantılar Kategori:Antik Semitik dinler