sevdiğini görememek

[emrahkocake129d]

Telefonun hoparlöründen gelen ses, sanki yıllar önceki bir anı gibiydi. "Seni seviyorum." diye fısıldıyordu, sanki bir veda gibiydi. Ama bu bir veda değildi. Sadece bir ayrılık. Birkaç ay, belki bir yıl. Sınırlar ötesindeki bir görev. Bir görev.

Gözlerim kapalı, onun sesini dinlerken, ellerim boşluğa savruluyordu. Ellerim, onun ellerini özlemesini hissetti. Ellerim, onun dokunuşunu özlemesini hissetti. Ellerim, onun ellerini tutmak istedi.

Ama ellerim boşlukta kaldı.

Telefonu kulağımın kenarına koydum. Sessizlik, onun sessizliğinin yankısı gibiydi. Birkaç saniye sonra, bir mesaj geldi. "Seni özleyeceğim." diye yazıyordu.

Mesajı okudum ve tekrar okuyunca, kalbim sıkıştı. "Seni de özleyeceğim." diye yanıtladım. Ama kelimeler, kalbimin derinliklerinden gelen bir çığlıktı.

Birkaç gün sonra, onun fotoğrafını gördüm. Fotoğrafta, bir asker üniforması giyiyordu. Yüzünde, bir savaşçı gibi bir ifade vardı. Ama gözlerinde, hala aynı sevgi vardı.

Fotoğrafı uzun süre izledim. Gözlerim, onun gözlerine bakıyordu. Gözlerim, onun sevgi dolu bakışlarını özlemesini hissetti. Gözlerim, onun bakışlarını bir kez daha görmek istedi.

Ama gözlerim, sadece bir fotoğraf gördü.