Her şey güzel ilerlerken; birlikte geçirilecek uzun zaman hayalleri, düğün, ev ve belki çocuk hayalleri birbiri ardına sıralanırken, sevgilinin ailesinden ilk sinyaller alınır. "Kesinlikle olmayacaktır böyle bir şey.", "Mümkün değildir." Aslında zerrece iplemezsiniz çünkü sırılsıklam aşıksınızdır. Biriciğiniz sevgiliniz de size. Ne olursa olsun yanınıza gelmeye hazırdır. Ne şartta olursa olsun onun yeri sizin yanınızdır. Derken birden durum farklılaşmaya başlar. Ailenin ikna edilebileceğinden bahsetmeye başlar sizin biricik sevgiliniz. "Ne de olsa ailesidir" diyerek siz de elinizden geleni yapmak istersiniz. Durum bir süre öyle ortada devam eder. Siz hala sırılsıklam aşık olarak beklersiniz sevgiliyi aylarca. Sene dolmaya başlar. Yine bir gece sevgilinin tatlı sesinden "Onlar benim ailem", "Onları ikna etmeliyim" çıkar. O zaman anlarsınız, aile onayından, kaşesinden geçmedikçe biricik aşkınızın yanınızda olamayacağını. Boğazınızda bir şeyler düğümlenir. Ancak farkedersiniz ki, yanınıza alıp Tibet'e bile gidebilecek müstakbel eşinizin, ailesinin şehrinden bile ayrılamayacak kişiye dönüştüğünü. Tercih yapılmıştır artık. Sıra sizin tercihinize gelir.
Sonradan gelen edit: 8 yıldir evliyim o zamanki mustakbel esimle. Dunyalar tatlisi 4 yasinda bir kizim var. O zamanki genclikle daha farkli bakiyormusum. Sevgilinize zaman verin, gercekten seviyorsanız sabredin. Sonunda ilk tercih siz olacaksınız belki.
Sonradan gelen edit: 8 yıldir evliyim o zamanki mustakbel esimle. Dunyalar tatlisi 4 yasinda bir kizim var. O zamanki genclikle daha farkli bakiyormusum. Sevgilinize zaman verin, gercekten seviyorsanız sabredin. Sonunda ilk tercih siz olacaksınız belki.