Simav

[bullvar_katip]

Simav, Kütahya'nın bir ilçesidir. İl merkezinin 143km güneybatısında yer alır. Coğrafya Ege Bölgesinin İçbatı bölümündedir. Kuzeyde Simav, güneyde Demirci kasabaları arasında, doğu-batı doğrultusunda uzanan 1,800 m rakımlı Simav dağları mevcuttur. Simav ovası, faylarla sınırlanmış tektonik kökenli bir ovadır. Güneyinde billurlu kayaçların geniş yer tuttuğu Simav dağları, Kuzeyinde billurlu kayaçlar ve granit plütonlarının yüzeylediği Katrancı ve Akdağ kütleleri yükselir. Yaklaşık 820 m yükseklikte, üçgen biçimli bir çöküntü alanı olan ovanın tabanı alüvyonla kaplıdır. Ortasında yer alan sığ Simav gölü kurutulmuştur. Birinci derece deprem alanıdır. 19 Mayıs 2011 de saat 23:15'te 5,9 büyüklüğünde depremle sarsıldı. Tarihçe Bilinen en eski adları milattan önce 4 binli yıllarda varolduğu bilinen Sunauva ve Synaos şehirlerinden gelmektedir. Simav çevresinde yerleşen ve adı bilinen en eski halk, Abaitlerdir. Milattan önce 1200 yıllarına kadar yaşayan bu halktan sonra, Trakya’ dan ve Çanakkale boğazından gelen Frigler yöreye egemen olmuştur. Daha sonra Lidyalılar, Persler, Helenistik Krallıklar, Romalılar ve Bizanslılar Simav yöresine hâkim olmuşlardır. Roma İmparatorluğu döneminde Simav'da uzun süre sikke basılmıştır. Evliya Çelebi'nin seyahatnamesinde belirttiğine göre "Germiyanoğlu Beyi Babık, Simavna adlı Rum kralının elinden aldığı için Simav derler. Bir rivayete göre de Simav (Gümüş suyu) anlamına gelir. Hakikaten suları gümüş gibi berraktır." Simav, 1113 yılında Edremit – Kırkağaç bölgesinden Kütahya – Eskişehir’e yardıma dönen Selçuklu kumandanı Emir Muhammet tarafından Simav Çayı vadisinden gelinerek fethedildi. Bu fetih dönemi uzun sürmedi, tekrar Bizans'ın eline geçtikten 192 yıl sonra Germiyanoğulları Beyliğinin kurucusu Yakup Bey, 1305 yılında Alaşehir’i fethetmeye giderken Simav'ı da fethetti. 1305 yılındaki fetih de Bizans’ın kiraladığı İspanyol Katalan askerlerinin Erdek’ten gelişi ile son buldu. Germiyanoğlu Mehmet Bey’in 6 Mayıs 1327 tarihinde Simav ve Kula’yı Katalanlardan fethetmesiyle Simav'da Türk hakimiyeti kesin bir şekilde başladı. Mehmet Bey’in oğlu Süleyman Şah, komşu beylik Osmanlılarla dost geçinmek, Karamanoğullarının düşmanlığından da korunmak için kızı Devlet Hatun’u Osmanlı padişahı I. Murad’ın oğlu Yıldırım Bayezid’e verdi. 1381 yılında kızının çeyizi olarak Kütahya, Tavşanlı, Emet ve Simav’ı Osmanlılara verip kendi Kula’ya çekildi. Fatih Sultan Mehmet döneminde Simav, Abdullah-i İlahi gibi bir din âliminin ve onun yakın dostu Emir Buharinin feyz dağıttığı bir yer olarak gelişmiş medreselere sahipti. Simav medreselerinin son ünlü öğrencisi Ali Süavi (1839-1878), son değerli müderrisi ise Simavlı Arif Efendidir.(1850-1944) Simav, 1867 yılında belediye, 1868'de de ilçe statüsüne kavuştu. Kurtuluş Savaşının başlarında Simav'da Reddi İlhak adındaki Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti'nin kuruluşu Binbaşı İsmail Hakkı Beyin gayretleriyle gerçekleşti. Çok geçmeden cemiyetin merkezi Uşak oldu ve adı da Kuvâ-yi Milliye'ye çevrildi. İlk Büyük Millet Meclisi'nde mebus olarak görev alanlardan biri de Simav'lı Yusuf Cemil Bey'dir. Simav ilçesi kurtuluş savaşı döneminde üç defa Yunan işgaline uğramış üç kez de kurtuluşu yaşamıştır. Simav Kuvay-ı Milliye Teşkilatı, Yunan ordusunun İzmir'i işgalinden kısa bir süre sonra 1919 yılının Temmuz ayında, Kütahya Mevki Kumandanı Binbaşı İsmail Hakkı Bey tarafından Redd-i İlhak Cemiyeti ismiyle kuruldu. Türk Kurtuluş Savaşı'nın ilk meydan savaşı, Simav-Demirci ilçeleri sınırında 1920 yılının Ağustos ayında Kuvâ-yi Milliye'nin bir kolu olan Kuva-yi Seyyare'nin 4.500 kişilik kuvvetleriyle, Demirci'de konuşlanmış 10 bin kişilik Yunan tümeni arasında oldu. Belediye Başkanları Doğa ve ekonomi küçükresim|sol|Eynal'daki Seralar Simav, özellikle Eynal, Çitgöl ve Naşa Kaplıcaları ile ünlü bir jeotermal tesisi merkezidir. İç Anadolu Bölgesi'ne yakın bir konumda olmasına rağmen geçiş ikliminin özelliği ile bol ormanlara sahiptir. Bu yüzden kerestecilik önemli bir uğraştır. Ormanlarında genellikle kestane ağaçları ve çam ağaçları boy göstermektedir. Daha sonra Susurluk nehri adını alan akarsu da Simav'da; Simav Çayı olarak başlar. Zamanında Emet ilçesine bağlı iken Simav ilçesi sınırlarına alınan Krater gölü ve çam ormanıyla Gölcük, ilçenin önemli doğa güzellikleri arasında yer aldığı gibi ilçenin önemli gelir kaynağıdır. Simav'da bor, demir, krom, bakır gibi önemli yeraltı zenginlikleri mevcuttur. İlçe nüfusunun %70,75' ini çiftçilikle uğraşan nüfus teşkil etmektedir. Eğitim durumu İlkokul ve orta okullarının yanı sıra Simav Fen Lisesi, Nurullah Koyuncuoğlu Anadolu Lisesi, Simav Anadolu Lisesi (Simav Anadolu Öğretmen Lİsesi), Simav Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi, Simav Eynal Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi, Simav Cumhuriyet Anadolu Lisesi, Simav Gülizar Eren Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi, Simav Anadolu Sağlık Meslek Lisesi, Simav Anadolu İmam Hatip Lisesi, Halil İbrahim Kazcıoğlu Mesleki Eğitim Merkezi eğitime önemli katkılar sağlamaktadır. Kütahya Dumlupınar Üniversitesine bağlı olarak ilçede faaliyet gösteren Simav Teknoloji Fakültesi ve Simav Meslek Yüksekokulunda yaklaşık 3000 öğrenci eğitim görmektedir. Bazı İllere Mesafesi Nüfus Simav, Kütahya'nın ilçeleri arasında nüfus büyüklüğü yönünden ikinci sıradadır. 1935'te 5.900 olan, 2000 yılına kadar ortalama düzeyde artan ilçe nüfusu bu yıllardan sonra göç nedeniyle durağanlaşmış ve azalmaya başlamıştır. Çok sayıda belde yerleşimi bulunan Simav'da beldelerin nüfusu oldukça azalmıştır. İlçe halkı özellikle İzmir, Uşak ve Bursa gibi illere göç etmiştir. İlçe merkezinin nüfusu 26.436, köyler ve beldelerle beraber ise 62.237'dir. küçükresim|550px|Simav'ın yıllara göre nüfus dağılımı Kaynakça Dış bağlantılar Simav Kaymakamlığı