Sürgündeki Yugoslavya hükûmeti

[bullvar_katip]

Sürgündeki Yugoslavya Hükûmeti Kral II. Petar'ın idaresinde bir resmî Yugoslavya hükûmetidir. Yugoslavya'nın işgalinden sonra Belgrad'dan Nisan 1941'de ayrılmış ve ilk olarak Yunanistan'a, sonra Filistin'e, sonra Mısır'a ve son olarak Haziran 1941'de Birleşik Krallık'a gitmiştir. Tarih Mihver Devletleri'nin istilasından korkan Naip Prens Pavle, Tripartite Paktı'nı 25 Mart 1941'de imzalamış, Mihver güçleriyle işbirliği kararı almıştır. Sonrasında Belgrad'da yoğun Mihver karşıtı gösteriler düzenlenmiştir. 27 Mart'ta Prens Pavle'nin hükümdarlığı Britanya destekli bir askeri bir darbeyle devrilmiştir. 17 yaşındaki II. Petar'in yeter yaşta ve güçte olduğu ilan edilmiştir. General Dušan Simović başbakanı oldu. Yugoslav Krallığı Mihver Devletleri'nden Tripartite Paktı tanımadığını belirtmeden de facto olarak desteğini çekmiştir. Her ne kadar yeni yöneticiler Nazi Almanyası'na karşı olsalar da, Alman diktatör Adolf Hitler'in Yugoslavya'ya saldırmasından korkmaktaydılar, Birleşik Krallık yardım edecek durumda değildi. 6 Nisan 1941'de Alman Silahlı Kuvvetleri (Wehrmacht) Yugoslavya Krallığı'nın istilasına başladı ve ülkeyi hızlıca ele geçirdi. Kraliyet ailesi, Prens Pavle dahil, yurt dışına kaçar ve Britanya tarafından Kenya'da alıkoyar. Yugoslavya Krallığı kısa sürede Mihver güçlerince çeşitli devletçiklere ayrıldı. Almanya, İtalya, Macaristan ve Bulgaristan derhal bazı sınır bölgelerini ilhak etti. Bir Büyük Almanya Slovenya'nın çoğunu içerecek şekilde genişletilerek oluşturuldu. İtalya Dalmaçya Hükûmeti'ni topraklarına kattı ve Batı Slovenya'nın üçte birinden fazlasını Krallığı'na bağladı. Bir Büyük Hırvatistan, Hırvatistan Bağımsız Devleti (Nezavisna Država Hrvatska, NDH) Mihver güçlerince tanındı. Kağıt üstünde NDH bir krallıktı ve Aosta 4. Dükü Hırvatistan Kralı II. Tomislav olarak taç giydi. Sırbistan bölgesinin bakiye kısmı Almanya'nın askeri valisi ve Milan Nedić'in yönettiği bir sivil hükûmet tarafından yönetilen bir askeri idare birimi haline geldi. Nedić Almanya'nın Sırbistan'ı Yugoslavya'nın ardılı olarak tanımasını sağlama arayışına girdi ve II Petar'ı Sırbistan Kralı olarak ilan etti. Güney Yugoslavya'da Karadağ'da kukla devletler kuruldu. Macaristan bazı kuzey bölgeleri işgal etti. Sürgüne giden II. Petar Müttefiklerce hâlâ tüm Yugoslavya'nın kralı olarak tanınıyordu. 13Mayıs 1941'den başlayarak çoğunlukla Sırp "Anayurt Yugoslav Ordusu" (Jugoslovenska vojska u otadžbini veya JVUO veya Četnikler) Yugoslavya'nın Mihver güçlerince işgaline direniş başlattı. Bu anti-Alman ve anti-komünist direniş hareketi Kralcı general Draža Mihailović tarafından yönetildi. Uzunca bir süre Četnikler Britanya, Amerika Birleşik Devletleri ve sürgündeki II. Petar'ın Yugoslav Kraliyet Hükûmeti tarafından desteklendi. Ancak savaşın akışı içerisinde esas güç Josip Broz Tito'nun Komünist Partizanlar'ının eline geçti. 1943'te Tito Demokratik Federatif Yugoslavya'nın (Demokratska federativna Jugoslavija) kurulduğunu ilan etti. Müttefikler zamanla Tito'nun güçlerini Alman işgaline karşı daha güçlü bir direniş olarak tanıdı. En büyük yardımlarını kralcı Četnikler'den ziyade Tito'nun Partizanlarına göndermeye başladılar. 16Haziran 1944'te, de facto ve de jure Yugoslavya hükûmetlerini birleştiren Tito–Šubašić anlaşması imzalandı. Sürgünü boyunca Kral II. Petar Cambridge Üniversitesi'nde eğitim gördü, Kraliyet Hava Kuvvetleri'nde hizmet verdi ve Yunanistan Kralı I. Alexander ve Yunanistan ve Danimarka Prensesi Aspasia'nın tek çocukları Yunanistan ve Danimarka Prensesi Alexandra ile evlendi. Başbakanlar Bibliyografya Kaynakça Kategori:II. Dünya Savaşı'nda Yugoslavya Kategori:Yugoslavya hükûmeti Kategori:1940'larda Yugoslavya'da kurulan oluşumlar Kategori:1941'de Birleşik Krallık'ta kurulan oluşumlar Kategori:1941'de kurulan bölgeler ve ülkeler Kategori:1945'te varlığı sona eren bölgeler ve ülkeler