Tathir Ayeti (Arapça: آية التطهير), Ahzab Suresinin otuz üçüncü ayetinin bir bölümü. Şiîler'e göre bu ayet, İslâm dîni peygamberi Muhammed'in Ehl-i Beyt'inin tamamının "ismet" sıfatına hâiz olduğunu belirleyen ayettir. İsmi "pâklanılmak" anlamına gelir. küçükresim|280x280pik Ayet Muhteva Bu ayette İslam'da kadın ve evin yerine işaret edilmiş. Ayrıca ilk cahiliye devrine işaret edilip, o devire dönmek yasak olduğunu belirtmiş. Bu ayette (kadınlara hitap eder), cazibeleri sergilemek ve süsleri açığa vurmak ilk cahiliye dönemin alameti olarak kabul edilmiş. Namaz kılmak, zekat vermek, Allaha ve onun elçisine itaat etmek müminlere emr edilmiş. Tefsir Müfessirler Rics kelimesinin anlamı hakkında muhtelif anlamlar zikretmişler. Şeytan, Günah, fısk, şirk, şüphe, tamah, nefsani arzular ve bidat bu kelimenin manalarındandır . Tathir kelimesi ise Arapça'da paklamak ve temizlemek manaları var. Bu ayete göre Allah Ehl-i Beyti rics’ten (pislik ve kötülükten) temiz ve tahir kılınmıştır. Şii âlimler Ehl-i Beyt'in ismetini (masum oluşlarını) bu ayetle ispatlıyor. Celâleddîn Süyûtî Ed Dürrü'l Mensur adlı kitabında bu ayetin tefsirinde muhtelif senetlerle ayetteki Ehl-i Beyt'ten muksadın Muhammed'in ailesi olan Fatıma, Ali, Hasan ve Hüseyin olduğuna delalet eden yirmi rivayet nakletmektedir. Ayrıca Şii ve Ehl-i sünnetin diğer kaynaklarında da, ayetteki Ehl-i Beyt'ten muksadı hakkında rivayetler geçmektedir. Kaynakça Kategori:Ayetler Kategori:Ehli Beyt