the dark knight

[aysebayraktar7k5x]

The Dark Knight'ta herkes yaralı. Batman ve Joker gerçekte birbirlerini tamamlıyorlar. İkisi de hayattan büyük yaralar almış, fena halde yıprandılar. Farkları ise bu yaraları taşımak için seçtikleri yol. Bruce Wayne'in yolunu biliyorsunuz zaten. İyiliğin prensibi savunucusu, Gotham City'yi (çoğunlukla gece vakitlerinde) suçlularından korumak. Gotham City de böyle bir yer değil, dünyanın kıç bölgesi gibi. Her türlü bela, pislik, mafya mevcut. Kurtar kurtar bitmiyor, böyle giderse bitmez de. (Bu arada denk mi geldi yoksa seçilmesinde etkisi var mıydı bilmem ama filmin çekimleri mafya dolu bir yer olan Chicago'da yapılmış)Joker'in yolu ise hayattan kendisine düşen psikopatlıkları tüm insanlığa izletmek; her insanın belirli karanlık şartlar altında sapıtabileceğini, şeytanlaşabileceğini göstermek. Kendi deyimiyle “seni öldürmeyen şey seni acayipleştiriyor”. Batman'in ilk filmde yarattığı aksiyonun reaksiyonu Joker'ı doğuruyor. Prensip mi, kural mı, plan mı çok aptal şeyler ona göre; hatta kötülüğe davetiye çıkaran şeyler. Bu kötülüğü entropi ile açıklıyor, yeteri kadar çürümeyle insanların en iyisi bile yer çekimine yenik düşen elma gibi manyaklığa, kaosa yenik düştüğünü diyor Joker. Bunun üzerine Harvey Dent de varım diyor. İşte burada şu nokta ilginç… Bruce Wayne'in falsolarını yüzeye çıkartan Joker değil Rachel'a duyduğu aşk oluyor. Aşkın yarattığı kibirle helikopterle geldiği partiye üç afetle kolkola giriyor.. veya Rachel'in nihayetinde onu değil de Harvey'i seçeceğine ihtimal vermiyor mesela. Buna karşın Joker'de gördüğü şeytan onu daha insancıl kılıyor, sanki telkin ediyor “bak evladım buna uyarsan buna benzeyeceksin, prensiplerinden vazgeçme, gerektiğinde vur-kir ama sakin ha can alma… oy oy romatizmalarım” Heath Ledger, rolünde devleşmiş. Abartısız ama mükemmel bir oyunculuk sergiliyor. Sesiyle, tonlamasiyla, mimikleriyle, hareketleriyle… istediği zaman baya sakaci da olabilen, ama istisnasız görüldüğü her saniye sadece duruşuyla bile gerebilen bir Joker yaratmış. Üstelik bunu aldığı ağır anti-depresanlar sonucu sürekli yalanıp dururken yapıyor (gizli özne: Heath?.. Joker?..) Bunda elbet senaryonun da katkisi var. Sadece Joker değil tüm ana karakterler çok sağlam yazılmış. Kesinlikle tek boyutlu değiller. Kimi ile özdeşleşiyorsunuz kimisine dış biliyorsunuz ama hiçbirini es geçemiyorsunuz, kayıtsız kalamıyorsunuz. Görüntüler ve efektler çok başarılı, çok gerçekçi. Bittigim hadise Two-Face'in yanık tarafı oldu. Makyaj desem [tamamen] makyaj değil, efekt desem efekt gibi cgi gibi durmuyor hiç… Bununla beraber, dövüş sahneleri biraz derme-catma, yaptık oldu havasında. Atmosfer çok gergin ve olabildiğince karanlık fakat film yaz çıkışlı bir çizgi-roman uyarlaması olduğundan aralara komik serpistirmeler yapılmış. Bunlarin bazilari, Spider-man 3’tekinin kadar olmasa da, sıyrıyor hafiften. Filmin bir diğer gerçeği de başlamasından hemen sonra gerilimi ve heyecanı zirveye tırmandırıp film boyunca dozu neredeyse hiç düşürmeden devam ettirmesi ve sonunda da bu baştan çıkılmamış zirveyi aşmak yerine bir sonraki filme hazırlıkla vakit geçirmesi. Kolaylıkla es geçilebilecek fakat takdir edilmesi gereken bir unsur ise Christopher Nolan'ın kan gösterme basitliğine buluşmadan akıllıca editlerle seyirciyi germesi. Şimdi tabi yine “summer blockbusterdir reytingi aman ha korkutmasindir” studyoculuğu da var bunda. Sonuçta pg-13 reytingini kapmış az daha r olabilecekken. Doğruya doğru, ben filme giderken, gayet safca, imdb'deki birinciliğine ihtimalleceğine inandım. Neticede Wall-e de gösterime çıkışından hemen sonra imdb’de ilk yirmiye girmişti ve görücüye gerçeği de öyle, muhteşem tekrar tekrar izlenebilir bir film çıkmıştı. Ayrıca Christopher Nolan'in başarısı da ortadaydı ve Batman Begins'i pekala da aşılabilirdi. Fakat, ergen ve imdb top 250'deki 10 yıldan eski hiçbir filmi görmemiş olduklarını zannettiğim Batman fanboylar bu filmi oylarken delirmisler resmen. Siyah-beyaz film görüp saniyesinde kanal değiştiren çocukların gözünde 1 numara olabilir ama zannetmiyorum ki o ilk 250'deki filmlerin çoğunu elden geçirmiş bir bunye The Dark Knight için hayatımın filmi, değilse de ilk 10'umda… diyebilsin.