The Witcher 3: Wild Hunt - Efsanevi Macera

[OsmanYildiz]

"The Witcher 3: Wild Hunt" oyununu ilk bitirdiğimde evliydim ancak henüz çocuğum yoktu. Ciri'yi hayal kırıklığına uğrattığım ve onu korumacı bir şekilde ele alarak özgüvenini zedelediğim bir sonla oyunu tamamladım. Oyun, hatalarımı göstererek beni geçmişe dönüp düşündürdü. Bu sonla birlikte, henüz çocuk planlarımız olmamasına rağmen sorumluluk almaktan kaçındığımı fark ettim. Şimdi bir oğlum var ve ona cesaret verip gücünü test etmesine izin vermeye çalışıyorum. Bu oyun, özel hayatıma bile derinden dokunan bir deneyim oldu. Toplamda üç kez bitirdim, en uzak ve saçma yerlerdeki hazineleri bile topladım. İlk bitirdiğimde atımı sırtıma alıp yüksek bir noktaya çıkarak manzarayı izlerken biramı açtım ve sadece kendime kalmıştım. Bir görev sırasında, inançsız gençlerin totemlerini yıkan bir kadınla karşılaştım ve onlara engel olmamı istedi. Görevin başarısız olmasına tahammülüm olmadığı için sık sık kaydedip farklı seçenekleri denedim. Bir kayıt aldıktan sonra, kadının yanına gittim ve gençlere, insanların inandığını ve saygı duyulması gerektiğini anlattım. Ancak gençler, bunların eski masallar olduğunu söyleyerek beni sorguladılar. İçimdeki güçlü yanı göstererek onları tehdit ettim, ama derin içimde bunun doğru olmadığını biliyordum. Çocuklar haklıydı ve onlarla aynı noktada olduğumu anladım. Sonrasında kayıtlardan geri dönüp farklı bir yol denedim, ancak yine de içim huzursuzdu. Neyse ki, bu oyun beni derinden etkiledi ve değiştirdi.