Theodor Curtius

[bullvar_katip]

Geheimrat Julius Wilhelm Theodor Curtius (27 Mayıs 1857 - 8 Şubat 1928), Heidelberg Üniversitesi'nde kimya profesörüydü. 1890/1894'te Curtiud degradasyonunu yayınlamış ve ayrıca diazoasetik asit, hidrazin ve hidrazoik asidi keşfetmiştir. 1882'de ilk peptid sentezini gerçekleştirerek N-korumalı dipeptit olan benzoilglisilglisini yaratmıştır. Hayatı küçükresim| Heidelberg'deki mezarı Theodor Curtius, Almanya'nın Ruhr bölgesindeki Duisburg'da doğmuştur. Heidelberg Üniversitesi'nde Robert Bunsen'den ve Leipzig Üniversitesi'nde Hermann Kolbe'den kimya okumuştur. Doktorasını 1882'de Leipzig'de almıştır. Curtius, 1884'ten 1886'ya kadar Münih Üniversitesi'nde Adolf von Baeyer'in yanında çalıştıktan sonra 1889'a kadar Erlangen Üniversitesi'nde analitik kimya bölümünün yöneticisi olmuştur. Daha sonra Kiel Üniversitesi'nde Kimya kürsüsünü kabul etmiş ve burada çok üretken kalmıştır. Bu başarıya paralel olarak Curtius, 1895'te Geheimer Regierungsrat (Özel Meclis Üyesi) atanmıştır. 1897'de Bonn Üniversitesi'nde ünlü August Kekulé'nin halefi olarak bir yıl süreyle atandıktan sonra Curtius, 1898'de Heidelberg'deki eski üniversitesinde Victor Meyer'in yerine Kimya Profesörü olmuş ve 1926'da emekli olana kadar burada kalmıştır. Onun yerine 1962'de Curtius'un biyografisini yazan Karl Freudenberg geçmiştir. Boş zamanlarında müzik besteler, konserlerde şarkı söylerdi ve aktif bir dağcıydı. 1894 yılında Alman ve Avusturyalı Alpinistler Derneği'nin Kiel bölümünü kurmuş ve bunu bizzat hediyeler ile desteklemiştir. Münih döneminde dağcı rehberi Christian Klucker ile yakın arkadaş olmuş ve daha sonra uzun yıllar birlikte dağcılık yürüyüşleri yapmıştır. Theodor Curtius, 8 Şubat 1928'de Heidelberg'de ölmüştür. Heidelberg Üniversitesi Arşivi'nin elinde, Theodor Curtius'un Doktora unvanını almasının 25. yıldönümünü kutlayan 1907 tarihli bir fotoğraf albümü bulunmaktadır. Bilim adamlarının, binaların ve fizyo-kimyasal, farmasötik ve organik laboratuvarlar gibi laboratuvarların ve çok daha fazlasının resimlerini gösterir. Curtius'un başlıca yayınları Curtius 300'den fazla yayın yazdı. Birçoğunun kimya bilimi üzerinde önemli etkileri oldu. Diazo- und Azoverbindungen der Fettreihe, Barth, Leipzig (1888) Studien mit Hydrazin, Barth, Leipzig, Bd 1,2 (1896), Bd 3,4 (1918) Einwirkung von Basen auf Diazoessigester, Berlin (1911) Die reduktion der aromatische Aldazine und Ketazine, Barth, Leipzig (1912) Hydrazide und Azide der Azidofettsäuren, Berlin (1912) Die Einwirkungen von Hydrazin auf Nitroverbindungen, Barth, Leipzig (1913) Curtius ailesi Curtius ailesi tarihsel olarak Bremen bölgesindendir. Ailenin diğer birkaç üyesi de dikkate değerdir. Kaynakça Dış bağlantılar Royal Society of Chemistry, Historical Group, short biography of Curtius University of Kiel history of the inorganic department Heidelberg Üniversitesi German Alpen Association, Kiel section Kategori:19. yüzyıl Alman kimyagerleri Kategori:Bonn Üniversitesi öğretim üyeleri Kategori:20. yüzyıl Alman kimyagerleri Kategori:1928 yılında ölenler Kategori:1857 doğumlular Kategoriuisburg doğumlular Kategori:Alman dağcılar Kategori:Heidelberg'de ölenler