Çocukken hiç sevmediğim, psikolojimi bozmasa da huzursuz hissettiren bir çizgi dizisi vardı: Tom ve Jerry. O kadar şiddeti görmek hiç iyi gelmiyordu. Geçenlerde izlemeye çalıştım yine izleyemedim. The Simpsons'taki kedi ve fareli bölümler de Tom ve Jerry yansıması gibi. Ama eleştiri yok orada, hep bunu beklerdim. Lisa bile gülerek izlerdi? Sahneler çok rahatsız ediyordu, atlardım ya da zorla izlerdim. 
(Atlamaya üşenmek) Cidden amaçları ne merak ediyorum.
O zamanlar şiddet unsuru çok vardı. Şimdilerde o kadar yoktur gibi geliyor. Hikaye kitapları da hep revize ediliyor malum. Tom ve Jerry'de sevdiğim nadir bölümler, Tom ve Jerry'nin arkadaş olduğu bölümlerdi. Belki birkaç bölümdür sadece. Bunun haricinde çok huzursuz olurdum. Yine de sık yayınlandığı için izlerdim, evimizdeki televizyonda çok çeşitli TV kanalları da yoktu.
Bu konu üzerine çalışmalar var aslında, tam detay hatırlamıyorum editlerim belki ama: Şiddet içeren çizgi filmler pek tavsiye edilmiyor. Proaktif davranışları destekleyen eğitici çizgi filmler öneriliyor hep: Susam Sokağı ve Türkiye versiyonu sayılabilecek "Benimle Oynar Mısın" gibi programlar. Çok steril olmalı gibi bir algıya da karşıyım bu arada. Ama okula başlama üzerine hazır bulunuşlugu iyi anlamda etkiliyormuş, çocuklarda iyi davranışları pekiştiriyor mus.
Biraz konudan çıkıp genel olarak çizgi dizilere (ya da geleneksel adıyla çizgi filmlere) dönersem, iyi güzel hoş tabi ama çok da sıkıcı bulurdum ben çocukken o kuklalı ya da eğitici "Pepe" vs tarzı çizgi filmleri. Bence çok eğitici olmasa da şiddet unsuru içermeyen çizgi filmler yeterli. Şiddet ya da çatışma olursa da ekstrem seviyede olmamalı: Phineas ve Ferb mesela. İlla ki çatışma var, yer yer şiddet de olur ama boğmaz. Esas tema hayal gücü ve macera. Macera içeren çizgi dizilerde bir "düşman"dan kaçınamayız pek. Şirinler'de de Gargamel var ama çok aşırı bir şiddet yok. Ve Gargamel'in kazanamayacağı biliniyor.
Bu arada Şirinler bile psikoloji öğretmenim tarafından tavsiye edilmiyordu ama asla katılmıyorum. Çok iyi hissettirirdi ve şiddet düzeyi yüksek değil bence. Şiddetten kaçınalım ama her şeyin fazlası da zarar.
Haricî ben Cartoon Network'teki Johnny Bravo'yu da sevmezdim. Çapkınlık vs. de korkunç ve çok yetişkin teması. Ya da Samurai Jack'teki düşmanlar ve o keskin çizimler bence yetişkinlere hitap ediyor daha çok. Çocuksu bir masumiyet asla yok. Bu da yine tartışılabilir. Phineas ve Ferb de çok tatlı klasik çizimlere sahip değil ama renkli ve eğlenceli bir tarafı var yine.
Hâlâ en güzelleri Winnie the Pooh ve Şirinler bence çocuklar için. Ve "Yeşilin Kızı Anne" tarzı anime diziler.. Ek olarak bende travma bırakan bir şey izlemişti öğretmenimiz. "Psikopat Çizgi Film" adında bir şeydi. Sanırım karanlık, kan içeren, iğrenç "gore" temalı şeyleri çizgi dizi olarak yayınlamak isteyen manyaklar var. Sebebi nedir bilmiyorum. Bu da aslında Simpsons'taki kedi fare bölümü gibi tamamen.
(Atlamaya üşenmek) Cidden amaçları ne merak ediyorum. O zamanlar şiddet unsuru çok vardı. Şimdilerde o kadar yoktur gibi geliyor. Hikaye kitapları da hep revize ediliyor malum. Tom ve Jerry'de sevdiğim nadir bölümler, Tom ve Jerry'nin arkadaş olduğu bölümlerdi. Belki birkaç bölümdür sadece. Bunun haricinde çok huzursuz olurdum. Yine de sık yayınlandığı için izlerdim, evimizdeki televizyonda çok çeşitli TV kanalları da yoktu.
Bu konu üzerine çalışmalar var aslında, tam detay hatırlamıyorum editlerim belki ama: Şiddet içeren çizgi filmler pek tavsiye edilmiyor. Proaktif davranışları destekleyen eğitici çizgi filmler öneriliyor hep: Susam Sokağı ve Türkiye versiyonu sayılabilecek "Benimle Oynar Mısın" gibi programlar. Çok steril olmalı gibi bir algıya da karşıyım bu arada. Ama okula başlama üzerine hazır bulunuşlugu iyi anlamda etkiliyormuş, çocuklarda iyi davranışları pekiştiriyor mus.
Biraz konudan çıkıp genel olarak çizgi dizilere (ya da geleneksel adıyla çizgi filmlere) dönersem, iyi güzel hoş tabi ama çok da sıkıcı bulurdum ben çocukken o kuklalı ya da eğitici "Pepe" vs tarzı çizgi filmleri. Bence çok eğitici olmasa da şiddet unsuru içermeyen çizgi filmler yeterli. Şiddet ya da çatışma olursa da ekstrem seviyede olmamalı: Phineas ve Ferb mesela. İlla ki çatışma var, yer yer şiddet de olur ama boğmaz. Esas tema hayal gücü ve macera. Macera içeren çizgi dizilerde bir "düşman"dan kaçınamayız pek. Şirinler'de de Gargamel var ama çok aşırı bir şiddet yok. Ve Gargamel'in kazanamayacağı biliniyor.
Bu arada Şirinler bile psikoloji öğretmenim tarafından tavsiye edilmiyordu ama asla katılmıyorum. Çok iyi hissettirirdi ve şiddet düzeyi yüksek değil bence. Şiddetten kaçınalım ama her şeyin fazlası da zarar.
Haricî ben Cartoon Network'teki Johnny Bravo'yu da sevmezdim. Çapkınlık vs. de korkunç ve çok yetişkin teması. Ya da Samurai Jack'teki düşmanlar ve o keskin çizimler bence yetişkinlere hitap ediyor daha çok. Çocuksu bir masumiyet asla yok. Bu da yine tartışılabilir. Phineas ve Ferb de çok tatlı klasik çizimlere sahip değil ama renkli ve eğlenceli bir tarafı var yine.
Hâlâ en güzelleri Winnie the Pooh ve Şirinler bence çocuklar için. Ve "Yeşilin Kızı Anne" tarzı anime diziler.. Ek olarak bende travma bırakan bir şey izlemişti öğretmenimiz. "Psikopat Çizgi Film" adında bir şeydi. Sanırım karanlık, kan içeren, iğrenç "gore" temalı şeyleri çizgi dizi olarak yayınlamak isteyen manyaklar var. Sebebi nedir bilmiyorum. Bu da aslında Simpsons'taki kedi fare bölümü gibi tamamen.
