Toyota Supra ( Toyota Sūpura), Toyota tarafından 1978-2002 yılları arasında ve 2019 yılından bu yana üretilen spor otomobil modelidir. Araç, Toyota Celica'nın temelinde geliştirilmiş olup 1986 yılında üçüncü nesli Celica'nın bir parçası olmaktan çıkmış ve bağımsız bir model olmuştur. Supra adı Latince kökenli, supra; yukarıda, exsupero; aşmak ve supergrediatur; ötesine geçmek kelimelerinden türetilmiştir. Birinci nesil Supra, Aichi'deki, Tahara şehrinde üretilmeye başlamıştır. Dördüncü nesil Supra, Japonya'daki Toyota şehrinde üretimine devam etmiştir. Beşinci nesil Supra'lar ise BMW Z4 ile birlikte Avusturya'nın Graz şehrinde üretilmektedir. 1998'de Toyota, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki dördüncü nesil Supra'nın satışını durdurdu. Supra'nın dördüncü neslinin üretimi de Japonya'da 2002'de sona erdi. İlk dort nesil Supra 1978 ve 2002 yılları arasında çıkmıştır. Beşinci nesil Supra Mart 2019'da tanıtılmış, Mayıs 2019'da satılmaya başlamıştır. Toyota Supra, Initial D, Gran Turismo, Forza, Need for Speed, Midnight Club, Wangan Midnight, Asphalt, Tokyo Xtreme Racer ve Hızlı ve Öfkeli gibi çok sayıda video oyunu, film, müzik videoları ve TV şovlarında yer almıştır. Birinci nesil (A40/A50; 1978) Celica Supra ve diğer tüm Celica modelleri 1981 yılının sonunda Toyota tarafından 1982 üretim yılı için yeniden tasarlanmıştır. Japon pazarında Celica XX adı ile bilinin otomobil diğer pazarlarda Celica Supra ismi kullanılmıştır. bağlantı=https://en.wikipedia.org/wiki/File
erf_pack_for_wiki.jpg|sol|küçükresim|1981 Supra Spor Performans Paketi (MA47, ABD) 1978 Nisan 1978'de Toyota Supra Japonya'da Celica XX olarak üretimine başladı ve Toyota Corolla Store adlı Japon bayisinde Celica ile birlikte satıldı. Supra, 125 PS (92kW; 123hp) 2.0 L 12 valfli Üstten egzantrikli sıralı altı motor, (M-EU, şasi kodu MA45) veya 82kW (110hp; 111 PS) 2.6 litre 12- valf Üstten egzantrikli sıralı altı motor (4M-E, şasi kodu MA46) ile birlikte üretildi. Japonya'da çıkan modeli daha küçük 2.0 L motorla donatıldı. Böylece alıcılar araç boyutu yüzünden vergi ödemeyecekti. Her iki motor da elektronik yakıt enjeksiyonu ile donatılmıştı. Daha büyük motor Japon müşterilerin daha yüksek bir vergi ödemeye mecbur etti. Bu da aracın Celica'dan daha pahalı olmasına neden oldu. Supra, ilk olarak Ocak 1979'da Japonya dışına ihraç edildi. Model başlangıçta 110hp (82kW; 112 PS) 2.6 litrelik 12 valfli Üstten egzantrikli sıralı 6 motorla donatılmıştı. Model için şanzıman seçenekleri 5 ileri manuel (W50) ve 4 ileri otomatik şanzıman (A40D) idi. Otomatik şanzıman 56km/s üzerindeki hızlarda devreye girecek bir overdrive vitese sahipti. Her iki şanzımanda da bir aşırı hız donanımı bulunuyordu. Araç favrika çıkışı 4 tekerlekli disk frenlerle üretildi ve helezon yaylar, yanal palet çubuğu ve dengeleyici çubuğu olan dört bağlantılı bir arka süspansiyona sahipti. Supra'nın iç kısmında, konfor paketinin bir parçası olarak isteğe bağlı elektrikli camlar ve elektrikli kilitler sunuldu. Konfor paketi ayrıca hız sabitleyici, sunroof ve kapı çekme kayışlarına sahip özel kapı kaplaması içeriyordu. Standart özelliklere gelince, orta konsolda uzatılabilir bir harita ışığı ve saklama alanı sağlayan bir flip-top kol dayama yeri vardı. Diğer bazı özellikler, eğimli direksiyon simidi ve ön koltukların arkasındaki derin fermuarlı ceplerdi. Gösterge paneli ayrıca son teknoloji AM / FM / MPX 4 hoparlörlü stereo radyo, analog saat ve takometre içeriyordu. 1979 1979 ABD modelindeki değişiklikler çoğunlukla kozmetikti. İç mekan yeniden tasarlanmış ve bir orta konsol ile, dijital kuvars saat eklenmişti. Dış tarafta ise yenilik olarak yeniden tasarlanmış yan aynalar vardı ve 14x5 alüminyum jantlar eklenmişti. (önceki yıl alüminyum jantlar opsiyon olarak bulunuyordu.). Ek olarak, gövdeye çamurluklar eklendi. Metalik bakır ve beyaz renk arabalarda, çamurluklar gövde rengine boyanırken, diğer tüm renklerde siyah olarak üretildi. Çamurlukların arkasında beyaz harflerle "Celica" yazıldı. Resmi Supra sitesi ayrıca isteğe bağlı deri döşemeli koltukların ve otomatik klima kontrolünün de eklendiğini açıklamıştır. 1980 Ağustos 1980'de Supra 2.8 litrelik 5M-E motorla yer değiştirmesi için küçük bir yenileme aldı. Araç 12 valfli bir Üstten egzantrikli motora sahipti. Ancak 116hp güce sahipti. Otomobilin otomatik şanzımanı yenilenmiş ve adı Toyota A43D olarak değiştirilmiştir. Tek yenilenen şanzıman değildi, zincir dişlisi de yenilenmişti. Motor ve şanzımandaki değişiklik nedeniyle 1981 modeline yeni bir şasi kodu verildi. Şasinin ismi MA47 oldu. Bu model 10,24 saniyede 100km/s hıza ulaşabiliyordu. 17,5 / saniyede ise 125km/s hıza çıkabiliyordu. Modeller İkinci nesil (A60; 1981-1985) 1981 yılının ortalarında Toyota, Celica Supra'yı ve tüm Celica serisini 1982 model yılı için tekrar tasarladı. Araç Japonya'da önceki nesil gibi Celica XX olarak satılıyordu. Celica Supra adı diğer ülkelerde kullanıldı. Celica platformunu temel alan araçta birkaç önemli fark vardı. En önemlisi ön tasarım ve açılıp kapanan farlardı. Diğer farklılıklar ise dört silindirli motor yerine sıralı altı motordu. Motoru sığdırmak için aracın uzunluğu ve dingil mesafesinde artış oldu. 5M motorlu araçlar biraz daha genişken, 1G ve M-TEU motorlu araçlar Japon boyut düzenlemelerine uyumlu kaldı. Böylelikle Japonya'da satılan araçlarda, Japon müşteriler ek vergi ödemek zorunda kalmayacaktı. L-Type ve P-Type Kuzey Amerika pazarında Celica Supra iki farklı modelde mevcuttu. L-Type "Lüks Tip" anlamına gelirken, P-Type "Performans Tip" anlamına gelmekteydi. Mekanik olarak özdeş olmalarına rağmen, mevcut seçeneklerle farklılaştırıldılar. Bu farklılıklar lastik boyutu, tekerlek boyutu ve gövde kaplamasıydı. P-Type, tekerlek yuvalarının üzerinde fiberglas çamurluk fişeklerine sahipken, L-Type'da bu özellik yer almadı. P-Type, daha sportif çok yönlü ayarlanabilir koltuklara sahipti. 1983 yılına kadar deri iç mekan seçeneği araçlara eklenmedi. Başlangıçta, L-Type Otomatik şanzımana sahipti P-Type ise Manuel şanzıman kullanılıyordu. P-Type'ın tüm modelleri aynı 14x7 inç alüminyum alaşımlı jantlara sahipti ve yıllar boyunca L-Type, 15x6 inç jant kullandı. L-Type'da ayrıca yol bilgisayarı olan bir dijital gösterge paneli seçeneği de sunuldu. Dijital gösterge panelinde ayrıca bir dijital takometre, dijital hız göstergesi, elektronik yakıt seviyesi ve soğutma suyu seviyesi göstergeleri bulunuyordu. Yol bilgisayarı, yakıt ekonomisi gibi çeşitli özelliklerin yanı sıra galon başına mil, tahmini varış zamanı ve hedefe kalan mesafe gibi çeşitli seçeneklere de sahipti. 1982 modeli hariç, tüm P-Type'larda far yıkayıcı opsiyonel olarak mevcuttu, ancak L-Type'larda böyle bir seçenek sunulmadı. Yıllar içinde dişli oranları değişse de, tüm P-Type'lara her zaman sınırlı kaymalı diferansiyel kullanıldı. 1982 bağlantı=https://en.wikipedia.org/wiki/File:Toyota_Supra_outside_pub_1982.jpg|sol|küçükresim|323x323pik|1982 Toyota Supra 2.8i L-Type (MA61) 1982 için, Kuzey Amerika pazarında, Celica Supra'nın motoru 2.8 litrelik 6 silindir 12 valf DOHC 5M-GE idi. Güç çıkışı 145hp (108kW; 147 PS) SAE ve 155lb⋅ft (210 N⋅m) tork idi. Motor, gücü elde etmek için 8.8: 1 sıkıştırma oranı kullandı ve gelişmiş bir vakumlu dağıtıcıya sahipti. Otomobil piyasaya sürüldüğünde, sürtünme katsayısı Cd = 0.348'idi. 0'dan 100'e ise 9.8 saniye de çıkabiliyordu. 17.2 saniye de ise 129km/s hıza ulaşabiliyordu. Bu yılın standart şanzımanı, L-Type için A43DL 4 vitesli otomatik şanzıman ile W58 5 ileri manuel şanzıman idi. Her iki şanzımanda da overdrive dişli ve bir tork konvertörüne sahipti. Otomatik şanzımanda 56km/s'in üzerindeki hızlarda devreye giren bir overdrive vitese sahipti. 1982 modelinin arka diferansiyeli 3.72: 1 oranına sahipti. Celica Supra'nın dört tekerlekten bağımsız süspansiyonu, Lotus tarafından özel olarak tasarlandı ve özel olarak da ayarlandı. Destekli hidrolik kremayer direksiyon ve MacPherson payandalarına sahipti. Bu nesilde, iç mekanda fabrika çıkışı, standart elektrikli camlar, elektrikli kapı kilitler ve elektrikli aynaların yanı sıra eğimli direksiyon simidi vardı. Elektrikli kapı kilidi, elektrikli ayna kontrolünün yanındaki orta konsolda bulunuyordu. Bu modelin maksimum hızı Kuzey Amerika'da 88mph (142km/s) olarak belirlenmişti. Opsiyonel olarak sunulan otomatik klima kontrolü artık A60'ta standart bir özellik olarak sunuluyordu. Hız sabitleyici ve harita ışığı bu modelde de yer aldı. Bazı seçenekler arasında sunroof, çift boya ve kaset çalarlı beş hoparlörlü AM / FM / MPX tuner bulunuyordu. İsteğe bağlı kaset stereo, 105 watt'lık bir güç amplifikatörüne ve yedi bantlı grafik ekolayzere sahiptir. Deri iç mekan, L -Type modelinde bir seçenek olarak sunuldu, ancak P-Type modelinde standart çizgili kumaş ile sınırlandırıldı. AM / FM anteni, tipik bir harici direk anteni yerine ön cama entegre edildi. Benzin deposu kapısında bir anahtar kilidi vardı ve aracın geri kalanındaki dış renk ne olursa olsun kapak ve arka tampon siyah olarak kaldı. P-Type'da isteğe bağlı bir arka cam siperliği de kullanıcılara sunuldu. Arka lambaların ortasında ters ışıklar yer alıyordu ve kapı kolları yanlara doğru çekilerek açılıyordu. Üretimin ilk birkaç ayında araçta yalnızca "Supra" yazısı vardı, ancak modelin adının başına Celica adı tekrar eklendi. L-Type'da ön ve arka çamurluklar yer almayı sürdürdü. 1983 1983 model yılı için çok fazla değişiklik olmadı, ancak aynı 5M-GE motorundan güç çıkışında 150hp (112kW; 152 PS) ve 159lb⋅ft (216 N⋅m) tork artış oldu. Motor alanındaki tek önemli değişiklik, vakumlu dağıtıcıdan gelişmiş elektronik dağıtıcıya geçişti. Ancak bu yenileme güç çıkışını arttırmadı. Toyota, P-Type için 4.10: 1 arka dişli oranına, L-Type'da 3.73: 1 arka dişli oranına geçti. Otomatik şanzıman ise, A43DL 4 vitesli şanzıman yeni tasarlanmış bir A43DE 4 vites ile değiştirildi. Endüstride elektronik olarak kontrol edilen iletim sağlayan ilk şirketti. Bu modele "güç" sürüş modu ve "normal" sürüş modu eklendi. Araç "güç" modunda çalıştırıldığı zaman tüm gücünü kullanarak çalışırdı. Bu modun amacı aracın en üst düzey performans vermesiydi. İç mekanda neredeyse hiç değişiklik olmadı, ancak dış kısımda bazı değişiklikler vardı. Değişikliklerden birisi de tüm modellere çamurluk eklenmesiydi. P-Type modelinde ise L-Type'dan farklı olarak far yıkayıcı vardı. P-Type ayrıca çift renge sahipti. Kuzey Amerika'da satılan otomobiller Celica Supra adı altında satılıyordu. 1984 bağlantı=https://en.wikipedia.org/wiki/File:1984_Toyota_Supra,_front_left_(P-type).jpg|küçükresim|285x285pik|1984 Toyota Supra 2.8 P-Type (MA67) 1984'te önemli değişiklikler yapıldı. Güç çıkışı, 5 vitesli modellerde 160hp (119kW; 162 PS) ve 163lb⋅ft (221 N⋅m) torka yükseltildi. Değişiklik sonrası emme manifoldu yeniden tasarlandı. Sıkıştırma oranı 9.2: 1 oranında yükseltildi. 5 vitesli modellerde göze çarpan bir diğer değişiklik, arka diferansiyelin 4.30: 1 vites oranına geçişiydi. Tüm otomatik modeller önceki yılların güç istatistiklerini korudu. En dikkat çekici dış değişiklikler önden dönüş sinyallerini, arka kapağın yukarısına monte edilmiş bir arka kanat spoyleri seçeneği ve arka cam çeyrek pencere panjurlarıydı. Ayrıca, arka lambalar yeniden tasarlandı, daha önce sağ tarafa yerleştirilmiş olan daha küçük yazı yerine büyük bir "Supra" yazısı yer aldı. Aracın arkası ve tamponu değiştirildi. Tüm modellerde siyah olan tampon bu sefer arabanın geri kalanıyla aynı rengi aldı. Çift renk seçeneği iki modelde de kullanıldı. Direksiyon simidi, hız sabitleyici ve kapı kilidi anahtarı gibi bazı iç kontroller yeniden tasarlandı. Toyota, Kuzey Amerika modellerinde geleneksel 85mph (140km/s) hız göstergesi yerine 130mph (209km/s) hız göstergesi dahil edildi ve otomatik klima kontrol ekranı da değiştirildi. Önceki yılın kaset ve ekolayzır stereo seçeneği artık standart bir özellik haline getirilmişti. 1985-1986 bağlantı=https://en.wikipedia.org/wiki/File:1986_Toyota_Supra_(MA67,_US),_rear_right.jpg|sol|küçükresim|178x178pik|1986 Toyota Supra 2.8 (MA67) Supra, 1985'te yeniden tasarlandı. Güç çıkışı marjinal olarak 161hp'ye (120kW; 163 PS) yükseltildi ve tork 169lb⋅ft'ye (229 N⋅m) kadar çıktı. Bu yılın tüm modelleri aynı miktarda güce sahipti. Motor, yeniden tasarlanmış bir gaz kelebeği konum sensörünün yanı sıra yeni bir EGR sistemi ve vuruntu sensörü eklendi. Güçteki hafif artışla Supra, 100km/s hıza 8.4 saniyede çıkmayı başardı ve 137km/s hıza 16.1 saniye de ulaşabildi. Bu değişikliklerin yanı sıra arka bölge yeniden tasarlanmış, daha entegre bir güneşlik ve Spoiler eklendi. Deri iç mekan seçeneği P-Type için özel olarak kaldı. Toyota Supra'ya fabrika çıkışı alarm sistemi ekledi. Dış aynalar, arka buz çözücü ile etkinleştirilen bir buğu çözücü ile donatıldı. Bu yıl tüm Supra'lar, otomatik aydınlatmalı ve otomatik kapanan ışıklar ile donatıldı. 1985 yılı ikinci nesil modelin üretiminin son yılı olurken, üçüncü nesil modelin üretimindeki gecikmeler, ikinci nesil modelinin fazlalığına neden oldu. Pazar Supra'nın ikinci nesli, dünya çapında çeşitli seçeneklerle satışa çıktı ve yalnızca belirli yıllarda satışa sunuldu. bağlantı=https://en.wikipedia.org/wiki/File:Toyota-CelicaXX2800GT.JPG|küçükresim|1982-1983 Toyota Celica XX 2800GT (MA61) bağlantı=https://en.wikipedia.org/wiki/File:1983-1986_Toyota_Celica_XX_2000GT.jpg|küçükresim|1983–1986 Toyota Celica XX 2000GT çift Cam 24 (GA61) Japonya Ağustos 1982'den 1983'e kadar, Japonya'da adlandırıldığı Celica XX şekliyle dört farklı model ile satıldı; 2800GT çift cam: DOHC ' and tork. 2000GT çift cam 24: DOHC ' and tork. 2000 Turbo: DOHC turboşarj ' and tork. 2000: SOHC ' and tork. Ağustos 1983'ten 1986'ya kadar, Celica XX kapıya monte aynalara ve dört motor seçeneğine sahipti. Bazı performans iyileştirmeleri yapıldı. 5M-GEU motor sıkıştırma oranı, 173hp (129kW; 175 PS) ve 177lb⋅ft (240 N⋅m) tork elde etmek için artırıldı ve M-TEU motoru, ara soğutucu ile 160'a yükseltildi PS (118kW; 158hp) ve 23,5kg⋅m (230 N⋅m; 170lb⋅ft) tork güce sahipti. Avrupa Ağustos 1982'den 1986'ya kadar 2 farklı model satıldı. 82–83: DOHC ' and tork. Analog gösterge ve çamurluk olmadan satıldı. 84–86: DOHC ' and tork. Dijital gösterge ve P-Type için çamurluklar vardı. Birleşik Krallık Ağustos 1982'den 1986'ya kadar 2 farklı model satıldı. 82–83: DOHC ' and tork. Analog gösterge ve çamurluk olmadan satıldı. 84–86: DOHC ' and tork. Dijital gösterge ve P-Type için çamurluklar vardı. Avustralya, İsveç ve İsviçre 1984'ten 1986'ya kadar 2 farklı model satıldı. SOHC and tork. Avustralya'daki Supra, 1983'ten 1986'ya kadar satıldı, bir dijital gösterge göstergesi, çamurluklar, 14x7 inç jantlar, 84 stil ışıklar, tek parça rüzgarlık, LSD ve isteğe bağlı sunroof vardı. Bu tek varyanttı ve L-Type modeli sunulmadı. Avustralya'da, 1982-1990 arası üretilen Supra'lar 2006 yılında araç güvenliği derecelendirmelerinde, bir kaza durumunda yolcularına "ortalamanın altında" koruma sağladığı şeklinde değerlendirildi. Yeni Zelanda 1984'ten, 1985'e kadar tek model satışa sunuldu. DOHC and tork. Digital gösterge ve P-Type'da çamurluklar yer aldı. Modeller Üçüncü nesil (A70; 1986-1991) Şubat 1986'da Celica ile Supra arasındaki bağlar koparıldı ve ikisi de birbirinden bağımsız olarak üretilmeye başlandı. Celica, Corona ile ilişkili "T" platformunu kullanarak önden çekişli bir düzene geçerken, Supra arkadan çekişli düzenini korudu. Supra 149kW (200hp; 203 PS) değerinde, daha güçlü bir 2.954 cc (3.0 L) sıralı altı motor kullanıyordu. Başlangıçta sadece doğal emişli motor kullanmasına rağmen, 1987 yılında modelin turboşarjlı bir versiyonu eklendi. Supra artık mekanik olarak Soarer ile ilişkili hale gelmişti. Aracın 2.0 L motorun çeşitli versiyonlarına sahip Japon pazarı modelleri, Japon Hükûmeti boyut düzenlemelerine uygun olması için model genel olarak biraz daha dardı. Böylece Japon alıcılar daha fazla vergi ödemek zorunda kalmadı. Motorun her iki versiyonu da silindir başına 4 valf içeriyordu. Toyota'nın ABD'de sunulan, Turboşarjlı 7M-GTE motoru kam konum sensörü kullanan ilk dağıtıcısız motoruydu. A70 Supra'da kullanılan yeni motor, Toyota 7M-GE, Toyota'nın envanterindeki amiral gemisi motoruydu. Motorun her iki versiyonu da silindir başına 4 valf ve çift kam içeriyordu. CT26 turboşarj ile donatılmıştı ve 5,600 rpm'de 172kW (231hp; 234 PS), doğal emişli 7M-GE motoru ise 6,000 rpm'de 149kW (200hp; 203 PS) olarak derecelendirildi. Turbo modelde daha fazla iyileştirme yapıldı, gücü 5.600 rpm'de 173kW'a (232hp; 235 PS) ve 1989'da 3.200 rpm'de 254lb⋅ft (344 N⋅m) torka yükseltti. Bu değişikliklerin sebebi wastegate'in yeniden tasarımından kaynaklanıyordu. Tüm modeller, 16x7 inç jantlarda aynı boyutta 225 / 50R16 lastik kullandı. Doğal emişli model, W58 manuel şanzıman ile standart olarak geldi. Turboşarjlı modeller R154 manuel şanzımanı içeriyordu. Her ikisi de isteğe bağlı 4 vitesli A340E otomatik şanzıman ile mevcuttu. Supra'nın üçüncü nesli, yeni bir teknolojiyi temsil ediyordu. 1986'da, Supra için mevcut seçenekler arasında, sürücüye amortisör oranlarını değiştirebileceği iki ayarlı ve 3 kanallı ABS ve TEMS (Toyota Elektronik Modülasyonlu Süspansiyon) bulunuyordu. Üçüncüsü ise gaz kelebeği tamamen açıkken, sert frenlemede ve yüksek hızda manevralarda otomatik olarak etkinleştiriliyordu Gücü artırmak için giriş borusu içindeki hava sıkıştırma darbelerini kontrol etme yöntemi olan ACIS (Akustik Kontrol Endüksiyon Sistemi), 7M-GE'nin teknolojisinin bir parçasıydı. Tüm modellere ön ve arkada çift salıncaklı süspansiyon takıldı. Tüm modellerde sunroof ile birlikte bir targa tavan sunuldu. GA70 / MA70 / JZA70 Supra'nın üretim sayılarının 241.471 adet olduğu tahmin edilmektedir.bağlantı=https://en.wikipedia.org/wiki/File:1986_Toyota_Supra_(MA70)_liftback_(2015-07-14)_02.jpg|sol|küçükresim|252x252px|1986 Supra (MA70; rear view) 1986 1/2 Supra'nın üçüncü nesli, resmi olarak Celica'dan ayrı olan bağımsız bir şekilde Şubat 1986'da tanıtıldı. Celica önden çekişli bir spor coupe haline gelirken, Supra arkadan çekişli spor / GT otomobil imajını korudu. Yeni Supra, üst segment bir araç olmaya devam edecek ve Toyota'nın teknolojisi için bir vitrin haline gelecektir. Supra, 149kW (200hp; 203 PS) gücünde 3.0 litrelik DOHC sıralı altı silindirli bir motorla güçlendirildi. Dikkate değer özellikler arasında elektronik olarak kontrol edilen bağımsız bir süspansiyon ve çıkarılabilir spor tavan paneli ile birlikte geldi. 1987 A70 Supra Turbo 1987'de tanıtıldı. 3.0 litrelik sıralı 6 silindirli motorun ara soğutmalı, turboşarjlı versiyonu, gücü 172kW (231hp; 234 PS) ve 240lb⋅ft (325 N⋅m) tork arttırıldı. 7M-GTE olarak adlandırılan motor, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki ilk distribütörsüz seri üretim motorudur. Turbo modeli ayrıca bir motor yağı soğutucusu ve entegre arka rüzgarlık içeriyordu. Turbo modelin standart ve temel modelinde isteğe bağlı olan spor paketi, LSD, TEMS ve far yıkayıcılarını içeriyordu. Her iki modelde de yeni 4 kanallı ABS seçeneği mevcuttu. 1987'de yeni bir bej/ten rengi kombinasyonu uygulandı ve bu şema ile sadece 1.000 araba üretildi. Toyota, değişken indüksiyon teknolojisini T-VIS adı verilen DOHC çift turboşarjlı 1G-GTE motoruna ekledi ve aynı zamanda 7M-GTE motoruna da dahil etti. 1988 1988 model yılı için değişiklikler, iki tonlu kahverengi boya kombinasyonunun sona ermesi haricinde nominaldi. Spoiler eklenmiş, fren lambası kareden yamuk şekle dönüşmüştür. Koltuk düzeni kare desenlerin yerini, çizgili desenler aldı. Klima kontrolü ve anahtar tertibatındaki renk griden açıktan koyu griye dönüştürüldü. Supra Japon alıcılara, en üst seviye motorlar ve, farklı donanım paketleri ile sunulmuştur. ECT'lerin bulunmadığı G ve S hariç Japon modellerinde, 5 ileri manuel şanzıman veya ECT'li 4 ileri otomatik şanzıman ile satışa sunuldu. Japonya'da 3.0 GT Turbo Limited, 3.0 GT Turbo ve GT çift Turbo modellerin dijital gösterge paneli standart olarak üretildi. 3.0 L modellerde entegre bir CD çalar ve hız sabitleyici ile bir AM / FM Kaset stereo ile satışa sunuldu. Klima kontrolü ayrıca tüm turboşarjlı modellerde standarttı. Deri iç mekan yalnızca GT Turbo Limited modelinde mevcuttu. 1989 1989 model için yapılan değişiklikler arasında, atık kapağı aktüatöründe yapılan değişiklikler, besleme konumu ve motor yönetimi, turbo modelde güç çıkışını 1,5kW (2hp; 2 PS) artırmıştır. Çapraz elemanlarda ve bağlantılarda yapılan değişiklikler (1JZ motor) Japon modellerine uyacak şekilde yapıldı. Koruyucu gövde kaplaması da çelik takviyesi kaldırılarak değiştirildi. Bu, kaplama daha hafif hale getirildi ve önceki yıl modellerinde bulunan paslanma sorununu önledi. Beyaz gövde kaplama ve beyaz tekerlekler içeren "beyaz paket" tanıtıldı. İç mekan seçenekleri sadece mavi ve bordo ile sınırlıydı. Saf kozmetik değişiklikleri dışında, diğer modellerden farklı bir şey yoktu. Tüm modellere, önceki yılların iki noktalı kucak kemerlerinin yerine 3 noktalı emniyet kemerleri eklendi. Yeni arka lambalar, entegre alt ızgaralı ön tampon (önceki yılların çıkarılabilir ızgarasının aksine), yan aynalar, dönüş sinyalleri, üst ızgaralar, sis farları, direksiyon simidi, kapı panelleri, klima kontrolü, pencere düğmeleri ve çerçeveler eklendi. Turbo modellerinde, entegre LED fren lambaları ve üç parçalı spoiler yer aldı. 1990 bağlantı=https://en.wikipedia.org/wiki/File:Toyota_Supra_rear_20071102.jpg|sol|küçükresim|1990 Toyota Supra 3.0i turbo (MA70)|190x190pik 1990 yılı için, değişiklikler arasında arka tekerleklerin önündeki daha büyük koruyucu, hız sabitleyici ve yeniden tasarlanmış direksiyon simidi vardı. Gösterge panelindeki hava yastığı ışığı ve panelinin sol tarafı yeniden tasarlandı. Alt gösterge paneli, malzemedeki bir değişiklik nedeniyle önceki tek parçalı panele göre çok daha ağır olan iki parçalı bir tasarıma dönüştü. Son olarak, direksiyon kolonundaki hafıza kolu kaldırıldı. Kısacası, 1989 ve 1990'daki değişikliklerin büyük bir kısmı iç kısımdan geldi. 1991 1991 model yılı için tekerlek tasarımı 5 kollu jantlarla değiştirildi. Her iki modelde de 225/50/16 lastiklerle donatılmış 16x7 alüminyum alaşım jantlar ve çelik jantlar kullanıldı. Dış tasarıma daha iyi uyması için gövde rengi değiştirildi. Önde bulunan "Supra" amblemi de mevcut kurumsal oval Toyota sembolü ile değiştirildi. Hız göstergesi de revize edildi ve 1989'da kaldırılan göstergeden daha fazla detay içeriyordu. Gri, bej ve bordo renk iç tasarım bu model ile son buldu. Bu renklerin yerine gölge grisi ve koyu kırmızı renkler tanıtıldı. Mavi iç mekan yalnızca beyaz paketlerde ve mavi renkli paketlerde mevcuttu. Ön hoparlörler 3,5 inçten 6,5 inç'e yükseltildi ve hoparlör kapağı da bunları barındıracak şekilde genişletildi. 1991'den itibaren Toyota, fabrikada spoiler tarzı bir panel sunroof sunmaya başladı. Bu açılır tavanlar, A70 Supra'nın son üretim yıllarında piyasaya sürülmüştür ve çok rağbet görmüştür. Ancak bu model çok nadir bulunmaktadır. bağlantı=https://en.wikipedia.org/wiki/File:Toyota_Supra_--_09-12-2010.jpg|sağ|küçükresim|1991–1992 Toyota Supra 3.0i (MA70) 1992 1992 model yılında; deri, gri iç tasarım ve siyah koltuklar eklendi. Turbo olmayan modellerde targa üstü seçeneği kaldırıldı ve opsiyon olarak subwoofer sunuldu. JZA70 ve GA70 Supra'nın Japon modellerine sırasıyla JZA70 ve GA70 şasi kodları verildi. JZA70, 2.5 litrelik 206kW (276hp; 280 PS) paralel çift turboşarjlı 1JZ-GTE motora sahipti ve GA70, 2.0 litrelik 154kW (207hp; 209 PS) çift turboşarjlı 1G-GTE ve doğal havalandırmalı 1G-GEU motorlar motora sahipti. bağlantı=https://en.wikipedia.org/wiki/File:Grey_92.jpg|alt=|küçükresim|1992 Toyota Supra bağlantı=https://en.wikipedia.org/wiki/File:Toyota_Supra_Smith_&_Morgan_(16332526755).jpg|küçükresim|221x221pik|Toyota Supra MA70 JZA70-R 1990 yılında JZA70'in piyasaya sürülmesine ek olarak Toyota, JZA70'in 2.5 çift Turbo R modeli (JZA70-R) olarak bilinen 1JZ-GTE motorlu özel bir versiyonunu da piyasaya sürdü. Bu model daha hafif sallanma çubukları, daha büyük bir ara soğutucu, torsen diferansiyel, Interbred TEIN / Bilstein spor süspansiyon, Gölge gri / Koyu gri iç kaplama, MOMO direksiyon simidi, MOMO vites topuzu ve Recaro koltukları, Recaro kapı kaplaması gibi özel bir donatıya sahipti. Tekerlekler kömür grisine boyanmıştı ve ön tamponun kenarında, ön frenler için hava kanalları vardı. çift Turbo R, 1992 yılında Jade Mika Yeşili olarak bilinen yeni renk seçeneğini JZA70-R modelleri için opsiyon olarak sunmuştu. JZA70-R modeli, Supra'nın üçüncü neslinin en hafif ve en hızlı modeliydi. Turbo A Turbo-A, Toyota'nın dünyanın dört bir yanındaki Japon Turing Otomobil Şampiyonası (JTCC) için tasarlanmış bir modeldi. Turbo-A, Eylül ve Ekim 1988 döneminde 2 ay süreyle üretildi ve Japonya'da satışa sunuldu. Standart MA70 Supra 3.0 GT ve Turbo-A modeli arasındaki farklılıklar hem kozmetik hem de mekanikti. Standart CT-26 turbo biraz daha büyük bir indükleyiciye sahipti. Turbo-A'nın, 65mm genişliğinde bir gaz kelebeği gövdesi vardı. Standart 7M-GTE'de ise 60mm gaz kelebeği gövdesine sahipti. Turbo-A modeline büyük hacimli çelik hava temizleyicisi, daha kalın takla çubukları ve her yönden havalandırmalı fren disklerine sahipti. Yakıt yönetimi, standart Karmen Vortex AFM yerine MAP sistemi kullanıldı. Aracın önüne, ara soğutucunun üst alanına hava akışı eklemek için ek bir "Turbo A kanalı" eklendi. Ayrıca, arka tarafa ("3.0GT Turbo A") yazısı eklendi. Tüm otomobiller, MOMO üretimi direksiyon simidi ve vites topuzuna sahipti. Gri, deri iç mekan standarttı. Araç 204kW (274hp; 277 PS) -7M-GTEU motoruyla güçlendirilmişti A Grubu MA70 Supra, Ralli ve Le Mans 24 Saat yarışlarında başarılar elde etti. Ancak bu modelin JTCC'ye katılımı daha çok bilinir. JTCC'de Supra, amaçlandığı kadar çok yarış kazanamamıştır. Bunun sebebi ise diğer araçlardan daha az gelişmiş olmasıydı. 3.0 litrelik motorun yüksek bir bölüme yerleştirilmesi de aracın performansını düşmesine neden oldu. Supra sınıfının geri kalanına kıyasla daha fazla boş ağırlığa sahipti ve daha az güç üretiyordu. 1989. İlk Avustralya Touring Araç Şampiyonası'nın (ATCC) 1989'daki ilk çıkışında, Supra güçsüz olması ve ağırlığının fazla olması nedeniyle yarışı bitirememiştir. Daha hafif ve daha güçlü daha motorlara sahip olan Ford Sierra Cosworth RS500, Nissan Skyline HR31 GTS-R ve BMW M3 (E30) gibi rakiplerine karşı mağlup olmuştur. 1989'da Nissan Skyline GT-R'nin tanıtılması ile Supra'dan beklentiler azalmaya başlamıştır. Modeller Dördüncü nesil (A80; 1993-2002) Dördüncü nesil A80 Supra'lar, en çok bilinen ve en çok rağbet gören, Toyota'nın ve Supra'nın bir nevi efsanevi modelidir. Dördüncü nesil A80 Supra'lar birçok oyunda, dizide ve filmde yer almış dünyanın en popüler arabalarından birisidir. A80 modeli, Isao Tsuzuki liderliğindeki çeşitli tasarım, ürün planlama ve mühendislik ekipleri altında Şubat 1989'da başladı. 1990'ın ortalarında, Toyota Teknik Merkezi bir A80 tasarım konseptini onaylandı ve 1990 sonlarında proje donduruldu. İlk testler, 1990 sonlarında A70 Şasisi ile yapıldı. Ardından ilk A80 prototipleri üretildi. Bu modelde de Z30 Soarer'in alt şasi, süspansiyon ve aktarma organları kullanılmıştır. Test modellerinin ön üretimi Aralık 1992'de 20 adet ile başlanmıştır ve Nisan 1993'te seri üretim başlamıştır. Supra'nın dördüncü nesli, platformunu ABD'de Lexus SC adıyla satılan lüks Soarer coupe ile bir kez daha paylaştı. İki otomobil benzer boyutlarda görünse de, yeni Supra lüks kuzeninden 340mm daha kısaydı. Bu yeni tasarım, Toyota'nın yüksek performanslı bir otomobile büyük önem verdiğini göstermiş oldu. A80 iki yeni motora sahipti: 5,800 rpm'de 164kW (220hp; 223 PS) güç çıkışına ve 4,800 rpm torkta 210lb⋅ft (285 N⋅m) güç çıkışına sahip doğal olarak havalandırılan bir Toyota 2JZ-GE ve bir ikiz modeli 206kW (276hp; 280 PS) güç çıkışı ve 318lb⋅ft (431 N⋅m) torka sahip turboşarjlı Toyota 2JZ-GTE. Amerika ve Avrupa ihracat modeli için Toyota, Supra turbo'nun motorunu geliştirdi. Bu motorlar Japonya pazarında satışa çıkan motorlardan daha güçlüydü. Turboşarjlı varyant, 4,6 saniye kadar düşük bir sürede 0'dan 100'e çıkabiliyordu ve 175km hıza ise sadece 13,1 saniyede çıkıyordu. Modelin Turbo versiyonunun azami hızı 257km/s idi. Ancak otomobiller Japonya'da yalnızca 180km/s ve dünya çapındaki pazarlarda 250km/S ile sınırlandırılmıştır. Otomobilin Avrupa versiyonlarında da kaputta bir hava girişi vardı. Doğal emişli modeller 0.31 sürtünme katsayısına sahipken turbo modeller 0.32 sürtünme katsayısına sahipti. (Testler arka spoiler olmadan yapılmıştır.) Model çift turboşarj yerine sıralı modda çalıştırıldı. Başlangıçta, tüm egzoz gazları, gecikmeyi azaltmak için ilk türbine yönlendirilir. Bu değişiklik sayesinde motor daha da fazla güçlendi. Bu nesil için Supra'nın, turbo modellerinde yeni bir altı ileri Getrag/Toyota V160 şanzıman eklenirken, doğal emişli modeller önceki modelden revize edilen beş ileri manuel W58 şanzıman ile donatılmıştı. Her model, manuel vites değiştirme modlu, dört vitesli otomatik olarak sunuldu. Tüm araçlar beş kollu alüminyum alaşımlı jantlarla donatılmıştı, doğal emişli modellerde 16 inç jantlar ve turbo modellerde 17 inç jantlar bulunuyordu. Toyota, bu yeni modelin ağırlığını azaltmak için bazı önlemler aldı. Kaput, targa üstü, ön travers, yağ tavaları, şanzıman tavaları ve üst süspansiyon kolları için alüminyum malzeme kullanıldı. Diğer önlemler arasında, magnezyum alaşımlı direksiyon simidi, plastik gaz deposu ve kapağı, bombeli başlı cıvatalar, gaz enjeksiyonlu arka rüzgarlık ve tek bir egzoz borusu vardı. Çift hava yastığı, çekiş kontrolü, daha büyük frenler, tekerlekler, lastikler ve ek bir turboşarj gibi daha fazla özelliğe sahip olmasına rağmen, otomobil öncekinden en az 91kg daha hafifti. Manuel şanzımanlı temel modelin boş ağırlığı 1.456kg idi. Targa üstü 18kg ağırlık katarken, otomatik şanzıman 25kg ağırlık ekliyordu. Dördüncü nesil modelin ağırlığının %51'i ön taraftaydı. Otomatik şanzıman, toplam ağırlığa 4,5kg daha eklerken, turbo modeli manuel şanzımanla birlikte 1.565kg ağırlığındaydı. Ağırlık dağılımı %53 önde ve %47 arkadaydı. Supra, Mazda RX-7'den daha ağırdı ve tüm alüminyum gövdeli Honda NSX ile eşitti. Ancak Mitsubishi 3000GT VR-4'ten daha hafifti. 1994 yılında, Toyota Racing Development, TRD3000GT olarak bilinen 1994 JGTC BLITZ Racing Team Supra GT500 yarış arabasının bir kopyasını sergiledi. Standart Supra ile olan farklar, daha iyi aerodinamik hedefleyen gövde kitlerindeydi. Yeni gövde kiti, aracı önden 60mm ve arkadan 50mm daha geniş yaptı. Daha geniş tekerlekler takıldı ve bu da otomobilin yanal tutuşunu iyileştirdi. Motor ve süspansiyonda da küçük değişiklikler yapıldı. Bu araçtan sadece 35 adet üretildi. ABD'de 1996 model yılı için turbo modeli, OBD-II sertifikasyon gereklilikleri nedeniyle yalnızca otomatik şanzımanla üretildi. Targa tavan da tüm turbo modellerinde standart hale geldi. 1997'de, isteğe bağlı manuel şanzıman, arka lambalar, farlar, ön yüz, cilalı tekerlekler, radyo ve direksiyon simidi tasarımı gibi diğer küçük değişiklikler yapıldı. 1997 modellerinin tümün "Sınırlı Sürüm 15. Yıl Dönümü" adı altında satıldı. Tüm turbo modeller standart olarak arka spoiler ile satıldı. 1998'de, 3 kollu direksiyon simidi, yeniden tasarlanmış bir radyo ve doğal emişli motordaki VVT-i güncellendi. Japonya'da turbo motorlar VVT-i ile üretildi. SZ-R modeli, çift turbo RZ modellerinde kullanılan altı vitesli Getrag V161 şanzımanı ile piyasaya sürüldü. Standart A80 Supra şasisi, SSGT1 sınıfında en iyi 20 ve en iyi 10 One Lap of America finişiyle yol yarışları için etkili bir şasi olduğunu kanıtlamıştır. 1994 yılında, A80, 0,95 yanal g ve 0,98 yanal g değerinde skidpad derecelendirmelerinde iyi puanlar aldı. Supra ayrıca, dört sensörlü ABS sistemine sahipti. Frenler, yaklaşılan köşeye varış hızına, köşenin açısına ve eğimine göre ayrı ayrı kontrol edebiliyordu. [[Formula 1'den esinlenen bu benzersiz fren sistemi, Supra Turbo'nun, 1997 yılında Car and Driver tarafından test edilen en iyi fren performansını kazanmasına neden oldu. 113 km/sa hızda 45 m fren mesafesini kaydetti. Bu rekor 2004 yılında 44 m mesafe ile Porsche Carrera GT tarafından kırıldı. 1990'ların sonunda, tüm spor coupe'lerin satışları Kuzey Amerika'da düşüşe geçti. Japon yeni'nin değer kazanması ile birlikte Japonya dışındaki pazarlarda Supra fiyatları arttı. Supra, 1996'da Kanada pazarından ve 1998'de ABD pazarından çekildi. Supra'nın Turbo modeli, 1998'de Kaliforniya Hava Kaynakları Kurulu (CARB) kararı ile Kaliforniya eyaletinden tamamen kaldırıldı. Ancak Supra'nın üretimi 2002 yılına kadar Japonya pazarı için devam etmiş olup üretimine 2000 yılı egzoz emisyon düzenlemelerini karşılayamaması ve spor otomobillere olan ilginin azalması sonucu düşen satış rakamları nedeniyle aynı yılın Ağustos ayında son verildi. Mart 2002 Cenevre Otomobil Fuarı'nda, Ohno Car Craft adlı bir Japon yolcu otobüsü üreticisi, Naomi III olarak adlandırılan ve temelleir Supra'ya dayanan 1960'lar tarzı bir GT sergiledi. Aracın iki farklı varyantı sergilendi. 3000GT-RZ modeli Toyota Supra RZ ile aynıydı. 300GT-SZ modeli ise Toyota Supra SZ modeli ile aynıydı. Modeller Beşinci nesil (J29/DB; 2019) Motor Trend dergisi, 2007 Kuzey Amerika Uluslararası Otomobil Fuarı'nda podyuma çıkan Supra'nın gelecekte üretimine devam edilirse, üretimin Hibrit devam edebileceğini yazmıştır. Ayrıca Supra'nın halefinin 298kW (400hp; 405 PS) üzerinde 3.5 litrelik bir V-6 hibrit bir sistemle üretilebileceğini ekledi. Toyota, 2010 yılında Supra adı için bir ticari marka başvurusunda bulundu. Ticari markanın geçerli olabilmesi için üç yıl içinde kullanılması gerekiyordu. Aralık 2011'de Autoguide, olası bir Supra değişiminin GT86'nın üzerine yapılabileceğini yazdı. Toyota GT86 ve Scion FR-S'in baş mühendisi Tetsuya Tada, 2012'de Almanya'daki gazetecilere verdiği demeçte, "Başkan, Supra'nın en kısa sürede halefini yapmamı istedi." dedi. AutoBlog 2013'ün sonlarında, Supra'nın bir konsept tasarımının Ocak 2014'te Kuzey Amerika Uluslararası Otomobil Fuarı'nda görücüye çıkacağını bildirdi. 13 Ocak'ta Toyota, yeni FT-1 konsept otomobilini tanıttı. Bu yeni konsept otomobil hakkında çok az teknik ayrıntı açıklandı. Bunun dışında önden motor ve arkadan çekiş düzenine sahip olacağı açıklandı. Toyota, yeni konsept otomobillerinin Toyota'nın 2000GT, Supra, MR-2 ve 2007 FT-HS konsept otomobil gibi geçmiş spor otomobillerinden ilham aldığını da belirtti. Toyota, FT-1'in Supra adını kullanıp kullanmayacağını, hatta üretilip üretilmeyeceğini açıklamadı. 10 Şubat 2014 tarihinde Toyota, Supra ticari markasını yenilemek için Amerika Birleşik Devletleri Patent ve Ticari Marka Ofisine başvuruda bulundu. Haziran 2016'da Supra ismi için Avrupa Birliği Fikri Mülkiyet Ofisi'ne marka başvurusu yapıldı. Autocar'a göre, yeni Supra 2018'de piyasaya sürülecekti. Autocar, otomobilin büyük olasılıkla arkadan çekiş özelliğine sahip olacağını yazdı. Dört silindirli motorların kullanılması bekleniyordu ve Toyota otomobilin turbo şarjlı sıralı 6 motor sunacağı doğruladı. Bu motorların BMW tarafından sağlanacağı bekleniyordu. Kleine Zeitung, ortaklaşa geliştirilen yeni Supra'nın BMW Z4 ile birlikte Graz, Avusturya yakınlarındaki bir Magna Steyr tesisinde üretileceğini bildirdi. Spor otomobilin adı henüz resmi olarak doğrulanmamış olsa da, Toyota küresel baş mühendisi Tetsuya Tada, adının tanınması ve tarihi önemi nedeniyle büyük olasılıkla Supra adını taşıyacağını söyledi. 5 Temmuz 2018'de Toyota Gazoo Racing, Supra'nın 2019 NASCAR Xfinity Serisi'nde yarışacağını duyurdu. Yeni Supra, NASCAR'a ilk çıkışını Şubat 2019'da yaptı. 12 Temmuz 2018'de Godwood Hız Festivali'nde kamuflajlı şekilde görücüye çıktı. Üretime Başlama Supra'nın beşinci nesli, Ocak 2019 Kuzey Amerika Uluslararası Otomobil Fuarı'nda tanıtıldı. Araç, Toyota ve BMW işbirliği ile üretilmeye başlamıştı. Supra artık Z4'ü temel alarak üretilecekti. İlk üretim modeli, Ocak 2019'da, Barrett-Jackson müzayedesinde Craig Jackson'a, 2.1 milyon ABD Dolarına satıldı ve gelirin %100'ü Amerikan Kalp Derneği'ne bağışlandı. Teknik Özellikler Supra, BMW kaynaklı iki Turboşarjlı 2.0 litrelik sıralı dörtlü veya turboşarjlı 3.0 litrelik sıralı altılı motor ile güçlendirilmiştir. Kuzey Amerika pazarı, 2021 model yılı için 2020 ortalarına kadar 2.0 litrelik motor seçeneğini almadı. Araçta 8 vitesli otomatik şanzıman kullanılmaktadır. Manuel şanzıman seçeneği şu anda sunulmamaktadır. 2.0 L modeli 0'dan 100'e 5,2 saniyede çıkabilirken, 3,0 L modeli ise 3,9 saniyede 100km hıza çıkabilir. A80 Supra'nın turboşarjlı varyantından 0,7-0,5 saniye daha hızlıdır ve elektronik olarak sınırlandırılmış 249km/s azami hıza sahiptir. Supra, liftback kapağıyla pratik hale getirilen oldukça büyük, 290 litrelik bir bagaja sahiptir.Supra, BMW CLAR platformu üzerine inşa edilen ve BMW olmayan ilk otomobildir. Pazar Japonya Supra, SZ, SZ-R ve RZ olmak üzere üç donanım seviyesinde sunulmaktadır. SZ modeli, 145kW (194hp; 197 PS) 2.0 litrelik motordan kullanmaktadır ve 17 inç tek tonlu jantlar, manuel koltuklar, siyah kumaş döşeme, koyu gümüş kaplama ve 4 hoparlörlü ses sistemi ile donatılmıştır. SZ-R modeli, 2.0 litrelik 190kW (255hp; 258 PS) motoru kullanmaktadır ve 18 inç iki tonlu jantlar, sekiz yönlü elektrikli koltuklar, Alcantara / siyah deri döşeme, karbon fiber ile donatılmıştır. Trim, 12 hoparlörlü JBL stereo ses sistemi ve baş üstü ekranı ile 8,8 inç dokunmatik multimedya sistemi vardır. RZ modeli, 3.0 litrelik motordan gücünü alır ve 19 inç iki tonlu tekerleklerle donatılmıştır. Ayrıca, Alcantara / kırmızı deri döşeme (isteğe bağlı olarak siyah deri mevcuttur) ve spor pedalların kullanılmasıyla SZ-R modeli ile aynı iç donanımlara sahiptir. Toyota Supra Connect bilgi-eğlence sistemi ve "Spor" modu ile çift bölgeli klima kontrol sistemi üç modelin tamamında standarttır. Tüm modeller aynı zamanda otonom acil frenleme, şeritten takip sistemi, kör nokta sensörü, hız sabitleyici ve arkadan çapraz trafik uyarısı içeren Toyota Supra Güvenlik paketi ile donatılmıştır. Sürücülerin sürüş verilerini bir SD karta kaydetmelerine olanak tanıyan Toyota Gazoo Yarış Kaydedici de dahil olmak üzere GR (Gazoo Race) Parçaları da mevcuttur. Avustralya Supra'nın, Avustralya'da iki modeli satılmaktadır. Modellerin adı GT ve GTS'dir Endonezya Supra, Temmuz 2019'da Endonezya Uluslararası Araba Fuarı'nda tanıtıldı ve Ekim 2019'da satışa çıktı. Malezya Supra, Malezya pazarına Eylül 2019'da girdi. Meksika Supra, 22 Ağustos 2019'da 2020 model yılı için Meksika pazarında GR modeli satışa sunuldu. Beyaz, gümüş, mavi, metalik siyah ve demir olmak üzere yedi renk sunuldu. Sarı ve mat gri renkler biraz daha yüksek bir maliyete sahipti. Lansmanında sadece 80 adet satıldı. 2020 yılında 2021 model yılı için kırmızı ve siyah renkler eklendi. Kuzey Amerika'da A91 modeli çıkan Supra'ya, elektrik mavisi boya, mat siyah 19 inç alüminyum jantlar ve mavi dikişli siyah Alcantara deri iç mekan tasarımı eklendi. Filipinler Supra, 9 Temmuz 2019'da Filipinler'de satışa sunuldu. Güney Afrika Standart ve temel modelleri ile satışa sunuldu. Tayvan Supra, Tayvan pazarında 2.0T, 2.0T Premium ve 3.0T Premium donanım seviyelerinde sunulmaktadır. Tayland Supra, Mart 2019'da Bangkok Uluslararası Otomobil Fuarı'nda tanıtıldı ve Kasım 2019'da satışa sunuldu. ABD GR Supra, ABD'de 3.0 ve 3.0 Premium olan Launch Edition modeli dışında iki model daha sunmaktadır. 3.0 varyantı, Bluetooth ve standart Alcantara süslemeli koltuklara sahip 6,5 inçlik bir orta dokunmatik multimedya sistemine sahipken, 3.0 Premium daha büyük bir dokunmatik multimedya sistemine (8,8 inç), standart navigasyona, Apple CarPlay'e ve 12 hoparlörlü JBL stereo ses sistemine sahiptir. Ayrıca kablosuz telefon şarjı, renkli head-up ekran ve ısıtmalı deri koltuklar vardır. Tüm modellerde standart olarak çarpışma uyarı sistemi, otomatik uzun farlar, yaya algılamalı sistemi, şerit takip sistemi ve yol işaretlerini tanıyan bir özellik bulunur. Geri çağrılma 12 Eylül 2019'da, ABD Ulusal Karayolu Trafik Güvenliği İdaresi, yanlış kaynaklanmış emniyet kemeri olduğu belirlenmiştir. Bu yüzünden 7 araç tamir edilmiştir. Bu araçlardan sadece 1 tanesi önceden satılmış bir araçtır. 27 Eylül 2019'da, ABD Ulusal Karayolu Trafik Güvenliği İdaresi, yedek kameraların hatalı olduğunu belirlemiştir. BMW araçları geri çağırarak sorunu bir yazılım yaması ile çözmüştür. Modeller Yarış/Konsept GR Supra Yarış Konsepti GR Supra Yarış Konsepti, beşinci nesil Supra'nın yarış modelinin konsept bir yarış arabasıdır. Bu konstep otomobil Mart 2018 Cenevre Otomobil Fuarı'nda görücüye çıktı. Tasarım, 2014 FT-1 konseptinden esinlenilmişti. Toyota OEM parçaları, BBS merkez kilitli yarış tekerlekleri, Brembo yarış kaliperleri, devrilme kafesi ve yangın söndürme sistemi ile alçaltılmış bir süspansiyona, Michelin palet lastiklerine ve yarış egzozuna sahiptir. Aynı zamanda kaput, difüzör, ayna kapakları, yan etekler, kanat ve tamponlar için karbon fiber kullanılmaktadır. Konseptte hangi motor kullanıldığı bilinmemektedir. GR Supra GT4 GR Supra GT4 Concept, Avrupa GT4 yarış serisine katılmak için tasarlanmış bir konsept yarış arabasıdır. İlk olarak Mart 2019 Cenevre Otomobil Fuarı'nda gösterilmiştir. Ağırlık azaltılmış ve frenler güçlendirilmiştir. Süspansiyon ile arka kanat ve takla kafesi donanımlarına sahiptir. Toyota daha sonra Ekim 2019'da 320kW (429hp; 435 PS) motorlu bir model tanıttı. Sekiz vitesli otomatik şanzımana ve güç artışını sağlayan bir Akrapovič egzoz sistemine sahiptir. İç mekanda ise, altı noktalı emniyet kemeri yer almaktadır. Ayrıca karbon fiber gösterge paneli ve FIA standardı bir yarış koltuğu vardır. GT4, altı pistonlu ön ve dört pistonlu arka fren kaliperleri ile donatıldı. Pirelli P Zero yarış lastikleri ve OZ jantlar kullanmaktadır. KW amortisörleri tarafından desteklenebilecek şekilde üretilmiştir. Satışların Mart 2020'de Avrupa'da başlamasının ardından Ağustos 2020'de Kuzey Amerika ve Ekim 2020'de Japonya ve Güneydoğu Asya'da satışa çıkmıştır. bağlantı=https://en.wikipedia.org/wiki/File:FoS20162016_0624_160346AA_(27851660076).jpg|küçükresim|Toyota Celica Supra Ödüller Tamamen yeni tasarımıyla A60, Motor Trend tarafından Yılın İthal Otomobili ödülüne layık görüldü. Aynı zamanda Car and Driver dergisinin 1983 ve 1984 için En İyi On listesinde yer aldı. 1994 yılında A80 Supra, Tasarım ve Mühendislik ödüllünü kazandı. Üretim tarihçesi 1979 - Celica Supra A40, 2,563 cc (2,563 L; 156,4 cu inç) SOHC 4M-E I6 motoru ile piyasaya sürüldü. 1981 - A40 motor hacmi, SOHC 5M-E I6 motorunun piyasaya sürülmesiyle 2,759 cc'ye (2,759 L; 168,4 cu inç) yükseldi. 1982 - A60 Celica Supra, 2,759 cc (2,759 L; 168,4 cu inç) DOHC 5M-GE I6 motorla piyasaya sürüldü. 1986–1986.5 - A70 Supra, 2,954 cc (2,954 L; 180,3 cu inç) DOHC 7M-GE I6 motor ile kendi platformunda tanıtıldı. 1987 - 172kW (231hp; 234 PS) 245lb⋅ft (332 N⋅m) güç çıkışına sahipti 2,954 cc (2,954 L; 180,3 cu inç) DOHC 7M-GTE motor için turboşarj seçeneği mevcuttu. 1989 - Yeni tasarım uygulandı. Turbo modelin güç çıkışı 173kW (232hp; 235 PS) ve 250lb⋅ft (339 N⋅m) 'ye yükseldi. 1993 - A80 Supra, 2.997 cc (2.997 L; 182.9 cu inç) Turbo (2JZ-GTE) ve doğal emişli (2JZ-GE) DOHC piyasaya sürüldü. 1996 - Turbo modeli, OBD2 sertifikasyon gereklilikleri nedeniyle yalnızca otomatik şanzımanı mevcuttur. Targa tavan tüm turbo modellerinde standarttır. 1997 - Tüm turbo modellerinde manuel şanzıman mevcuttu. Ön tampon ve farlar yeniden düzenlenmiştir. Tüm 1997 modeller Supra'larda 15. Yıldönümü yazısı yer almıştır. 1998 - İç mekan yeniden şekillendi. 3 kollu direksiyon simidi eklendi. Koltuk tasarımları güncellendi. Turbo olmayan modellerde gücü artıran VVT-i. ABD'de California'da yasaklanmıştır. 1999 - ABD'de Supra ihracatı sona erdi, Japonya'da üretime devam edildi. 2002 - A80 Supra'nın üretimi Japonya'da sona erdi. 2019 - Beşinci nesil Supra, Ocak 2019 Kuzey Amerika Uluslararası Otomobil Fuarı'nda tanıtıldı. Popüler kültür Supra, Initial D Arcade Stage, Initial D, Gran Turismo, Forza Motorsport, Sega GT, Assetto Corsa, Tokyo Xtreme Racer, Need for Speed, Midnight Club, Wangan Midnight, Asphalt, Forza Horizon ve [[CSR Racing 2 video oyunlarında yer aldı. Ayrıca Hızlı ve Öfkeli film serilerinde kullanıldı. Satış rakamları Kaynakça Supra Kategori:Spor otomobiller Kategori:Coupe otomobiller Kategori:Arkadan itişli taşıtlar Kategori:Yarış otomobilleri Kategori:1978'de tanıtılan taşıtlar Kategori:2010'lar otomobilleri
erf_pack_for_wiki.jpg|sol|küçükresim|1981 Supra Spor Performans Paketi (MA47, ABD) 1978 Nisan 1978'de Toyota Supra Japonya'da Celica XX olarak üretimine başladı ve Toyota Corolla Store adlı Japon bayisinde Celica ile birlikte satıldı. Supra, 125 PS (92kW; 123hp) 2.0 L 12 valfli Üstten egzantrikli sıralı altı motor, (M-EU, şasi kodu MA45) veya 82kW (110hp; 111 PS) 2.6 litre 12- valf Üstten egzantrikli sıralı altı motor (4M-E, şasi kodu MA46) ile birlikte üretildi. Japonya'da çıkan modeli daha küçük 2.0 L motorla donatıldı. Böylece alıcılar araç boyutu yüzünden vergi ödemeyecekti. Her iki motor da elektronik yakıt enjeksiyonu ile donatılmıştı. Daha büyük motor Japon müşterilerin daha yüksek bir vergi ödemeye mecbur etti. Bu da aracın Celica'dan daha pahalı olmasına neden oldu. Supra, ilk olarak Ocak 1979'da Japonya dışına ihraç edildi. Model başlangıçta 110hp (82kW; 112 PS) 2.6 litrelik 12 valfli Üstten egzantrikli sıralı 6 motorla donatılmıştı. Model için şanzıman seçenekleri 5 ileri manuel (W50) ve 4 ileri otomatik şanzıman (A40D) idi. Otomatik şanzıman 56km/s üzerindeki hızlarda devreye girecek bir overdrive vitese sahipti. Her iki şanzımanda da bir aşırı hız donanımı bulunuyordu. Araç favrika çıkışı 4 tekerlekli disk frenlerle üretildi ve helezon yaylar, yanal palet çubuğu ve dengeleyici çubuğu olan dört bağlantılı bir arka süspansiyona sahipti. Supra'nın iç kısmında, konfor paketinin bir parçası olarak isteğe bağlı elektrikli camlar ve elektrikli kilitler sunuldu. Konfor paketi ayrıca hız sabitleyici, sunroof ve kapı çekme kayışlarına sahip özel kapı kaplaması içeriyordu. Standart özelliklere gelince, orta konsolda uzatılabilir bir harita ışığı ve saklama alanı sağlayan bir flip-top kol dayama yeri vardı. Diğer bazı özellikler, eğimli direksiyon simidi ve ön koltukların arkasındaki derin fermuarlı ceplerdi. Gösterge paneli ayrıca son teknoloji AM / FM / MPX 4 hoparlörlü stereo radyo, analog saat ve takometre içeriyordu. 1979 1979 ABD modelindeki değişiklikler çoğunlukla kozmetikti. İç mekan yeniden tasarlanmış ve bir orta konsol ile, dijital kuvars saat eklenmişti. Dış tarafta ise yenilik olarak yeniden tasarlanmış yan aynalar vardı ve 14x5 alüminyum jantlar eklenmişti. (önceki yıl alüminyum jantlar opsiyon olarak bulunuyordu.). Ek olarak, gövdeye çamurluklar eklendi. Metalik bakır ve beyaz renk arabalarda, çamurluklar gövde rengine boyanırken, diğer tüm renklerde siyah olarak üretildi. Çamurlukların arkasında beyaz harflerle "Celica" yazıldı. Resmi Supra sitesi ayrıca isteğe bağlı deri döşemeli koltukların ve otomatik klima kontrolünün de eklendiğini açıklamıştır. 1980 Ağustos 1980'de Supra 2.8 litrelik 5M-E motorla yer değiştirmesi için küçük bir yenileme aldı. Araç 12 valfli bir Üstten egzantrikli motora sahipti. Ancak 116hp güce sahipti. Otomobilin otomatik şanzımanı yenilenmiş ve adı Toyota A43D olarak değiştirilmiştir. Tek yenilenen şanzıman değildi, zincir dişlisi de yenilenmişti. Motor ve şanzımandaki değişiklik nedeniyle 1981 modeline yeni bir şasi kodu verildi. Şasinin ismi MA47 oldu. Bu model 10,24 saniyede 100km/s hıza ulaşabiliyordu. 17,5 / saniyede ise 125km/s hıza çıkabiliyordu. Modeller İkinci nesil (A60; 1981-1985) 1981 yılının ortalarında Toyota, Celica Supra'yı ve tüm Celica serisini 1982 model yılı için tekrar tasarladı. Araç Japonya'da önceki nesil gibi Celica XX olarak satılıyordu. Celica Supra adı diğer ülkelerde kullanıldı. Celica platformunu temel alan araçta birkaç önemli fark vardı. En önemlisi ön tasarım ve açılıp kapanan farlardı. Diğer farklılıklar ise dört silindirli motor yerine sıralı altı motordu. Motoru sığdırmak için aracın uzunluğu ve dingil mesafesinde artış oldu. 5M motorlu araçlar biraz daha genişken, 1G ve M-TEU motorlu araçlar Japon boyut düzenlemelerine uyumlu kaldı. Böylelikle Japonya'da satılan araçlarda, Japon müşteriler ek vergi ödemek zorunda kalmayacaktı. L-Type ve P-Type Kuzey Amerika pazarında Celica Supra iki farklı modelde mevcuttu. L-Type "Lüks Tip" anlamına gelirken, P-Type "Performans Tip" anlamına gelmekteydi. Mekanik olarak özdeş olmalarına rağmen, mevcut seçeneklerle farklılaştırıldılar. Bu farklılıklar lastik boyutu, tekerlek boyutu ve gövde kaplamasıydı. P-Type, tekerlek yuvalarının üzerinde fiberglas çamurluk fişeklerine sahipken, L-Type'da bu özellik yer almadı. P-Type, daha sportif çok yönlü ayarlanabilir koltuklara sahipti. 1983 yılına kadar deri iç mekan seçeneği araçlara eklenmedi. Başlangıçta, L-Type Otomatik şanzımana sahipti P-Type ise Manuel şanzıman kullanılıyordu. P-Type'ın tüm modelleri aynı 14x7 inç alüminyum alaşımlı jantlara sahipti ve yıllar boyunca L-Type, 15x6 inç jant kullandı. L-Type'da ayrıca yol bilgisayarı olan bir dijital gösterge paneli seçeneği de sunuldu. Dijital gösterge panelinde ayrıca bir dijital takometre, dijital hız göstergesi, elektronik yakıt seviyesi ve soğutma suyu seviyesi göstergeleri bulunuyordu. Yol bilgisayarı, yakıt ekonomisi gibi çeşitli özelliklerin yanı sıra galon başına mil, tahmini varış zamanı ve hedefe kalan mesafe gibi çeşitli seçeneklere de sahipti. 1982 modeli hariç, tüm P-Type'larda far yıkayıcı opsiyonel olarak mevcuttu, ancak L-Type'larda böyle bir seçenek sunulmadı. Yıllar içinde dişli oranları değişse de, tüm P-Type'lara her zaman sınırlı kaymalı diferansiyel kullanıldı. 1982 bağlantı=https://en.wikipedia.org/wiki/File:Toyota_Supra_outside_pub_1982.jpg|sol|küçükresim|323x323pik|1982 Toyota Supra 2.8i L-Type (MA61) 1982 için, Kuzey Amerika pazarında, Celica Supra'nın motoru 2.8 litrelik 6 silindir 12 valf DOHC 5M-GE idi. Güç çıkışı 145hp (108kW; 147 PS) SAE ve 155lb⋅ft (210 N⋅m) tork idi. Motor, gücü elde etmek için 8.8: 1 sıkıştırma oranı kullandı ve gelişmiş bir vakumlu dağıtıcıya sahipti. Otomobil piyasaya sürüldüğünde, sürtünme katsayısı Cd = 0.348'idi. 0'dan 100'e ise 9.8 saniye de çıkabiliyordu. 17.2 saniye de ise 129km/s hıza ulaşabiliyordu. Bu yılın standart şanzımanı, L-Type için A43DL 4 vitesli otomatik şanzıman ile W58 5 ileri manuel şanzıman idi. Her iki şanzımanda da overdrive dişli ve bir tork konvertörüne sahipti. Otomatik şanzımanda 56km/s'in üzerindeki hızlarda devreye giren bir overdrive vitese sahipti. 1982 modelinin arka diferansiyeli 3.72: 1 oranına sahipti. Celica Supra'nın dört tekerlekten bağımsız süspansiyonu, Lotus tarafından özel olarak tasarlandı ve özel olarak da ayarlandı. Destekli hidrolik kremayer direksiyon ve MacPherson payandalarına sahipti. Bu nesilde, iç mekanda fabrika çıkışı, standart elektrikli camlar, elektrikli kapı kilitler ve elektrikli aynaların yanı sıra eğimli direksiyon simidi vardı. Elektrikli kapı kilidi, elektrikli ayna kontrolünün yanındaki orta konsolda bulunuyordu. Bu modelin maksimum hızı Kuzey Amerika'da 88mph (142km/s) olarak belirlenmişti. Opsiyonel olarak sunulan otomatik klima kontrolü artık A60'ta standart bir özellik olarak sunuluyordu. Hız sabitleyici ve harita ışığı bu modelde de yer aldı. Bazı seçenekler arasında sunroof, çift boya ve kaset çalarlı beş hoparlörlü AM / FM / MPX tuner bulunuyordu. İsteğe bağlı kaset stereo, 105 watt'lık bir güç amplifikatörüne ve yedi bantlı grafik ekolayzere sahiptir. Deri iç mekan, L -Type modelinde bir seçenek olarak sunuldu, ancak P-Type modelinde standart çizgili kumaş ile sınırlandırıldı. AM / FM anteni, tipik bir harici direk anteni yerine ön cama entegre edildi. Benzin deposu kapısında bir anahtar kilidi vardı ve aracın geri kalanındaki dış renk ne olursa olsun kapak ve arka tampon siyah olarak kaldı. P-Type'da isteğe bağlı bir arka cam siperliği de kullanıcılara sunuldu. Arka lambaların ortasında ters ışıklar yer alıyordu ve kapı kolları yanlara doğru çekilerek açılıyordu. Üretimin ilk birkaç ayında araçta yalnızca "Supra" yazısı vardı, ancak modelin adının başına Celica adı tekrar eklendi. L-Type'da ön ve arka çamurluklar yer almayı sürdürdü. 1983 1983 model yılı için çok fazla değişiklik olmadı, ancak aynı 5M-GE motorundan güç çıkışında 150hp (112kW; 152 PS) ve 159lb⋅ft (216 N⋅m) tork artış oldu. Motor alanındaki tek önemli değişiklik, vakumlu dağıtıcıdan gelişmiş elektronik dağıtıcıya geçişti. Ancak bu yenileme güç çıkışını arttırmadı. Toyota, P-Type için 4.10: 1 arka dişli oranına, L-Type'da 3.73: 1 arka dişli oranına geçti. Otomatik şanzıman ise, A43DL 4 vitesli şanzıman yeni tasarlanmış bir A43DE 4 vites ile değiştirildi. Endüstride elektronik olarak kontrol edilen iletim sağlayan ilk şirketti. Bu modele "güç" sürüş modu ve "normal" sürüş modu eklendi. Araç "güç" modunda çalıştırıldığı zaman tüm gücünü kullanarak çalışırdı. Bu modun amacı aracın en üst düzey performans vermesiydi. İç mekanda neredeyse hiç değişiklik olmadı, ancak dış kısımda bazı değişiklikler vardı. Değişikliklerden birisi de tüm modellere çamurluk eklenmesiydi. P-Type modelinde ise L-Type'dan farklı olarak far yıkayıcı vardı. P-Type ayrıca çift renge sahipti. Kuzey Amerika'da satılan otomobiller Celica Supra adı altında satılıyordu. 1984 bağlantı=https://en.wikipedia.org/wiki/File:1984_Toyota_Supra,_front_left_(P-type).jpg|küçükresim|285x285pik|1984 Toyota Supra 2.8 P-Type (MA67) 1984'te önemli değişiklikler yapıldı. Güç çıkışı, 5 vitesli modellerde 160hp (119kW; 162 PS) ve 163lb⋅ft (221 N⋅m) torka yükseltildi. Değişiklik sonrası emme manifoldu yeniden tasarlandı. Sıkıştırma oranı 9.2: 1 oranında yükseltildi. 5 vitesli modellerde göze çarpan bir diğer değişiklik, arka diferansiyelin 4.30: 1 vites oranına geçişiydi. Tüm otomatik modeller önceki yılların güç istatistiklerini korudu. En dikkat çekici dış değişiklikler önden dönüş sinyallerini, arka kapağın yukarısına monte edilmiş bir arka kanat spoyleri seçeneği ve arka cam çeyrek pencere panjurlarıydı. Ayrıca, arka lambalar yeniden tasarlandı, daha önce sağ tarafa yerleştirilmiş olan daha küçük yazı yerine büyük bir "Supra" yazısı yer aldı. Aracın arkası ve tamponu değiştirildi. Tüm modellerde siyah olan tampon bu sefer arabanın geri kalanıyla aynı rengi aldı. Çift renk seçeneği iki modelde de kullanıldı. Direksiyon simidi, hız sabitleyici ve kapı kilidi anahtarı gibi bazı iç kontroller yeniden tasarlandı. Toyota, Kuzey Amerika modellerinde geleneksel 85mph (140km/s) hız göstergesi yerine 130mph (209km/s) hız göstergesi dahil edildi ve otomatik klima kontrol ekranı da değiştirildi. Önceki yılın kaset ve ekolayzır stereo seçeneği artık standart bir özellik haline getirilmişti. 1985-1986 bağlantı=https://en.wikipedia.org/wiki/File:1986_Toyota_Supra_(MA67,_US),_rear_right.jpg|sol|küçükresim|178x178pik|1986 Toyota Supra 2.8 (MA67) Supra, 1985'te yeniden tasarlandı. Güç çıkışı marjinal olarak 161hp'ye (120kW; 163 PS) yükseltildi ve tork 169lb⋅ft'ye (229 N⋅m) kadar çıktı. Bu yılın tüm modelleri aynı miktarda güce sahipti. Motor, yeniden tasarlanmış bir gaz kelebeği konum sensörünün yanı sıra yeni bir EGR sistemi ve vuruntu sensörü eklendi. Güçteki hafif artışla Supra, 100km/s hıza 8.4 saniyede çıkmayı başardı ve 137km/s hıza 16.1 saniye de ulaşabildi. Bu değişikliklerin yanı sıra arka bölge yeniden tasarlanmış, daha entegre bir güneşlik ve Spoiler eklendi. Deri iç mekan seçeneği P-Type için özel olarak kaldı. Toyota Supra'ya fabrika çıkışı alarm sistemi ekledi. Dış aynalar, arka buz çözücü ile etkinleştirilen bir buğu çözücü ile donatıldı. Bu yıl tüm Supra'lar, otomatik aydınlatmalı ve otomatik kapanan ışıklar ile donatıldı. 1985 yılı ikinci nesil modelin üretiminin son yılı olurken, üçüncü nesil modelin üretimindeki gecikmeler, ikinci nesil modelinin fazlalığına neden oldu. Pazar Supra'nın ikinci nesli, dünya çapında çeşitli seçeneklerle satışa çıktı ve yalnızca belirli yıllarda satışa sunuldu. bağlantı=https://en.wikipedia.org/wiki/File:Toyota-CelicaXX2800GT.JPG|küçükresim|1982-1983 Toyota Celica XX 2800GT (MA61) bağlantı=https://en.wikipedia.org/wiki/File:1983-1986_Toyota_Celica_XX_2000GT.jpg|küçükresim|1983–1986 Toyota Celica XX 2000GT çift Cam 24 (GA61) Japonya Ağustos 1982'den 1983'e kadar, Japonya'da adlandırıldığı Celica XX şekliyle dört farklı model ile satıldı; 2800GT çift cam: DOHC ' and tork. 2000GT çift cam 24: DOHC ' and tork. 2000 Turbo: DOHC turboşarj ' and tork. 2000: SOHC ' and tork. Ağustos 1983'ten 1986'ya kadar, Celica XX kapıya monte aynalara ve dört motor seçeneğine sahipti. Bazı performans iyileştirmeleri yapıldı. 5M-GEU motor sıkıştırma oranı, 173hp (129kW; 175 PS) ve 177lb⋅ft (240 N⋅m) tork elde etmek için artırıldı ve M-TEU motoru, ara soğutucu ile 160'a yükseltildi PS (118kW; 158hp) ve 23,5kg⋅m (230 N⋅m; 170lb⋅ft) tork güce sahipti. Avrupa Ağustos 1982'den 1986'ya kadar 2 farklı model satıldı. 82–83: DOHC ' and tork. Analog gösterge ve çamurluk olmadan satıldı. 84–86: DOHC ' and tork. Dijital gösterge ve P-Type için çamurluklar vardı. Birleşik Krallık Ağustos 1982'den 1986'ya kadar 2 farklı model satıldı. 82–83: DOHC ' and tork. Analog gösterge ve çamurluk olmadan satıldı. 84–86: DOHC ' and tork. Dijital gösterge ve P-Type için çamurluklar vardı. Avustralya, İsveç ve İsviçre 1984'ten 1986'ya kadar 2 farklı model satıldı. SOHC and tork. Avustralya'daki Supra, 1983'ten 1986'ya kadar satıldı, bir dijital gösterge göstergesi, çamurluklar, 14x7 inç jantlar, 84 stil ışıklar, tek parça rüzgarlık, LSD ve isteğe bağlı sunroof vardı. Bu tek varyanttı ve L-Type modeli sunulmadı. Avustralya'da, 1982-1990 arası üretilen Supra'lar 2006 yılında araç güvenliği derecelendirmelerinde, bir kaza durumunda yolcularına "ortalamanın altında" koruma sağladığı şeklinde değerlendirildi. Yeni Zelanda 1984'ten, 1985'e kadar tek model satışa sunuldu. DOHC and tork. Digital gösterge ve P-Type'da çamurluklar yer aldı. Modeller Üçüncü nesil (A70; 1986-1991) Şubat 1986'da Celica ile Supra arasındaki bağlar koparıldı ve ikisi de birbirinden bağımsız olarak üretilmeye başlandı. Celica, Corona ile ilişkili "T" platformunu kullanarak önden çekişli bir düzene geçerken, Supra arkadan çekişli düzenini korudu. Supra 149kW (200hp; 203 PS) değerinde, daha güçlü bir 2.954 cc (3.0 L) sıralı altı motor kullanıyordu. Başlangıçta sadece doğal emişli motor kullanmasına rağmen, 1987 yılında modelin turboşarjlı bir versiyonu eklendi. Supra artık mekanik olarak Soarer ile ilişkili hale gelmişti. Aracın 2.0 L motorun çeşitli versiyonlarına sahip Japon pazarı modelleri, Japon Hükûmeti boyut düzenlemelerine uygun olması için model genel olarak biraz daha dardı. Böylece Japon alıcılar daha fazla vergi ödemek zorunda kalmadı. Motorun her iki versiyonu da silindir başına 4 valf içeriyordu. Toyota'nın ABD'de sunulan, Turboşarjlı 7M-GTE motoru kam konum sensörü kullanan ilk dağıtıcısız motoruydu. A70 Supra'da kullanılan yeni motor, Toyota 7M-GE, Toyota'nın envanterindeki amiral gemisi motoruydu. Motorun her iki versiyonu da silindir başına 4 valf ve çift kam içeriyordu. CT26 turboşarj ile donatılmıştı ve 5,600 rpm'de 172kW (231hp; 234 PS), doğal emişli 7M-GE motoru ise 6,000 rpm'de 149kW (200hp; 203 PS) olarak derecelendirildi. Turbo modelde daha fazla iyileştirme yapıldı, gücü 5.600 rpm'de 173kW'a (232hp; 235 PS) ve 1989'da 3.200 rpm'de 254lb⋅ft (344 N⋅m) torka yükseltti. Bu değişikliklerin sebebi wastegate'in yeniden tasarımından kaynaklanıyordu. Tüm modeller, 16x7 inç jantlarda aynı boyutta 225 / 50R16 lastik kullandı. Doğal emişli model, W58 manuel şanzıman ile standart olarak geldi. Turboşarjlı modeller R154 manuel şanzımanı içeriyordu. Her ikisi de isteğe bağlı 4 vitesli A340E otomatik şanzıman ile mevcuttu. Supra'nın üçüncü nesli, yeni bir teknolojiyi temsil ediyordu. 1986'da, Supra için mevcut seçenekler arasında, sürücüye amortisör oranlarını değiştirebileceği iki ayarlı ve 3 kanallı ABS ve TEMS (Toyota Elektronik Modülasyonlu Süspansiyon) bulunuyordu. Üçüncüsü ise gaz kelebeği tamamen açıkken, sert frenlemede ve yüksek hızda manevralarda otomatik olarak etkinleştiriliyordu Gücü artırmak için giriş borusu içindeki hava sıkıştırma darbelerini kontrol etme yöntemi olan ACIS (Akustik Kontrol Endüksiyon Sistemi), 7M-GE'nin teknolojisinin bir parçasıydı. Tüm modellere ön ve arkada çift salıncaklı süspansiyon takıldı. Tüm modellerde sunroof ile birlikte bir targa tavan sunuldu. GA70 / MA70 / JZA70 Supra'nın üretim sayılarının 241.471 adet olduğu tahmin edilmektedir.bağlantı=https://en.wikipedia.org/wiki/File:1986_Toyota_Supra_(MA70)_liftback_(2015-07-14)_02.jpg|sol|küçükresim|252x252px|1986 Supra (MA70; rear view) 1986 1/2 Supra'nın üçüncü nesli, resmi olarak Celica'dan ayrı olan bağımsız bir şekilde Şubat 1986'da tanıtıldı. Celica önden çekişli bir spor coupe haline gelirken, Supra arkadan çekişli spor / GT otomobil imajını korudu. Yeni Supra, üst segment bir araç olmaya devam edecek ve Toyota'nın teknolojisi için bir vitrin haline gelecektir. Supra, 149kW (200hp; 203 PS) gücünde 3.0 litrelik DOHC sıralı altı silindirli bir motorla güçlendirildi. Dikkate değer özellikler arasında elektronik olarak kontrol edilen bağımsız bir süspansiyon ve çıkarılabilir spor tavan paneli ile birlikte geldi. 1987 A70 Supra Turbo 1987'de tanıtıldı. 3.0 litrelik sıralı 6 silindirli motorun ara soğutmalı, turboşarjlı versiyonu, gücü 172kW (231hp; 234 PS) ve 240lb⋅ft (325 N⋅m) tork arttırıldı. 7M-GTE olarak adlandırılan motor, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki ilk distribütörsüz seri üretim motorudur. Turbo modeli ayrıca bir motor yağı soğutucusu ve entegre arka rüzgarlık içeriyordu. Turbo modelin standart ve temel modelinde isteğe bağlı olan spor paketi, LSD, TEMS ve far yıkayıcılarını içeriyordu. Her iki modelde de yeni 4 kanallı ABS seçeneği mevcuttu. 1987'de yeni bir bej/ten rengi kombinasyonu uygulandı ve bu şema ile sadece 1.000 araba üretildi. Toyota, değişken indüksiyon teknolojisini T-VIS adı verilen DOHC çift turboşarjlı 1G-GTE motoruna ekledi ve aynı zamanda 7M-GTE motoruna da dahil etti. 1988 1988 model yılı için değişiklikler, iki tonlu kahverengi boya kombinasyonunun sona ermesi haricinde nominaldi. Spoiler eklenmiş, fren lambası kareden yamuk şekle dönüşmüştür. Koltuk düzeni kare desenlerin yerini, çizgili desenler aldı. Klima kontrolü ve anahtar tertibatındaki renk griden açıktan koyu griye dönüştürüldü. Supra Japon alıcılara, en üst seviye motorlar ve, farklı donanım paketleri ile sunulmuştur. ECT'lerin bulunmadığı G ve S hariç Japon modellerinde, 5 ileri manuel şanzıman veya ECT'li 4 ileri otomatik şanzıman ile satışa sunuldu. Japonya'da 3.0 GT Turbo Limited, 3.0 GT Turbo ve GT çift Turbo modellerin dijital gösterge paneli standart olarak üretildi. 3.0 L modellerde entegre bir CD çalar ve hız sabitleyici ile bir AM / FM Kaset stereo ile satışa sunuldu. Klima kontrolü ayrıca tüm turboşarjlı modellerde standarttı. Deri iç mekan yalnızca GT Turbo Limited modelinde mevcuttu. 1989 1989 model için yapılan değişiklikler arasında, atık kapağı aktüatöründe yapılan değişiklikler, besleme konumu ve motor yönetimi, turbo modelde güç çıkışını 1,5kW (2hp; 2 PS) artırmıştır. Çapraz elemanlarda ve bağlantılarda yapılan değişiklikler (1JZ motor) Japon modellerine uyacak şekilde yapıldı. Koruyucu gövde kaplaması da çelik takviyesi kaldırılarak değiştirildi. Bu, kaplama daha hafif hale getirildi ve önceki yıl modellerinde bulunan paslanma sorununu önledi. Beyaz gövde kaplama ve beyaz tekerlekler içeren "beyaz paket" tanıtıldı. İç mekan seçenekleri sadece mavi ve bordo ile sınırlıydı. Saf kozmetik değişiklikleri dışında, diğer modellerden farklı bir şey yoktu. Tüm modellere, önceki yılların iki noktalı kucak kemerlerinin yerine 3 noktalı emniyet kemerleri eklendi. Yeni arka lambalar, entegre alt ızgaralı ön tampon (önceki yılların çıkarılabilir ızgarasının aksine), yan aynalar, dönüş sinyalleri, üst ızgaralar, sis farları, direksiyon simidi, kapı panelleri, klima kontrolü, pencere düğmeleri ve çerçeveler eklendi. Turbo modellerinde, entegre LED fren lambaları ve üç parçalı spoiler yer aldı. 1990 bağlantı=https://en.wikipedia.org/wiki/File:Toyota_Supra_rear_20071102.jpg|sol|küçükresim|1990 Toyota Supra 3.0i turbo (MA70)|190x190pik 1990 yılı için, değişiklikler arasında arka tekerleklerin önündeki daha büyük koruyucu, hız sabitleyici ve yeniden tasarlanmış direksiyon simidi vardı. Gösterge panelindeki hava yastığı ışığı ve panelinin sol tarafı yeniden tasarlandı. Alt gösterge paneli, malzemedeki bir değişiklik nedeniyle önceki tek parçalı panele göre çok daha ağır olan iki parçalı bir tasarıma dönüştü. Son olarak, direksiyon kolonundaki hafıza kolu kaldırıldı. Kısacası, 1989 ve 1990'daki değişikliklerin büyük bir kısmı iç kısımdan geldi. 1991 1991 model yılı için tekerlek tasarımı 5 kollu jantlarla değiştirildi. Her iki modelde de 225/50/16 lastiklerle donatılmış 16x7 alüminyum alaşım jantlar ve çelik jantlar kullanıldı. Dış tasarıma daha iyi uyması için gövde rengi değiştirildi. Önde bulunan "Supra" amblemi de mevcut kurumsal oval Toyota sembolü ile değiştirildi. Hız göstergesi de revize edildi ve 1989'da kaldırılan göstergeden daha fazla detay içeriyordu. Gri, bej ve bordo renk iç tasarım bu model ile son buldu. Bu renklerin yerine gölge grisi ve koyu kırmızı renkler tanıtıldı. Mavi iç mekan yalnızca beyaz paketlerde ve mavi renkli paketlerde mevcuttu. Ön hoparlörler 3,5 inçten 6,5 inç'e yükseltildi ve hoparlör kapağı da bunları barındıracak şekilde genişletildi. 1991'den itibaren Toyota, fabrikada spoiler tarzı bir panel sunroof sunmaya başladı. Bu açılır tavanlar, A70 Supra'nın son üretim yıllarında piyasaya sürülmüştür ve çok rağbet görmüştür. Ancak bu model çok nadir bulunmaktadır. bağlantı=https://en.wikipedia.org/wiki/File:Toyota_Supra_--_09-12-2010.jpg|sağ|küçükresim|1991–1992 Toyota Supra 3.0i (MA70) 1992 1992 model yılında; deri, gri iç tasarım ve siyah koltuklar eklendi. Turbo olmayan modellerde targa üstü seçeneği kaldırıldı ve opsiyon olarak subwoofer sunuldu. JZA70 ve GA70 Supra'nın Japon modellerine sırasıyla JZA70 ve GA70 şasi kodları verildi. JZA70, 2.5 litrelik 206kW (276hp; 280 PS) paralel çift turboşarjlı 1JZ-GTE motora sahipti ve GA70, 2.0 litrelik 154kW (207hp; 209 PS) çift turboşarjlı 1G-GTE ve doğal havalandırmalı 1G-GEU motorlar motora sahipti. bağlantı=https://en.wikipedia.org/wiki/File:Grey_92.jpg|alt=|küçükresim|1992 Toyota Supra bağlantı=https://en.wikipedia.org/wiki/File:Toyota_Supra_Smith_&_Morgan_(16332526755).jpg|küçükresim|221x221pik|Toyota Supra MA70 JZA70-R 1990 yılında JZA70'in piyasaya sürülmesine ek olarak Toyota, JZA70'in 2.5 çift Turbo R modeli (JZA70-R) olarak bilinen 1JZ-GTE motorlu özel bir versiyonunu da piyasaya sürdü. Bu model daha hafif sallanma çubukları, daha büyük bir ara soğutucu, torsen diferansiyel, Interbred TEIN / Bilstein spor süspansiyon, Gölge gri / Koyu gri iç kaplama, MOMO direksiyon simidi, MOMO vites topuzu ve Recaro koltukları, Recaro kapı kaplaması gibi özel bir donatıya sahipti. Tekerlekler kömür grisine boyanmıştı ve ön tamponun kenarında, ön frenler için hava kanalları vardı. çift Turbo R, 1992 yılında Jade Mika Yeşili olarak bilinen yeni renk seçeneğini JZA70-R modelleri için opsiyon olarak sunmuştu. JZA70-R modeli, Supra'nın üçüncü neslinin en hafif ve en hızlı modeliydi. Turbo A Turbo-A, Toyota'nın dünyanın dört bir yanındaki Japon Turing Otomobil Şampiyonası (JTCC) için tasarlanmış bir modeldi. Turbo-A, Eylül ve Ekim 1988 döneminde 2 ay süreyle üretildi ve Japonya'da satışa sunuldu. Standart MA70 Supra 3.0 GT ve Turbo-A modeli arasındaki farklılıklar hem kozmetik hem de mekanikti. Standart CT-26 turbo biraz daha büyük bir indükleyiciye sahipti. Turbo-A'nın, 65mm genişliğinde bir gaz kelebeği gövdesi vardı. Standart 7M-GTE'de ise 60mm gaz kelebeği gövdesine sahipti. Turbo-A modeline büyük hacimli çelik hava temizleyicisi, daha kalın takla çubukları ve her yönden havalandırmalı fren disklerine sahipti. Yakıt yönetimi, standart Karmen Vortex AFM yerine MAP sistemi kullanıldı. Aracın önüne, ara soğutucunun üst alanına hava akışı eklemek için ek bir "Turbo A kanalı" eklendi. Ayrıca, arka tarafa ("3.0GT Turbo A") yazısı eklendi. Tüm otomobiller, MOMO üretimi direksiyon simidi ve vites topuzuna sahipti. Gri, deri iç mekan standarttı. Araç 204kW (274hp; 277 PS) -7M-GTEU motoruyla güçlendirilmişti A Grubu MA70 Supra, Ralli ve Le Mans 24 Saat yarışlarında başarılar elde etti. Ancak bu modelin JTCC'ye katılımı daha çok bilinir. JTCC'de Supra, amaçlandığı kadar çok yarış kazanamamıştır. Bunun sebebi ise diğer araçlardan daha az gelişmiş olmasıydı. 3.0 litrelik motorun yüksek bir bölüme yerleştirilmesi de aracın performansını düşmesine neden oldu. Supra sınıfının geri kalanına kıyasla daha fazla boş ağırlığa sahipti ve daha az güç üretiyordu. 1989. İlk Avustralya Touring Araç Şampiyonası'nın (ATCC) 1989'daki ilk çıkışında, Supra güçsüz olması ve ağırlığının fazla olması nedeniyle yarışı bitirememiştir. Daha hafif ve daha güçlü daha motorlara sahip olan Ford Sierra Cosworth RS500, Nissan Skyline HR31 GTS-R ve BMW M3 (E30) gibi rakiplerine karşı mağlup olmuştur. 1989'da Nissan Skyline GT-R'nin tanıtılması ile Supra'dan beklentiler azalmaya başlamıştır. Modeller Dördüncü nesil (A80; 1993-2002) Dördüncü nesil A80 Supra'lar, en çok bilinen ve en çok rağbet gören, Toyota'nın ve Supra'nın bir nevi efsanevi modelidir. Dördüncü nesil A80 Supra'lar birçok oyunda, dizide ve filmde yer almış dünyanın en popüler arabalarından birisidir. A80 modeli, Isao Tsuzuki liderliğindeki çeşitli tasarım, ürün planlama ve mühendislik ekipleri altında Şubat 1989'da başladı. 1990'ın ortalarında, Toyota Teknik Merkezi bir A80 tasarım konseptini onaylandı ve 1990 sonlarında proje donduruldu. İlk testler, 1990 sonlarında A70 Şasisi ile yapıldı. Ardından ilk A80 prototipleri üretildi. Bu modelde de Z30 Soarer'in alt şasi, süspansiyon ve aktarma organları kullanılmıştır. Test modellerinin ön üretimi Aralık 1992'de 20 adet ile başlanmıştır ve Nisan 1993'te seri üretim başlamıştır. Supra'nın dördüncü nesli, platformunu ABD'de Lexus SC adıyla satılan lüks Soarer coupe ile bir kez daha paylaştı. İki otomobil benzer boyutlarda görünse de, yeni Supra lüks kuzeninden 340mm daha kısaydı. Bu yeni tasarım, Toyota'nın yüksek performanslı bir otomobile büyük önem verdiğini göstermiş oldu. A80 iki yeni motora sahipti: 5,800 rpm'de 164kW (220hp; 223 PS) güç çıkışına ve 4,800 rpm torkta 210lb⋅ft (285 N⋅m) güç çıkışına sahip doğal olarak havalandırılan bir Toyota 2JZ-GE ve bir ikiz modeli 206kW (276hp; 280 PS) güç çıkışı ve 318lb⋅ft (431 N⋅m) torka sahip turboşarjlı Toyota 2JZ-GTE. Amerika ve Avrupa ihracat modeli için Toyota, Supra turbo'nun motorunu geliştirdi. Bu motorlar Japonya pazarında satışa çıkan motorlardan daha güçlüydü. Turboşarjlı varyant, 4,6 saniye kadar düşük bir sürede 0'dan 100'e çıkabiliyordu ve 175km hıza ise sadece 13,1 saniyede çıkıyordu. Modelin Turbo versiyonunun azami hızı 257km/s idi. Ancak otomobiller Japonya'da yalnızca 180km/s ve dünya çapındaki pazarlarda 250km/S ile sınırlandırılmıştır. Otomobilin Avrupa versiyonlarında da kaputta bir hava girişi vardı. Doğal emişli modeller 0.31 sürtünme katsayısına sahipken turbo modeller 0.32 sürtünme katsayısına sahipti. (Testler arka spoiler olmadan yapılmıştır.) Model çift turboşarj yerine sıralı modda çalıştırıldı. Başlangıçta, tüm egzoz gazları, gecikmeyi azaltmak için ilk türbine yönlendirilir. Bu değişiklik sayesinde motor daha da fazla güçlendi. Bu nesil için Supra'nın, turbo modellerinde yeni bir altı ileri Getrag/Toyota V160 şanzıman eklenirken, doğal emişli modeller önceki modelden revize edilen beş ileri manuel W58 şanzıman ile donatılmıştı. Her model, manuel vites değiştirme modlu, dört vitesli otomatik olarak sunuldu. Tüm araçlar beş kollu alüminyum alaşımlı jantlarla donatılmıştı, doğal emişli modellerde 16 inç jantlar ve turbo modellerde 17 inç jantlar bulunuyordu. Toyota, bu yeni modelin ağırlığını azaltmak için bazı önlemler aldı. Kaput, targa üstü, ön travers, yağ tavaları, şanzıman tavaları ve üst süspansiyon kolları için alüminyum malzeme kullanıldı. Diğer önlemler arasında, magnezyum alaşımlı direksiyon simidi, plastik gaz deposu ve kapağı, bombeli başlı cıvatalar, gaz enjeksiyonlu arka rüzgarlık ve tek bir egzoz borusu vardı. Çift hava yastığı, çekiş kontrolü, daha büyük frenler, tekerlekler, lastikler ve ek bir turboşarj gibi daha fazla özelliğe sahip olmasına rağmen, otomobil öncekinden en az 91kg daha hafifti. Manuel şanzımanlı temel modelin boş ağırlığı 1.456kg idi. Targa üstü 18kg ağırlık katarken, otomatik şanzıman 25kg ağırlık ekliyordu. Dördüncü nesil modelin ağırlığının %51'i ön taraftaydı. Otomatik şanzıman, toplam ağırlığa 4,5kg daha eklerken, turbo modeli manuel şanzımanla birlikte 1.565kg ağırlığındaydı. Ağırlık dağılımı %53 önde ve %47 arkadaydı. Supra, Mazda RX-7'den daha ağırdı ve tüm alüminyum gövdeli Honda NSX ile eşitti. Ancak Mitsubishi 3000GT VR-4'ten daha hafifti. 1994 yılında, Toyota Racing Development, TRD3000GT olarak bilinen 1994 JGTC BLITZ Racing Team Supra GT500 yarış arabasının bir kopyasını sergiledi. Standart Supra ile olan farklar, daha iyi aerodinamik hedefleyen gövde kitlerindeydi. Yeni gövde kiti, aracı önden 60mm ve arkadan 50mm daha geniş yaptı. Daha geniş tekerlekler takıldı ve bu da otomobilin yanal tutuşunu iyileştirdi. Motor ve süspansiyonda da küçük değişiklikler yapıldı. Bu araçtan sadece 35 adet üretildi. ABD'de 1996 model yılı için turbo modeli, OBD-II sertifikasyon gereklilikleri nedeniyle yalnızca otomatik şanzımanla üretildi. Targa tavan da tüm turbo modellerinde standart hale geldi. 1997'de, isteğe bağlı manuel şanzıman, arka lambalar, farlar, ön yüz, cilalı tekerlekler, radyo ve direksiyon simidi tasarımı gibi diğer küçük değişiklikler yapıldı. 1997 modellerinin tümün "Sınırlı Sürüm 15. Yıl Dönümü" adı altında satıldı. Tüm turbo modeller standart olarak arka spoiler ile satıldı. 1998'de, 3 kollu direksiyon simidi, yeniden tasarlanmış bir radyo ve doğal emişli motordaki VVT-i güncellendi. Japonya'da turbo motorlar VVT-i ile üretildi. SZ-R modeli, çift turbo RZ modellerinde kullanılan altı vitesli Getrag V161 şanzımanı ile piyasaya sürüldü. Standart A80 Supra şasisi, SSGT1 sınıfında en iyi 20 ve en iyi 10 One Lap of America finişiyle yol yarışları için etkili bir şasi olduğunu kanıtlamıştır. 1994 yılında, A80, 0,95 yanal g ve 0,98 yanal g değerinde skidpad derecelendirmelerinde iyi puanlar aldı. Supra ayrıca, dört sensörlü ABS sistemine sahipti. Frenler, yaklaşılan köşeye varış hızına, köşenin açısına ve eğimine göre ayrı ayrı kontrol edebiliyordu. [[Formula 1'den esinlenen bu benzersiz fren sistemi, Supra Turbo'nun, 1997 yılında Car and Driver tarafından test edilen en iyi fren performansını kazanmasına neden oldu. 113 km/sa hızda 45 m fren mesafesini kaydetti. Bu rekor 2004 yılında 44 m mesafe ile Porsche Carrera GT tarafından kırıldı. 1990'ların sonunda, tüm spor coupe'lerin satışları Kuzey Amerika'da düşüşe geçti. Japon yeni'nin değer kazanması ile birlikte Japonya dışındaki pazarlarda Supra fiyatları arttı. Supra, 1996'da Kanada pazarından ve 1998'de ABD pazarından çekildi. Supra'nın Turbo modeli, 1998'de Kaliforniya Hava Kaynakları Kurulu (CARB) kararı ile Kaliforniya eyaletinden tamamen kaldırıldı. Ancak Supra'nın üretimi 2002 yılına kadar Japonya pazarı için devam etmiş olup üretimine 2000 yılı egzoz emisyon düzenlemelerini karşılayamaması ve spor otomobillere olan ilginin azalması sonucu düşen satış rakamları nedeniyle aynı yılın Ağustos ayında son verildi. Mart 2002 Cenevre Otomobil Fuarı'nda, Ohno Car Craft adlı bir Japon yolcu otobüsü üreticisi, Naomi III olarak adlandırılan ve temelleir Supra'ya dayanan 1960'lar tarzı bir GT sergiledi. Aracın iki farklı varyantı sergilendi. 3000GT-RZ modeli Toyota Supra RZ ile aynıydı. 300GT-SZ modeli ise Toyota Supra SZ modeli ile aynıydı. Modeller Beşinci nesil (J29/DB; 2019) Motor Trend dergisi, 2007 Kuzey Amerika Uluslararası Otomobil Fuarı'nda podyuma çıkan Supra'nın gelecekte üretimine devam edilirse, üretimin Hibrit devam edebileceğini yazmıştır. Ayrıca Supra'nın halefinin 298kW (400hp; 405 PS) üzerinde 3.5 litrelik bir V-6 hibrit bir sistemle üretilebileceğini ekledi. Toyota, 2010 yılında Supra adı için bir ticari marka başvurusunda bulundu. Ticari markanın geçerli olabilmesi için üç yıl içinde kullanılması gerekiyordu. Aralık 2011'de Autoguide, olası bir Supra değişiminin GT86'nın üzerine yapılabileceğini yazdı. Toyota GT86 ve Scion FR-S'in baş mühendisi Tetsuya Tada, 2012'de Almanya'daki gazetecilere verdiği demeçte, "Başkan, Supra'nın en kısa sürede halefini yapmamı istedi." dedi. AutoBlog 2013'ün sonlarında, Supra'nın bir konsept tasarımının Ocak 2014'te Kuzey Amerika Uluslararası Otomobil Fuarı'nda görücüye çıkacağını bildirdi. 13 Ocak'ta Toyota, yeni FT-1 konsept otomobilini tanıttı. Bu yeni konsept otomobil hakkında çok az teknik ayrıntı açıklandı. Bunun dışında önden motor ve arkadan çekiş düzenine sahip olacağı açıklandı. Toyota, yeni konsept otomobillerinin Toyota'nın 2000GT, Supra, MR-2 ve 2007 FT-HS konsept otomobil gibi geçmiş spor otomobillerinden ilham aldığını da belirtti. Toyota, FT-1'in Supra adını kullanıp kullanmayacağını, hatta üretilip üretilmeyeceğini açıklamadı. 10 Şubat 2014 tarihinde Toyota, Supra ticari markasını yenilemek için Amerika Birleşik Devletleri Patent ve Ticari Marka Ofisine başvuruda bulundu. Haziran 2016'da Supra ismi için Avrupa Birliği Fikri Mülkiyet Ofisi'ne marka başvurusu yapıldı. Autocar'a göre, yeni Supra 2018'de piyasaya sürülecekti. Autocar, otomobilin büyük olasılıkla arkadan çekiş özelliğine sahip olacağını yazdı. Dört silindirli motorların kullanılması bekleniyordu ve Toyota otomobilin turbo şarjlı sıralı 6 motor sunacağı doğruladı. Bu motorların BMW tarafından sağlanacağı bekleniyordu. Kleine Zeitung, ortaklaşa geliştirilen yeni Supra'nın BMW Z4 ile birlikte Graz, Avusturya yakınlarındaki bir Magna Steyr tesisinde üretileceğini bildirdi. Spor otomobilin adı henüz resmi olarak doğrulanmamış olsa da, Toyota küresel baş mühendisi Tetsuya Tada, adının tanınması ve tarihi önemi nedeniyle büyük olasılıkla Supra adını taşıyacağını söyledi. 5 Temmuz 2018'de Toyota Gazoo Racing, Supra'nın 2019 NASCAR Xfinity Serisi'nde yarışacağını duyurdu. Yeni Supra, NASCAR'a ilk çıkışını Şubat 2019'da yaptı. 12 Temmuz 2018'de Godwood Hız Festivali'nde kamuflajlı şekilde görücüye çıktı. Üretime Başlama Supra'nın beşinci nesli, Ocak 2019 Kuzey Amerika Uluslararası Otomobil Fuarı'nda tanıtıldı. Araç, Toyota ve BMW işbirliği ile üretilmeye başlamıştı. Supra artık Z4'ü temel alarak üretilecekti. İlk üretim modeli, Ocak 2019'da, Barrett-Jackson müzayedesinde Craig Jackson'a, 2.1 milyon ABD Dolarına satıldı ve gelirin %100'ü Amerikan Kalp Derneği'ne bağışlandı. Teknik Özellikler Supra, BMW kaynaklı iki Turboşarjlı 2.0 litrelik sıralı dörtlü veya turboşarjlı 3.0 litrelik sıralı altılı motor ile güçlendirilmiştir. Kuzey Amerika pazarı, 2021 model yılı için 2020 ortalarına kadar 2.0 litrelik motor seçeneğini almadı. Araçta 8 vitesli otomatik şanzıman kullanılmaktadır. Manuel şanzıman seçeneği şu anda sunulmamaktadır. 2.0 L modeli 0'dan 100'e 5,2 saniyede çıkabilirken, 3,0 L modeli ise 3,9 saniyede 100km hıza çıkabilir. A80 Supra'nın turboşarjlı varyantından 0,7-0,5 saniye daha hızlıdır ve elektronik olarak sınırlandırılmış 249km/s azami hıza sahiptir. Supra, liftback kapağıyla pratik hale getirilen oldukça büyük, 290 litrelik bir bagaja sahiptir.Supra, BMW CLAR platformu üzerine inşa edilen ve BMW olmayan ilk otomobildir. Pazar Japonya Supra, SZ, SZ-R ve RZ olmak üzere üç donanım seviyesinde sunulmaktadır. SZ modeli, 145kW (194hp; 197 PS) 2.0 litrelik motordan kullanmaktadır ve 17 inç tek tonlu jantlar, manuel koltuklar, siyah kumaş döşeme, koyu gümüş kaplama ve 4 hoparlörlü ses sistemi ile donatılmıştır. SZ-R modeli, 2.0 litrelik 190kW (255hp; 258 PS) motoru kullanmaktadır ve 18 inç iki tonlu jantlar, sekiz yönlü elektrikli koltuklar, Alcantara / siyah deri döşeme, karbon fiber ile donatılmıştır. Trim, 12 hoparlörlü JBL stereo ses sistemi ve baş üstü ekranı ile 8,8 inç dokunmatik multimedya sistemi vardır. RZ modeli, 3.0 litrelik motordan gücünü alır ve 19 inç iki tonlu tekerleklerle donatılmıştır. Ayrıca, Alcantara / kırmızı deri döşeme (isteğe bağlı olarak siyah deri mevcuttur) ve spor pedalların kullanılmasıyla SZ-R modeli ile aynı iç donanımlara sahiptir. Toyota Supra Connect bilgi-eğlence sistemi ve "Spor" modu ile çift bölgeli klima kontrol sistemi üç modelin tamamında standarttır. Tüm modeller aynı zamanda otonom acil frenleme, şeritten takip sistemi, kör nokta sensörü, hız sabitleyici ve arkadan çapraz trafik uyarısı içeren Toyota Supra Güvenlik paketi ile donatılmıştır. Sürücülerin sürüş verilerini bir SD karta kaydetmelerine olanak tanıyan Toyota Gazoo Yarış Kaydedici de dahil olmak üzere GR (Gazoo Race) Parçaları da mevcuttur. Avustralya Supra'nın, Avustralya'da iki modeli satılmaktadır. Modellerin adı GT ve GTS'dir Endonezya Supra, Temmuz 2019'da Endonezya Uluslararası Araba Fuarı'nda tanıtıldı ve Ekim 2019'da satışa çıktı. Malezya Supra, Malezya pazarına Eylül 2019'da girdi. Meksika Supra, 22 Ağustos 2019'da 2020 model yılı için Meksika pazarında GR modeli satışa sunuldu. Beyaz, gümüş, mavi, metalik siyah ve demir olmak üzere yedi renk sunuldu. Sarı ve mat gri renkler biraz daha yüksek bir maliyete sahipti. Lansmanında sadece 80 adet satıldı. 2020 yılında 2021 model yılı için kırmızı ve siyah renkler eklendi. Kuzey Amerika'da A91 modeli çıkan Supra'ya, elektrik mavisi boya, mat siyah 19 inç alüminyum jantlar ve mavi dikişli siyah Alcantara deri iç mekan tasarımı eklendi. Filipinler Supra, 9 Temmuz 2019'da Filipinler'de satışa sunuldu. Güney Afrika Standart ve temel modelleri ile satışa sunuldu. Tayvan Supra, Tayvan pazarında 2.0T, 2.0T Premium ve 3.0T Premium donanım seviyelerinde sunulmaktadır. Tayland Supra, Mart 2019'da Bangkok Uluslararası Otomobil Fuarı'nda tanıtıldı ve Kasım 2019'da satışa sunuldu. ABD GR Supra, ABD'de 3.0 ve 3.0 Premium olan Launch Edition modeli dışında iki model daha sunmaktadır. 3.0 varyantı, Bluetooth ve standart Alcantara süslemeli koltuklara sahip 6,5 inçlik bir orta dokunmatik multimedya sistemine sahipken, 3.0 Premium daha büyük bir dokunmatik multimedya sistemine (8,8 inç), standart navigasyona, Apple CarPlay'e ve 12 hoparlörlü JBL stereo ses sistemine sahiptir. Ayrıca kablosuz telefon şarjı, renkli head-up ekran ve ısıtmalı deri koltuklar vardır. Tüm modellerde standart olarak çarpışma uyarı sistemi, otomatik uzun farlar, yaya algılamalı sistemi, şerit takip sistemi ve yol işaretlerini tanıyan bir özellik bulunur. Geri çağrılma 12 Eylül 2019'da, ABD Ulusal Karayolu Trafik Güvenliği İdaresi, yanlış kaynaklanmış emniyet kemeri olduğu belirlenmiştir. Bu yüzünden 7 araç tamir edilmiştir. Bu araçlardan sadece 1 tanesi önceden satılmış bir araçtır. 27 Eylül 2019'da, ABD Ulusal Karayolu Trafik Güvenliği İdaresi, yedek kameraların hatalı olduğunu belirlemiştir. BMW araçları geri çağırarak sorunu bir yazılım yaması ile çözmüştür. Modeller Yarış/Konsept GR Supra Yarış Konsepti GR Supra Yarış Konsepti, beşinci nesil Supra'nın yarış modelinin konsept bir yarış arabasıdır. Bu konstep otomobil Mart 2018 Cenevre Otomobil Fuarı'nda görücüye çıktı. Tasarım, 2014 FT-1 konseptinden esinlenilmişti. Toyota OEM parçaları, BBS merkez kilitli yarış tekerlekleri, Brembo yarış kaliperleri, devrilme kafesi ve yangın söndürme sistemi ile alçaltılmış bir süspansiyona, Michelin palet lastiklerine ve yarış egzozuna sahiptir. Aynı zamanda kaput, difüzör, ayna kapakları, yan etekler, kanat ve tamponlar için karbon fiber kullanılmaktadır. Konseptte hangi motor kullanıldığı bilinmemektedir. GR Supra GT4 GR Supra GT4 Concept, Avrupa GT4 yarış serisine katılmak için tasarlanmış bir konsept yarış arabasıdır. İlk olarak Mart 2019 Cenevre Otomobil Fuarı'nda gösterilmiştir. Ağırlık azaltılmış ve frenler güçlendirilmiştir. Süspansiyon ile arka kanat ve takla kafesi donanımlarına sahiptir. Toyota daha sonra Ekim 2019'da 320kW (429hp; 435 PS) motorlu bir model tanıttı. Sekiz vitesli otomatik şanzımana ve güç artışını sağlayan bir Akrapovič egzoz sistemine sahiptir. İç mekanda ise, altı noktalı emniyet kemeri yer almaktadır. Ayrıca karbon fiber gösterge paneli ve FIA standardı bir yarış koltuğu vardır. GT4, altı pistonlu ön ve dört pistonlu arka fren kaliperleri ile donatıldı. Pirelli P Zero yarış lastikleri ve OZ jantlar kullanmaktadır. KW amortisörleri tarafından desteklenebilecek şekilde üretilmiştir. Satışların Mart 2020'de Avrupa'da başlamasının ardından Ağustos 2020'de Kuzey Amerika ve Ekim 2020'de Japonya ve Güneydoğu Asya'da satışa çıkmıştır. bağlantı=https://en.wikipedia.org/wiki/File:FoS20162016_0624_160346AA_(27851660076).jpg|küçükresim|Toyota Celica Supra Ödüller Tamamen yeni tasarımıyla A60, Motor Trend tarafından Yılın İthal Otomobili ödülüne layık görüldü. Aynı zamanda Car and Driver dergisinin 1983 ve 1984 için En İyi On listesinde yer aldı. 1994 yılında A80 Supra, Tasarım ve Mühendislik ödüllünü kazandı. Üretim tarihçesi 1979 - Celica Supra A40, 2,563 cc (2,563 L; 156,4 cu inç) SOHC 4M-E I6 motoru ile piyasaya sürüldü. 1981 - A40 motor hacmi, SOHC 5M-E I6 motorunun piyasaya sürülmesiyle 2,759 cc'ye (2,759 L; 168,4 cu inç) yükseldi. 1982 - A60 Celica Supra, 2,759 cc (2,759 L; 168,4 cu inç) DOHC 5M-GE I6 motorla piyasaya sürüldü. 1986–1986.5 - A70 Supra, 2,954 cc (2,954 L; 180,3 cu inç) DOHC 7M-GE I6 motor ile kendi platformunda tanıtıldı. 1987 - 172kW (231hp; 234 PS) 245lb⋅ft (332 N⋅m) güç çıkışına sahipti 2,954 cc (2,954 L; 180,3 cu inç) DOHC 7M-GTE motor için turboşarj seçeneği mevcuttu. 1989 - Yeni tasarım uygulandı. Turbo modelin güç çıkışı 173kW (232hp; 235 PS) ve 250lb⋅ft (339 N⋅m) 'ye yükseldi. 1993 - A80 Supra, 2.997 cc (2.997 L; 182.9 cu inç) Turbo (2JZ-GTE) ve doğal emişli (2JZ-GE) DOHC piyasaya sürüldü. 1996 - Turbo modeli, OBD2 sertifikasyon gereklilikleri nedeniyle yalnızca otomatik şanzımanı mevcuttur. Targa tavan tüm turbo modellerinde standarttır. 1997 - Tüm turbo modellerinde manuel şanzıman mevcuttu. Ön tampon ve farlar yeniden düzenlenmiştir. Tüm 1997 modeller Supra'larda 15. Yıldönümü yazısı yer almıştır. 1998 - İç mekan yeniden şekillendi. 3 kollu direksiyon simidi eklendi. Koltuk tasarımları güncellendi. Turbo olmayan modellerde gücü artıran VVT-i. ABD'de California'da yasaklanmıştır. 1999 - ABD'de Supra ihracatı sona erdi, Japonya'da üretime devam edildi. 2002 - A80 Supra'nın üretimi Japonya'da sona erdi. 2019 - Beşinci nesil Supra, Ocak 2019 Kuzey Amerika Uluslararası Otomobil Fuarı'nda tanıtıldı. Popüler kültür Supra, Initial D Arcade Stage, Initial D, Gran Turismo, Forza Motorsport, Sega GT, Assetto Corsa, Tokyo Xtreme Racer, Need for Speed, Midnight Club, Wangan Midnight, Asphalt, Forza Horizon ve [[CSR Racing 2 video oyunlarında yer aldı. Ayrıca Hızlı ve Öfkeli film serilerinde kullanıldı. Satış rakamları Kaynakça Supra Kategori:Spor otomobiller Kategori:Coupe otomobiller Kategori:Arkadan itişli taşıtlar Kategori:Yarış otomobilleri Kategori:1978'de tanıtılan taşıtlar Kategori:2010'lar otomobilleri
