2019-2020 sezonunu, bir önceki sezon gibi hocasız geçiren, sıralamada iyi yerde bulunan ve gurur duyduğum takım. Forumlara, sosyal medyaya bakınca Trabzonspor'un küme düştüğünü zannederseniz. Yeni nesil taraftarlarımız, yaşça büyük olanları "futbolu bilmemekle" eleştirir. Kendileri menajerlik oyunlarıyla büyüdükleri için rahatlıkla Messi'yi transfer edip takımın başına da Capello'yu getiriyorlar! Pandemi arasına kadar, berbat oyuna tek laf etmeyip skora aldandıkları için şimdi kızacakları yer arıyorlar. O dönem "şöyle koyarız, böyle ezeriz" diye yüksekten uçan mangal yürekli renktaşlarımın romantik hülyaları yerini öfke nöbetlerine bıraktı. Sırasıyla Başakşehir, Göksel, Alanya, hakem bitigen, Hüseyin Türkmen, Hüseyin Çimşir ve şimdi de Ağaoğlu... İşte biz buna tıp dilinde, fererlileşme diyoruz. Yakalım, yıkalım, kongreye gidelim, Sosa'ya istediğini verelim, Novak'a Fener 3 veriyorsa biz beş verelim gibi saçmalıklar (daha doğrusu şuur kaybı) işte bu Fenerlileşme'nin yansımaları. Twitter'da boktan hesaplar açıp tetikçilik yapmalar, yerel medya'nın eleştirdiğimiz Passat medyası gibi tek manşetle çıkması Trabzonspor'a fayda sağlamadı. Hele Alanya için "başka takımlara yattılar, bize karşı direndiler" argümanı tam felaket. Ne yani, bize de mi yatsaydı Alanya? Hoca Doğan ve Bilal'i alsa maç bitmişti. Majid aptalca kırmızı görüp atılmasa eksilmezdin. Son yirmi dakika iki pas yapamadın. Ne demişti rahmetli Dündar Taşer: Durum muhakemesine düşmandan başlanmaz.
Bütün bu keşmekeş, sakin kalarak sahada yakaladığımız avantajı kaybetmemize yol açtı. Hani diyor ya bizimkiler "şampiyonluğu tepsiyle sunduk", hiç de değil. Favori olmadığın sezonda, onca sakatlıkla, Obi Mikel ve Sturridge gibi iki veteranı kaybetmişken lig ikinciliği (hâlâ şampiyonluk umudu var) ve Türkiye Kupası finali fena değil. Sene başındaki ilk AEK maçını hatırla, otuz dakika topu göremedin. Buna rağmen kazanıp Trabzon'a döndün. Ve yine buna rağmen evinde Turku veriyordun. Onu geçtim, daha yakın zaman, Vodafone'daki Beşiktaş maçı... Doksan dakika adamlar oynadı, Uğurcan tek başına direndi. Evdeki Rize maçı, skor 5-2 ama biz golü atana kadar Rize üçü, dördü bulurdu. Bunları görmeyip uçarsan, fena çakılırsın. Başı kesik tavuk gibi debelenip suçlu ararsın. Başkan ve yöneticilerin sahada rakip takım personelini kovalarken yakaladığı tempoyu, oyuncular yakalamadı. Ya Galatasaray'ı yendiğimiz maçın hemen başında üçe iki yiyoruz, Sosa efendi eli belinde seyrediyor. Ama hakem hataları olmadı mı? Oldu. Antalyada verilmeyen golün, Başakşehir maçında çalınmayan penaltın, Gençlerbirliği maçında Sorloth'un ve Denizli kupa maçında Nwakaeme'nin atılması gibi rezillikler de yaşandı. İyi işte, bütün bunlara karşı koyarak zirveye kadar gelmişsin. Ne diye takıma küfrediyoruz, onu anlamıyorum. Ne yapalım?
1) Her ne kadar bu yönetimi ve başkanı beğenmesem de kongre bir saçmalıktır. Adamcıların, kliklerin isteğidir zamansız kongre.
2) 2020'nin kendine has dinamikleri var. 1996, 2005 ve 2011 ile bu sezon karıştırılmamalı.
3) Futbol takımının başına teknik direktör getirilmeli.
4) Sosa, Novak, Messias ile uzatılmamalı. Da Costa'nın durumunu bilmiyorum.
5) Yeni UEFA cezaları yememek için Uğurcan ve Ömür satılmalı. Ne derece doğru, Parmak'a da talip varmış Premier Lig'den. Ekuban, Majid, Edgar, Nwakaeme de satış potansiyeli olan oyuncular. Ne de olsa, sayın başkan yabancı sınırı talep ediyordu müthiş altyapısına güvenerek.
6) CAS'tan ümidim yok. Yani seneye ülke dışına çıkmayacağız gibi görünüyor. Gerçi bu sene çıktık da ne oldu, vitrine kimseyi koyamadık. Ünal bey ne demişti Krosnodar mağlubiyeti sonrası: "Onlar 100-150 milyonluk takımlar. Mağlubiyet normal." Geçen sene Ümraniye'ye elenen, Malatya'dan beş yiyen, evinde Göztepe ve Denizli'ye yenilen hoca söylüyor bunu. Onların da kadroları 100 milyon euro değil sanırım!
Trabzonspor, bu küçük düşünceli zihniyete rağmen ligin ikinci sırasındadır. Ne kadar büyük bir şeyi başardığımızın farkında olduğum için gurur duyuyorum. Bugün, Trabzonspor için son değil sürecin ortalarında bir köşe taşıdır. Hataları, hatayla örtmezsek üzerine katacağımız bir temelimiz, alınacak çok yolumuz var.
Bütün bu keşmekeş, sakin kalarak sahada yakaladığımız avantajı kaybetmemize yol açtı. Hani diyor ya bizimkiler "şampiyonluğu tepsiyle sunduk", hiç de değil. Favori olmadığın sezonda, onca sakatlıkla, Obi Mikel ve Sturridge gibi iki veteranı kaybetmişken lig ikinciliği (hâlâ şampiyonluk umudu var) ve Türkiye Kupası finali fena değil. Sene başındaki ilk AEK maçını hatırla, otuz dakika topu göremedin. Buna rağmen kazanıp Trabzon'a döndün. Ve yine buna rağmen evinde Turku veriyordun. Onu geçtim, daha yakın zaman, Vodafone'daki Beşiktaş maçı... Doksan dakika adamlar oynadı, Uğurcan tek başına direndi. Evdeki Rize maçı, skor 5-2 ama biz golü atana kadar Rize üçü, dördü bulurdu. Bunları görmeyip uçarsan, fena çakılırsın. Başı kesik tavuk gibi debelenip suçlu ararsın. Başkan ve yöneticilerin sahada rakip takım personelini kovalarken yakaladığı tempoyu, oyuncular yakalamadı. Ya Galatasaray'ı yendiğimiz maçın hemen başında üçe iki yiyoruz, Sosa efendi eli belinde seyrediyor. Ama hakem hataları olmadı mı? Oldu. Antalyada verilmeyen golün, Başakşehir maçında çalınmayan penaltın, Gençlerbirliği maçında Sorloth'un ve Denizli kupa maçında Nwakaeme'nin atılması gibi rezillikler de yaşandı. İyi işte, bütün bunlara karşı koyarak zirveye kadar gelmişsin. Ne diye takıma küfrediyoruz, onu anlamıyorum. Ne yapalım?
1) Her ne kadar bu yönetimi ve başkanı beğenmesem de kongre bir saçmalıktır. Adamcıların, kliklerin isteğidir zamansız kongre.
2) 2020'nin kendine has dinamikleri var. 1996, 2005 ve 2011 ile bu sezon karıştırılmamalı.
3) Futbol takımının başına teknik direktör getirilmeli.
4) Sosa, Novak, Messias ile uzatılmamalı. Da Costa'nın durumunu bilmiyorum.
5) Yeni UEFA cezaları yememek için Uğurcan ve Ömür satılmalı. Ne derece doğru, Parmak'a da talip varmış Premier Lig'den. Ekuban, Majid, Edgar, Nwakaeme de satış potansiyeli olan oyuncular. Ne de olsa, sayın başkan yabancı sınırı talep ediyordu müthiş altyapısına güvenerek.
6) CAS'tan ümidim yok. Yani seneye ülke dışına çıkmayacağız gibi görünüyor. Gerçi bu sene çıktık da ne oldu, vitrine kimseyi koyamadık. Ünal bey ne demişti Krosnodar mağlubiyeti sonrası: "Onlar 100-150 milyonluk takımlar. Mağlubiyet normal." Geçen sene Ümraniye'ye elenen, Malatya'dan beş yiyen, evinde Göztepe ve Denizli'ye yenilen hoca söylüyor bunu. Onların da kadroları 100 milyon euro değil sanırım!
Trabzonspor, bu küçük düşünceli zihniyete rağmen ligin ikinci sırasındadır. Ne kadar büyük bir şeyi başardığımızın farkında olduğum için gurur duyuyorum. Bugün, Trabzonspor için son değil sürecin ortalarında bir köşe taşıdır. Hataları, hatayla örtmezsek üzerine katacağımız bir temelimiz, alınacak çok yolumuz var.
