Sahiden var böyle bir şey. Olimpiyatları izliyorum. Daha sporcular gelmeden başlıyor; "aslandır, kaplandır" diye. Hadi neyse diyorum, sonra sporcular geliyor. Sporcular selamlaşıyor, gülüşüyor. Bu devam ediyor; "kazanacak, vuracak, kıracak, nadide bir sporcu, efsane, şeyhü'l-ekber, kutbü'l-akdab cart curt." Hadi bunu da sineye çekiyorsun. Yav kardeşim hadi biz anlamıyoruz, kurallara sen hakimsin. Birkaç dakika dinliyorum, duyduğumla gördüğüm arasında bir tezatlık var. Yahu ben mi anlamıyorum sanki yeniliyor gibiyiz biz? Birkaç dakika daha geçiyor. Ulan bizimki apaçık dayak yiyor. Hala yok "taktiğimiz bu, defansla başladık, akıllıca davranıyor" falan diyor. Sonlara doğru vitesi düşüyor. Zira bizimki "resmen" yeniliyor. Bir bakıyorum maçın başında "ulan maçımız vardı yav, kazanır mıyız acaba" diye televizyonun başına oturmuş ben, "ohh iyi oldu" diye koreli sporcunun galibiyetine seviniyorum. Bir de bizim sporcu kahrolmuyor, karşı takımı tebrik ediyor falan bu hala devam ediyor "çok yazık oldu, maalesef... maalesef..." Bunlar hala radyo döneminde kalmış herhalde, gördüğümüzün farkında olduklarından emin değilim.