2,5 yaşındaki oğlum 3 ayından itibaren kreşe gidiyor. Kreşteki öğretmeni Noel arifesinde oğlumun son zamanlarda hırçınlaştığını ve gereksiz yere ağladığını söyledi. Bu konuda kreşin kıdemli öğretmeniyle görüştük. Onlar bize "Telefon ya da tablet gibi cihazlar veriyor musunuz çocuğa?" diye sordu. Bizim yanıtımız kesin bir "Hayır" oldu, çünkü oğlum elini bile süremeyecek kadar küçük. Saat 8'den sonra yatak dışında kalıyor mu? Yine hayır. Yanımda tartışma ya da yüksek sesle münakaşa, kavga oluyor mu? Asla olmadı, evde kavga yok zira. Öğretmen daha sonra "En son çocuğun yanında televizyon izleniyor mu?" diye sordu. Evet, akşamları yatmadan önce 1 saat kadar tv açık, ona maruz kalıyor. Öğretmenimiz buna son vermemizi istedi ve biz de kıdemli öğretmen olduğu için tavsiyesine uyup çocukların yatağa girmeden televizyonu kapatmaya başladık.
Dün abisini okuldan aldıktan sonra kreşteki oğlumun sınıfına da uğradık. Öğretmeniyle yeniden görüştük ve bize oğlunun hırçınlığının geçtiğini, gereksiz ağlamalarının bittiğini ve ortama yeniden uyum sağladığını söyledi. Tabii ki bu durum bizi mutlu etti.
Ancak, bu durum Türk çocuklarının sürekli ağlamasına dair bir sorunu gözler önüne seriyor. Ebeveynler olarak sağlıklı şartları sağlayamadığımız ve sağlayamayacağımızı bildiğimiz halde çocuk yapıp Allah'a emanet büyüttüğümüz için sorunlu çocuklar yetişiyor. Bu çocuklar, eline telefon ya da tablet değmeden, yanında asla ses yükseltilmeden, kavga edilmeden ve televizyon bile izlemeden küçüklüklerini geçirmek zorunda kalıyorlar. Bir de bu çocukların yanında bir sorun olursa, bu zincirleme bir etkiye sebep olabiliyor. Küçük bir taşın çığ düşürmesi gibi bir etki yaratabiliyor.
Dün abisini okuldan aldıktan sonra kreşteki oğlumun sınıfına da uğradık. Öğretmeniyle yeniden görüştük ve bize oğlunun hırçınlığının geçtiğini, gereksiz ağlamalarının bittiğini ve ortama yeniden uyum sağladığını söyledi. Tabii ki bu durum bizi mutlu etti.
Ancak, bu durum Türk çocuklarının sürekli ağlamasına dair bir sorunu gözler önüne seriyor. Ebeveynler olarak sağlıklı şartları sağlayamadığımız ve sağlayamayacağımızı bildiğimiz halde çocuk yapıp Allah'a emanet büyüttüğümüz için sorunlu çocuklar yetişiyor. Bu çocuklar, eline telefon ya da tablet değmeden, yanında asla ses yükseltilmeden, kavga edilmeden ve televizyon bile izlemeden küçüklüklerini geçirmek zorunda kalıyorlar. Bir de bu çocukların yanında bir sorun olursa, bu zincirleme bir etkiye sebep olabiliyor. Küçük bir taşın çığ düşürmesi gibi bir etki yaratabiliyor.