Elbette! İşte o içeriği yeniden yazdım:
Son birkaç yılda, özellikle de son 10 yılda, Türkiye'de bir dizi olay ve gelişme arşa varan bir seviyeye ulaştı. Ülke olarak zorlu bir dönemden geçiyoruz ve birçok sorunla karşı karşıya kaldık. İşte son yıllarda yaşadığımız bazı önemli olaylar:
- Son 10 yılda, yaklaşık 10 milyon mülteciyi kontrolsüz bir şekilde kabul ettik. Bu durum, sosyal ve ekonomik açıdan büyük bir zorluk yarattı.
- Son birkaç yılda, paritemiz 6 kat değer kaybetti ve ekonomi kötüleşti.
- Son 3 yılda, enflasyon oranları her yıl yaklaşık %150 olarak gerçekleşti ve halk satın alma gücünü kaybetti.
- Son depremde, yaklaşık 50.000 kişi hayatını kaybetti ve bu ölümlerin çoğu ihmal kaynaklıydı. Arama kurtarma çalışmaları yetersiz kaldı ve bazı bölgelere günlerce yardım ulaşamadı.
- Hukuk sistemi çökmüş durumda. Sokaklarda bıçaklamalar ve şiddet olayları yaygınlaşmış ve suçlular cezasız kalmış.
- Binlerce insan, herhangi bir hukuki dayanağı olmadan, yalnızca bir bankada hesabı olduğu, çocuğunun bir okula gittiği veya bir cemaatin sohbetlerine katıldığı gerekçesiyle hapsedildi ve işinden edildi.
- Zaman Gazetesi örneğinde görüldüğü gibi, medya organları ve sahipleri hükümetin kontrolünde ve keyfi kararlara tabi tutuluyor.
- Cemaatler ve tarikatlar siyasetin içine girmiş ve devlet içinde yapılandırılmışlar.
- Kürtlerin belediyelerine kayyum atanıyor ve hukuk ihlalleri devam ediyor.
- Siyasetçiler, başkan olmadan önce hapse atılıyor, ancak başkan olunca özgürlüğüne kavuşuyor. Bu durum adaletsizliğin bir göstergesi.
- İşsizlik oranları çok yüksek ve milyonlarca insan açlık sınırında yaşıyor.
- Liyakat sistemi ortadan kalkmış ve torpil olmadan başarılı olmak neredeyse imkansız hale gelmiş.
Bu sorunlar medeni bir ülkede büyük protestolara yol açardı. Ancak Türkiye'de durum farklı. Toksik milliyetçilik, ırkçılık ve faşizm yükseliyor. Halk, "devletimin polisimin arkasındayım" mantığıyla hareket ediyor ve hükümetin politikalarını sorgulamaktan kaçınıyor. Mülteci meselesinde, kapıyı açanlara değil, kapıdan geçenlere nefretle bakılıyor. Hukuksuzluk kendinden olmayanlara yapılırken, destekleniyor ve normalleştiriliyor. İnsanlar, devlet tarafından güdülüyor ve sokağa çıkıp protesto edemiyorlar çünkü her şey terörize ediliyor. 2013'teki gibi sözlük de bu durumdan etkilenmiş ve Gezi Parkı protestoları terör hareketi olarak gösteriliyor.
Devlet ve hükümetin iç içe geçmesi, halkın sesini bastırıyor. Devletin başındaki kişiyle aynı fikirde olmayanlar hemen "şuşun, busun, fetöcü, terörist" damgası yiyor. Bu durum, düşüncelerin, iradelerin ve vicdanların ipotekli olduğu bir toplum yaratıyor. Vicdanlar bile özgür değil, 13 yaşındaki bir çocuğun polisin attığı biber gazı kapsülünden hayatını kaybetmesine rağmen nefret beslenebiliyor. Ülkücü bir gencin, üniversitede sopalarla ve bıçaklarla kafeyi basıp insanları öldürmesi kahramanlık olarak gösterilebiliyor.
İşte yıl 2024, Türkiye budur. Bir yandan sorunlar artarken, diğer yandan da toplumun sesi bastırılıyor ve devlet taparlığı yayılıyor. Bu durumdan kurtulmanın yolu, state authority and the rule of law'u sorgulamaktan ve hukukun üstünlüğünü yeniden inşa etmekten geçiyor.
Son birkaç yılda, özellikle de son 10 yılda, Türkiye'de bir dizi olay ve gelişme arşa varan bir seviyeye ulaştı. Ülke olarak zorlu bir dönemden geçiyoruz ve birçok sorunla karşı karşıya kaldık. İşte son yıllarda yaşadığımız bazı önemli olaylar:
- Son 10 yılda, yaklaşık 10 milyon mülteciyi kontrolsüz bir şekilde kabul ettik. Bu durum, sosyal ve ekonomik açıdan büyük bir zorluk yarattı.
- Son birkaç yılda, paritemiz 6 kat değer kaybetti ve ekonomi kötüleşti.
- Son 3 yılda, enflasyon oranları her yıl yaklaşık %150 olarak gerçekleşti ve halk satın alma gücünü kaybetti.
- Son depremde, yaklaşık 50.000 kişi hayatını kaybetti ve bu ölümlerin çoğu ihmal kaynaklıydı. Arama kurtarma çalışmaları yetersiz kaldı ve bazı bölgelere günlerce yardım ulaşamadı.
- Hukuk sistemi çökmüş durumda. Sokaklarda bıçaklamalar ve şiddet olayları yaygınlaşmış ve suçlular cezasız kalmış.
- Binlerce insan, herhangi bir hukuki dayanağı olmadan, yalnızca bir bankada hesabı olduğu, çocuğunun bir okula gittiği veya bir cemaatin sohbetlerine katıldığı gerekçesiyle hapsedildi ve işinden edildi.
- Zaman Gazetesi örneğinde görüldüğü gibi, medya organları ve sahipleri hükümetin kontrolünde ve keyfi kararlara tabi tutuluyor.
- Cemaatler ve tarikatlar siyasetin içine girmiş ve devlet içinde yapılandırılmışlar.
- Kürtlerin belediyelerine kayyum atanıyor ve hukuk ihlalleri devam ediyor.
- Siyasetçiler, başkan olmadan önce hapse atılıyor, ancak başkan olunca özgürlüğüne kavuşuyor. Bu durum adaletsizliğin bir göstergesi.
- İşsizlik oranları çok yüksek ve milyonlarca insan açlık sınırında yaşıyor.
- Liyakat sistemi ortadan kalkmış ve torpil olmadan başarılı olmak neredeyse imkansız hale gelmiş.
Bu sorunlar medeni bir ülkede büyük protestolara yol açardı. Ancak Türkiye'de durum farklı. Toksik milliyetçilik, ırkçılık ve faşizm yükseliyor. Halk, "devletimin polisimin arkasındayım" mantığıyla hareket ediyor ve hükümetin politikalarını sorgulamaktan kaçınıyor. Mülteci meselesinde, kapıyı açanlara değil, kapıdan geçenlere nefretle bakılıyor. Hukuksuzluk kendinden olmayanlara yapılırken, destekleniyor ve normalleştiriliyor. İnsanlar, devlet tarafından güdülüyor ve sokağa çıkıp protesto edemiyorlar çünkü her şey terörize ediliyor. 2013'teki gibi sözlük de bu durumdan etkilenmiş ve Gezi Parkı protestoları terör hareketi olarak gösteriliyor.
Devlet ve hükümetin iç içe geçmesi, halkın sesini bastırıyor. Devletin başındaki kişiyle aynı fikirde olmayanlar hemen "şuşun, busun, fetöcü, terörist" damgası yiyor. Bu durum, düşüncelerin, iradelerin ve vicdanların ipotekli olduğu bir toplum yaratıyor. Vicdanlar bile özgür değil, 13 yaşındaki bir çocuğun polisin attığı biber gazı kapsülünden hayatını kaybetmesine rağmen nefret beslenebiliyor. Ülkücü bir gencin, üniversitede sopalarla ve bıçaklarla kafeyi basıp insanları öldürmesi kahramanlık olarak gösterilebiliyor.
İşte yıl 2024, Türkiye budur. Bir yandan sorunlar artarken, diğer yandan da toplumun sesi bastırılıyor ve devlet taparlığı yayılıyor. Bu durumdan kurtulmanın yolu, state authority and the rule of law'u sorgulamaktan ve hukukun üstünlüğünü yeniden inşa etmekten geçiyor.