Türk-Moğol kılıcı

[bullvar_katip]

küçükresim|Türk-Moğol kılıcı örnekleri Bu kılıçlar, Avrasya bozkırlarının Türk göçebeleri tarafından öncelikle 8. ve 14. yüzyıllar arasında kullanıldı. Bu türden kaydedilen en eski kılıçlardan biri, Romanya'da 7. yüzyılın ortalarına tarihlenen bir Avar mezarında bulunmuştur. Boyut ve kabzada küçük farklılıklar olmasına rağmen, bunlar 5 yüzyıl boyunca tasarımda yeterince yaygındır ki, başka bir bağlam olmadan keşfedildiklerinde tek tek bıçakların tarihlendirilmesi zordur. Bununla birlikte, bu kılıçlar muhtemelen çeşitli Çin kılıçları gibi başkaları tarafından kullanılan kılıçlardan etkilenmişti. Bıçak uzunluğu 30 ila 40 inç arasında ölçülen bu kılıçlar, itme için yararlı sivri bir uca yol açan yumuşak bir eğriye sahipti. At sırtında kullanılmak üzere tasarlanmışlardı ve komşu halklar bu bıçaklara Türk akıncılarının ellerinde sıkça rastlıyordu. Sapların ortak bir özelliği, kulpun hemen altındaki bir 'büküm'dü. Bu kısmen kabza ve sapının yapısından ve kısmen de atlı bir savaşçının silahını rakibe sallamasına yardımcı olmayı amaçlayan bir özellikten kaynaklanmaktadır. Kabza, genellikle hafifçe öne doğru kıvrılan, ancak düz de olabilen kısa quillionlar taşıyordu. Bundan hemen sonra, bıçağın ön kısmındaki el koruması, Çin'de tunkou adı verilen tipik olarak bakır veya demirden oluşan bir özellik bırakır. Bu, kılıcın kın içine yapışmasına yardımcı olmak için tasarlanmış, bıçağın etrafına sarılacak metal bir kılıf olarak yapılmıştır. Bazı erken dönem yüksek statülü kılıç tunkouları yaldızlı ve desenlerle süslenmiştir. Bu bıçaklardan inen daha sonraki kılıçlar, süs amaçlı ve zaman zaman bıçaklara kazınmış, işlevsel olmayan tunkou taşıyordu. Sonraki kılıçlar üzerindeki etkisi Çin Kılıçları: 13. yüzyılın başlarında Çin'in Moğol istilası ve Yuan hanedanının oluşumu ile kavisli bozkır kılıcı Çin kılıç tasarımları üzerinde daha büyük bir etkiye sahip oldu. Kılıçlar, en az MS 8. yüzyıldan beri Orta Asya'nın Türk, Tunguz ve diğer bozkır halkları tarafından kullanılmıştı ve Moğol aristokrasisi arasında tercih edilen bir silahtı. Moğol imparatorluğunun tamamındaki askerler arasında monte edilmiş savaş ve popülaritesi için etkinliği kalıcı etkilere sahipti. sağ|küçükresim|479x479pik| Zhanyinbao, bir İmparatorluk koruması, kılıflı bir dao giyiyor. (1760) Çin'de Moğol etkisi, Yuan hanedanının Ming'in elinde çöküşünden çok sonra sürdü, hem Ming hem de (kendileri de bir İç Asya halkı olan Mançular tarafından kurulan) Çing hanedanları boyunca devam etti, dao'nun popülaritesini artırdı ve çeşitli yeni bıçaklar üretti. Daha fazla eğriliğe sahip bıçaklar popüler hale geldi ve bu yeni stiller topluca olarak anılıyor. Ming'in ortalarında, bu yeni kılıçlar, askeri bir silah olarak jianın yerini tamamen alacaktı. İslami Kılıçlar: Erken Arap kılıçlarının tamamı düzdü ve çoğunlukla iki ucu keskindi (Avrupa silahlı kılıç bıçaklarına benzer). Türk-Moğol kılıçları Samani İmparatorluğu'nun bir Türk kölesi arasında bulunmasına rağmen, düz kılıçlar, Peygamber Muhammed'in giydiği geleneksel kılıç tarzı olduğu için (Selçuklular gibi) belirli grupların dışında daha popüler olmaya devam etti. 13. yüzyılda Müslüman dünyasında Moğol istilasından sonra kavisli tasarımlar özellikle Anadolu'da Osmanlılar ile daha popüler hale geldi. Osmanlılar kavisli kılıçları kullanmaya devam ettiler ve 15. yüzyılın ilk yarısında Türk kılıcı olacak olan farklı bir ağır bıçaklı versiyonu ayırt edene kadar onları daha da geliştirdiler. Moğol tarzı kılıçlar, 16. yüzyılın sonlarına kadar İran'da kullanılmaya devam etti ve bu noktada tanınabilir şemşir'e dönüştüler. Afganistan ve Hindistan'ın Babür istilası, bu kılıçları 16. yüzyılda sırasıyla Pulvar ve Talvar'a dönüştüğü alt kıtaya getirdi. Bu İslami bıçaklar genellikle Türk-Moğol mirasını gösteren tunkou'yu korurken, 15. yüzyılda bile cihaz stilize bir dekoratif unsur haline geldi. Osmanlı Yatağanı, geleneksel kavisli bir kılıç bıçağı taşımasa da, Türk-Moğol mirasını gösteren tunkou'yu hala taşıyordu. küçükresim|Güney Rus bozkırlarının göçebe cenazesinden kılıç. 11-13. yüzyıl. [[Dosya:Sabel,_Polen_ca_1600_-_Livrustkammaren_-_43129.tif|küçükresim| Türk-Moğol hattından etkilenen üç 17. yüzyıl kılıcı: Kuzey Afrika Nimça, Hint Tulvar ve Polonya Szabla (Batorówka).]] Avrupa Kılıçları': Doğu Avrupa, Avarlar, Alanlar ve Kumanlar gibi göçebe bozkır gruplarıyla uzun süredir temas halindeydi. Batı Avrupa, orta çağda Avrupa savaşında kullanılan ağır zırhla savaşmak için hâlâ esas olarak düz uzun kılıçlara ve şövalye kılıçlarına odaklanırken, önce Moğollar, sonra da Osmanlılar ile Türk savaş tarzlarının gelişi, savaşı ve Doğu Avrupa'da silahlanmayı etkiledi. Bizans ordusu, daha önce olmasa da 11. yüzyıldan kalma bir kılıç türü olarak kabul edilen paramerion adlı bir kılıç kullandı. Bizanslılar, çeşitli Türk bozkır halkları, Hazarlar, Peçenekler, Kumanlar vb. ile yakın temastaydı. Daha sonraki Bizans görüntüleri, 14. yüzyıldan itibaren, Türk kılıcının ilk örneklerine benzeyen, yelmanlı çok kavisli kılıçları göstermektedir. Rusya'nın daha önceki Viking çağından kalma daha eski bir düz kılıç geçmişi vardı, ancak 10. yüzyıldan itibaren kılıç da kabul edildi. 10. yüzyıldan 13. yüzyıla kadar kılıç kullanımı güneydoğu Rusya'dan yayıldı ve kuzeye doğru yol aldı. Moğol istilasından önceki buluntular, bu üç yüzyıl boyunca Rusya'da kullanılan düz kılıçlar kadar neredeyse, ancak tam olarak değil. Kafkasya'da Çerkesler, Türk-Moğol kılıcını 17. yüzyılda Şaşka adı verilen farklı bir versiyona geliştirdiler. Polonya da 16. yüzyılın sonlarından itibaren Szabla'da bu tür kılıç tasarımını benimsedi. Gerçekten de, bu Macar ve Polonyalı kılıç ve süvari örnekleri o kadar etkili hale gelecekti ki, Avrupa'nın büyük güçleri daha sonra bu tasarımdan bugüne kadar birçok ordunun tek tip kıyafetiyle var olan modern dönem süvari kılıcının geliştirilmesinde yararlanacaktı. Almanya'da Türklerle karşılaşmalar, 16. yüzyılın ortalarında sonunda dusack'ı getiren langes messer'in modifikasyonlarına neden oldu. Kaynakça Kategori:Kılıçlar Kategori:İncelenmemiş çeviri içeren sayfalar