Her gün ortaya çıkan haberler insanı çileden çıkarıyor. Çocuk cinayetleri, istismarlar, tacizler, tecavüzler, arsızlık, hırsızlık, güvensizlik, adaletsizlik... Kimse bu duruma karşı bir şey söylemiyor. Artık kimse bir şey diyemez.
"Ülkeyi bu hale ne getirdi?" diye soruyoruz kendimize. Yanlış siyaset mi? Ekonomi mi? Din mi? Bilimsizlik mi? Özgürlük mü bastırılmışlık mı? Yalnızlık mı? Sosyal medyanın etkileri mi? Nüfus mu? Mülteciler mi?
Bilmiyorum. Hiçbir şeyden emin değilim. Ama gerçek şu ki, artık bu haberlerden yorulduk. Bu sapıklara, katillere, eşkiyalara, mafya bozuntularına, ağalara, beylere, kabadayılara, sözüm ona şeyhlere, sahte hocalara, din ve vatan sevgisiyle insanları sömürenlere, suçlunun hep suçsuz olmasına, suçsuzun hep suçlu ilan edilmesine, yalancıya, düzenbazlara, fişfikçilere, sövmekten usandık.
Bir baba olarak evladım için endişelenmekten gerçekten yaşlandım. Hayatta keyif aldiğimiz hiçbir şey bırakmadılar. Güvende hissetme duygusu tamamen bitti. "Hükümeti eleştirdim, acaba ne zaman polis kapımı kıracak acaba ne zaman terörist ilan edileceğim, işten mi atılacağım?" gibi düşünmekten, kimseye bir şey diyemeyiz. Artık hiçbir şey güven vermiyor. Hukuk sistemi artık güven vermiyor. Sokaklar sapık ve katil dolu.
Haberleri açıyorum, 2 yaşındaki bebeğe tecavüz eden çocukları görüyorum. Çildiriyorum artık.
Bir mucize lazım.
"Ülkeyi bu hale ne getirdi?" diye soruyoruz kendimize. Yanlış siyaset mi? Ekonomi mi? Din mi? Bilimsizlik mi? Özgürlük mü bastırılmışlık mı? Yalnızlık mı? Sosyal medyanın etkileri mi? Nüfus mu? Mülteciler mi?
Bilmiyorum. Hiçbir şeyden emin değilim. Ama gerçek şu ki, artık bu haberlerden yorulduk. Bu sapıklara, katillere, eşkiyalara, mafya bozuntularına, ağalara, beylere, kabadayılara, sözüm ona şeyhlere, sahte hocalara, din ve vatan sevgisiyle insanları sömürenlere, suçlunun hep suçsuz olmasına, suçsuzun hep suçlu ilan edilmesine, yalancıya, düzenbazlara, fişfikçilere, sövmekten usandık.
Bir baba olarak evladım için endişelenmekten gerçekten yaşlandım. Hayatta keyif aldiğimiz hiçbir şey bırakmadılar. Güvende hissetme duygusu tamamen bitti. "Hükümeti eleştirdim, acaba ne zaman polis kapımı kıracak acaba ne zaman terörist ilan edileceğim, işten mi atılacağım?" gibi düşünmekten, kimseye bir şey diyemeyiz. Artık hiçbir şey güven vermiyor. Hukuk sistemi artık güven vermiyor. Sokaklar sapık ve katil dolu.
Haberleri açıyorum, 2 yaşındaki bebeğe tecavüz eden çocukları görüyorum. Çildiriyorum artık.
Bir mucize lazım.