Bir de bunun içinde bulunduğu ruh halini sürekli çocukluk dönemine götüren insan versiyonu var. Kimseyle iki çift laf edemez oldum. Tam ağzımı açcam "Lightning çocukluk travmam var benim" diyor. Var sa var napayım sanki hepimiz pedagojik eğitimi mükemmel ebeveynlerin elinde büyüdük, tee allaaaamm! Çocukluk kaynaklı özgüven eksikliği mi dersin, çocukluk kaynaklı tembellik mi dersin, çocukluk kaynaklı el yıkamama alışkanlığı mı dersin. Geçen bir arkadaşıma "ulan biraz hızlı yürü, yandık güneşin altında" dedim. Kanki yavaş yürümemin sebebi çocukluk dönemine kadar gidiyormuş dedi. Bir diğeri iştahsız, sebebi de şeymiş "çocukluk döneminde durumları iyi değilmiş. Az yiyecekle çok uzun süre dayanması gerekiyormuş". Hele bir tanesi vardı "müzik zevkimi değiştirmem gerekiyor" dedi. Neden dedim, daha modern ve popüler şeyler dinlemesi gerekirken bu tutup 1980'lerin parçalarını dinliyormuş. Sebebi ise çocukluk döneminde maruz kaldığı taş plaklarmış.. Diğer bir vatandaş aşık olamıyormuş çünkü çocukken dinlediği sevip de kavuşamayan birinin hikâyesinden çok etkilenmiş. Az su içen biri de bunun sebebini çocukken suda boğulayazmasına bağladı. Böcekten korkan da çocukluk dönemine götürüyor bu halini. Tabii herkes psikolog olunca bizim millete bir farkındalık geldi. Kimse kötü niyetini, empati eksikliğini, kabalığını, düşüncesizliğini, yol yordam bilmezliğini törpülemek istemiyor da taaaa çocukluk dönemine kadar inip o travmasını çözme peşinde. Travmasını hallederse mük bir insan olacakmış.