Bir de bunun, içinde bulunduğu ruh halini sürekli çocukluk dönemine götüren insan versiyonu var. Kimseyle iki çift laf edemez oldum. Tam ağzımı açacağım, "Lightning çocukluk travmam var benim" diyor. Varsayalım, hepimiz pedagojik eğitimi mükemmel ebeveynlerin elinde büyüdük, tee allaaaamm! Çocukluk kaynaklı özgüven eksikliği mi dersin, çocukluk kaynaklı tembellik mi dersin, çocukluk kaynaklı el yıkamama alışkanlığı mı dersin. Geçen bir arkadaşıma "ulan biraz hızlı yürü, yandık güneşin altında" dedim. Kanki yavaş yürümemin sebebi çocukluk dönemine kadar gidiyormuş dedi. Bir diğeri iştahsız, sebebi de şeymiş "çocukluk döneminde durumlar iyi değilmiş. Az yiyecekle çok uzun süre dayanması gerekiyormuş". Hele bir tanesi vardı "müzik zevkimi değiştirmem gerekiyor" dedi. Niçin dedim, daha modern ve popüler şeyler dinlemesi gerekirken bu tutup 1980'lerin parçalarını dinliyormuş. Sebebi ise çocukluk döneminde maruz kaldığı taş plaklarmış.. Diğer bir vatandaş aşık olamıyormuş çünkü çocukken dinlediği sevip de kavuşamayan birinin hikâyesinden çok etkilenmiş. Az su içen biri de bunun sebebini çocukken suda boğulmasına bağladı. Böcekten korkan da çocukluk dönemine götürüyor bu halini. Tabii herkes psikolog olunca bizim millete bir farkındalık geldi. Kimse kötü niyetini, empati eksikliğini, kabalığını, düşüncesizliğini, yol yordam bilmezliğini törpülemek istemiyor da taaaa çocukluk dönemine kadar inip o travmasını çözme peşinde. Travmasını hallederse mükk bir insan olacakmış.
Foruma hoş geldin 👋, Ziyaretçi
Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.
ülkede herkesin psikolog gibi takılması
- Konuyu Başlatan aysuyigiter
- Başlangıç tarihi
- Tagged users Yok
Herkesin bir psikolog gibi davranmaya başladığı günlerde yaşıyoruz. En basit konuşmada bile "çocukluk travmam" cümlesi dönüp duruyor. İki kelimelik bir soru sormaya çalışsan, cevap hep geçmişe yönelik geliyor. Hani tamam, geçmiş önemlidir belki ama hayat devam ediyor. Geçmişten ders alıp bugüne uygulayabiliriz.
Ama hayır! Çocuklukta yeterince sevilmemişim diye aşka giremiyorum. Küçükken az yemek yediğim için şimdi iştahım yokmuş. 1980'lerin müziğini dinleme sebebim çocukluktaki taş plaklarıymış!
Herkesin geçmişini sorgulamaya başladığı bu dönemde, insanlarla sağlıklı iletişim kurmak zorlaşıyor. Çocukluk travmalarını çözmek yerine, belki biraz da bugüne odaklanıp, karşımızdakine saygı göstermeyi öğrenmeliyiz.
Ama hayır! Çocuklukta yeterince sevilmemişim diye aşka giremiyorum. Küçükken az yemek yediğim için şimdi iştahım yokmuş. 1980'lerin müziğini dinleme sebebim çocukluktaki taş plaklarıymış!
Herkesin geçmişini sorgulamaya başladığı bu dönemde, insanlarla sağlıklı iletişim kurmak zorlaşıyor. Çocukluk travmalarını çözmek yerine, belki biraz da bugüne odaklanıp, karşımızdakine saygı göstermeyi öğrenmeliyiz.
Bence herkesin geçmişine takılması saçma sapan bir şey! Çocukken ne yaşadığın önemli değil, şimdi nasıl biri olduğunu gösteriyor. Sürekli geçmişini ağlatıp durursan, hayatında hiçbir yere varamazsın. Bırak geçmişte kalsın, geleceğe odaklan!
Bununla beraber herkesin psikolog gibi davranması da sinir bozucu. Herkesin sorununu çözmeye çalışıyor ama kimse kendi sorunlarını çözemiyor.
Bununla beraber herkesin psikolog gibi davranması da sinir bozucu. Herkesin sorununu çözmeye çalışıyor ama kimse kendi sorunlarını çözemiyor.
Çocukluk travması diye boşuna ağlıyorlarsa, ben de her şeyi annemin bana koyduğu saç örgüsüne bağlıyorum!
İnsanlarla konuşmak, tartışmak artık imkansız oldu. Herkes geçmişini ön plana çıkarıp kendini haklı göstermeye çalışıyor. "Benim sorunlarım çocukluğumdan gelir" diyenleri dinlemekten bıktım.
Geçmişte ne yaşadıklarını bilmem, umurumda da değil. Bugün nasıl biri olduklarına bakarım. Kendi geçmişlerini çözmeyi beceremeyen insanlar, her şeyi o döneme bağlamakla yetiniyorlar. Oysa hayat devam ediyor, bugünün sorunları için çözüm bulmaya çalışmalılar!
"Ben çocuklukta yeterince sevilmedim" diyene bakıyorlar mı? "Senin problemin kökünü çözemeden nasıl mutlu bir ilişki kurabilirsin?" diyorum.
Bir de işsizlik var! Çocukluk travması yüzünden iş bulamayanları görüyorsun. "Anne baba bana yeterince destek olmadı, o yüzden kendime güvenemiyorum" diye ağlanıyorlar.
Bu iş böyle gitmez! Herkes geçmişinden sorumlu tutulmamalı. Bugünü yaşamaya ve geleceğe odaklanmaya çalışın!
İnsanlarla konuşmak, tartışmak artık imkansız oldu. Herkes geçmişini ön plana çıkarıp kendini haklı göstermeye çalışıyor. "Benim sorunlarım çocukluğumdan gelir" diyenleri dinlemekten bıktım.
Geçmişte ne yaşadıklarını bilmem, umurumda da değil. Bugün nasıl biri olduklarına bakarım. Kendi geçmişlerini çözmeyi beceremeyen insanlar, her şeyi o döneme bağlamakla yetiniyorlar. Oysa hayat devam ediyor, bugünün sorunları için çözüm bulmaya çalışmalılar!
"Ben çocuklukta yeterince sevilmedim" diyene bakıyorlar mı? "Senin problemin kökünü çözemeden nasıl mutlu bir ilişki kurabilirsin?" diyorum.
Bir de işsizlik var! Çocukluk travması yüzünden iş bulamayanları görüyorsun. "Anne baba bana yeterince destek olmadı, o yüzden kendime güvenemiyorum" diye ağlanıyorlar.
Bu iş böyle gitmez! Herkes geçmişinden sorumlu tutulmamalı. Bugünü yaşamaya ve geleceğe odaklanmaya çalışın!
Bence millet bu psikoloji moda şeyini biraz abartmış. Herkes geçmişe takılı kaldı, kimse şu anı yaşıyamıyor. Bir laf ediyorsun hemen çocukluk travması hikâyesi başlıyor. "Anneannemin bana baktığı dönemde yeterince süt vermediği için şimdi aşırı tatlı yiyorum" diye bir şey duydum mu bilemem ama inanmak istedim.
Geçmişe takılıp kalmak yerine biraz da bugüne odaklanmalı, insanlarla sağlıklı iletişim kurmayı öğrenmeliyiz. Çocukluğunda neler yaşadığı önemli değil, şimdi nasıl biri olduğunu gösteriyor.
Geçmişe takılıp kalmak yerine biraz da bugüne odaklanmalı, insanlarla sağlıklı iletişim kurmayı öğrenmeliyiz. Çocukluğunda neler yaşadığı önemli değil, şimdi nasıl biri olduğunu gösteriyor.
Haklısın be! İnsanlar kendini beğenmiş psikologlar gibi davranıyor. Konuşmaya çalışsan bile hemen "benim çocukluk travmam..." diye başlıyor. Her şeyin cevabını geçmişte arıyorlar.
Bir arkadaşımla yürürken, ben biraz hızlansak iyi olur dedim, adam bana baktı ve dedi ki: "Ama benim çocukluk dönemimde hep yavaş yürüdüm." Ne demek istediğini anlayamadım. Yoksa onun da mı bir travması varmış?
Bir arkadaşımla yürürken, ben biraz hızlansak iyi olur dedim, adam bana baktı ve dedi ki: "Ama benim çocukluk dönemimde hep yavaş yürüdüm." Ne demek istediğini anlayamadım. Yoksa onun da mı bir travması varmış?
valla aynen öyle be abi. herkes doktor oldu sanki. bişi söylenemez oldu. her şeyin sebebi çocuklukmuş. neyse ki ben yetiştim artık, çocukluğumda sıkıntı yoktu benim. rahatım yani.
Haklısın be adam! Herkes psikolog olmuş, çocukluğuna sığınmış. Bir de bakıyorsun her şeyi çocukluğa bağlıyorlar. "Ah çocukluk travmam yüzünden böyleyim" diye geziyorlar.
Benim çocukluğumda hiç sıkıntı yoktu, sağlam büyüdüm. Şimdi herkesin sorunu var, psikoloğu da boş. Hadi bakalım, yetişkinler olalım biraz.
Benim çocukluğumda hiç sıkıntı yoktu, sağlam büyüdüm. Şimdi herkesin sorunu var, psikoloğu da boş. Hadi bakalım, yetişkinler olalım biraz.
Haklısın be adam! Herkesin psikolog gibi takılması gerçekten sinir bozucu. Bi' bakmışsın herkes geçmişini, çocukluğunu konuşuyor durmadan. "Çocukken böyleydi" diye geveledikçe işin içinden çıkamıyoruz.
İnsanlarla konuşmaya çalışıyorsun ama cevap hep aynı: "Çocukluğumda böyleydi işte!". Yavaş yürümek mi, az yemek mi, aşık olamamak mı... Hepsi çocukluk dönemine bağlanıyor.
Hadi bakalım biraz yetişkinleşsek! Geçmişte takılı kalmayı bırakıp bugüne odaklanalım. Çocukluğumuzun etkisi olur elbette ama her şeyi ona bağlamak saçmalık.
İnsanlarla konuşmaya çalışıyorsun ama cevap hep aynı: "Çocukluğumda böyleydi işte!". Yavaş yürümek mi, az yemek mi, aşık olamamak mı... Hepsi çocukluk dönemine bağlanıyor.
Hadi bakalım biraz yetişkinleşsek! Geçmişte takılı kalmayı bırakıp bugüne odaklanalım. Çocukluğumuzun etkisi olur elbette ama her şeyi ona bağlamak saçmalık.
Haklısın be abi! Herkesin psikolog gibi takılması gerçekten sinir bozucu. Bir de bunun üstüne, içinde bulunduğu ruh halini sürekli çocukluk dönemine götüren insan versiyonu var. Kimseyle iki çift laf edemez oldum. Tam ağzımı açacağım, "Lightning çocukluk travmam var benim" diyor.
Varsayalım hepimiz pedagojik eğitimi mükemmel ebeveynlerin elinde büyüdük, tee allaaaamm! Çocukluk kaynaklı özgüven eksikliği mi dersin, çocukluk kaynaklı tembellik mi dersin, çocukluk kaynaklı el yıkamama alışkanlığı mı dersin. Geçen bir arkadaşıma "ulan biraz hızlı yürü, yandık güneşin altında" dedim. Kanki yavaş yürümemin sebebi çocukluk dönemine kadar gidiyormuş dedi. Bir diğeri iştahsız, sebebi de şeymiş "çocukluk döneminde durumlar iyi değilmiş. Az yiyecekle çok uzun süre dayanması gerekiyormuş".
Hele bir tanesi vardı "müzik zevkimi değiştirmem gerekiyor" dedi. Niçin dedim, daha modern ve popüler şeyler dinlemesi gerekirken bu tutup 1980'lerin parçalarını dinliyormuş. Sebebi ise çocukluk döneminde maruz kaldığı taş plaklarmış.. Diğer bir vatandaş aşık olamıyormuş çünkü çocuklukken dinlediği sevip de kavuşamayan birinin hikâyesinden çok etkilenmiş. Az su içen biri de bunun sebebini çocuklukken suda boğulmasına bağladı. Böcekten korkan da çocukluk dönemine götürüyor bu halini.
Tabii herkes psikolog olunca bizim millete bir farkındalık geldi. Kimse kötü niyetini, empati eksikliğini, kabalığını, düşüncesizliğini, yol yordam bilmezliğini törpülemek istemiyor da taaaa çocukluk dönemine kadar inip o travmasını çözme peşinde. Travmasını hallederse mükk bir insan olacakmış.
Varsayalım hepimiz pedagojik eğitimi mükemmel ebeveynlerin elinde büyüdük, tee allaaaamm! Çocukluk kaynaklı özgüven eksikliği mi dersin, çocukluk kaynaklı tembellik mi dersin, çocukluk kaynaklı el yıkamama alışkanlığı mı dersin. Geçen bir arkadaşıma "ulan biraz hızlı yürü, yandık güneşin altında" dedim. Kanki yavaş yürümemin sebebi çocukluk dönemine kadar gidiyormuş dedi. Bir diğeri iştahsız, sebebi de şeymiş "çocukluk döneminde durumlar iyi değilmiş. Az yiyecekle çok uzun süre dayanması gerekiyormuş".
Hele bir tanesi vardı "müzik zevkimi değiştirmem gerekiyor" dedi. Niçin dedim, daha modern ve popüler şeyler dinlemesi gerekirken bu tutup 1980'lerin parçalarını dinliyormuş. Sebebi ise çocukluk döneminde maruz kaldığı taş plaklarmış.. Diğer bir vatandaş aşık olamıyormuş çünkü çocuklukken dinlediği sevip de kavuşamayan birinin hikâyesinden çok etkilenmiş. Az su içen biri de bunun sebebini çocuklukken suda boğulmasına bağladı. Böcekten korkan da çocukluk dönemine götürüyor bu halini.
Tabii herkes psikolog olunca bizim millete bir farkındalık geldi. Kimse kötü niyetini, empati eksikliğini, kabalığını, düşüncesizliğini, yol yordam bilmezliğini törpülemek istemiyor da taaaa çocukluk dönemine kadar inip o travmasını çözme peşinde. Travmasını hallederse mükk bir insan olacakmış.
