Umbriyaca

[bullvar_katip]

Umbriyaca, eski İtalyan bölgesi Umbriya'da Umbri tarafından konuşulmuş olan soyu tükenmiş bir İtalik dildir. İtalik diller içinde, Oskan grubuyla yakından ilişkilidir ve bu yüzden de - modern bilimde genellikle yerine Sabel kullanılan - Osko-Umbriya dilleri grubunda onunla ilişkilendirilir. Bu sınıflandırma ilk kez formülleştirildiğinden beri, eski İtalya'daki bir dizi başka dilin Umbriyaca ile daha yakından ilişkili olduğu keşfedildi. Bu nedenle bir grup - Umbriya dilleri - onları içerecek şekilde tasarlandı. Külliyat Umbriyaca, MÖ 7. ile MÖ 1. yüzyılda yazıldığı düşünülen yaklaşık 30 yazıttan bilinmektedir. Şimdiye kadarki en büyük önbellek, 1444'te Scheggia köyü yakınlarında veya başka bir geleneğe göre Gubbio'daki (antik Iguvium) bir yeraltı odasında bulunan yedi yazılı bronz tabletten oluşan Iguvine Tabletleri'dir. Yedi tablet, bölgedeki antik dinin rahipleri için törenler ve tüzükler hakkında notlar içermektedir. Bazen orta çağdaki Iguvium/Eugubium adından ötürü Eugubian tabletleri olarak da adlandırılırlar. Tabletler 4000-5000 kelime içerir. Todi, Assisi ve Spoleto'dan da küçük yazıtlar vardır. Alfabe Iguvine tabletleri iki alfabeyle yazılmıştır. Daha eski olan Umbriya alfabesi, diğer Eski İtalik yazısı gibi, Etrüsk alfabesinden türetilmiştir ve sağdan sola yazılmıştır, esasen Neo-Etrüsk'e eşdeğerdir ancak Arkaik Etrüsk alfabesinden eşsiz bir Umbriyaca sesi için 'P' şeklinde bir harf kullanılarak yazılmıştır. Daha yeni olansa Latin alfabesiyle yazılmıştır. Metinler bazen Eski Umbriyaca ve Yeni Umbriyaca olarak adlandırılır. Farklılıklar daha çok ortografiktir. Örneğin, Latin alfabesindeki rs, yerel alfabede tek bir karakterle temsil edilir (genellikle ř olarak yazılır; bu, çoğu durumda ünlülerarası *-d-'den düzenli olarak gelişen bilinmeyen bir sesi temsil eder). Bunları açıkça ayırt etmek için yerel yazı genellikle kalın, Latincesi ise italik olarak yazılır. Dil bilgisi Sesbilim Aşağıdakilerin çoğunun kesin ses karşılıkları tam olarak net değildir. Ünsüzler Ünlüler Tekli ünlüler: a, e, i, o, u; ā, ē, ī, ō, ū İkili ünlüler: ai, ei, ou İsimler İsim sınıfları yaklaşık olarak Latincedekilere denktir: Uzun a-kökü Latincenin birince çekimine, tarihi o-kökü Latincenin ikinci çekimine, ünsüz- ve i-kökü Latincenin üçüncü çekimine, daha nadir görülen u-kökü ve e-kökü Latincenin sırasıyla dördüncü ve beşinci çekimine karşılık gelir. Tekilde tasdiklenmiş yedi durum bulunmaktadır: yalın, belirtme (yalın-belirtme nötr durumuyla beraber), ilgi, yönelme, ayrılma, bulunma ve seslenme durumları. Çoğulda; yalın, belirtme, ilgi ve bulunma-ayrılma birleşimi bir durum olmak üzere sadece dört durum vardır. Tasdiklenmiş bir çoğul bulunma veya seslenme durumu bulunmamaktadır. Uzun a-köküyle ilgili örnekler (kalın-italik farkı için "Alfabe" kısmına bakınız): muta / mutu "iyi" (Latince molta "iyi"); tekil yalın hal tuta / totam "şehri, devleti"; tekil belirtme hali tutas / totar (ikincisi rotasizmli, aşağıya bkz.) "şehrin"; tekil ilgi hali (Umbriyaca Ön-Hint-Avrupaca durumunu devam ettirirken Latince -aeye dönüştürüyor) tute "şehre"; tekil yönelme hali asa "sunaktan"; tekil ayrılma hali tote "şehirde"; tekil bulunma hali Prestota "Hey, Prestota"; tekil seslenme hali fameřias "aileler"; çoğul yalın hal porca "domuzları"; çoğul belirtme hali pracatarum "surların"?; çoğul ilgi hali plenasier "yıllık festival için"; çoğul yön.-bul. hali (-s'den gelen son rotasizmli, Latince plenus "dolu, tam" kelimesiyle anlambilimsel gelişimiyle birlikte ilişkilendirildi: "tümünün > tüm yılın") Sesbilimsel Tarih Umbriyaca ile kardeş dili Oskanca bazı sesbilimsel değişikliklerde ortaktır. *kw'ın p'ye dudaksallaşması Umbriyacadaki bu özellik, Gal dilleri (İrlandaca vb.) ve Breton dilleri (Galce vb.) arasındaki k/p ayrımını anımsatır, ayrıca yaygın bir Sabel değişikliğidir. piře, pirse "ne"; Oskanca pídum vs Latince quid. Başlangıç vurgusu ve iç ses düşmesi (senkop) Tüm İtalik dillerin tarihinin başlarındaki bir noktada, başta olmayan heceler düzenli olarak kaybolduğundan veya zayıfladığından vurgu, kelimelerin ilk hecesine kaymış gibi görünüyor. Aynı olay Etrüskçe tarihinde de meydana geldiğinden dolayı Umbriyaca ve Latince Oskancadan daha belirgin şekilde etkilendiğinden, bunun kuzeyden yayılan bölgesel bir özellik olduğu varsayılmalıdır. (Klasik Latince zamanında, vurgu daha çok bir Antik Yunan kalıbına kaymıştı - vurgu sondan üçüncü hecedeydi (antepenult), son hece uzunsa sondan ikinci heceye düşüyordu (penult).) Bu kaymaların Kelt ve Cermen dilllerindeki başlangıç stresine benzer kaymalara bağlanma derecesi belirsizdir; tartışma için bkz. J. Salmons' Vurgusal Değişim ve Dil Teması. Örnekler: Vurgusuz kısa -e-'nin kaybı: *omesei > *onse "omuz" (Latince umerus), *deksiterer > destre "sağda", *obs-tendetōd > *ostendu "sun (emir kipi)" (Latince ostendito). Umbriyacaya özel olan yenilikler (Oskancayla ortak olmayan) Ancak son derece korumacı olan kardeş dili Oskanca ile karşılaştırıldığında Umbriyaca, bir kısmı batıdaki komşusu Latinceyle paylaşılan bir dizi yenilik sergiliyor. (Aşağıda kuralı takiben, Umbriyaca ve Oskanca için kalın metin yerli - Etrüsk kaynaklı - yazıyla yazılmış kelimeleri gösterirken italik Latinceden türetilmiş yazıyla yazılmış kelimeleri temsil eder.) Orijinal ikili ünlülerin durumu Tüm ikili ünlüler basitleştirilmiştir (Latince'de yalnızca kısmen görülen, Oskancada ise çok nadiren görülen bir süreç). Böylece Ön İtalik *ai ve *ei Umbriyaca alçak ē olur: kvestur, Oskanca kvaísstur, Latince quaestor 'kamu gelir-giderlerinden sorumlu yetkili'; prever 'tek': Oskanca preivatud, Latince prīvus. Ön İtalik *oi, *ou ve * au ilk hecelerde ō olur (yerel alfabede u diye yazılır): unu 'one': Eski Latince oinus; ute 'veya': Oskanca auti, Latince aut; tuta 'şehir': Oskanca touto. Artdamaksılların öndamaksallaşması Artdamaksıllar, ön ünlülerden önce öndamaksallaşmış ve sızıcılaşmıştır, ön yarı ünlü /j/ muhtemelen ç, ś veya basitçe s diye yazılan öndamaksallaşmış ıslıklıya dönüşmüştür (belki de artdişyuvasıl /ʃ/'ye). (Benzer bir değişiklik daha sonra çoğu Romen dilinde gerçekleşmiştir.) Örneğin: Umbriyaca śesna 'akşam yemeği', Oskanca kersnu, Latince cēna; Umbriyaca façiu 'yaparım', Latince faciō. Rotasizm Latince gibi ancak Oskancadan farklı olarak ünlülerarası -s-, -r-'ye dönüşmüştür. Dilin geç biçimlerinde son -s de -r olur (Latince'de görülmeyen bir değişiklik). Örneğin, -ā köklerinin çoğul tamlayan ekleri: Umbriyaca -arum, Latince -arum vs Oskanca -asúm (Sanskritçe - āsām ile karşılaştırın). *dnin durumu Baştaki * d- korunurken (yerel alfabede t olarak yazılır) daha önceki ünlülerarası *-d- (bazen de *-l-) yerel alfabede genellikle ř olarak çevrilen bir karakter olarak görünür ama Latin alfabesi kullanan Umbriyaca metinlerinde rs dizesi olarak görünür. Tam telaffuz bilinmiyor: piře, pirse "ne" vs. Oskanca pídum, Latince quid. Ünlüler Ön-İtalik *ū, /i/ oldu, ör. Ön-İtalik *sūm (domuz) > Umbriyaca sim (tekil belirtme). Örnek metinler İguvin Tabletleri'nden alınmıştır, tablet Va, satır 6-10 (tablet yerel alfabeyle yazılmıştır): Latince: Türkçe: İguvin Tabletleri'nden alınmıştır, tablet VIa, satır 25-31 (tablet Latin alfabesiyle yazılmıştır): Latince: Türkçe: Kaynakça Kaynaklar Konuyla ilgili yayınlar Buck, Carl Darling. 1979. Bir Oscan ve Umbrian Dilbilgisi: Bir Yazıtlar Koleksiyonu ve Bir Sözlük ile. Hildesheim: Olms. ————. 2001. Umbrian Sözlüğü: Umbrian Glosses dahil. Bristol, PA: Evrim Yayıncılık. Clackson, James. 2015. "Hint-Avrupa'nın Sabellian Şubesinde Alt Gruplama." Filoloji Derneği İşlemleri 113 (1): 4-37. Poultney, James. 1959. Iguvium'un bronz masaları. Filolojik Monograflar 18. Baltimore: Amerikan Filoloji Derneği. Untermann, Jürgen. Wörterbuch des Oskisch-Ubrischen. Heidelberg, Almanya: Universitätsverlag C. Winter, 2000. Wallace, Rex E. “Sabellian Dilleri.” Cambridge Antik Diller Ansiklopedisi'nde, ed. Roger D. Woodard, 812-839. Cambridge, Birleşik Krallık: Cambridge University Press, 2004. Weiss, Michael L. 2010. Sabelli İtalya'da Dil ve Ritüel: Üçüncü ve Dördüncü Tabulae Iguvinae Ritüel Kompleksi . Leiden: Brill. Ne, Joshua. "Assisi'nin Yeni Bir Umbrian Yazıtı." Klasik Filolojide Harvard Çalışmaları 50 (1939): 89-93. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2020. doi:10.2307/310593. Ek bağlantılar http://www.wordgumbo.com/ie/cmp/umbr.htm Umbriyaca detaylarıyla Kategori:Osko-Umbriya dilleri Kategori:İtalik diller Kategori:Antik İtalya dilleri