Vokatif

[bullvar_katip]

Vokatif, Türkçede olmayan ismin hâllerindendir. Kişiye, hayvana ya da eşyaya hitap için bazı dillerde kullanılmaktadır. Vokatif bir ifade hitabın altını çizen bir söz yöneltme şeklini içerir. Mesela "Bilmiyorum, Ahmet" cümlesinde Ahmet vokatif bir ifade olup "Bilmiyorum Ahmet" cümlesindeki Ahmet gibi "bilmek" fiiline bağlı düz tümleç olmayıp tersine kime hitap edildiğini belli eder. Tarihî olarak vokatif hâli Hint-Avrupa hâl sisteminin bir parçası olup Latince, Sanskrit ve klâsik Yunancada vardır. Birçok modern Hint-Avrupa dilinde kaybolmasına karşın bazılarında bugüne kadar kalmıştır. Örnekleri Modern Yunanca, Arnavutça, Baltık dillerinden olan Litvanyaca ve Letonyacada, Slav dillerinden Lehçe, Çekçe, Hırvatça, Sırpça, Ukraynaca, Makedonca, Bulgarca ve modern Kelt dillerinden İskoçça (Kelt) ve İrlandacada bulunmaktadır. Romen dillerinden Rumencede vokatif korunmuş olup bazen kendini göstermektedir; mesela kişisel artikeli kullanan, fakat vokatif hâlden önce düşüren Katalanca ve Portekizcede. Ekstremaduraca ve Falacada sonda gelen bâzı sesliler (İng. post-tonical vowel), isimlerin vokatif hâlinde açığa çıkarlarsa da bu yeni bir gelişme sonunda oluşmuş olup Latincedeki vokatif hâlden gelmemektedir. Hint-Avrupalı olmayan Gürcüce gibi dillerde de görülmektedir. Hint-Avrupa dillerinde vokatif hâl Üç tarihî Hint-Avrupa dili Mesela "kurt" kelimesini alalım: Simgelenimle ilgili notlar: kesme işâretiyle ayrılmış elemanlar kökü, konu ünlüsünü (İng. theme vocal) asıl soneki gösterir. "Ø" simgesi, başka durumlarda olabilmesine rağmen burada bir sonekin olmadığına işâret eder. Örneğin Latincede yalın hâl lupus ve vokatif hâli lupe iken -i hâli (akuzatif) lupuedir. Proto-Hint-Avrupalı kelimelerin önündeki yıldız işâreti teorik imâreler olup herhangi bir yazılı kaynakta görülmemiştir. ̥ sembolü (altta halka) bir ünsüzün ünlü görevini gördüğünü gösterir; bu örneklerde hemen "l" veya "r"in altında görünmesi gerekirken fonttan dolayı arkasında çıkabilir. Cermen dilleri İngilizce Modern İngilizcede formel (morfolojik) bir vokatif hâl bulunmamaktadır. İngilizce genelde vokatif ifâdeler için yalın hâli kullanır, fakat cümlenin kalan bölümünden ünlemlerde olduğu gibi virgüllerle ayrılır. Tarihsel olarak veya şiirsel ya da hitap konuşmalarında vokatif rol, İngilizcede ayrıca isim veya cümle bölümüne "O" ile başlayarak gösterilebilir. Bu şekil sık sık Kitab-ı Mukaddes'in King James sürümünde görülür: mesela "O ye of little faith" (Matta İncili 8:26). İyi bilinen bir başka örnek de Rudyard Kipling'in Just So Stories adlı eserinde görülen O (my) Best Beloved vokatif cümle parçasıdır. Buradaki 'O' klitik şekli olarak görülebilir ve "Oh" ünlemiyle karıştırılmamalıdır (The Chicago Manual of Style, 15. baskı, 5.197 bölümü). Fakat Oxford İngilizce Sözlüğü'nün altını çizdiği üzere "O" ve "Oh" aslında biri öbürünün yerine kullanılırdı. "Oh"nun ünlem olarak ortaya çıkmasıyla "O", modern İngilizcede tercih edilen vokatif biçimdir. İzlandaca Vokatif hâl genelde İzlandacada görülmezse de artık kullanılmayan birkaç kelimede Latinceden gelen vokatif deklinasyon bulunmaktadır. Bunlardan biri Jesúnun vokatifi olan Jesúsdur (Ey İsa!). Mesela: Jesús (yalın) elskar þig. İsa seni sever/seviyor. Ó Jesú (vokatif), frelsari okkar. Ey İsa, kurtarıcımız(sın). sonur ("son") ve vinur ("arkadaş/dost") yerli kelimeler ayrıca bazen kısaltılmış şekilleriyle vokatif cümle parçalarında son ve vin olarak görülür. İlâveten vokatif cümle parçalarında sıfatlar daima zayıfça dekline edilir. Oysa bunan dışında özel isimler genelde kuvvetli dekline edilmektedir. Kær vinur (kuvvetli sıfat, tam isim) er gulli betri. Samîmî arkadaş/dost altından iyidir. Kæri vin (weak sıfat, shortened isim), segðu mér nú sögu. Samîmî arkadaş/dost, bana bir hikâye anlat. Hint-İran dilleri İranî diller Kürtçe = Kürtçede vokatif kullanılmaktadır. Mesela bir Kürtçe lehçesi olan Kurmancide bu hâl, eril kelimelerin sonuna -o, dişil kelimelerin sonuna -ê harfi getirilerek oluşturulur. Örnekler: Bunun dışında vokatif çekim eki kullanmadan ayrı kelimelerle de oluşturulabilir. Bunun için Lo (e) ve Lê (d) kullanılmaktadır. Örnekler: Genelde Kürtçe kadın adlarının sonları zaten -ê üzerine, erkek adları da -o ile bitmektedir. Örnekler: Aso, Derdo, Gulê, Memo, Nazê, Şemo. Kelt dilleri İrlandaca İrlandacada vokatif hâl İskoççaya benzer. Ana belirliyici vokatif ilgeç a baştaki harfin yumuşamasını sağlar. Tekil olunca 'broad' ile biten birinci deklinasyon eril isimlerin dışında özel bir şekli yoktur. Mesela 'daraltılarak' damaksal yapılıp böylece tekil vokatifi (ve ayrıca tekil genitifi ve çoğul yalın) oluşturulan damaksal olmayan ünsüzler bu istisnalardandır. Sıfatlar ayrıca inceltilmektedir. Birçok durumda bu, tekilde eril vokatif ifadenin genitif hâle ve dişil vokatifin yalın hâle benzemesi demektir. Vokatif çoğul genelde yalın hâl çoğula benzer. İstisna bir kez daha -a ekleyerek vokatif çoğulun oluşturulduğu birinci deklinasyon isimleridir. İskoçça İskoççada vokatif hâlle isimlerin ilk harfleri yumuşar. Ayrıca eril isimler mümkünse inceltilir (yani son ünlünün önüne 'i' tamamlayıcı ünsüzü gelir). Bunun dışında a, ismin önüne bir ünlüyle veya bir ünlüyü hemen arkasında bulunduran bir f'le başlamıyorsa eklenir. Eğer f ve ünlü ile başlıyorsa yumuşadığında sessizleşir. Örneğin: “Hamish” ismi, sadece “Sheumais”'ın İngilizce telaffuzudur ve dolayısıyla aslında bir Galca vokatiftir. Benzer şekilde “Vairi” ismi, “Mhàiri”'in İngilizce telaffuzudur. Diğerleri Keltçe vokatif hâli ilgeçi aynı İskoççada ve İrlandaca olduğu gibi "a" ile yaparak ve izleyen kelimeyi ikinci duruma değiştirerek korumaktadır. Man dilinde vokatif hâl, en azından baştaki inceltmele belli edecek kadar vardır. Bu Galcede de böyledir. Bretonca vokatifi kaybetmişe benzemektedir. Romen dilleri Latince Latincede bir adın vokatif hâli, yalın hâliyle aynıdır. İstisna, yalın hâlde "-us"la biten ikinci-deklinasyon isimler. Bir örnek, Shakespeare'in (genelde "Sen de mi, Brutus?" ile tercüme edilen) meşhur cümlesi "Et tu, Brute?"dir. Burada Brute vokatif hâli temsil ederken Brutus yalın hâlidir. -iusla biten isimlerin vokatifleri farklı olup -ie ile bitmesi yerine yalnızca -ī ile biterler. Böylece Julius Julī ve filius filī oluvermektedir. Bu kısaltma vurgunun yerini değiştirmediğinden Vergilius vokatifinde vurgu, kısa olmasına rağmen ilk ide olup Vergilīdir. -aius ve -eius ile biten isimlerin vokatifleri, i kökte ünlü harflerle bir arada olmasına rağmen -aī veya -eī ile biter. Birinci ve ikinci deklinasyon sıfatlar, yalın hâl -usla biterse eril tekilleri ayrıca farklı vokatif şekiller alarak -e ile biter. -ius ile biten sıfatların vokatifleri -ie ile bittiğinden mesela eximiusun vokatifi eximie olmaktadır. -eus ile biten isimler ve sıfatlar yukarıdaki kurallara uymaz. Meusun vokatifi kuralsız olup mī iken deusun belirgin bir vokatifi bulunmayıp deus olarak kalmaktadır. "Tanrım!", Latincede böylece mī deus!tur. Buna rağmen Jerome'nun Vulgate'i tutarlı biçimde (ve klâsik kurallardan ayrılarak) deus meusu vokatif olarak kullanmaktadır. Rumence Rumence'de vokatif hâl Latince'den kalmıştır. Morfolojik olarak özel sonlamalar kullanılarak oluşturulurken ara sıra başka morfofonemik değişikliklere sebep olur: tekil eril/cinsiyetsiz: aşağıdaki kelimelerdeki "-e" gibi: "om" - "omule!" (erkek, insan), "băiat" - "băiete!" veya "băiatule!" (oğlan), "văr" - "vere!" (kuzen), "Ion" - "Ioane!" (John); tekil dişil: "-o" as in "soră" - "soro!" (kız kardeş), "nebună" - "nebuno!" (deli kadın), "deşteaptă" - "deşteapto!" (kibar olan (d), fakat bu vokatif daima alaycı şekilde kullanılır), "Ileana" - "Ileano!" (Helen); çoğul, bütün cinsiyetler: aşağıdaki kelimelerdeki "-lor" gibi "fraţi" - "fraţilor!" (ağabey/erkek kardeş), "boi" - "boilor!" (insanlara hakaret için kullanılan öküz), "doamne şi domni" - "doamnelor şi domnilor!" (Bayanlar, baylar!). Resmî konuşmada çoğu zaman vokatif yalın hâl/-i hâli (akuzatif) kendi şekli olsa bile yalnızca taklîd eder. Bunun böyle olması, vokatifin genelde aşırı doğrudan görülmesi ve böylece kaba gelmesindendir. Venedikçe Venedikçede vokatif hâl, hâl sonlarını kaybeden çoğu Romen dili gibi herhangi bir sonla belirlenmez. Fakat dişil özel isimlerinde belirteçin yokluğuyla hâlâ görülmektedir. Buna yüklemlerde de ismin diğer hâllerinde dişil isimlerden önce gelen Ła / L' kişisel artikeli örnek gösterilebilir. Böylece vokatif hâl, hiçbirinin özel bir sonu ya da edatı olmamasına rağmen hem yalın, hem de -i hâli (akuzatif) hâllerinden ayırt edilebilir. Bunun aksine eril ve diğer isimler, yalnızca ses uyumuna ve ses kesmelerine (İng. voice breaks) dayanmaktadır. Kişisel artikelin dişil özel isimlerde (varlığı/yokluğu) ayrıca vokatif hâli edatlardan ayırt eder. Bu, edatsal yapılanmalarda bile düşürülen yerel isimlerin belirli artikeli ła'dakinden farklıdır. (Cinsiyete uygun) artikelin kişinin isminden önce kullanımının yaygın olduğu konuşma dili Almancasında artikel, bir kişi çağrıldığında Venedikçede olduğu gibi ihmal edilir. Slav dilleri Bulgarca Diğer Slav dillerinden farklı olarak, Bulgarca isim deklinasyonunu tamamen kaybetmiş, fakat vokatif hâli muhafaza etmiştir. Geleneksel erkek isimlerin genelde bir vokatif hâli vardır: Иван (yalın hâl) Иване (vokatif hâl) Петър Петре Тодор Тодоре Daha yeni ve yabancı isimlerin vokatif biçimi olabilirse de kullanılmamaktadır (sadece Ричард (Richard) yerine Ричарде, kulağa garip ve komik gelmektedir). господин министре (Bay Bakan) biçimindeki vokatif cümle parçasındaki gibi ifâdeler, neredeyse tamamen ve bilhassa resmî yazılarda karşılığı olan yaygın şekillere yerini bırakmıştır. Özel isimlerin genelde daha az kullanılmasına rağmen vokatif şekilleri vardır. Aşağıda sıkça vokatifle kullanılan özel isimler sıralanmıştır: бог (tanrı) боже ([,] Tanrı[,]) господ (efendi) господи ([,] Efendi[,]) Иисус, Иисус Христос (İsa, Mesih İsa) Иисусе, Иисусе Христе другар (arkadaş) друgарю поп (papaz) попе жаба (kurbağa) жабо ([,] Kurbağa[,]) глупак (budala) глупако (budala seni!) Vokatif hâl şekilleri ayrıca normalde dişil isimlerde mevcuttur: Елена Елено Пена Пено Елица Елице Радка Радке -е ile biten biçimler kaba kabul edilir ve normalde bu biçimlerden kaçınılır. İstisnâlar, vokatifi daima kullanılan dişil akrabalık kavramlarıdır: баба - бабо (büyükanne), мама - мамо (ana), леля - лельо (hala/teyze), сестра - сестро (kız kardeş). Çekçe Çekçede vokatif (5. pád) yalın hâlin eril ve dişil isimlerinin tekilinde farklıdır. Gayrıresmî konuşmada, eril soyadının erkeklere hitapta genelde yalın hâlde olur. Mesela pane Nováku! yerine pane Novák!. (Dişil soyadları sıfat olup yalın vokatif hâlleri aynıdır). Hocalar sıkça öğrencilerine yalın hâldeki soyadlarıyla hitap ederler. Fakat bu hitap şekli kaba olarak görülebilir. Resmî ve yazılı biçimlerde uygun vokatifi kullanmak şiddetle tavsiye edilir. Lehçe Lehçe'de vokatif (wołacz) şu şekilde oluşturulur: Dişil isimler, genelde -o almaktadır. Ancak -sia, -cia, -nia ve -dzia ile bitenler hâriç. Bunlar -u ile biter. -ść ile bitenler de -i ekini alır. Eril isimler generally -de hâlinin karmaşık kalıbına uyar. Bóg → Boże ("tanrı"), ojciec → ojcze ("baba") ve chłopiec → chłopcze ("oğlan") gibi birkaç kelime hâriç. Cinsiyetsiz isimler ve all çoğul isimler yalın hâldekinin aynısıdır. Birkaç örnek: Resmiyet dışı konuşmada yalın hâl, gitgide artarak vokatif yerine kullanılmaktadır. Ters bir görüngü ayrıca görülmektedir – gayrıresmî in informal görüşmelerde, vokatif biçim bazen yalın hâlin yerini alır. Örneğin "Józio przyszedł" (Joe geldi) yerine "Józiu przyszedł". Bunun yanı sıra vokatif şu durumlarda yaygındır: Birinin unvanını, işlevini veya ailevî rolü gibi başka bir özelliğini kullanarak hitapta Panie doktorze (Doktor!), Panie prezesie! (Oturam başkanı!) Przybywasz za późno, pływaku (Geç vardın, yüzücü) synu (oğul), mamo (ana), tato (baba) Sıfatlardan, işaret zarfları ve tamlayan zarflardan sonra Nie rozumiesz mnie, moja droga Basiu! (Beni anlamıyorsun, sevgili Basia'm!) Hakaret edici veya küçümseyici hitapta. Mesela Zamknij się, pajacu! ("Kapa çeneni, soytarı!") Co się gapisz, idioto? ("Neye dik dik bakıyorsun, geri zekâlı?!") Nie znasz się, baranie, to nie pisz ("Yazmayı bırak, geri zekâlı, neden bahsettiğini bilmiyorsun!") Spadaj wieśniaku! ("Kaybol, köylü!") After "Ty" (ikinci şahıs tekil zarf) Ty kłamczuchu! (Yalancı seni!) Sâbit ifâdelerde. Mesela (O) Matko!, (O) Boże!, chłopie Vokatif ayrıca Kocham Cię Krzysiu! ("Seni seviyorum, Chris!") veya Tęsknię za Tobą, moja Żono. ("Seni özledim, karım.") gibi şefkatli veya bir şeyi sevdiren bağlamlarda sıkça kullanılır. Litvanca Litvancada bütün isimlerin neredeyse her zaman yalın hâlden farklı olan vokatif hâli bulunmaktadır. İstisnalar bazı dişil isimlerin çoğullarıdır. Fakat günlük konuşmada vokatif hâli yalın hâlle değiştiremek yaygın olarak yapılan bir yanlıştır. Küçük ismin aldığı biçim deklinasyona ve bazen adın cinsine bağlıdır: (i)a deklinasyon -as "vyras" (m) – "vyre" (erkek, koca) -ias, -ys "svečias" (m), "gaidys" (m) – "svety" (guest), "gaidy" (rooster) -is "brolis" (m) – "broli" (ağabey/erkek kardeş) İstisnalar: -ėjas ile biten "vėjas" – "vėjau" (rüzgâr) ve "siuvėjas" – "siuvėjau" (dikişçi) gibi isimler. Bu deklinasyona âit isimlervokatif hâldede -ai ile biterler: "Jonas" – "Jonai". Küçültme şekilleri normalde bitimsiz olarak kullanılırlarsa da ("broliuk") (little ağabey/erkek kardeş) tam şekli de geçerlidir ("broliukai"). (i)o deklinasyon -a "galva" (f) – "galva" (baş) -ia "vyšnia" (f) – "vyšnia" (kiraz) -i "marti" (f) – "marčia/marti" (gelin) Rasa, Rūta gibi dişil isimler vokatif hâlde aynı şekilde telaffuz edilirlerse de vurgu değişimine uğramaktadırlar. Yalın hâlde son hecenin, vokatif hâlde sondan ikincinin vurgulanması gerekmektedir: Ilona (yalın) – Ilona (vokatif). ė deklinasyon -ė "katė" (f) – "kate" (kedi) Bu deklinasyonda (hem özel, hem de cins) bâzı isimler ayrıca farklı olarak vurgulanır: "aikštė" – "aikšte" (kare). Küçültme şekillerinin sonu genelde ihmâl edilir: "sesutė" – "sesut" (küçük kız kardeş). (i)u deklinasyon -us "sūnus" (m) – "sūnau" (oğul) i deklinasyon -is "dantis" (m), "avis" (f) – "dantie" (diş), "avie" (koyun) -uo "vanduo" (m), "sesuo" (f) – "vandenie" (su), "seserie" (kız kardeş) -ė "duktė" (f) – "dukterie" (kız evlât) Rusça Tarihî vokatif = Geçmişte Slav dillerinde bulunan vokatif Rusçada kaybolmuş ve şimdi ancak kullanılmayan belirli ifadelerde görülmektedir. Genelde dînî kökenli bu ifadeler, günlük konuşma dilinde çokça kullanılır: "Боже!" (Bozhe, "Бог", Bog, "Tanrı"nın vokatifi), ayrıca sıkça "Боже мой!" (Bozhe moy, "Tanrım!") ve "Господи!" (Gospodi, vokatifi "Господь" Gospod, "Efendi") ifadelerinde kullanılmaktadır. Bu, ayrıca "Господи Иисусе!" (Gospodi Iisuse!, Iisuse "Иисус" Iisus, "İsa"nın vokatifi) ifadesinde de geçer. Vokatif hâli ayrıca dualarda kullanılmaktadır; örneğin "Отче наш!" (Otche nash, "Babamız!"). "Ey Tanrım!" gibi kuvvetli duyguları ifade etmek için kullanılmakta ve çoğu zaman birleştirilmektedir ("Господи, Боже мой"). Tarihî vokatifle ilgili daha çok örnek Kitab-ı Mukaddes'in atasözü olarak kullanılan başka alıntılarında görülmektedir. Örneğin "Врачу, исцелися сам" (Vrachu, istselisya sam - "Hekim, kendini iyileştir", cf. yalın "врач", vrach). Vokatif şekilleri ayrıca in modern Slavoncada kullanılır. Rus Ortodoks Kilisesi'nin patrik ve piskoposlarına "владыко"(vladyko, egemen, cf. yalın "владыка", vladyka) diye hitap edilir. Sonraki durumda vokatif biçim piskoposlar ve patrikleri adlandırırken genellikle yanlış olarak yalın hâlde kullanılır.. Yeni vokatif = Modern günlük konuşma Rusçasında küçük isimler ve kavramların ufak bir bölümü, bazı dilbilimcilerin tekrar ortaya çıkan vokatif hâl olarak göz önüne aldığı çoğu zaman özel ve "kısalmış" bir biçim alırlar. Bu biçim ancak küçük isimlere ve -a ve -я ile biten isimlere uygulanmakta olup isteğe bağlı olarak vokatif biçim düşürülmektedir: "Лен, где ты?" ("Len, gde tı?", "Lena, neredesin?"). Bu ifade temelde "Лена, где ты?"ya eşit olmakla birlikte tek farkı önceki sürümün konuşanla hitap edilen kişi arasında positif kişisel, duygusal bir bağın varlığını göstermektedir. -я ile biten isimler bu durumda bir inceltme işareti almaktadır: "Оль!" = "Оля!" ("Olgä!" = Olga!). Ek olarak küçük isimlerde bu biçim çoğu zaman "мам" (mam) ve "пап" (pap) olarak kısaltılan "мама" (mama, ana) ve "папа" (papa, baba) gibi kelimelerde kullanılır. Bu tür kullanımlar (yukarıdaki örnekte "Leno" olması gereken) tarihî vokatiften farklıdır ve bu tür tarihî kullanımla ilgisi yoktur. Slovakça 1980'lerin sonuna kadar Slovakçadaki farklı vokatif hâlin varlığı tanınır ve okullarda öğretilirdi. Bugün bu hâlin dînî, edebî veya alaycı bağlamlardaki birkaç örnek dışında kaybolduğu kabul edilir. Mesela Boh (Tanrı) m. – Bože Kristus (Christ) m. – Kriste pán (efendi) m. – pane otec (baba) m. – otče človek (erkek, insan) m. – človeče chlap (erkek) m. – chlape chlapec (oğlan) m. – chlapče' Ježiš (İsa) m. – Ježišu priateľ (arkadaş/dost) m. – priateľu brat (ağabey/erkek kardeş) m. – bratu, bratku syn (oğul) m. – synu, synku mama (mother) f. – mamo žena (kadın) f. – ženo Günlük konuşmada Çekçe vokatif bazen belli kelimelerin altını çizmek için kullanılır. Mesela majster (üstâd) m. – majstre šéf (patron) m. – šéfe švagor (kayınbirâder) m. – švagre Konuşma dilinde başka bir vokatif biçimi muhtemelen bazı Macarcakonuşan aile efradının veya özel isimlerin etkisiyle ortaya çıkmaktadır. Mesela otec (baba) m. – oci mama (mother) f. – mami babka (grandmother, old kadın) f. – babi Paľo (Paul – domestic form) m. – Pali Zuza (Susan – domestic form) f. – Zuzi Ukraynaca Ukraynaca, diğer yakın akraba olan Beyaz Rusça ve Rusça gibi Doğu Slav dillerinin aksine vokatif hâli korumuştur. Detaylar için bakınız Ukraynaca gramer#Morfoloji. Diğer dil gruplarından örnekler Arapça Aslında Arapçada yalnızca üç hâl vardır: yalın hâl, -i hâli (akuzatif) ve genitif. Fakat, başka dillerde vokatif hâle benzer bir anlam, ismin önüne getirilen ya ilgeciyle belli edilir. İngilizce tercümelerde ihmâl edileceğine düz olarak yerine O kullanılmaktadır. Gürcüce Gürcücede vokatif hâl ikinci tekil ve çoğul kişilere hitapta kullanılır. Kelime kökünün bir ünsüzle bittiği durumlarda vokatif hâl soneki -o olur ve ünlüyle biten kelimelerde vokatif hâl için sonek yoktur. (Sonek, eski Gürcüce -v idiyse de şimdi arkaik kabul edilmektedir.) Mesela kats-, "erkek" kelimesinin köküdür. Birileri bir başkasına bu kelimeyle hitâp ederse katso oluverir! Sıfatlar ayrıca vokatif hâlde çekimleri olur. İsimlerde olduğu gibi ünsüz son gövdesi (İng. final stem) olan sıfatlar vokatif hâlde sonek olarak -o ekini alır ve ünlünü son gövdesi değiştirilmez. Karşılaştırma örneği: lamazi kali "güzel bayan" (yalın hâl) lamazo kalo! "güzel bayan!" (vokatif hâl) İkinci cümle parçasında hem both sıfat, hem de isim çekime uğrar. İkinci tekil ve çoğul kişisel zarflar ayrıca vokatif hâlde de çekilir. Shen sen (tekil) ve tkven siz (çoğul) vokatif hâlde she! ve tkve! oluvererek sondaki -n ekini kaybeder. Böylece biri, bütün ögeleri çekerek mesela She lamazo kalo! "ey güzel bayan!" diyebilir. Kanton lehçesi Birçok kişinin ön isimleri iki karakterlidir. Ön isimler (veya daha genel olarak ön isimlerin bir karakteri) önüne Ah teklifsiz durumlarda sevgili bir şekilde eklenir. Korece Korecede vokatif hâl yalnızca ön isimlerde teklifsiz durumlarda kullanılır. Bu, isim bir ünsüzle biterse soneking 아 (a) ile, bir ünlüyle biterse de 야 (ya) ile yapılır: 미진은 집에 가겠어? (Mijin-eun chibe kagesseo?) "Mijin eve gider/gidiyor mu?" 미진아, 집에 가겠어? (Mijin-a, chibe kagesseo?) "Mijin, eve gider/gidiyor musun?" 동배 뭐 해? (Dongbae meo hae?) Dongbae ne yapıyor? 동배야, 뭐 해? (Dongbae-ya', meo hae?) "Dongbae, ne yapıyorsun? Japonca Japoncada vokatif hâl sıfır anlambirimle özel bir ilgeç kullanılmadan oluşturulur. Örnekler: 田中さんは部長を訪問してくださる Bay Tanaka şefe uğramalı 田中さん、 部長を訪問してください Bay Tanaka, [lütfen] şefe uğra İlgeç は ilk cümlenin öznesini işaretler, yani yalın hâl işaretçisidir (İng. marker); ilgeç を nesneyi işaretler, yani -i hâli (akuzatif) işaretler. İkinci cümlede 田中さん cümlesinden sonra ilgeç olmamakta, böylece onu vokatif yapmaktadır. は ve が ilgeçlerinin ayrıca sıkça günlük konuşma dilinde ihmâl edilmesine rağmen kelimeyi vokatif yapmadığına dikkat çekeriz. Örnek: 田中さん部長を訪問 Bay Tanaka patronu ziyaret eder/ediyor. Türkçe Türkçede vokatife benzer Arapçadan gelme bir şekil varsa da ismin hâllerinden sayılmaz. Bu şekil arkaik (genelde dînî) ya da alaycı ifadelerde kullanılır. Mesela Ey iman edenler! Ey aptal!'' Kaynakça Kategoriilbilgisi Kategori:İsmin hâlleri