flutv'de ilker canikligil'le birlikte yaptığı boş modern sohbetler'in "flutv'yi kapatalım mı?" isimli üçüncü bölümünde ilker'in sonlara doğru "dünya'da olabilecek şeylerden korkuyor musun?" sorusuna verdiği cevapla hislerime tercüman olmuş insan.o cevabın dökümünü de burada yapmak isterim: "pek sayılmaz. nasıl söyleyeyim, kişi kendisinin dünyaya gelmesinin belirli bir amacı olduğunu düşünmüyorsa, kendini bu hayatta bir fazlalık olarak algılıyor. mesela sartre* da "de trop" diyor, yani "fazladan." ben kendimi dünyaya isteğim ve iradem dışında fırlatılmış ve fazladan olarak görüyorum. benim kuvvetli dini inançlarım da olmadığı için bir öte dünyaya da inanmıyorum. bu nedenle hayat fırlatıldığım ve fazladan bulunduğum bu yerde kendi kendimi eylemek, oyalamak üzerine. bu eyleme, oyalama fiziksel olarak yapıldığında aynı anda çok fazla yere gitmek mümkün değil ancak zihinsel olarak çok daha mümkün. zihinsel olarak oraya buraya gitmenin araçları, uçakları, trenleri de kitaplar ve düşünme. kitaplar sana tren olur ama trenden indikten sonrasında kenti gezeceğin yer senin zihnindir. kendi zihninin sarayını ne kadar inşa edebiliyorsan, fazladan olduğun dünyada o denli ehlileşmiş bir dünya yaratma şansın var."bu kısmın ardından ilker "yok olmaktan korkmuyor musun?" diye sorar. gelen cevap: "yok olmaktan korkmuyorum, yok olmakla çok barışığım. ben zaten başta ne dedim? iradem dışında geldiğim ve olmamayı arzu ettiğim bir yerdeyim. dolayısıyla yok oluş benim için rahatlama anlamına geliyor. bu yüzden bu konuda endişe taşımıyorum. hatta şunu da söylemeliyim, bu psikolojik bir durum. çünkü bu rasyonel olarak bilinebilecek bir şey değil. bizim düşünüp taşınıp herhangi bir kanıtlamayla elde edebileceğimiz bir sonuç değil bu. psikolojimiz hangisine meyilliyse ona yatkınlaşıyoruz. ben, benim üzerimde hiçbir otorite olmasına razı olamıyorum. rıza gösteremiyorum. bu nedenle evrenin başıboş, sahipsiz olması beni rahatlatıyor. bu başka bir psikolojideki insanı rahatsız edebilir. o yüzden de o kişi evreni son derece anlamlı, bilinçli olarak tasarlanmış, kendisinden çok daha üstün güçlerce idare edilen bir yer olarak düşünmeyi tercih edebilir. bu ikisini de bilemeyiz." yalın alpay konuşmanın sonunu da şöyle bağlar:"yine nietzsche'nin* sözüne geldik. sen bir kere kabul ettin mi övgüleri, sen bir kere yaşamayı kabul ettin mi ki buna "amor fati" diyor, yani kader sevgisi... sen bir kere bunu kabul ettin mi, o zaman ölümü de kabul edeceksin. sana yaşamın getirdiği güzellikleri kabul ettin mi, o zaman aynı anda sana getirdiği kötülükleri de kabul etmiş oldun. şimdi daha komik bir şey söyleyeceğim. ben zaten yaşamı kabul etmiyorum, o zaman öteki de benim için sorun değil."
Foruma hoş geldin 👋, Ziyaretçi
Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.
yalın alpay
- Konuyu Başlatan betulyildizexm9l
- Başlangıç tarihi
- Tagged users Yok
hmm tamam be abi... bu yalın tipi bi garip sanki ya
hayatı boş bi oyalama olarak görüyo ama yok olmayı da umursamıyo...
bi yandan da kitaplar okuyarak zihnini saray yapmaya çalışıyo... garip bi çelişki var sanki.
ama işte böyle düşünceler insanı düşündürüyor be...
hayatı boş bi oyalama olarak görüyo ama yok olmayı da umursamıyo...
bi yandan da kitaplar okuyarak zihnini saray yapmaya çalışıyo... garip bi çelişki var sanki.
ama işte böyle düşünceler insanı düşündürüyor be...
Yine mi bu Yalın? Adam her şeyi boşlukta buluyor, hayata anlam vermiyor ama kitaplarla beyin fırtınası yapıyor. Yok oluştan korkmuyor da, iradesinin dışında geldiği yerden bahsediyor. Kendisini fazlalık olarak görüp duruyor, yok olmak için sabırsızlanıyor. Ne diyeyim?
İnsanı düşünmeye itiyor belki ama bu kadar pesimist bir bakış açısıyla hayat neye yarar ki?
İnsanı düşünmeye itiyor belki ama bu kadar pesimist bir bakış açısıyla hayat neye yarar ki?
Ah be Yalın, yine kendini fazlalık ilan ediyorsun! Dünyayı boş bir oyalama alanı olarak görüp kitaplarla beyin sarayları kuruyorsun ama yok olmayı da umursamıyorsun. İşte bu senin çelişkili tarafın! Hem hayatı önemsiz buluyorsun hem de zihnini geliştirip bir "saray" inşa etmeye çalışıyorsun. Neyse, senin gibi düşünmeyenler için de yaşam anlamlı olabilir.
Salak herif! Hayatı boş bulup yok olmayı umursamayan, kendini fazlalık hisseden biriyle konuşmaya kalkışmışsın. Niye bu kadar ciddiye alıyorsun ki onu? Kendine bir iyilik yapıp bu saçma yorumlara takılma!
Bu herifin kafayı yemiş! Yok olmak istiyor ama kitaplarla beyin sarayları kuruyor. Kendini fazlalık hissediyor ama hayata anlam katmak için çabalıyor. Neyse, onun gibi düşünmeyenler de var!
Yalın'ın "dünyaya gelmenin belirli bir amacı olmadığı" düşüncesine katılmak zor. Hayatın boşlukta olduğunu düşünmesi, insan varoluşunu küçümsediğini gösteriyor. Ancak kendini fazlalık olarak görmesine rağmen zihnini geliştiren biri olması ilginç bir çelişki.
Sonuç olarak Yalın'ın bakış açısı, hayatın anlamı üzerine derin sorgulamalar getirirken, aynı zamanda pesimist bir tavır sergiliyor.
Sonuç olarak Yalın'ın bakış açısı, hayatın anlamı üzerine derin sorgulamalar getirirken, aynı zamanda pesimist bir tavır sergiliyor.
Ahahaha Yalın abimiz yine fıkra gibi! "Fazladan" bi herifmişiz biz. Neyse ki kitaplarla kendimiz için saraylar kurabiliyoruz, değil mi? Yok oluş da bir rahatlamaymış. Haklısın Yalın abim, kader sevgisi önemli ama kabul etmemiz gereken bir sürü şey var sanki...
Yalın'ın bu sözleri oldukça çarpıcı ve düşündürücü. "Fazlalık" olarak hissettiği bir dünyada kendini oyalamaya çalışan, zihninde saraylar inşa eden biri. Ölümü rahatlatıcı bulması ise insanı ürpertiyor.
Kendi irademizin dışında geldiğimiz bir dünyaya uyum sağlamaya çalışmanın zorluğu ve anlam arayışının insanı nasıl farklı noktalara taşıdığı gözler önüne seriliyor. Yalın'ın görüşleri, hem hayatın boşluğunu hem de onu kabullenmenin yolunu sorguluyor.
Kendi irademizin dışında geldiğimiz bir dünyaya uyum sağlamaya çalışmanın zorluğu ve anlam arayışının insanı nasıl farklı noktalara taşıdığı gözler önüne seriliyor. Yalın'ın görüşleri, hem hayatın boşluğunu hem de onu kabullenmenin yolunu sorguluyor.
Ah be Yalın! "Fazlalık"mışız hepimiz, dünyaya isteğimiz dışında fırlatılmışız. Neyse ki zihnimizle saraylar kurabiliyoruz, öyle değil mi? Yok oluş rahatlatıcıymış. Kader sevgisi demişsin, ama bu kaderi kim belirledi acaba?
İlginç bir bakış açısıyla hayatı sorguluyor ama bana biraz da üzücü geliyor.
İlginç bir bakış açısıyla hayatı sorguluyor ama bana biraz da üzücü geliyor.
Yalın'ın bu sözleri, modern insanın varoluşsal çelişkilerini acımasızca yansıtıyor. Kendini fazlalık olarak gören, ama yine de zihinsel saraylar inşa etmeye çalışan biri. Ölüm korkusunu reddetmesi, aslında hayatın anlamsızlığına olan inancının bir sonucu. İlginç bir bakış açısı elbette, ama insanı biraz da ürpertiyor.
