sağ|küçükresim| Paracas kafatasları [[Dosya
éformation_Péruvienne_MHNT_Noir.jpg|sağ|küçükresim| Proto Nazca deforme olmuş kafatası, MÖ 200–100 ]] [[Dosya:0511_Turmschädel_Württembergisches_Landesmuseum_Stuttgart_anagoria.JPG|sağ|küçükresim| Landesmuseum Württemberg deforme olmuş kafatası, altıncı yüzyılın başlarında Allemannic kültürü ]] [[Dosya:Kane_Caw_Wacham.jpg|sağ|küçükresim|265x265pik| Paul Kane tarafından yapılan resim, bir Chinookan çocuğunun başının düzleştirilmesi sürecinde. ]] Yapay kafatası deformasyonu, kafa düzleştirme veya kafa bağlama, kafatasının insan eliyle kasıtlı olarak şeklinin bozulmasıdır. Küçüklükten itibaren kafatasına baskı uygulayarak şeklinin değiştirilmesi sağlanır. Çeşitli kültürlere göre kafatası, düz şekilde, yuvarlak ve konik biçimde deforme edilebilir. Tipik olarak şekil değişikliği bebeklikten itibaren uygulanmaya başlar. Çünkü bu zamanlarda kafatası esnektir. Tipik olarak kafa bağlama doğumdan yaklaşık bir ay sonra başlar ve yaklaşık altı ay kadar devam eder. Tarih [[Dosya:Elongated_skull_IMG_6686-6689.jpg|sağ|küçükresim| Genç bir kadının, muhtemelen bir Alan'ın uzun kafatası ]] Uygulama yazılı tarihten daha öncelere dayanmaktadır. Coğrafi ve kültürel açıdan pek çok farklı toplumda görülmektedir ve günümüzde Vanuatu gibi birkaç kültürde devam etmektedir. Uygulama hakkında yazılı en eski kaynak MÖ 400 yılında Hipokrat tarafından yazılmıştır ve Macrocephali adlı Afrikalı kabileye ilişkindir. Macrocephali uzun kafalı demektir. Eski Dünyada Alanlar gibi Hunların da kafatası deformasyonu hakkında deneyimli oldukları bilinmektedir. Geç Antik Çağ'da (MS 300-600), Hunlar tarafından yönetilen Gepidler, Ostrogotlar, Heruliler, Rugiiler ve Burgundlar gibi Doğu Cermen kavimleri de bu geleneği benimsedi. Lombardlar, Burgonyalılar ve Thüringenler arasında , bu gelenek sadece kadınlar için uygulanmış gibi görünüyor. Batı Cermen kabilelerinde ise nadiren yapay kafatası deformasyonları bulunmuştur. Uygulama, Kushan İmparatorluğu'nu oluşturan kabileler tarafından Bactria ve Sogdiana'ya getirildi. Bu kafataslarına sahip erkekler, o zamanın Khalchayan'ın Kuşhan prensi gibi kişilerin günümüze ulaşan çeşitli heykel ve frizlerde tasvir edilmiştir. Amerika'da Maya, İnka ve Kuzey Amerika yerlilerinin bazı kabileleri geleneği uyguladı. Kuzey Amerika'da uygulama özellikle Kuzeybatı'nın Chinookan kabileleri ve Güneydoğu'nun Choctaw'ı kabileleri arasında vardı.Choctaw gibi Güneydoğu kabileleri ve Chehalis ve Nooksack Kızılderilileri gibi Kuzeybatı kabileleri de dahil olmak üzere diğer kabileler, bebeğin kafasını bir beşik panosuna bağlayarak kafa düzleştirme uyguladılar . Uygulama, Bahamalar'daki Lucayan halkı tarafından da uygulandı. ve Aborijin Avustralyalılar arasında da biliniyordu. Afrika'da Mangbetular, uzun kafaları nedeniyle Avrupalı kaşiflerin ilgisini çekiyordu. Bir gelenek olarak bebeklerin kafalarını bu ayırt edici görünümü vermek için bezle sıkıca sardılar. Uygulama 1950'lerde ölmeye başladı. Friedrich Ratzel, 1896'da Tahiti, Samoa, Hawaii ve Paumotu gruplarında az görülür bir biçimde kafatası deformasyonunu, hem arkasını düzleştirermek hem de tepe noktasına doğru uzatmak suretiyle yapıldığını söyledi. küçükresim|317x317pik| Kafatasının kasıtlı deformitesi, "Toulouse deformitesi"; fotoğrafta görülebilen bant şekil değişikliğini tetiklemek için kullanılır. Yirminci yüzyılda Avrupa'daki bebeklerin kafalarını bağlama geleneği, o zamanlar ölmekle birlikte, Fransa'da hala mevcuttu ve ayrıca batı Rusya, Kafkasya ve İskandinavya'daki minyatürlerde gözlemlendi. Kafanın şekillendirilmesinin nedenleri değişik nedenlere dayanır. Estetik amacın yanı sıra beynin şekli değiştikçe belli düşüncelere hükmedilebildiğine dair bilimsel olmayan bir inanış da bunun sebeplerinden biriydi. . Toulouse bölgesinde (Fransa), bu deformasyonlar yirminci yüzyılın başlarına kadar ara sıra devam etti; Ancak Fransız köylüleri arasında bir zaman uygulanan ve kafatasını şekillendirmek gibi bir amaç olmadığı halde, bebeğin kafasını korumak için bezle sıkıca sarılmasından dolayı kafatasının istemeden şeklinin bozulmasına neden olunmasına Toulousian Deformasyonu denir. Aslında, deformasyonun erken dönem modern gözlemcilerinin çoğu, eski Avrupa geleneklerinin devam etmesi nedeniyle bu köylü çocuklara acıyordu. Yöntemler ve çeşitleri Deformasyon genellikle doğumdan hemen sonra başlar ve birkaç yıl boyunca istenen şekle ulaşılıncaya veya çocuk uygulamayı reddedene kadar devam eder. Sağlığa etkileri Perulu örneklerde yapay olarak deforme olmuş kafatasları ile normal kafatasları arasında kafatası kapasitesi açısından kayda değer bir fark bulunmadı. Ayrıca bakınız Korse Plagiosefali Kaynakça Konuyla ilgili yayınlar Tiesler, Vera (2013) Yapay Kranial Modifikasyonların Biyoarkeolojisi: Kafa Şekillendirmesine Yeni Yaklaşımlar ve Kolomb Öncesi Mesoamerika ve Ötesindeki Anlamları [Vol. 7, Springer Arkeolojiye Disiplinlerarası Katkılar], Berlin, NY, ABD: Springer Science & Business, , bkz. , erişim tarihi: 1 Ağustos 2015. FitzSimmons, Ellen; Jack H. Prost ve Sharon Peniston (1998) "Bebek Kafası Kalıbı, Kültürel Bir Uygulama", Arch. Dostum. Med., 7 (Ocak / Şubat). Henshen, F. (1966) İnsan Kafatası: Kültürel Bir Tarih, New York, NY, ABD: Frederick A. Praeger. Dış bağlantılar Erken insanlar neden çocuklarının kafataslarını yeniden şekillendirdiler Yapay Kranyal Deformasyonun Matematiksel Analizi Globasnitz'de ( Carinthia, Avusturya ) keşfedilen bir kafatasından (kasıtlı olarak deforme olmuş) bir Ostrogoth kadının rekonstrüksiyonu : , , , , . Ebeveynler 45.000 Yıl Boyunca Çocuklarının Kafataslarını Yeniden Şekillendiriyor Kategori:Gelenekler Kategori:Kafatası
éformation_Péruvienne_MHNT_Noir.jpg|sağ|küçükresim| Proto Nazca deforme olmuş kafatası, MÖ 200–100 ]] [[Dosya:0511_Turmschädel_Württembergisches_Landesmuseum_Stuttgart_anagoria.JPG|sağ|küçükresim| Landesmuseum Württemberg deforme olmuş kafatası, altıncı yüzyılın başlarında Allemannic kültürü ]] [[Dosya:Kane_Caw_Wacham.jpg|sağ|küçükresim|265x265pik| Paul Kane tarafından yapılan resim, bir Chinookan çocuğunun başının düzleştirilmesi sürecinde. ]] Yapay kafatası deformasyonu, kafa düzleştirme veya kafa bağlama, kafatasının insan eliyle kasıtlı olarak şeklinin bozulmasıdır. Küçüklükten itibaren kafatasına baskı uygulayarak şeklinin değiştirilmesi sağlanır. Çeşitli kültürlere göre kafatası, düz şekilde, yuvarlak ve konik biçimde deforme edilebilir. Tipik olarak şekil değişikliği bebeklikten itibaren uygulanmaya başlar. Çünkü bu zamanlarda kafatası esnektir. Tipik olarak kafa bağlama doğumdan yaklaşık bir ay sonra başlar ve yaklaşık altı ay kadar devam eder. Tarih [[Dosya:Elongated_skull_IMG_6686-6689.jpg|sağ|küçükresim| Genç bir kadının, muhtemelen bir Alan'ın uzun kafatası ]] Uygulama yazılı tarihten daha öncelere dayanmaktadır. Coğrafi ve kültürel açıdan pek çok farklı toplumda görülmektedir ve günümüzde Vanuatu gibi birkaç kültürde devam etmektedir. Uygulama hakkında yazılı en eski kaynak MÖ 400 yılında Hipokrat tarafından yazılmıştır ve Macrocephali adlı Afrikalı kabileye ilişkindir. Macrocephali uzun kafalı demektir. Eski Dünyada Alanlar gibi Hunların da kafatası deformasyonu hakkında deneyimli oldukları bilinmektedir. Geç Antik Çağ'da (MS 300-600), Hunlar tarafından yönetilen Gepidler, Ostrogotlar, Heruliler, Rugiiler ve Burgundlar gibi Doğu Cermen kavimleri de bu geleneği benimsedi. Lombardlar, Burgonyalılar ve Thüringenler arasında , bu gelenek sadece kadınlar için uygulanmış gibi görünüyor. Batı Cermen kabilelerinde ise nadiren yapay kafatası deformasyonları bulunmuştur. Uygulama, Kushan İmparatorluğu'nu oluşturan kabileler tarafından Bactria ve Sogdiana'ya getirildi. Bu kafataslarına sahip erkekler, o zamanın Khalchayan'ın Kuşhan prensi gibi kişilerin günümüze ulaşan çeşitli heykel ve frizlerde tasvir edilmiştir. Amerika'da Maya, İnka ve Kuzey Amerika yerlilerinin bazı kabileleri geleneği uyguladı. Kuzey Amerika'da uygulama özellikle Kuzeybatı'nın Chinookan kabileleri ve Güneydoğu'nun Choctaw'ı kabileleri arasında vardı.Choctaw gibi Güneydoğu kabileleri ve Chehalis ve Nooksack Kızılderilileri gibi Kuzeybatı kabileleri de dahil olmak üzere diğer kabileler, bebeğin kafasını bir beşik panosuna bağlayarak kafa düzleştirme uyguladılar . Uygulama, Bahamalar'daki Lucayan halkı tarafından da uygulandı. ve Aborijin Avustralyalılar arasında da biliniyordu. Afrika'da Mangbetular, uzun kafaları nedeniyle Avrupalı kaşiflerin ilgisini çekiyordu. Bir gelenek olarak bebeklerin kafalarını bu ayırt edici görünümü vermek için bezle sıkıca sardılar. Uygulama 1950'lerde ölmeye başladı. Friedrich Ratzel, 1896'da Tahiti, Samoa, Hawaii ve Paumotu gruplarında az görülür bir biçimde kafatası deformasyonunu, hem arkasını düzleştirermek hem de tepe noktasına doğru uzatmak suretiyle yapıldığını söyledi. küçükresim|317x317pik| Kafatasının kasıtlı deformitesi, "Toulouse deformitesi"; fotoğrafta görülebilen bant şekil değişikliğini tetiklemek için kullanılır. Yirminci yüzyılda Avrupa'daki bebeklerin kafalarını bağlama geleneği, o zamanlar ölmekle birlikte, Fransa'da hala mevcuttu ve ayrıca batı Rusya, Kafkasya ve İskandinavya'daki minyatürlerde gözlemlendi. Kafanın şekillendirilmesinin nedenleri değişik nedenlere dayanır. Estetik amacın yanı sıra beynin şekli değiştikçe belli düşüncelere hükmedilebildiğine dair bilimsel olmayan bir inanış da bunun sebeplerinden biriydi. . Toulouse bölgesinde (Fransa), bu deformasyonlar yirminci yüzyılın başlarına kadar ara sıra devam etti; Ancak Fransız köylüleri arasında bir zaman uygulanan ve kafatasını şekillendirmek gibi bir amaç olmadığı halde, bebeğin kafasını korumak için bezle sıkıca sarılmasından dolayı kafatasının istemeden şeklinin bozulmasına neden olunmasına Toulousian Deformasyonu denir. Aslında, deformasyonun erken dönem modern gözlemcilerinin çoğu, eski Avrupa geleneklerinin devam etmesi nedeniyle bu köylü çocuklara acıyordu. Yöntemler ve çeşitleri Deformasyon genellikle doğumdan hemen sonra başlar ve birkaç yıl boyunca istenen şekle ulaşılıncaya veya çocuk uygulamayı reddedene kadar devam eder. Sağlığa etkileri Perulu örneklerde yapay olarak deforme olmuş kafatasları ile normal kafatasları arasında kafatası kapasitesi açısından kayda değer bir fark bulunmadı. Ayrıca bakınız Korse Plagiosefali Kaynakça Konuyla ilgili yayınlar Tiesler, Vera (2013) Yapay Kranial Modifikasyonların Biyoarkeolojisi: Kafa Şekillendirmesine Yeni Yaklaşımlar ve Kolomb Öncesi Mesoamerika ve Ötesindeki Anlamları [Vol. 7, Springer Arkeolojiye Disiplinlerarası Katkılar], Berlin, NY, ABD: Springer Science & Business, , bkz. , erişim tarihi: 1 Ağustos 2015. FitzSimmons, Ellen; Jack H. Prost ve Sharon Peniston (1998) "Bebek Kafası Kalıbı, Kültürel Bir Uygulama", Arch. Dostum. Med., 7 (Ocak / Şubat). Henshen, F. (1966) İnsan Kafatası: Kültürel Bir Tarih, New York, NY, ABD: Frederick A. Praeger. Dış bağlantılar Erken insanlar neden çocuklarının kafataslarını yeniden şekillendirdiler Yapay Kranyal Deformasyonun Matematiksel Analizi Globasnitz'de ( Carinthia, Avusturya ) keşfedilen bir kafatasından (kasıtlı olarak deforme olmuş) bir Ostrogoth kadının rekonstrüksiyonu : , , , , . Ebeveynler 45.000 Yıl Boyunca Çocuklarının Kafataslarını Yeniden Şekillendiriyor Kategori:Gelenekler Kategori:Kafatası