Lise hayatım, üniversite hayatım derken beş altı yılımı bu kapalı duvarların içinde geçirdim. Bana kazandırdığı çok şey oldu ama kaybettirdiği şeyler de vardı. Şimdi oturdum, düşündüm; lisedeki oda arkadaşlarımın yüzlerini hatırlıyorum ama isimleri unutmuşum. Ismini hatırlıyorsam yüzünü unutmuşum. Seneler ne kadar acımasız.
Bir şeylerin yanlış gittiğini hissediyorum ama ne olduğunu bilmiyorum. İnsanlarla yakınlık kuruyorum ama yeterince kuramiyorum. Üniversitedeki oda arkadaşlarımın neredeyse hiçbiriyle görüşmüyorum, hatta çoğunun adını bile hatırlamıyorum. Hepsi benimle iletişim kurmadı, ben de onlarla. Kendimi her zaman biraz dışarıda hissettim. Bu beni korusa da bazen üzdü.
13 yaşımda yatılı okulu zorla gitmek zorunda kaldım. İkinci tercihim, babamın yaptığı bir tercih, beni başka bir şehre göndermişti. Ergen aklıyla istenmediğimi düşündüm ve bir süre içerildim. Bir daha da eve dönmedim, farklı şehirlerde yaşamaya devam ettim. Elbette onlar da yaşlandıkça işlerine gelmediğine eminim.
13 yaşında ağlayarak evinden uzaklaşmak zorunda kalan o kız, 28 yaşında babasına dua ediyor onu ev denen o tımarhaneden uzak tuttuğu için...
Bir şeylerin yanlış gittiğini hissediyorum ama ne olduğunu bilmiyorum. İnsanlarla yakınlık kuruyorum ama yeterince kuramiyorum. Üniversitedeki oda arkadaşlarımın neredeyse hiçbiriyle görüşmüyorum, hatta çoğunun adını bile hatırlamıyorum. Hepsi benimle iletişim kurmadı, ben de onlarla. Kendimi her zaman biraz dışarıda hissettim. Bu beni korusa da bazen üzdü.
13 yaşımda yatılı okulu zorla gitmek zorunda kaldım. İkinci tercihim, babamın yaptığı bir tercih, beni başka bir şehre göndermişti. Ergen aklıyla istenmediğimi düşündüm ve bir süre içerildim. Bir daha da eve dönmedim, farklı şehirlerde yaşamaya devam ettim. Elbette onlar da yaşlandıkça işlerine gelmediğine eminim.
13 yaşında ağlayarak evinden uzaklaşmak zorunda kalan o kız, 28 yaşında babasına dua ediyor onu ev denen o tımarhaneden uzak tuttuğu için...