En son buluştuğumuzda, içkilerin etkisi altında, defalarca "Seni seviyorum" diyebildiğimiz anları hatırlıyor musun? Bugün aynı cümleleri kurmaya cesaret edemiyorum. Düşünüp durduğum birçok şey var, ama içkiliyken bile bunları ifade edemiyorum. Ne söylesem yanlış olacak, ne desem boşa gidecek, ne söylesem sonuca ulaşamayacak. Toplumun normları beni ilgilendirmiyor. Sorunum normlar değil. Farklı bir şey var, ama o sadece toplumun beklentilerini düşünüyor. Birlikte aşabileceğimizi söylemiştim, ama o bile gerçekleşmedi, hatta umursamadı bile. Onun için her şeyi yapardım, o ise hiçbir şey yapmadı. Kalbim paramparça, ancak hala sevgi dolu. Çok seviyorum, bunu biliyor. Ama bu bilgi hiçbir şey değiştirmiyor. Acı çekiyorum, anladın mı?