Zihgir

[bullvar_katip]

küçükresim|17. yüzyıldan bir zihgir Zihgir ya da Okçuluk yüzüğü, başparmak çekişi tekniğinde kullanılan atış yüzüğü, okçuların sağ ellerinin başparmaklarına taktıkları, yayı çekerken parmağın incinmemesi için kullanılan (genellikle kemikten) halka şeklindeki yüzük. Eş anlamlı kullanımları, Osmanlıca 'zingir', 'zehgir' veya 'şast', Arapça kaynaklarda 'küştiban', İran kaynaklarında (yüksük anlamına da gelen) 'engüştvane', bulunmaktadır. Şast Farsça’da 60 demektir ve zihgir adını buradan almaktadır. Zihgir (şast), atış sırasında işaret parmağının ilk boğumu, başparmak tırnağı üzerine konur; parmakların aldığı bu şekil, (eski Arap parmak hesabında) 60 sayısının karşılığıdır. Yapısı Zihgir; damak veya kaş, kulak ve eşik olmak üzere üç kısımdır. Zihgirin parmak üzerine binen uzun kısmına damak veya kaş; iç yüzeyine yapıştırılan deri parçasına kulak; kiriş takılan iç kenarına ise eşik adı verilmektedir Kaynakça Genel Yayınlar Kategori:Okçuluk Kategori:Yüzükler Kategori:Okçuluk tarihi