Bu içeriği aşağıdaki gibi tekrar yazdım:
Bugün sevdiğim bir yazarın farklı bir başlığı altında (Sevan Nişanyan üzerine yazdığı olumsuz görüşlerinden dolayı sevmem) şu ifadesine denk geldiğimde büyük bir şaşkınlık yaşadım: "Gerçekten, çocuk ya da zihinsel engelli değilseniz psikolojik şiddet diye bir şey yoktur. Eğer size yumruk atarsam, bu sorundur. Eğer size hakaret edersem, dengesiz davranışlar sergilersem, manipüle etmeye kalkarsam ve eğer siz buna karşı tepki gösterirseniz, o zaman sorundur." Bunun bir şaka olduğunu düşündüm önceleri, ama tekrar tekrar yazıyı okuyunca ne yazık ki ciddi olduğunu anladım. Bu durumda, şu tanımı yapmak bana düşer: Akıllı insanların bile reddettiği bir şiddet türüdür ve kesinlikle varlığını sürdürür. Eğer bana yumruk atıldığında bu yumruğu havadayken yakalayıp, geri çevirip atan kişinin kendisine sokarsam bu durumda yumruk artık bir sorun olmaktan çıkar. Eğer yanımda 2 adet Arjantin Dogo ile sokaklarda dolaşıyorsam zaten kimse bana yaklaşamaz, tabii ki eğer benden daha güçlü değillerse ve üçüncü bir Arjantin Dogo'ları yoksa. Ben kuvvetli, zengin ve özgüven sahibi olduğum sürece fiziksel şiddeti de sorun etmem, o zaman o ortadan kalkar. Yıllar içinde manipülasyonu reddeden bir insan oldum. Bu durum tabii ki hayatımdan uzaklaşan birçok insana sebep oldu çünkü bazı insanlar karşı tarafın algısını yok etmeyi amaç edindiğinde, algısını değiştiremeyen insanlar hayatlarından çıkarlar. Benim için manipülasyon sorunu yok, fakat bunun olmadığı anlamına gelmiyor. İnsanlar güçlü oldukça ve psikolojik dayanıklılığa sahip oldukça var olabilirler. "Höt!" kelimesine karşı gelmek, yumruk savaşından kaçınmak kadar zor olabilir. Psikolojik şiddet bazen şefkat gibi görünebilir, bazen de aldatılmak olarak karşımıza çıkabilir. Bu tarz bir şiddet sadece çocuk ya da zihinsel engelli olmanız durumunda geçerli değildir. Büyümüş bir birey de zehir gibi davranabilir. Fakat baba, anne, babaanne veya dedenize karşı psikolojik mücadelede başarılı olamayabilirsiniz. Benim görüşüme göre, seyahat özgürlüğünün kısıtlanmasına yönelik yapılan birtakım uygulamalar da psikolojik şiddet olabilir. Bir konferansa katılmak için vize başvurusunda bulunduğumda elçilikten aranıp "Bu konferansa katılmanız şart mı?" diye soruldu. Ülkenin en iyi üniversitesinden iki diploması olan, başka bir önemli üniversitede doktora yapan temiz bir kadın olarak, bu soruyu duyduğumda çok rahatsız oldum. Sorunu dillendirmedim, sadece kötü hissettim. Çünkü ne kadar uğraşırsam uğraşayım egomun kurbanı olamıyorum, vize verildiği için tepki gösteremiyorum. Bu durumun karşılığı aslında "Bu senin neyine kardeşim?" olmalıydı, ama bu yanıtı veremezsiniz. "Bu konferansa katılmanız şart mı?" cümlesi aslında "Gerçekten sizin birkaç günlük varlığınıza katlanmak zorunda mıyız? Yoksa konferans için buraya gelip 10 çocuk mu yapacaksınız? Don renginiz haricinde sizinle ilgili her şeyi belgelere bakarak kontrol ettik ama hala ikna olamadık." şeklinde rahatlıkla yorumlanabilir. İşte size güzel bir yıldırma, bezdirme ve rezil hissettirme taktiği, yani psikolojik şiddet. Hayat, 70 kez hayaletlenme yaşadıktan sonra "Ben bir narsist, karanlık empatiye sahip, borderline akıl sağlığı yerinde olmayan bir manyağım ve gaslighting mağduruyum" diyenlerle dolu olmayabilir, ama gördüğümüz şey yine de psikolojik şiddettir. Sadece benim hayatımda bu versiyonu geçerli olmayabilir, başka türlerdeki psikolojik şiddet de var.
Bugün sevdiğim bir yazarın farklı bir başlığı altında (Sevan Nişanyan üzerine yazdığı olumsuz görüşlerinden dolayı sevmem) şu ifadesine denk geldiğimde büyük bir şaşkınlık yaşadım: "Gerçekten, çocuk ya da zihinsel engelli değilseniz psikolojik şiddet diye bir şey yoktur. Eğer size yumruk atarsam, bu sorundur. Eğer size hakaret edersem, dengesiz davranışlar sergilersem, manipüle etmeye kalkarsam ve eğer siz buna karşı tepki gösterirseniz, o zaman sorundur." Bunun bir şaka olduğunu düşündüm önceleri, ama tekrar tekrar yazıyı okuyunca ne yazık ki ciddi olduğunu anladım. Bu durumda, şu tanımı yapmak bana düşer: Akıllı insanların bile reddettiği bir şiddet türüdür ve kesinlikle varlığını sürdürür. Eğer bana yumruk atıldığında bu yumruğu havadayken yakalayıp, geri çevirip atan kişinin kendisine sokarsam bu durumda yumruk artık bir sorun olmaktan çıkar. Eğer yanımda 2 adet Arjantin Dogo ile sokaklarda dolaşıyorsam zaten kimse bana yaklaşamaz, tabii ki eğer benden daha güçlü değillerse ve üçüncü bir Arjantin Dogo'ları yoksa. Ben kuvvetli, zengin ve özgüven sahibi olduğum sürece fiziksel şiddeti de sorun etmem, o zaman o ortadan kalkar. Yıllar içinde manipülasyonu reddeden bir insan oldum. Bu durum tabii ki hayatımdan uzaklaşan birçok insana sebep oldu çünkü bazı insanlar karşı tarafın algısını yok etmeyi amaç edindiğinde, algısını değiştiremeyen insanlar hayatlarından çıkarlar. Benim için manipülasyon sorunu yok, fakat bunun olmadığı anlamına gelmiyor. İnsanlar güçlü oldukça ve psikolojik dayanıklılığa sahip oldukça var olabilirler. "Höt!" kelimesine karşı gelmek, yumruk savaşından kaçınmak kadar zor olabilir. Psikolojik şiddet bazen şefkat gibi görünebilir, bazen de aldatılmak olarak karşımıza çıkabilir. Bu tarz bir şiddet sadece çocuk ya da zihinsel engelli olmanız durumunda geçerli değildir. Büyümüş bir birey de zehir gibi davranabilir. Fakat baba, anne, babaanne veya dedenize karşı psikolojik mücadelede başarılı olamayabilirsiniz. Benim görüşüme göre, seyahat özgürlüğünün kısıtlanmasına yönelik yapılan birtakım uygulamalar da psikolojik şiddet olabilir. Bir konferansa katılmak için vize başvurusunda bulunduğumda elçilikten aranıp "Bu konferansa katılmanız şart mı?" diye soruldu. Ülkenin en iyi üniversitesinden iki diploması olan, başka bir önemli üniversitede doktora yapan temiz bir kadın olarak, bu soruyu duyduğumda çok rahatsız oldum. Sorunu dillendirmedim, sadece kötü hissettim. Çünkü ne kadar uğraşırsam uğraşayım egomun kurbanı olamıyorum, vize verildiği için tepki gösteremiyorum. Bu durumun karşılığı aslında "Bu senin neyine kardeşim?" olmalıydı, ama bu yanıtı veremezsiniz. "Bu konferansa katılmanız şart mı?" cümlesi aslında "Gerçekten sizin birkaç günlük varlığınıza katlanmak zorunda mıyız? Yoksa konferans için buraya gelip 10 çocuk mu yapacaksınız? Don renginiz haricinde sizinle ilgili her şeyi belgelere bakarak kontrol ettik ama hala ikna olamadık." şeklinde rahatlıkla yorumlanabilir. İşte size güzel bir yıldırma, bezdirme ve rezil hissettirme taktiği, yani psikolojik şiddet. Hayat, 70 kez hayaletlenme yaşadıktan sonra "Ben bir narsist, karanlık empatiye sahip, borderline akıl sağlığı yerinde olmayan bir manyağım ve gaslighting mağduruyum" diyenlerle dolu olmayabilir, ama gördüğümüz şey yine de psikolojik şiddettir. Sadece benim hayatımda bu versiyonu geçerli olmayabilir, başka türlerdeki psikolojik şiddet de var.
