İsmet Özel'in "küfre yaklaştıkça imanım artıyor" dizesi ile insanın zor zamanlarda böyle düşünme eğiliminde olması arasında bir bağ var mı bilmiyorum. Genel olarak insan zorda kaldığında bunu yapıyor sanki. İçinde bulunduğu zor durumdan kurtulmak için yapabileceği şeyleri yapıp sonuç alamadıktan sonra başvurulan bir yöntem gibi.
Çok idealistler çıkıp eleştirebilir ve kısmen haklılık payları olabilir belki ama yine de böyle bir gerekçeyle bile olsa yapılmış olmasının da yabana atılmaması gerektiğini düşünüyorum. Sözümona zorda kalmadan namazlarını kılsa keşke denilebilir ama zorda kaldığında da en azından son çare olarak bile düşünmüş olmasının da bir kıymeti olabilir.
Çok idealistler çıkıp eleştirebilir ve kısmen haklılık payları olabilir belki ama yine de böyle bir gerekçeyle bile olsa yapılmış olmasının da yabana atılmaması gerektiğini düşünüyorum. Sözümona zorda kalmadan namazlarını kılsa keşke denilebilir ama zorda kaldığında da en azından son çare olarak bile düşünmüş olmasının da bir kıymeti olabilir.